• © MeLuvZaynx And Password.

    Acht studenten, waaronder vier jongens en vier meiden van achttien tot twintig, gaan op uitwisselingsproject naar Perth. Een stad in Australië. Eenmaal in Perth worden ze, samen met één of twee mede student[en], naar hun toegewezen familie gebracht. Daar leren ze de mensen kennen. Niet alleen de mensen leren ze kennen, ook proeven ze een gedeelte van de cultuur in Australië en hebben ze kans om bijzondere dieren te kunnen spotten.


    Familie 1: Covin;

    Familieleden;
    - Scott Louca Covin. ~ Blanche.
    - Nathalie Abbey Covin. ~ xFlyy.
    Studenten;
    - Alana Baylee Emerson. ~ xFreedom.
    - Manon Scarlett Johansson. ~ KolderKat.
    - Shane Welsch. ~ Cosette.

    Familie 2: Blueford;

    Familieleden;
    - Bethany Richelle Blueford. ~ SkyFall.
    - Summer Phoebe Bleuford. ~ Mebarak.
    - Fennila Minté Blueford. ~ Gaisford.
    Studenten;
    - Damario Da Silva Reyes. ~ Rechazame.
    - Raphael Zach Verville. ~ Amorphous.

    Familie 3: Linscott;

    Familieleden;
    - Austin Braylon Linscott. ~ xFreedom.
    - Rebecca Charlie Linscott. ~ Amorphous.
    - Skyler Fay Linscott. ~ xEPONINEx.
    Studenten;
    - Beaudine Nicole Rivera. ~ Blanche.
    - Como Cádiz Rosso. ~ Mebarak.

    Regels:

    - Geen one-liners. Meer dan vier regels.
    - Geen speed gesprekken. Je gaat niet zomaar weg als je met iemand in gesprek bent, ookal is diegene er een paar dagen niet.
    - Mensen die snel stoppen zijn níet welkom.
    - Zestien plus is toegestaan, maar het is een beetje raar als je bij een familie te gast bent en het daar lekker op de bank, tafel of waar dan ook gaat zitten doen. -Met familieleden zou het wel kunnen, niet op de bank of de tafel, maar gewoon in bed. Houd wel rekening met de leeftijden-
    - Naamveranderingen doorgeven.
    - Speel realistisch.
    - Géén perfecte personage's.
    - Topics worden alleen geopend door MeLuvZaynx en Password, tenzij je er toestemming voor hebt gekregen.
    - Al heb je moeite met de lengte van de posts of met het verzinnen van personage's kun je een kijkje nemen op
    deze site
    . Ik hoop dat je er wat aan hebt.
    - OOC praten met haakjes --> []-{}-().
    - Maximaal één personage bij een van de uitwisselingsstudent en maximaal één bij de familie. Natuurlijk is het leuker als je uitwisselingstudenten niet met het door jou gespeelde familielid in een familie zit.
    - De studenten kennen elkaar al.
    - Familie's kunnen groot zijn en klein, maar hou het wel een beetje normaal.

    In het vliegtuig is iedereen enthousiast en kijkt zijn ogen uit door de kleine raampjes. Australië is bijna in zicht en iedereen maakt elkaar gek met wat ze gaan zien en vertellen voor de zoveelste keer naar welke familie ze gaan, maar wat gebeurd er als ze landen? Nemen ze de goede koffers mee? Raakt er niet iemand verdwaalt? En hoe zal je relatie met de familie's verlopen? Hou je er leuke herinneringen, spannende of enge herinneringen aan over? Dat merk je pas, als je bent geland.


    © MeLuvZaynx And Password.

    [ bericht aangepast op 2 juni 2012 - 19:08 ]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Alana Baylee Emerson.

    Een ongemakkelijke stilte is gevallen tussen Nathalie, Shane en mij. Scott was diegene die ons een beetje aan het praten kreeg, aangezien nu hij er niet is we in een erg ongemakkelijke stilte zitten. Laten we maar hopen dat hij snel terugkomt en de ongemakkelijke stilte vervaagt.
    "Laten we maar gaan dan?" Stelt Scott voor, wanneer hij uit de menigte is gekomen. Ik knik even instemmend, waarna ik met mijn ene hand het handvat van de witte koffer pak en een blik werp op Nathalie en Shane.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Shane Welsch

    Ik voel me al de hele tijd een beetje oncomfortabel. Ik merk nu pas hoe erg ik er eigenlijk op gehoopt had bij Cádiz te zijn. Uiteindelijk stelt Scott voor om te vertrekken. Opgelucht haal ik adem.
    Ik neem mijn koffer, gitaar en rugzak weer op en grinnik even om mezelf. En dan zeggen ze dat meisjes veel nemen.
    "Ik zou je koffer dragen," zeg ik tegen Alana. "Maar ik heb mijn handen vol."
    Ik lach zachtjes en kijk dan naar Scott en Nathalie.
    Ik heb namelijk geen idee waar ik heen moet.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Austin Braylon Linscott.

    Ik heb mijn blik op het beeldscherm van mijn mobiel gericht, als de deur opengaat. Ik hef mijn hoofd op en kijk naar Rebecca die in de deuropening staat.
    "Doe die muziek eens zachter, ik word doof" Zegt ze, waardoor ik even grinnik, maar dan toch het volume van de muziek wat zachter zet. Ik kan het niet laten om even te lachen als Harvey tussen Rebecca haar benen kruipt en druk kwispelend onze kamer binnenloopt.
    "Hé, gekkerd" Zeg ik tegen het kleine hondje, nadat ik mijn benen naast het bed heb gegooid, rechtop ben gaan zitten en Harvey uitbundig begin te aaien. Zijn tong die uit zijn bek steekt en zijn twinkelende ogen zien er schattig uit. Eigenlijk is hij een en al schattig. Even tik ik op mijn schoot en direct daarna springt hij er met wat moeite op.
    Als mam dit zou zien zou ze helemaal door het lint gaan. 'Zo word je bed vies!' - 'Hij gaat stinken naar hond!' - 'Er komen haren op je bed en dat is onhygiënisch!' Hoor ik in mijn hoofd en grinnik even, terwijl ik Harvey blijf aanhalen.
    "En, wat was er zo leuk op het vliegveld dat je daar bleef?" Vraag ik nu nieuwsgierig aan Rebecca, terwijl ik haar aankijk.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Beaudine Nicole Rivera.
    Ik heb mijn koffer nu helemaal uitgepakt. De ene helft van de kast ligt al helemaal vol.. De andere tas past er waarschijnlijk niet bij, maar wacht eens.. Ik verschuift wat kleding en maak plaats.
    Al mijn spullen liggen in de kast, mijn make-up staat op het bureau en de schoenen liggen naast de kast.
    Ik laat me op m'n bed ploffen en pak een boek van het voeteneind. De titel is; Buiten zinnen. Het schijnt een spannend en horror-achtig boek te zijn. Ik ben wel van de spannende dingen. Ook omdat mijn leven nogal gewoontjes is. Ik ga gewoon naar school, maak huiswerk, doe gezellige dingen met vriendinnen en dat is het. Nu zit ik in Australië, dat is wel héél wat anders en zeker niet saai.
    "Austin schatje!" Hoor ik iemand schreeuwen. "Ik ben al thuis hoor!"
    Zal dat een van Austin's vriendinnen zijn?
    "Nou, meid. Wat enig!" Roept Austin terug.
    Alhoewel.. volgens mij is het Rebecca.

    Rebecca Charlie Linscott
    Austin grinnikt maar doet wel de volume naar beneden.
    Harvey kruipt tussen mijn benen door waardoor ik bijna omval, ook al is hij klein.
    'Hé, gekkerd,' zegt Austin en hij begint hem te aaien. Niet veel later zit Harvey bij hem op schoot. Ik glimlach en ga naast Austin zitten. Met mijn vingers kriebel ik weer achter Harvey's oortjes.
    'En, wat was er zo leuk op het vliegveld dat je daar bleef?' vraagt Austin nieuwsgierig terwijl hij me aankijkt maar ik kijk snel naar Harvey. Ik kan wel redelijk liegen maar niet als mensen me aankijken. 'Oh gewoon,' zeg ik zo nonchalant mogelijk. 'Ik was even eh aan het rondkijken, meer niet'. Erg geloofwaardig klinkt het volgens mij niet.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Scott Louca Covin.
    Alana knikt direct als antwoord op mijn vraag. Daar kan ik uit opmaken dat ze hier waarschijnlijk snel weg wil.
    "Ik zou je koffer dragen," Begint Shane tegen Alana. "Maar ik heb mijn handen vol," Lacht hij dan.
    Ik kijk naar Alana. "Zal ik je koffer dan maar dragen?" Vraag ik aan haar. Het is totaal niet flirterig bedoelt. Ik wil gewoon behulpzaam zijn.
    En ik stoot Nathalie aan. "Draag je ook wat?" Vraag ik aan haar en kijk rond. Volgens mij moeten we rechtdoor lopen en daarna naar rechts. Dan kom je uit op het parkeerterrein en daar staat mijn auto geparkeerd.

    Alana Baylee Emerson.

    "Ik zou je koffer dragen, maar ik heb mijn handen vol" Lacht hij, waarna er even een kleine glimlach op mijn gezicht komt te staan.
    "Het maakt niet uit," Zeg ik en glimlach even vriendelijk naar hem.
    "Zal ik je koffer dan maar dragen?" Vraagt Scott dan. "Ik kan het zelf wel" Zeg ik zachtjes en bijt even op mijn lip.
    Of ik mijn koffer kan dragen? Ja, dat kan ik. Maar of ik mijn bescheidenheid en verlegenheid opzij kan zetten? Nee, ik denk het niet. Daar meot nog heel wat aan gebeuren om dat voor elkaar te krijgen.
    "Draag je ook wat?" Vraagt Scott dan aan Nathalie, nadat hij haar een stoot heeft gegeven.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Shane Welsch

    Ik luister met een half oor naar Wat Alana, Scott en Nathalie zeggen. Mijn gedachten zijn er niet helemaal bij. Tussen het afscheid met Féline en het gedoe met de gastgezinnen, ben ik compleet uitgeput geraakt. Ik heb geen idee hoe ik dit ga overleven. Het strand biedt hopelijk heel wat mooie taferelen die ik kan tekenen.
    Afwezig loop ik achter mijn gastgezin en Alana aan. Ik vraag me nog steeds af hoe school nou zo'n fout kan maken. Het is niet alleen vervelend voor mij en Cádiz, maar ook voor de gastgezinnen. Ik bedenk nog wel iets om Scott en Nathalie te bedanken voor hun gastvrijheid.
    Wanneer ik opkijk, is het te laat. Ik loop recht tegen een paal aan. Versuft zit ik op de grond.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Scott Louca Covin.
    "Ik kan het zelf wel," Zegt ze zacht.
    "Oké," Geef ik als simpel antwoord. Tsja, wat moet ik anders zeggen? Ik ga er niet op aandringen, zo ben ik niet. Ze moet het zelf maar weten.
    Nathalie blijft een beetje verward voor zich uit staren en aan Shane en Alana kan ik zien dat ze bekaf zijn van de hele reis.
    Ik loop voor ze uit, door de mensenmenigte naar de uitgang van de aankomsthal. "Volg mij maar," Zeg ik en hou dan een deur open voor de rest. Wanneer ze daardoor heen zijn, staan we buiten. Het is er nog warmer dan binnen, maar deze warmte ben ik wel gewend.
    Ik loop door, naar mijn auto en ontwijk een paar andere auto's die de parkeerplaats oprijden en verlaten.
    Bij de auto aangekomen maak ik de kofferbak open en gebaar dat ze hun spullen erin mogen gooien.

    Bethany Richelle Blueford
    "Tsjah, het is nou eenmaal zo,kan er niks aan doen dat we zo vreselijk goed zijn in bed" is zijn antwoord.
    Hij grijnst.
    "Het is ooit bewezen dat latino's zoveel beter zijn in bed dan andere jongens" zeg ik. "Of wil jij beweren van wel dan?"
    Ik doe een klein stapje naar achter zodat ik iets minder ver naar boven hoef te kijken.


    Black is not longer dangerous, so what's dangerous now? Colour. Colour is super dangerous

    [Ik ben weer thuis.]


    Now life has killed the dream I dreamed

    Austin Braylon Linscott.

    Wanneer ik haar aankijk, wendt ze snel haar gezicht af en kijkt ze naar Harvey. "Oh gewoon," Zegt ze nonchalant, maar toch hoor ik een ondertoon die ik niet echt van haar gewend ben. Iets geheimzinnigs. "Ik was even, eh aan het rondkijken, meer niet" Stamelt ze.
    "Uhu, weet je?" Begin ik en kijk haar nog steeds aan, "Ik geloof er niets van" Vervolg ik dan met een lichte grijns, terwijl ik me af vraag wat ze dan wél op het vliegveld heeft gedaan.
    "Dus, vertel je je lieve broer wat je op het vliegveld hebt gedaan?" Vraag ik dan aan haar, terwijl ik even met mijn ogen knipper en een nogal freaky glimlach opzet.

    Alana Baylee Emerson.

    "Oké," Is Scott zijn antwoord. Een simpele oke. Iets wat me, misschien terecht misschien ook niet, alleen maar verlegener maakt.
    Ondanks dat ik een meisje ben, is mijn koffer tot mijn grote verbazing niet erg zwaar. Niet dat ik het dan niet kon dragen, want slap ben ik niet, maar het is gewoon raar.
    Als een stel gehoorzamen honden lopen we achter Scott aan door de mensenmassa richting de uitgang van de aankomsthal. "Volg mij maar" Zegt hij dan, terwijl hij de deur voor ons open houd.
    Nadat we door de deur heen zijn gegaan, staan we buiten. Vergeleken met het vliegveld is het warmen, maar deze warmte is lekkerder. Het frisse briesje laat mijn haren mee dansen met de wind. Binnen was het gewoon weg benauwd. Hier is tenminste nog een fris briesje die het wat frisser maakt.
    Scott loopt naar zijn auto en net zo als net lopen we weer als hondjes achter hem aan richting zijn auto. Eenmaal bij zijn auto aangekomen, maakt hij de kofferbak open en gebaart hij dat we onze spullen erin mogen leggen.
    Nadat ik mijn witte koffer in de achterbak heb neergelegd, strijk ik even met mijn hand door mijn haar heen.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Rebecca Charlie Linscott
    'Uhu, weet je?,' begint Austin. 'Ik geloof er niets van,' voegt hij er met een lichte grijns aan toe.
    'Dus, vertel je je lieve broer wat je op het vliegveld hebt gedaan?' Hij knippert met zijn ogen en zet een enge glimlach op.
    'Gatver Austin,' zeg ik lachend. 'Je kan zo in een horror spelen'. Ik prik een paar keer plagerig in zijn zij. 'Maar als je het echt wil weten, ik was gewoon met Scott aan het praten,' zeg ik dan op een onschuldige toon. Dat ik ook met hem gezoend en dat we dat de afgelopen zes maanden ook al deden vertel ik er maar niet bij. Het lijkt me beter om dat voorlopig nog geheim te houden. Austin zou er misschien niet zo moeilijk over doen maar mijn ouders wel.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Austin Braylon Linscott.

    "Gatver Austin" Zegt ze lachend, "Je kan zo in een horror spelen". Ze prikt een paar keer plagerig in mijn zij.
    "Ik wist wel dat ik ooit in een film zou gaan spelen, aangezien mijn acteer talenten geweldig zijn" Zeg ik en lach even.
    "Maar als je het echt wilt weten, ik was gewoon met Scott aan het praten" Zegt ze dan met een onschuldige toon.
    "Scott? Wat moet jíj nou weer met Scott doen?" Vraag ik verbaasd aan haar, terwijl een paar tanden in mijn vinger worden gezet. Harvey heeft pas een aantal van zijn tanden gewisseld, dus zeer doet het niet.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Rebecca Charlie Linscott
    'Ik wist wel dat ik ooit in een film zou gaan spelen, aangezien mijn acteer talenten geweldig zijn,' lacht hij.
    'Oh, zo ge-wel-dig gewoon, je weet niet half hoe goed,' grinnik ik sarcastisch.
    'Scott? Wat moet jíj nou weer met Scott doen?' vraagt hij dan verbaast.
    Ik kijk even naar Harvey en glimlach even als ik zie dat hij in Austin's vinger bijt. Daarna kijk ik weer naar Austin. 'Oh, gewoon,' zeg ik schouderophalend. 'Zo raar is het toch niet dat ik met hem praat?' vraag ik 'We waren gewoon aan het praten over die studenten'. En over hoe we vanavond stiekem weg kunnen glippen. 'We hadden bedachten dat we vanavond wel met z'n allen op het strand kunnen afspreken'.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered