RPG HorseLand | 2 - Speeltopics

TOPIC 1

Regels:

x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
x 16+ is toegestaan
x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

Dagroutine:

- Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
- Chillen en doen wat je wilt
- Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
- Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
- OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
- Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
- Vrije tijd [3 tot 4.30]
- Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
- Dinnertime [7.30 tot 8]
- Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.

[ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:08 ]

how dare you speak of grace

Emily
Ik haal Mason weer uit de wei en loop het hem naar de lange paal waar ik Mason vastbind met een paardenknoop "Be right back jongen" zeg ik en loop naar mijn zadelkast waar ik alvast zijn hoofdstel om mijn schouder hand en het zadel over mijn rechterarm hang en ik met mijn linkerhand mijn enorme poetskist vast houd. Ik hang mijn zadel over de stang naast Mason en hang het hoofdstel er naast. De poetskist leg ik op de grond en doe hem open, ik pak de rosborstel en begin hem alvast te poetsen.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Valérie
Luid zingend loop ik naar de stallen. Af en toe maak ik een melig danspasje tussendoor. Als ik bij Pirate's stal aan kom staak ik mijn geblèr.
'Pipidoedel!' roep ik enthousiast naar mijn paardje. Gelijk steekt hij zijn neusje naar me uit. Ik geef er een kusje op en pak dan zijn halster. Ik klik het om en leidt Pirate naar de paardenpaal, hij staat naast Mason.
'Zo schattepatat, en nu eventjes geduld hebben want ik moet je spullen gaan pakken,' zeg ik tegen heb. Dan huppel ik weg, ik heb geen idee waarom ik ineens zo vrolijk ben, dat heb ik meestal gewoon zomaar ineens. Als ik sjouwend met een poetskist en al Pirate's tuig naar Pirate terug keer zie ik dat Emily daar ook al staat.
'Hallo,' zeg ik vrolijk, 'Ik heb zo'n zin in de buitenrit!' Terwijl ik dit zeg begin ik Pirate te poetsen.

{Dat liedje heb ik trouwens al de HELE DAG in mijn hoofd =S gelukkig is het wel een leuk nummer ^^}

[ bericht aangepast op 31 mei 2012 - 22:11 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emily
Ik zie hoe Valérie haar paard naast Mason op de paal vastbind en ze loopt weg, ik kijk haar even naar en ga verder met borstelen en stap over tot de harde borstel. Ze komt terug met haar poetskist en het tuig van haard paard. 'Hallo,' zegt ze vrolijk 'Ik heb zo'n zin in de buitenrit!' zegt ze er achteraan, ik begin te lachen "Ja ik ook lekker door de natuur heen" zeg ik en ga dan maar half zingend verder met het borstelen van mijn lieve mannteje.

*haha ik heb precies hetzelfde met dit liedje c:*

[ bericht aangepast op 31 mei 2012 - 22:15 ]

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Valérie
'Ja, ik houd van natuur,' zeg ik, nog steeds half dansend op het liedje in mijn hoofd. Emily zingt zachtjes een ander liedje, niet echt mijn smaak, maar het klinkt wel vrolijk. Als ik klaar ben met borstelen ga ik verder met Pirate's hoeven, daar heeft hij altijd wat meer moeite mee, hij vind het namelijk niet bepaald prettig om op drie benen te staan. Geduldig vraag ik om zijn eerste voetje, hij vertikt het deze te geven. Ik por wat harder tegen zijn been aan.
'Kom op, Pipi, voetje,' zeg ik. Mijn stem klinkt smekend, maar Pirate houd zijn hoeven stijf op de grond. Ik richt me op en kijk Pirate streng in de ogen.
'Allerliefste Pirate, ik houd ontzettend veel van je, maar ik ben bereid boos te worden als je dat voetje nu niet omhoog doet,' zeg ik, mijn stem zo streng mogelijk makend. Dan buk ik me opnieuw en ik vraag weer om een voetje. Hij blijft strak op de grond staan.
'Pipi.' Mijn stem klinkt dreigend. Dan komt, heel langzaam, zijn linkervoorbeen omhoog. Een glimlachje siert mijn lippen en zachtjes maar snel krab ik zijn hoefje uit. Dan sla ik mijn armen om zijn nek.
'Goedzo, paardje,' zeg ik, hierna ga ik verder met de rest van zijn voetjes, die gelukkig een stuk makkelijker gaan.

{Whow lang stukje! Deels gebaseerd op eigen ervaring ^^}

[ bericht aangepast op 31 mei 2012 - 22:23 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

David

"Wie wat waar!" Roep ik en probeer overeind te komen.
Tot mijn verbazing ligt Alex bovenop me.
"Eh hoi." zeg ik droogjes en kijk hem aan.
"Je dacht: Ik ga David maar eens wakker maken op deze plezante manier?" Grinnik ik en leg plagend een hand in zijn zij.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Emily
Ik lach om de grappige scene die voor me staat te gebeuren terwijl Valérie haar paard Pirate zijn voet niet wilt optillen, ik lach nog eventjes na en begin dan zelf aan het uitkrabben van de hoeven van mijn eigen trouwe vriendelijk vier voeter.
Als ik klaar ben geef ik Mason een kusje op zijn neus en geef hem een stukje appel die ik had meegenomen uit de keuken.
"Kijk eens aan vriend" zeg ik, als hij het op heeft, pak ik zijn zadelpad en leg hem op de goede plek, gevolgd door het bondje en dan zijn zwarte veelzijdigheids zadel. Ik pak de singel van onder zijn buik en trek het een paar gaatjes omhoog.

*hahah herkenbaar c:*

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Valérie
Ik hoor Emily zachtjes lachen om het hoefjesuitkrab gebeuren. Tja, niet ieder paard is even makkelijk. Ik pak het lichtblauwe dekje en leg het op Pirate's rug, daarna leg ik voorzichtig mijn bruine veelzijdigheidszadel op zijn rug. Het is een oud ding, maar ik heb hem goed onderhouden dus hij functioneerd nog prima. Langzaam singel ik Pirate aan. Hij wiebelt een beetje heen en weer, waardoor ik merk dat hij het niet heel prettig vind. Dan kijk ik naar het bijpassende hoofdstel, ik doe het nog niet om, ik vind het zielig om Pirate met zijn hoofdstel om te laten staan als we nog even op Emerence moeten wachten.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emily
Ik ga even op de paal naast Mason zitten en kijk hem in zijn grote bruine ogen, wat hield ik toch van hem. Na een paar minuten kijk ik naar Valérie paard "Prachtig paard heb je" zeg ik tegen haar, terwijl ik langs Mason naar Pirate kijk.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Valérie
'Dankje, het is echt een mengelmoesje van vanalles en nog wat, we hebben geen idee waar hij vandaan komt,' zeg ik glimlachend terwijl ik met mijn vingers zachtjes over zijn voorhoofd strijk. Dan scheur ik mijn ogen los van mijn paard en kijk ik naar Mason, zijn donkerbruine vacht glanst prachtig.
'Jouw paardje mag er anders ook wel wezen,' zeg ik, 'het is echt een prachtig dier.'

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emily
Ik lach en zie dat ze haar blik op Mason werpt 'Jouw paardje mag er anders ook wel wezen,' zegt ze 'het is echt een prachtig dier.'. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en kijk met een trotse blik naar Mason "Dankje, ik zou echt niet meer zonder hem kunnen" zeg ik en kijk Mason even met een verdrietige blik aan.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Valérie
Na mijn opmerking kijkt ze even trots naar Mason.
'Dankje, ik zou echt niet meer zonder hem kunnen,' zegt ze. Dan verandert de trots in verdriet. Geschrokken kijk ik haar aan.
'Wat is er? Waarom kijk je zo verdietig?' vraag ik bezorgd.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emily
'Wat is er? Waarom kijk je zo verdietig?' vraagt ze bezorgd,
"Het is gewoon dat Mason al heel veel heeft mee gemaakt op zo'n jonge leefdtijd dat ik me soms af vraag hoe hij het vol houd" zeg ik tegen haar en aai Mason over zijn zachte neusje.

[ bericht aangepast op 31 mei 2012 - 23:02 ]

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Alex
"Wie wat waar!" roept David en probeert overeind te komen
"Eh hoi." zegt hij en kijkt me aan
"Je dacht: Ik ga David maar eens wakker maken op deze plezante manier?" Grinnikt hij en legt een hand in mijn zij. ik werd rood "Nou eigenlijk niet, Merlin duwde me" ik veeg zijn hand weg, ik kreeg de tinteling weer en ben bijna, nou eigenlijk niet instaat om mijn armen te bewegen

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Valérie
'Paarden zijn hele sterke wezens, ze kunnen heel veel aan. En als jij zo goed voor hem blijft zorgen als dat je nu doet komt alles heus wel goed,' zeg ik, om haar op te beuren. Ik vraag me af wat Mason heeft doorgemaakt dat zo erg is, maar ik vraag het maar niet.
{Ik ga slapen}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Ik glimlach even "Je hebt waarschijnlijk gelijk, maar ik heb steeds het gevoel dat hij opeens breekt in kleine stukjes" zeg ik en kijk even naar Mason en sla mijn armen om hem heen "He mannetje" fluister ik tegen zijn vacht aan.
*Is goed slaap lekker*

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.