[RPG] We're not like the others ~ 7 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 23 mei 2012 - 19:18 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
“Oh, dat kan later ook wel,” Zei ze, maar ik knik alleen en loop gelijk de keuken in om het eten te maken.
Feline is er nu toch niet bij, denk ik als ik in de keuken sta, dus wat maakt het uit als ik zonder shirt kook? Trouwens, een bebloed shirt is ook niet hygiënisch, maar ik moet wel uitkijken voor mijn wonden.
John komt er weer aanlopen en klopt op mijn rug. “Gaat het? Ga je toch voor haar koken?”
Ik grinnikte. “Ja gast, dat heb ik wel voor haar over hoor,” John schudde zijn hoofd en mompelde, “Je hebt wel veel voor haar over,”
“Is dat juist niet goed?” Grinnik ik zacht en gooi het shirt op een stoel, waarna ik de benodigdheden uit de kasten en koelkast haal. “Als je haar maar niet je hart op laat eten,”
Ik keek hem even aan. “Ze gaat me geen pijn doen, John, ik weet niet eens zeker of ik wat voor haar voel. Ik maak gewoon wat eten voor haar, nothing more,”
John haalde even zijn schouders nonchalant op maar hij wist stiekem precies hoe het zat en liep toen weer weg.
Ik zette het gasfornuis aan en begon met koken. Nu maar hopen dat ze het lekker vondt.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jerry 'Jer' Ralph Moore.

Ik zie nog even dat Louise met haar ogen rolt, voordat ik me verdiep in de computer.
Plotseling wordt mijn stoel naar achteren getrokken. "Oh, ik dacht het niet!" Roept ze.
"Hey!" Schreeuw ik. "Waarom niet?" Vraag ik dan aan haar, terwijl ik de stoel probeer terug te trekken.


Philip Wayne Parker.

Aurora laat haar blik rond glijden. "Daar misschien?" Zegt met met een gebaar naar het café; Lè Times. Het is een kruising tussen Frans eten en Engelse dranken.
Ik knik kort naar haar. "Ik vind het goed," Zeg ik met een glimlach en loop richting het café en trek daarbij Aurora mee.

Geovanni Naldo Nelson.

Ik voel dat Celeste's armen steviger om mijn middel en daarna verslapt haar grip lichtelijk.
Binnen een klein kwartiertje parkeer ik de scooter voor de flat en stap af. Met een kleine zwaai trek ik de helm van mijn hoofd en hou deze vast onder mijn arm.
Wanneer Celeste ook afgestapt is, rij ik mijn scooter in het hok onder de flat, zodat deze veilig staat. Mijn scooter is al vaak genoeg gejat en ik ga en kan geen nieuwe betalen. Met slechts een baantje in de plaatselijke pub kan ik alleen mezelf onderhouden. En natuurlijk krijg ik nog geld van mijn ouders, maar dat is niet veel.
Ik open de deur van de galerij en hou deze voor haar open. "Dames eerst,"

[ bericht aangepast op 22 mei 2012 - 16:59 ]

Louise Erika Sweet
'Hey!'Schreeuwde hij.'Waarom niet?' Vroeg hij aan mij. Hij probeerde de stoel terug te trekken. Hij was even vergeten dat ik veel sterker was. Iets wat ik zelf ook steeds vergeet.' Ik volg niet altijd de regels. Sterker ik breek ze vaker, maar een 1 veranderen is toch wel Héél opvallend.' legde ik hem uit.
'Je moet het anders doen. Hier door word je te snel gesnapt.' Legde ik hem uit.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Celeste Jade Fox.
Volgens mij waren we een klein kwartiertje onderweg en hierna parkeerde hij de scooter voor de flat en stapte af. Gelijk deed ik mijn helm af en gaf deze aan hem.
Ik merkte niet dat hij zijn helm van zijn hoofd haalde, want ik was weer diep in gedachten. Het had weer met mijn onzekerheden te maken en ik voelde een nerveus gevoel mijn buik in kruipen. Iets dat ik totaal niet leuk vond. Ik voelde me zelfs een beetje bang ervan worden.
Toch stapte ik, enigszins wazig, van de scooter af en ik zag vaag dat hij zijn scooter wegreed om hierna de deur open te houden voor me. “Dames eerst,”
Een glimlach probeerde ik op mijn gezicht te persen en hem met een enigszins speelse blik aan te kijken. “Thank you, Gentleman,” Ik liep naar binnen en wist dat Geovanni daarna gelijk eraan kwam.
De glimlach die ik op mijn gezicht dwong, liet ik daar, want ik wilde niet laten zien dat ik wel degelijk bang was hem te verliezen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jerry 'Jer' Ralph Moore.

"Ik volg niet altijd de regels. Sterker ik breek ze vaker, maar een 1 veranderen is toch wel héél opvallend,"
Ik haal mijn schouders op. "En dat zegt een nerd," Mompel ik en sta op van de stoel, waardoor ze met stoel en al tegen de muur aan knalt.
Ik kijk naar haar. "Gaat het?" Vraag ik dan.

Geovanni Naldo Nelson.

Er komt een zwak glimlachje op haar gezicht en het baart me zorgen. Ik heb het gevoel dat ze blij is met mijn aanwezigheid, maar aan de anderen kant ook niet.
"Thank you, Gentleman," Zegt ze en loopt naar binnen en de glimlach die net nog zwak leek, staat er nu wel degelijk.
"Graag gedaan," Mompel ik en loop voor haar de trap op.
Na vier trappen zijn we op de etage gekomen waar mijn appartement zich bevindt. "Nu weet je ook weer hoe ik mijn conditie op pijl hou," Grinnik ik en loop de galerij over, naar de deur van mijn 'huisje'.
Met de zilveren sleutel op en in de deur en loop naar binnen. Het is er niet echt heel opgeruimd, maar wat verwacht je ook van een jongen?
In het hele appartement zitten een woonkamer, eetkamer, keuken, losse wc, badkamer en twee slaapkamers.
"Let niet op de troep, dat ruim ik nog wel op," Verontschuldig ik me, pak een leeg blikje bier op en gooi het naar de prullenbak. Er verschijnen lichte blosjes op mijn wangen als ik kijk naar de troep. Wat een fantastische indruk maak ik toch weer.

[Ik reageer na het eten ^^]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Celeste Jade Fox.
We liepen vier trappen op totdat we op de etage waren gekomen waar zijn appartement zich bevindt. “Nu weet je ook weer hoe ik mijn conditie op pijn houd,” Ik grinnikte alleen even en keek toe hoe hij de deur van zijn appartement opendeed.
“Ja, nu weet ik je geheim,” Ik schudde even mijn hoofd en haalde mijn slanke vingers door mijn donkere haar, terwijl ik achter Geovanni naar binnen liep.
Het is er niet heel opgeruimd, maar om eerlijk te zijn, had ik dat ook niet van hem verwacht. Het is een jongen en Jace zijn kamer is ook nooit echt opgeruimd.
Jace…
Nee, niet aan denken, Celeste. Het komt wel goed.
“Let niet op de troep, dat ruim ik nog wel op,” Verontschuldigde hij zich, waarna hij een leeg blikje bier pakte en naar de prullenbak gooide. Er kwamen lichte blosjes op zijn wangen toen hij naar de troep keek en door dit gezicht begon ik zachtjes te lachen en liep ik naar hem toe.
Mijn armen sloeg ik om zijn nek en ik drukte een paar kusjes in zijn nek. “Geen zorgen, Geovanni, ik denk nu echt niet slecht over je,” Er gleed een kleine speelse grijns op mijn lippen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

RainbowShine schreef:
[Ik reageer na het eten ^^]

Password schreef:
(...)

[Ik ben er straks niet meer. Ik moet zometeen eten en daarna ga ik naar mijn opa die in het ziekenhuis ligt.
Samenvatting; Mijn opa is van een ladder gevallen, er is een wervel in zijn rug verbrijzelt en hij is geopereerd. Vanavond ga ik naar hem toe.]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Terwijl ik op Aiden wacht kijk ik rond in het restaurant. Het niet zo heel groot maar wel gezellig. Nog steeds vind ik het een raar idee dat Aiden kok is, maar ik denk eerlijk gezegd wel dat hij goed kan koken.
Nathan zit ook nog steeds aan tafel maar zegt niks, wat ik niet echt erg vind. Nu moet ik alleen nog een manier zien te verzinnen waardoor ik niet meer met hem hoef te doen alsof we een stelletje zijn, helaas is dat denk ik niet zo makkelijk.
Ik zucht even als ik er aan denk wat Aiden zei: Je zult je handen vol aan hem hebben.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Password schreef:
(...)

[Ik ben er straks niet meer. Ik moet zometeen eten en daarna ga ik naar mijn opa die in het ziekenhuis ligt.
Samenvatting; Mijn opa is van een ladder gevallen, er is een wervel in zijn rug verbrijzelt en hij is geopereerd. Vanavond ga ik naar hem toe.]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Louise Erika Sweet
Hij haalde zijn schouders op. 'En dat zegt een nerd,' Mompelde hij en stond op. Natuurlijk viel ik met stoel en al naar achter tegen de muur. Hij keek me aan.Ik voelde dat ik een snee in mijn linker arm had. 'Gaat het?' Ik knikte.
Ik keek even naar de snee. Blijkbaar was ik langs iets flink scherp gegaan. De wond heelde al in een paar seconden. Ik stond op en liep naar de pc. Ik ging er achter staan. 'Laat de nerd haar werk doen!' Ik opende meerdere schermen. 'Hoe kan je überhaupt een 1 staan voor dat vak?' Vroeg ik en keek naar het scherm. Ik tikte veel dingen in. Na een paar minuten was ik klaar.'Klaar! Er staat nu wel een 5,5 , maar anders zou het te veel opvallen.' Zei ik en keek even later naar Jerry. 'Ik heb het zo gedaan dat het lijkt of mevrouw Browns zelf de cijfers heeft ingevoerd op een datum dat ze nog niet ziek was. Als je het nu zou veranderen zonder dit dan zou het opvallen dat je het heb veranderd op een datum dat ze ziek was. Blij?' Vertelde ik
[Beterschap nog voor je Opa ]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Aiden Lloyd
Ik kookte de pasta alvast gaar en ondertussen hield ik me bezig met een salade. Ik bakte de peper met de tomatensaus mee, maar ik deed er niet al teveel peper in, aangezien ik niet wist of Feline hiervan hield. Het was nu wel pittig, maar niet het soort pittig waarvan je, je mond zou verbranden.
De andere benodigdheden deed ik hierbij en liet de saus even door sudderen, maar zette het vuur wel wat lager, waarna ik gelijk doorging met de salade, maar dit deed ik in een klein kommetje, aangezien ik niet wist hoeveel ze at. Bij de pittige pasta hoorde ernaast namelijk wel een frisse salade, vond ik.
Voor de zekerheid zette ik ook een glas melk voor haar klaar, als ze het wel te heet zou vinden. De pasta deed ik op een bord en toen op een dienblad samen met het kommetje salade, waarna ik nog even snel een nagerecht maakte. Iedereen hield wel van chocoladetaart toch? En ik heb er ook nog vanille ijs naast gedaan. Toen grijnsde ik groot, zette alles op het dienblad en het glas melk ook. Daarna liep ik met het dienblad vast naar haar toe, en zette het voor haar neer met een grote grijns op mijn gezicht.
“Alstublieft, madame,” Ik was vergeten dat ik mijn shirt nog uithad, maar ik liet niet merken dat ik het was vergeten. “Dit is de pittige pasta, natuurlijk op vegetarische wijze, een salade en een nagerecht. Als je het eten heet vindt heb je ook nog een glas melk, wilt u nog iets of bent u tevreden voor nu?” Sprak hij op een grappige manier naar haar.

[Ik heb maar wat gedaan, hoor. ]

[ bericht aangepast op 22 mei 2012 - 19:49 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
De stilte tussen mij en Nathan begint nogal ongemakkelijk te worden dus ik zucht opgelucht als Aiden er aankomt.
Met een grote grijns zet hij het dienblad voor me neer. 'Alstublieft, madame. Dit is de pittige pasta, natuurlijk op vegetarische wijze, een salade en een nagerecht. Als je het eten heet vindt heb je ook nog een glas melk, wilt u nog iets of bent u tevreden voor nu?' zegt hij op een grappige toon wat me even laat lachen.
Het valt me op dat hij zijn shirt niet aan heeft maar ik probeer er zo min mogelijk naar zijn gespierde buik te kijken, wat niet heel erg goed lukt.
'Voor nu is het wel genoeg hoor,' zeg ik glimlachend. Ik bijt op mijn lip en neem dan een hapje van het eten. Ik knik goed keurend, de pasta is precies pittig genoeg. 'Het smaakt er goed,' glimlach ik naar Aiden als ik mijn leeg heb.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
Ik merk dat ze naar mijn gespierde buik keek en expres, maar op een onopvallende manier, spande ik mijn spieren nog wat aan. Voor Nathan had ik geen ogen, alleen voor Feline, dus glimlachte ik naar haar.
“Voor nu is het wel genoeg hoor,” Ze beet even op haar lip en weer moest ik mijn best doen om niet naar haar te gaan staren. Doe niet zo sexy, Feline…
Dan neemt ze een hapje van het eten dat ik gemaakt had en ook al weet ik dat ik goed kan koken, toch houd ik mijn adem voor een paar secondes hoopvol in. “Het smaakt erg goed,” Glimlachte ze naar mij en ik begon weer normaal te ademen.
“Tuurlijk, alles voor de dame,” Ik knikte even charmant en deed een stap achteruit. “Als je het niet erg vindt, ga ik even opruimen…” En mijn shirt aantrekken en de wonden weer verzorgen, want na het koken moet dat wel. “Als je me nodig hebt, dan weet je waar ik ben.” Niet dát ze me nodig heeft, maar goed.
Ze heeft altijd Nathan nog, right?
Toen liep ik met snelle passen weer de keuken in.

Quiet the mind, and the soul will speak.