[RPG] tempus viator • 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 16:44 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cyrille Flynn

Honden gebruiken voor de jacht, vreselijk. Ik at sowieso geen vlees, ik hou van dieren, waarom zou je ze dan opeten? Daar waren ze niet voor! Walgend kijk ik naar Tanlor, die het niet eens door heeft. "Natuurlijk jaagt ze niet, ze maakt deel uit van de familie en we mogen trouwens niet eens jagen. Niet dat ik dat zou willen trouwens." Verbaasd kijk ik naar Grace. Vriendelijk schenk ik haar een glimlach, kijk zo hoort het! Tanlor en Grace verdwijnen ergens naartoe, waar ik alleen op het plekje achter blijf, kijkend naar het rare doosje.

It's never gonna happen, Guys.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even en volg dan Grace, ik kijk naar de kast waar allemaal eten in zit, maar het zit in een raar iets verbonden 'Uhhmm... Waarom zit dat erom heen?' vraag ik dan aan Grace, het zag er namelijk nogal onsmakkelijk uit om eten met iets te verbinden, gewoon een varkens poot is veel lekkerder dan dit maar het kon niet anders vanwege het feit dat ik in dit tijdperk zit.

Grace Sawyer

"Op die manier blijft het langer vers," Legde ik uit. "Maar dat doen we meestal tussen brood. Als je wilt kan ik ook eitjes maken? Of wat maken dat je warm kan eten?"
Automatisch legde ik mijn hand op mijn buik toen we over eten waren aan het praten en besefte dat ik best wel trek had.
"Zeg maar wat je wilt en ik zorg er voor." Glimlachte ik. "Als het mogelijk is tenminste."
Ik keek naar Tanlor op en had het gevoel dat alles voor iedereen wat verwarrend en nieuw was.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik kijk Grace even aan, waar had ik zin in. 'Een stuk varken gaat er altijd in' zeg ik tegen dr 'Of een eitje is ook wel lekler' zeg ik dan en glimlach even. Ik kijk de kast rond met het eten erin 'En anders verras je mij maar' zeg ik lachend

Grace Sawyer

Ik tuitte onbewust terwijl ik bedenkelijk op het aanrecht tokkelde met mijn vingers.
"Hou je van pikant eten?" Vroeg ik en ging doodleuk op het aanrecht zitten terwijl ik doelloos wat met mijn benen wiebelde. "Of hou je eerder van mildere smaken?"
Ik sloeg mijn benen over elkaar en bedacht me verschillende gerechten die ik op een korte tijd kon klaarmaken en waar iedereen wel wat van kon eten.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik lachte even 'Ik hou van mildere smaken denk ik, hoewel soms pottig eten ook wel lekker kan zijn op zijn tijd' zeg ik tegen Grace en leun op de tafel die er staat. Ik kijk even de kamer rond, het was anders dan bij ons. Zover ik kon bedenken koken ze hier hun eten, maar ik zie geen vuur 'Hoe koken jullie je eten eigenlijk?' vraag ik dan aan Grace, ik moest het gewoon weten.

Grace Sawyer

Langzaam liet ik me van het aanrecht glijden en glimlachte.
Opgewekt wandelde ik naar het fornuis met kookplaat, draaide deze open en zag dat een cirkel van de plaat rood kleurde.
Vervolgens wandelde ik naar Tanlor en trok hem mee.
"Vertrouw je me?" Vroeg ik en nam zijn pols vast om zijn hand vervolgens enkele centimeters boven de kookplaat te houden.
Ik voelde de warmte van het fornuis over mijn huid strijken en glimlachte naar Tanlor.
"Daarop koken we."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cyrille Flynn

Ik hoor Grace en Tanlor vanaf hier praten. Ik zou me doodergeren aan Tanlor als ik Grace was. Al die vragen, waarom moest hij het perse weten? Ik sta op en loop naar buiten om een luchtje te scheppen. Deze wereld was vreemd, bracht nieuwe gevoelens naar boven. Ik vond het vreselijk dat ik niet alles begreep wat er hier in deze wereld te vinden was. Toch zag ik het ook al een uitdadiging. Nu niemand hier meer magie kende, was het misschien tijd mijn plan uit te voeren.

It's never gonna happen, Guys.

Tanlor Cardiel

Mijn hand word meegetrokken waarna die boven een rood ringetje word gehangen, ik voel hoe de warmte langs mijn hand glijd 'Dus... in plaats van vuur gebruiken jullie rooie ringetjes?' vraag ik dan aan dr, maar begin te lachen. Natuurlijk kan dat niet, rooie ringetjes, wat is dat nauw weer voor iets doms.

Grace Sawyer

"Het kan aardig warm worden hoor," Lachte ik en liet zijn pols los. "En als je me niet gelooft, mag je het altijd aanraken, al raad ik het je echt niet aan."
Ik sprak uit ervaring, van al die keren dat ik me verbrand had aan die stomme plaat.
Gelukkig voor mij, was het nooit ernstig en hadden we zalf voor brandwonden in huis, wat erg hard nodig was als ik in de buurt was.
Ik kon redelijk onhandig zijn, dus een EHBO-kit die nooit ver uit de buurt stond.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik kijk Grace even aan 'Dus dit roode cirkeltje kan gigantisch warm worden? Wonderbaarlijk' zeg ik met een glimlach en haal mijn hand er boven vandaan 'Dus wat gaan we eten?' vraag ik dan aan dr. Ik kijk de koelkast weer rond en kijk wat er allemaal in ligt, maar niks lijkt op wat er vroeger als eten was.

Tanthalas Zucchilo
'Links,' zei ik zelfverzekerd. Ik volgde haar blik naar de paal waar flikkerend licht uit kwam. Er waren wel meer van dit soort palen. Straatverlichting waarschijnlijk, peinzend keek ik omhoog. Zo te zien hadden ze een vlammetje gevangen in een soort glazen stolp en die dan aan een paal gemaakt. Ik vroeg me af waar de zuurstof en de brandstof voor het vuur vandaan kwamen. En wie de rotklus op zich had genomen al deze palen aan te steken. Ik grinnikte voor me uit, wat een vreemde wereld was dit toch. Toen vervolgde ik mijn weg naar de plaats waar we volgens mij heen moesten, ik wilde niet graag helemaal doorweekt raken in deze regen dus ik liep in een snel tempo door.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ondanks mijn kleine lengte, kon ik hem gemakkelijk bijhouden en liep ik voor een lange tijd, zwijgzaam naast hem.
Het regende steeds harder en harder, maar gelukkig was het onweer weg aan het trekken waardoor ik opgelucht was.
"Gaan we naar het huis waar we vandaan kwamen?" Vroeg ik met een lichte nieuwsgierigheid aangezien ik de omgeving niet herkende.
Ik had misschien beter moeten opletten wanneer ik naar buiten was gelopen, dan zou ik misschien weten waar we waren.
De straat waar we insloegen, was helemaal verlate, wat ergens logisch was aangezien het pijpenstelen regende.



Grace Sawyer

"Ik weet wel wat," Glimlachte ik en nam allerlei dingen uit de koelkast. "Oh, voordat ik het vergeet. Ik kook omdat ik het graag doe, niet omdat ik een vrouw ben. In dit tijdperken zijn vrouwen gelijk aan mannen en als ik je ooit hoor zeggen, dat een vrouw minderwaardig is, ben je niet langer welkom."
Het kwam er niet aanvallend uit, maar op eerder op een luchtige toon, alhoewel ik het toch meende.
Ik zette snel enkele potten en pannen op het vuur en begon aan een eenvoudig gerecht.
"Dit is bami," Glimlachte ik wanneer alles klaar was. "Het is erg lekker, proef maar."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik begin te lachen wanneer ze de preek geeft over mannen en vrouwen 'Grace, ik heb vrouwen nooit minder gevonden. Ik heb altijd voor mijzelf gekookt en...' ik stop in mijn zin, wanneer ze wat op tafel zet kijk ik er even naar en pak met mijn hand de bami waarna ik het in mijn mond doe 'Mmmm... Proeft best lekker ja' zeg ik als ik het doorgeslikt heb.

Grace Sawyer

Mijn mond viel letterlijk een stukje open toen ik zag dat hij het met zijn handen pakte.
"Dit kan je niet menen, dat is gewoon walgelijk." Lachte ik en trok een vies gezicht.
Ik wandelde rustig naar het aanrecht waar ik de lade met het bestek opentrok en Tanlor een mes en een vork aanreikte.
"Ik weet dat ze dat in jullie tijd ook al hadden," Zei ik en keek van het bestek naar Tanlor en grinnikte. "Gebruik het dan alsjeblieft ook in plaats van je te gedragen als een complete, ongemanierde barbaar."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.