• TOPIC 1

    Regels:

    x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
    x 16+ is toegestaan
    x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

    Dagroutine:

    - Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
    - Chillen en doen wat je wilt
    - Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
    - Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
    - OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
    - Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
    - Vrije tijd [3 tot 4.30]
    - Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
    - Dinnertime [7.30 tot 8]
    - Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

    Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:08 ]


    how dare you speak of grace

    David

    Ik loop naar het raam en open hem, niet dat het erg veel nut heeft maar het verkoeld iets.
    Teruggaan, of hier blijven... Ik loop naar de deur. "Hij zou zich vast afvragen wat er is. Ach dan zeg ik gewoon dat ik no-" Ik stop met praten nadat ik de deur had geopend.
    "A-Alex." Zeg ik dan met grote ogen.
    "Eh, wat eh... Wat doe je hier?" Vraag ik dan en voel dat ik rood word.
    IK ROOD...


    Ich liebe dich 27.12.23

    Anna
    Ik loop richting box nummer 7, waar Autumn vredig wat verse hooi opeet. Ik loop naar mijn slaapkamer, leg er mijn koffer in en loop weer naar buiten.


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    Alex
    ik val achterover op mijn rug en kan mijn lach niet meer inhouden. Ik lach het uit, "je bent net een aardbij!" okay waarom aardbij en niet tomaat? Omdat ik van aardbijen houd. Ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    David

    "Je bent net een aardbij!" Lacht Alex.
    Ik loop langs hem heen en sluit mijn deur.
    Ik slik een keer en loop dan de gang uit, geen idee of Alex achter me aankomt of zo.
    Ik doe mijn armen over elkaar en bijt op mijn lip. Hij heeft het niet gehoord... Hij heeft het niet gehoord... Toch...


    Ich liebe dich 27.12.23

    Valérie
    Ze staat op en slaat haar armen om Mason heen. Zoals ze daar staat, zo intens verdrietig, krijg ik de neiging om haar een grote knuffel te geven, maar ik wil het moment van haar en haar paard niet verpesten. Stilletjes blijf ik op mijn plek, kijkend naar het meisje en het paard die het zelfde verdriet dragen.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Alex
    wat diet hij nou humor loos? Ik ademde in en stond op. Ik liep achter hem aan, hij pijnst ergens over wat schattig hij ziet er zo schuldig uit.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    David

    Ik hoorde voetstappen achter me en draai me om.
    "Alex, wat heb je gehoord?" Vraag ik dan en bijt weer op mijn lip.
    Ik schaam me zo, hé...
    Het op mijn lip bijten gaat over op wangkauwen.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Alex
    zal ik het zeggen? Of zal ik juist zeggen dat ik niks heb gehoort, elke heeft een andere toekomst. Maar wat moet ik nou doen, zou hij me haten als ik het hoorde? Mijn gezicht gaat in een frons omdat ik denk


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Emily
    Ik haal voorzichtig mijn armen weer van hem af en kijk hem nog een keer aan "ik hou van je" fluister ik tegen Mason. Ik haal snel een hand door mijn haar voordat ik er een lossig knotje in maak en ik loop lans Mason. "Zullen we maar alvast gaan" vraag ik aan Valérie "Ik denk dat Mason best wel zin heeft om te gaan en Emerence komt maar niet" zeg ik haar.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    David

    Ik zie Alex fronsen.
    "Alex, ik vroeg wat." Zeg ik en kijk hem aan.
    "Heb je wat gehoord, zo ja, wat?" Vraag ik en bijt weer op mijn lip.
    Ik wil weten wat hij gehoord heeft, ik zal niet boos geraken. MAar misschien geprikkeld...


    Ich liebe dich 27.12.23

    Alex

    ik weet nog niet wat ik moet antwoorden, maar had verder wel een idee.
    Ik leunde snel naar voren en kus hem op zijn mond.
    Met mijn ene hand ga ik onder zijn shirt en wrijf over zijn onder buik.
    dan hou ik op en ren naar mijn kamer, ik laat me op het bed vallen, hij had de boodschap vast wel begrepen. Het drong tot me door dat de deur niet op slot zat maar dat boeide me niet.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Liv:

    Ik liet me moe op bed vallen. "Ik ben moe." Mompelde ik naar mijn kussen. Ik hoorde iemand voorbij rennen op de gang en liet het langs me gaan. Ik pakte mijn boek er maar weer bij. "Hoofdstuk 22." Zei ik onder de indruk. Hoe kan zo een saai boek 22, en misschien wel meer, hoofdstukken hebben? Nou ja, ik begon te lezen. Wat zou de rest aan het doen zijn?


    We've lived in the shadows for far too long.

    [Ik ben nogal afwezig het gaat slecht me mijn oma, kritieke toestand. :S]

    David

    "Godver!" Roep ik na de actie van Alex.
    Ik kijk om me heen en trek mijn trui naar beneden, tot over mijn bovenbenen, dan ga ik achter Alex aan.
    "Alex!" Brul ik en storm zijn kamer in. Ik kijk rond en zie hem op zijn bed liggen.
    "Je weet niet wat je allemaal doet hé?" Zeg ik en trek mijn trui weer naar beneden.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Valérie
    'Ja ik vraag me af waar ze blijft,' zeg ik, 'misschien kunnen we inderdaad maar beter gaan, dan hang ik even een briefje op de deur van haar stal. Welke kant zullen we op gaan? Dan schrijf ik dat erbij.' Ondertussen pak ik Pirate's hoofdstel en doe het hem snel om, gelukkig is hij daarmee makkelijker dan met zijn hoeven.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Alex

    ik ga overeind zitten, "nou eigenlijk wel" zeg ik schijnheilig.
    "Opwindend he?" zeg ik met een valse grijns op mijn gezicht.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira