[ RPG ] No Way Out [1] - Speeltopics

Verhaal : 6 jongens en 6 meisjes worden op een ochtend allemaal wakker in hun eigen cel. Ze weten niet hoe ze daar zijn belandt en hebben een vermoeden waarom ze daar zitten wanneer ze erachter komen waar ze precies zijn. Iedereen heeft zijn eigen verleden, zijn eigenverhaal waardoor e hier kunnen zijn belandt. In feite is dat ook de reden waarom ze daar zitten, alleen niet op de manier waarop ze denken.
In feite is dit een grote test, gemaakt door één persoon die zijn identiteit geheim houdt. Zo kunnen er zomaar eens messen uit de muur komen vliegen, de grond in eens verdwijnen en al dat soort gevaarlijke dingen. De jongeren zullen zich moeten bewijzen doormiddel van hun eigen vaardigheden.

Rollen :

Meisjes :

- Prisoner: Amare Felicity Johnson
- xFreedom: Fay Nina Llyod
- Szcarlett: Amory Lee Johnson
- Bisous: Alex Lilith Jackson
- Kaien: Amy Whitemore
- Samhain: Alyssa Dawn Sinder Zegt 18

Jongens :

- Drugsforsale: Jake Justin Srevinoz
- Prisoner: Cameron Alexander Clayman
- Kaien: Austin McCall
- Y0L0: Daan Thomas Davison
- Chapters: Daniël Parels
- Meknesiaa: Sylvester Adrian

Regels:

- OOC schrijf je tussen [] () of {}
- Geen one liners, als het toch moet niet te vaak aub.
- 16+ mag qua geweld etc. Alleen hou het een soort van netjes.
- Max. 2 personage's per persoon, en dan een jongen en een meisje.
- Sluit niemand buiten, je hebt elkaar uiteindelijk toch wel nodig.
- Volledige naam van je personage schrijven boven aan je stukje.
- Lange tijd afwezig zonder een melding is automatisch uitgeschreven.
- Naam verandering doorgeven.
- Alleen Prisoner en Szcarlett openen nieuwe topics.
- Reserveringen blijven max. 1 dag staan .

Ze hebben allemaal een bepaalde vaardigheid, alleen deze worden door Prisoner en Szcarlett uitgekozen.

1. Erg snel - Daan Thomas Davison
2. Telepathie - Amy Withemore
3. Empathisch - Daniël Parles
4. Levitatie - Alyssa Dawn Sinder
5. Erg slim - Cameron Alexander Clayman
6. Verschrikkelijk sterk - Fay Nina Llyod
7. Lenig - Austin McCall
8. Fotografisch geheugen - Sylvester Adrian
9. Overgevoelige zintuigen - Amory Lee Johnson
10. Manipulatie door stem - Amare Felicity Johnson
11. Ontzichtbaar worden - Jake Justin Srevinoz
12. Elementen beheersen - Alex Lilith Jackson

Rollenstory

Begin : Iedereen wordt wakker in zijn eigen cel, je bent opgesloten en zal de sleutel moeten vinden. Je breekt uit en gaat verder op zoek. Niemand weet hoe je er bent belandt. Maar iedereen denkt te weten waarom. [Niet de echte reden ]

© Prisoner en Szcarlett

[ bericht aangepast op 25 juni 2012 - 21:15 ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Alex Lilith Jackson
'Het is zo moeilijk!' jammert hij met een lachje. 'Leer het mij.'
'Het is heel simpel. Gewoon niet beweeg,' bijt ik hem toe. 'Tenzij je wil dat je een blauw oog krijgt kan je dat beter gaan doen. Ik denk niet dat blauw je erg goed staat'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Amy Whitemore

'Is daar iemand? Hoort iemand mij?' hoorde ik iemand roepen. Er klonk angst in zijn stem. Ik keek schichtig om mij heen en probeerde te luisteren naar het geschreeuwd. Ik rende een beetje door de gangen heen. 'Marco?!' riep ik. Nou hoopte ik dat diegene Polo terug riep. Waarschijnlijk niet. Volgens mij dachten ze nu gewoon dat ik iemand riep die Marco heette.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Austin McCall

'Het is heel simpel. Gewoon niet beweeg,' beet ze mij toe. Ik keek haar met een lachje aan. 'Tenzij je wil dat je een blauw oog krijgt kan je dat beter gaan doen. Ik denk niet dat blauw je erg goed staat,' zei ze daarna. Ik keek haar nog steeds met hetzelfde lachje aan. 'Hmm ik zit inderdaad niet te wachten op een blauw ook. Ik ben erg gesteld op mijn bruine ogen,' zei ik met hetzelfde lachje. Toch kronkelde ik nog eventjes verder.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Alex Lilith Jackson
'Hmm ik zit inderdaad niet te wachten op een blauw ook. Ik ben erg gesteld op mijn bruine ogen,' zegt hij waarna nog wel wat heen en weer beweegt.
'Laatste kans,' waarschuw ik hem en ik zet mijn nagels even in zijn pols. 'Anders veranderd een van je bruine oogjes in een blauw oog'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Daniël Parles.
"Geen Marco, Daniël." Zei ik vaag, wat de stem die had teruggeroepen waarschijnlijk niet hoorde. Marco? Ik besloot dat het het beste was om deze stem maar te vertrouwen, ze - het leek tenminste een vrouwenstem - klonk ook niet erg zeker. Ze zou vast net zou weinig als ik weten, maar goed. Met zijn tweeën kwamen we nog altijd verder, toch? Nou ja, ik was nou niet echt van de samenwerking, dus dit was niet echt een slim idee, maar als ik toch in een droom was kon er niet veel mis gaan. "Waar ben je? Blijf roepen!" Mijn stem galmde door de gang, wat betekende dat er hier ergens een muur moest zijn waar ik niet tegen moest botsen. Ik realiseerde me achteraf pas hoe dom de vraag 'waar ben je' was wanneer we beiden in het pikkedonker een weg baande door de duisternis. Was er niet een kaars.. Iets waar ik tenminste wát mee kon zien. Sigaretten. Natuurlijk! Natuurlijk gotverdomme wat verschrikkelijk stom dat ik daar niet eerder aan gedacht had. Ik haalde een schandalig dure aansteker uit mijn colbertje. Het beviel me wel dat ik geen oranje pakje droeg, maar een van mijn vertrouwde pakken. Het straalde klasse uit. Goed, genoeg over dat pak. Met een simpele beweging kwam er een klein vlammetje uit de aansteker, klein, maar groot genoeg om wat te kunnen zien. "Zie je mij?" Vroeg ik aan de duisternis. Als ze dicht bij was, was ze vast in staat om dit vlammetje te zien.

[ bericht aangepast op 26 juni 2012 - 16:48 ]

Austin McCall

'Laatste kans,' zei ze. Ik voelde haar nagels eventjes in mijn pols. Ik kreunde weer zachtjes expres. 'Anders veranderd een van je bruine oogjes in een blauw oog,' zei ze. Ik lachte zachtjes. Dat betekende dat ze dan mijn pols los moet laten. Ik kronkelde nog wat meer, vooral met mijn middel waar zij op zat.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[haha, nu is het maar goed dat hij niet naar Alex en Austin is gegaan ;p Alex doesn't like fire]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik dacht dat er overal licht was ;d haha]

Amy Whitemore

'Geen Marco, Daniël,' hoorde ik een jongen zeggen. Blijkbaar had hij wel door dat ik het tegen hem had. Ik lachte zachtjes. Ik vroeg mijzelf af waarom het hier donker was. Ik liep verder en het werd als maar donkerder. 'Waar ben je? Blijf roepen!' hoorde ik de jongen roepen. Ik lachte weer zachtjes. 'Ik ben hier!' riep ik. Het meest logische antwoord dat ik maar kon bedenken. Ik bleef eventjes verder lopen totdat ik een klein soort lichtje zag. 'Zie je mij?' hoorde ik de jongen vragen. Ik keek een beetje om mij heen en toen weer naar het lichtje. Het lichtje liet mij denken dat ik in een kleine ruimte zat. Kleiner dan ik werkelijkheid. Ik wist namelijk zeker dat de gang groot genoeg was. 'Doe uit!' riep ik naar hem. 'Alsjeblieft, doe uit!' riep ik weer.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Alex Lilith Jackson
Hij kreunt weer. Weer expres volgens mij.
Hij lacht even en begint dan meer te bewegen.
'Okee, eigen schuld,' mompel ik waarna ik één van zijn polsen loslaat. Ik strek mijn rechterhand even waarna ik er een vuist van maak. Ik span mijn arm aan en laat dan mijn vuist, met behoorlijk wat vaart, richting zijn gezicht gaan.

[O god, het is nog best wel lastig beschrijven hij je iemand slaat xd]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Daniël Parles.
"Hoe vinden we elkaar dan? Wat is er? Is er iets?" Zonder er bij na te denken kwamen de vragen uit mijn mond. Ik kwam niet bij het idee om daadwerkelijk het vlammetje te doen stoppen, dus liep ik naïef door naar de richting van de stem. Het leek steeds lichter te worden naarmate ik verder van mijn cel liep. Nu werd ik toch wel erg nieuwschierig naar het onbekende. Ik liep steeds sneller, alsof het licht van me weg rende en ik het moest achtervolgen. "Is er iets?" Herhaalde ik, omdat ik al enkele seconde geen antwoord gekregen had en ik hopeloos op zoek was naar gezelschap. Als er iets aan de hand was, zou dat betekenen dat ik weer alleen was. En om heel eerlijk te zijn wist ik niet zeker hoe veel meer eenzaamheid ik verdragen kon voor mijn gedachte me als het ware zouden vermoorden. Goed, ik kon ook lekker overdrijven. Waarschijnlijk had ik dit van Rive, die een ster in drama was. Haar voorbeeld was dan ook Audrey Hepburn, waar ze iets van weg had, als je niet erg kritisch keek. Rive, ach, waarom dacht ik nou weer aan Rive. Deze gedachte deden een pijn opbloeien die van binnen kwam. "Verdomme." Vloekte ik, want het laatste wat ik wou zijn was een zwakkeling.

Austin McCall

'Okee, eigen schuld,' mompelde ze. Zoals ik al had verwacht liet ze één van mijn polsen los. Ik keek toe hoe ze haar van haar hand een vuist maakte en met een vaart naar mij toe ging. Vlug pakte ik met mijn losse hand haar pols vast die vlak bij mij was. 'Typisch,' zei ik met een klein lachje. Met het behulp van mijn lichaam duwde ik haar van mij af, waardoor ze naast mij lag. Gauw ging ik boven op haar zitten. 'Nu zijn de rollen omgedraaid, niet?' vroeg ik met een klein lachje.

[Klonk die wel allemaal logisch?]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Hai. Sorry dat ik gisteren ineens weg moest Heb ik nog iets gemist?]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Amy Whitemore

'Hoe vinden we elkaar dan? Wat is er? Is er iets?' vroeg de jongen. Zo veel vragen in één keer. Zo anders dan Cameron. Die vroeg zo beetje helemaal niets. Niet om die dingen. Ik was stil en hoopte zo erg dat het lichtje uitging. 'Is er iets?' herhaalde de stem weer. 'Doe uit!' gilde ik naar hem. Mijn adem versnelde zich. Waarom deed hij het lichtje nou niet uit? Ik liep weer terug naar waar ik vandaan kwam. Waar het lichter werd, van de jongen vandaan. 'Doe alsjeblieft uit,' riep ik weer.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Alex Lilith Jackson
'Typisch,' zegt hij met een klein lachje als hij met zijn vrije hand mijn pols heeft vastgepakt. Met zijn lichaam duwt hij mij van zich af waardoor ik naast hem beland. Voordat ik overeind kan komen is hij al boven op me gaan zitten. 'Nu zijn de rollen omgedraaid, niet?'
'Niet voor lang,' mompel ik waarna ik me onder hem los probeer te wurmen, wat nog best lastig gaat. Ik zucht even en probeer dan mijn polsen los te rukken.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Austin McCall

'Niet voor lang,' mompelde. Ik voelde haar onder mij bewegen. Ze zuchtte en probeerde het dan met haar polsen. Haar polsen pakte ik was steviger vast. 'Wat is er?' vroeg ik liefjes. 'Wil het niet helemaal lukken?' Mijn benen klemde ik wat meer tegen haar aan.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you