• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 19:44 ]


    Your make-up is terrible

    Herpderp, het is een beetje doods in RPG-land.


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    ''Gilbert?'' begon ik zachtjes, terwijl ik aan mijn shirt frunnikte. ''Is dit- wel zo'n goed idee?'' vroeg ik op dezelfde, zachte toon.
    Ik wist niet wat ik er van moest vinden; als mijn pa met iets kwam aanzetten waar ik hem mee kon helpen, zou ik het absoluut niet doen.
    Ik keek naar de vloer, en ik had het gevoel dat alles samenkromp toen ik dacht aan mijn vader. Wás hij mijn vader wel?
    Een vraag die ik mezelf vaak gesteld heb.
    Ik luisterde zwijgend naar het gesprek tussen Griffin en Gilbert, en met de minuut voelde ik me ongemakkelijker. Ik voelde me overbodig, nutteloos. Een gevoel wat ik maar al te goed kende. Ik zuchtte zachtjes terwijl mijn haren in slierten langs mijn gezicht naar beneden viel.

    Not anymoooooore.

    [ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 22:04 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Yvo Enright

    Ik las verder in zijn dossier toen hij wegging naar een vreemd meisje. Wat er om mij heen gebeurde vergat ik helemaal. Ik had mijn pen in mijn zak gestopt en was met mijn vingers woordjes aan het schrijven op mijn heupen. Mijn aandacht werd na een tijdje getrokken door het gepiep van Jenna. 'Yvo Help,' piepte ze. Ik keek op en zag nog net hoe ze op de grond viel. Ik zei niets en wist maar half wat ik moest doen. Ik liep naar de kast met spullen en pakte daar het beeldje. Ook vond ik touw. Ik liep richting Mason toe. Althans, volgens mij was hij nu Mason. Ik had gelezen over zijn twee persoonlijkheden. Oliver de aardige en Mason die het tegenovergestelde was. Zodra ik dicht genoeg bij Mason was, sloeg ik het beeldje tegen zijn hoofd aan en hoopte ik dat het goed genoeg was.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Synta
    Ik loop de trap op als ik gepiep hoor, 'Yvo Help,' die stem kende ik nog niet... maar ik heb het gevoel dat Mason zich helemaal niet koest houwd... 'Naja dat is dan zijn eigenprobleem,'fluister ik. Ik moet me sterk concentreren om in dit lichaam te blijven, Myra wordt steeds sterker. 'SYNTAAAH! LAAT ME ERUITTT!'Kut denk ik, ze kan al weer praten... 'Hoi Myra, het is weer veilig hoor! Je kan je lichaam weer in!' Ik laat haar weer het lichaam in gaan.

    Myra Bailey
    En ik kan weer zien. 'Dankje, Synta. Wat heb ik eigenlijk allemaal gemist?' 'Een jongen viel je aan, maar dat is over!' 'En mijn spullen?' 'Uuuuh? Spullen,'zegt Synta. 'Nee heh! Ben je die vergeten! We moeten terug!' Ik draai me om, en loop de trap weer af. Als ik de deur open duuw zie ik nog net iemand een beeldje tegen een anders hoofd slaan. Met een piep verschuil ik me weer achter de deur.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Gilbert Fuchs.

    'Gilbert? Is dit wel zo'n goed idee?' hoor ik Samantha vragen. Ik doe de gordel om en sluit mijn geheugen, graaf in mijn ogen. Op dit moment is het verbazend moeilijk om de herinnering te filteren van de herinneringen van S die er tussen flitsen. Ik wrijf langs mijn voorhoofd, verward. Fuck, fuck wat nu. Ik heb hun hulp nodig.
    'Jongens.. ik zoek naar een vijver, het lijkt in een park. Er zijn veel rododendrons. Ik zie het voor me.. maar ik weet niet waar het is. Althans, niet exact. Ik zie stukken van wegen van hoe we er kwamen, maar we waren te voet.' Ik zoek verder in mijn gedachten, maar de beelden zijn vertroebeld en overschaduwd door al die jaren ellende. Ik zou hem het liefst hier en nu willen afmaken.
    'Gilbert, laat mij rijden. Ik ben waarschijnlijk de enige onder ons met een rijbewijs,' zegt S.
    'Over mijn dooie lijk.'
    'Wat doen we als we aangehouden worden?' Ik kijk over mijn schouder naar de achterbank.
    'Dan beloof ik je dat ik niet de enige ben die gestraft zal worden. Geef die USB-stick hier.' Hij kijkt me verbaasd aan. Dat zag hij niet aankomen, dat ik zijn garantie bij deze zoektocht tegen hem zou gebruiken.
    'Dat heeft geen zin, me voor hoogstens twee maanden laten opsluiten,' zegt hij.
    'Misschien, maar je hebt dan niet meer de kans om die beelden te verspreiden. Dat is goed genoeg voor mij. Bovendien zullen de andere gevangenen geen genade voor je hebben zodra ze erachter komen waarom je bent opgesloten, ongeacht of je kanker hebt of niet.' Hij overhandigt de USB-stick, wat verbouwereerd. Zijn stomste zet.
    'Waarom help je me dan alsnog, als je op die manier vergelding kan krijgen?'
    'Ik help je niet, Madeleine heeft recht op een vader.' Als ik dit nu niet doe, zal ze me voor de rest van haar leven haten omdat ik haar de kans niet heb gegeven om met haar vader te spreken. Bovendien, besef ik me als ik naar de kleine USB kijk, mijn controle is zijn controle. Natuurlijk heeft hij nooit verwacht dat ik naar de politie zal stappen en de kans is ook heel klein dat ik het doe, maar de gedachte dat hij me nu zelf aan zet heeft gezet door dit stickje doet me euforisch voelen.
    Ik heb de regie in handen!

    [ bericht aangepast op 29 mei 2012 - 8:34 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Zit S naast hem of achterin? :3


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Achterin :'D.


    No growth of the heart is ever a waste

    Hahaha oke x'D. En Aurelie? Of is die niet mee? :')
    Want dan ga ik even een stukje schrijven, alleen ik weet niet of ik Sam achterin of voorin moet dumpen :3


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurelie heeft nog niet geschreven.
    Uh, wherever you like _O_. Als je haar achterin zet kan ze met S op de vuist :'D. Lolol.


    No growth of the heart is ever a waste

    I like that.
    Samantha
    Doordat Aurelie voorin ging zitten, [als Assassin dit niet wilt pas ik het wel aan x)] moest ik naast Griffin. Ik zuchtte geërgerd toen ik naast hem neer plofte, en in mijn ooghoeken zag ik hem me aankijken. Ik schoof een stukje van hem weg, en keek toen ook hem aan. "Kan je het zien, klootzak?" Het was er uit voor ik er erg in had, maar spijt had ikn er niet van. Ik keek weer uit het raam, en zat zo ongeveer tegen de deur aangeplakt om zo ver mogelijk van Griffin te zitten. Hij was een verkrachter, no way dat ik hem ook maar wou aanraken.

    Zit op mobiel, dus mijn stukjes zijn niet enorm :3


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Voorin is prima hoor haha. Ik had even geen tijd/geen laptop om mee te reageren.

    Aurélie Rye Beate

    In stilte had ik het schouwspel gevolgd. Hoewel ik hem zelf ook wel wat aan zou willen doen, had ik het lef er niet voor. Daarbij zou ik waarschijnlijk helemaal doordraaien, mijn manie zou niet meer te houden zijn. Daarom sluit ik mijn ogen als Samantha hem aanvalt, als ik ze open staat iedereen al op het punt te vertrekken. Ik heb alles gehoord, alles gemerkt. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden, ondertussen heb ik weer gemerkt hoeveel ik geweld ook alweer verafschuw.
    Met trillende benen achtervolg ik het stel. Als we bij de auto zijn stap ik voorin, no way dat ik achterin ga zitten. Samantha kan zich wel verweren, ik weet niet zeker of ik dat ook wel kan. Ze praten verder over die USB stick die Gilbert daarna overhandigd krijgt. Ik wil niet weten wat er allemaal precies opstaat, de gedachte alleen al laat rillingen over mijn rug lopen. Ik sluit mijn ogen voor een moment en leg mijn hoofd tegen de hoofdsteun. Gister zou ik nooit geweten hebben wat voor vreemde dag het vandaag zou worden. Dat ik buiten het Asylum ben gekomen is al een wonder op zich.
    "Als jullie nou ophouden met dat constante gezeur en gewoon gaan." zeg ik met mijn zachte stem.


    Your make-up is terrible

    Mason Kyler Stone
    Toen ik me weer omdraaide stond de jongen opeens heel vlak voor me. Ik had nog net de tijd hem een geamuseerde blik te geven voor ik een harde klap tegen mijn hoofd voelde. Ik tuimelde om, zwarte vlekjes dansten voor mijn ogen, tot ze mijn hele blikveld vulden. Mijn lichaam voelde ver weg, verdoofd, terwijl het de stoel raakte.

    [Jenna is bewusteloos, en Mason nu ook.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Myra Bailey
    En de jongen gaat onderuit. Als ik bang rondkijk zie ik nog iemand op de grond liggen, een meisje. Ik loop langs de muur zo ontzichtbaar als maar kan naar de kast, maar de jongen die het beeldje tegen het hoofd van de andere jongen sloeg draait zich om.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Ik reageer zo.. Ben ff bezig met letters knippen ;d]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Gilbert Fuchs.

    Nog steeds graaf ik in mijn gedachten naar de plaats. Ik ben ervan overtuigd dat ze daar is, maar in welk deel van de stad is het? Godverdomme.
    "Het is eindelijk af. Onze hut. We vertellen niemand hierover, goed? Als we ouder zijn, gaan we hier wonen. Oke?" Ze stak haar hand naar me uit. Ik grinnikte en knikte.
    "Ja! De hut is gaaf geworden."
    Ik weet zeker dat ze daar is. We speelden dagen in die hut en toen ze ouder werd, trok ze zich er vaak terug om haar huiswerk te maken of wanneer ze problemen had. Ook al is ze er niet, ik weet zeker dat ze een aanwijzing voor me heeft achtergelaten. Maar waar? Waar is het?
    'Kun je het zien, klootzak?' sist Samantha naar S.
    'Duidelijk genoeg,' reageert S kalm. Ik kijk in de binnenspiegel toe. Nog geen paar dagen terug was beledigingen naar S' hoofd slingeren iets compleet ondenkbaar, nu lijkt het alsof ik nog maar net aan het warmdraaien ben.
    Mijn voorhoofd is bezweet geworden door het nadenken en het feit dat S achterin de auto zit. Ik sluit de ogen en probeer terug op aarde te komen. Godver.. Gilbert blijf erbij!
    "Als jullie nou ophouden met dat constante gezeur en gewoon gaan."
    'Hou je kop, ik probeer te denken,' sis ik nijdig.
    'Je weet niet waar ze is,' constateert S, die de belediging van Samantha totaal naast zich laat liggen.
    'Ik weet wel waar ze is,' zeg ik en start de auto. Ik weet exact waar ze is, ik weet alleen niet hoe ik er kan komen.
    We rijden de straat op. Ik heb gemerkt dat S zich nogal onzeker vasthoudt aan de stoel, niet wetende of hij iemand zonder rijbewijs kan vertrouwen. Ik pers de lippen op elkaar. Goed dan, als hij een dodemansrit verwacht dan kan hij er een krijgen. Ik geef in z'n twee plankgas, waardoor S een kreet slaakt en zich vastgrijpt aan de stoel van Aurelie.
    'Stop! Stop de auto!' schreeuwt hij terwijl ik als een volslagen idioot door de straten race. Ik weet nog net twee fietsers te omzeilen en een vrouw met een buggy. Mijn blik staat op onweer.
    Ik rij de stadsring op, waar ik veel harder rij dan de 130 die is toegestaan.
    'Waar ga je heen!' roept hij.
    Ik sla weer af en rij de straat in. Een bekende straat, de straat naast het park. Ik trap keihard op de rem en draai me om. Mijn ijzige ogen kruisen die van S.
    'Je bent bang als je de controle verliest. Wen er maar aan, want in de hel is het de duivel die de controle over jou heeft!' schreeuw ik en rij door, deze keer rustiger. Ik parkeer aan de rand van het park.
    'Volg mij.' Ik loop het paadje af, door een wirwar van struiken en bossen waarin Madeleine en ik feilloos onze weg wisten te vinden.
    En daar is de hut die we hebben gemaakt. Het ziet er goed uit, zeker als je bedenkt dat hij is gemaakt door een stel kinderen van tien.
    'Madeleine?' Stilte. Ik klop op het raam. Mijn ogen worden groot. Dat meisje, ze is een vrouw geworden. En ze is hier!
    'Gilbert,' zegt ze geschokt. Ze staat op en opent de deur. Haar ogen worden groot als ze het gezicht van S ziet. Michael Griffin alias S, de vader van Madeleine Griffin.
    'Maddy..' fluistert S.


    [ bericht aangepast op 29 mei 2012 - 19:37 ]


    No growth of the heart is ever a waste