• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 19:44 ]


    Your make-up is terrible

    Samantha
    ''Duidelijk genoeg.'' antwoordde Griffin, en ik balde mijn handen tot vuisten. Ik wierp hem nog een dodelijke blik toe, en keek weer naar buiten. De bomen vlogen steeds sneller voorbij, en ik knalde bijna tegen Griffin aan door de bocht die Gilbert maakte. Ik krabbelde snel terug. ''Gilbert!'' riep ik geschrokken, met een kwade ondertoon.
    Hij scheurde door de straten, en het scheelde niet veel of hij had een paar doden op zijn geweten. ''Je bent bang als je de controle verliest. Wen er maar aan, want in de hel is het de duivel die de controle over jou heeft!'' schreeuwde Gilbert, en reed daarna, ditmaal wat langzamer, verder. Ik hield wijselijk mijn mond toen ik naar het hoofd van Griffin keek.

    Na een tijdje stopten we bij een park. ''Volg mij.'' zei Gilbert kort, en zwijgend stapte ik uit en volgde hem, en nam enkele meters afstand van Griffin en Gilbert. Na een tijdje kwamen we aan bij een hutje. ''Madeleine?'' begon Gilbert, en daarna was het even stil.
    ''Gilbert!'' zei een vrouw geschokt.
    ''Maddy..'' fluisterde Griffin, en ik werd misselijk. Het zal je vader maar zijn..
    Ik voelde me ontzettend ongemakkelijk bij dit emotionele moment waar ik absoluut niks mee te maken had.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    Ik neem afstand als de twee met elkaar gaan praten. Madeleine's gezichtsuitdrukking is woedend als ze haar vader ziet. Haar ogen kruisen kort de mijne. Ik zie bezorgdheid in haar ogen. Ik wend me af en draai me om.
    'Laten we gaan. Waar jullie maar heen willen. Samantha, voel je vrij om te rijden.' Ik geef haar de autosleutels in de handen, als ik om kijk naar S en Madeleine. Ik zie in zijn ogen dat hij om haar geeft. Ik begrijp het nog steeds niet, maar mijn taak zit erop hier. Ik wil niks meer met hem te maken hebben.
    Ineens draait hij zich om. Ik zie een nieuwe emotie in zijn ogen, een emotie die niet gespeeld kan zijn. Het jaagt rillingen door mijn lijf. Ik zie spijt.
    'Het spijt me, Gilbert.' De gevoelens die er door me heen razen, met elkaar botsen en worstelen zijn onbeschrijflijk. Ik weet niet hoe ik ze zou moeten verwoorden.
    In plaats daarvan draai ik me om.
    'Ga niet weg, alsjeblieft.' Madeleine rent op me af en omhelst me. Ik schrik door de plotselinge actie.
    'Ik heb je gemist. Ik heb hem gezegd dat hij zich moet aangeven bij de politie, al is het maar om dood te gaan met een schoon geweten. Je moet mee, Gilbert. Om gerechtigheid te krijgen.' Ik ben geschokt door haar reactie.
    'Je hebt het.. altijd al geweten?' fluister ik.
    'Nee, niet altijd. Vijf jaar terug, toen ik je wakker maakte toen je in slaap viel op de bank. Ik hoorde je mompelen over S. Je was bang. Pas later kwam ik erachter wie S was en sindsdien ben ik vertrokken. Ik heb mezelf gered met bloembollen plukken en het krantenwijkje van Marco overnemen en zo nu en dan mijn moeder bezoeken. Maar ik vertelde haar nooit waar ik bleef, omdat hij anders weer terug zou komen. Laten we overnieuw beginnen, Gilbert. We zijn vrienden, toch? Ik wil dit doen, voor jou.'
    'Nee. Ik wil geen rechtszaak. Ik sluit dit zo af. Ik heb jou ook gemist, Madeleine. We moeten weer eens afspreken. Ooit. Maar eerst, moet ik mezelf op orde krijgen. Tot.. gauw.'
    Ik maak me los uit haar omhelzing en loop naar de auto. Ik ga achterin zitten zodat Samantha kan rijden. De emoties hebben me doodmoe gemaakt.
    Ze rent me achterna en zwaait.
    'Wel thuis! Waar dat ook mag wezen,' zegt ze. Ik laat het over aan Samantha en Aurelie. Ik ben uitgeteld en toe aan slaap.


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    ''Laten we gaan. Waar jullie maar heen willen. Samantha, voel je vrij om te rijden.'' zei Gilbert, en ik grijnsde zwakjes toen ik de autosleutels aanpakte. Ik ging voorin zitten, en startte de motor. Vanuit het raam zag ik dat Madeleine Gilbert om de hals vloog, en knarsetandend keek ik weg. Ik drukte zachtjes het gaspedaal in waardoor de motor een brullend geluid maakte, zonder dat ik vooruit kwam.
    Na een tijdje stapte Gilbert in de auto, en toen Aurelie er ook zat scheurde ik weg. Gras vloog in de lucht toen ik volle gas gaf, en ik scheurde het park uit.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Haha, Samantha is jaloers *wbw*.

    Gilbert Fuchs.

    Ik knal naar voren als Samantha weg scheurt en voor ik mezelf ook maar heb kunnen herstellen, word ik door een scherpe bocht bovenop Aurelie gesmeten.
    'Uh.. sorry, dat was niet de bedoeling,' zeg ik en draai mijn gezicht weg, waar inmiddels een blos op is gekomen. Deze keer ga ik normaal zitten en hou me goed vast aan de stoel van Samantha.
    'Waar gaan we heen?' vraag ik. Ik wrijf langs mijn hoofd, probeer de gedachten te verbannen. Het afgelopen uur is meer dan vermoeiend voor me geweest. Dan valt mijn blik op de enveloppen die ik heb neergelegd. Ik scheur de derde envelop open, waar een royaal bedrag aan geld in zit. Dit heeft S opgespaard... voor mijn studie. Moet dit een compensatie voorstellen voor wat hij me heeft aangedaan? Ik bal de vuisten. We kunnen het geld nu goed gebruiken. Ik weet nog niet hoe ik ooit aan een studie kom, maar onze eerste behoeften is in leven blijven.
    Mijn gezichtsuitdrukking wordt treuriger.
    'Het spijt me.. dat ik jullie hierin heb meegesleept. Ik heb niet gedacht dat.. de dingen zo zouden lopen. Dat was egoïstisch van me,' zeg ik zacht. Ik voel de USB-stick in mijn zak prikken. Ik vraag me af of hij nog van plan is die beelden te verspreiden. Het idee dat ik hem ooit zou aangeven bij de politie was uiteindelijk bluf. Ik kan niet leven met de gedachte dat iemand die beelden ziet, al is diegene van de politie.
    "Confrontatie is de sleutel tot overwinning van je angsten."
    Maar of ik in staat ben om hiermee geconfronteerd te worden? Ik haal het kleine voorwerp uit mijn zak en hou het in mijn hand. Het is het beste om het te vernietigen. Maar als ik dat doe.. dan weet ik dat ik alles weer probeer te verstoppen, zoals ik al jaren doe. Ik zal eerst kijken wat erop staat, dan pas vernietig ik het, neem ik me voor.
    Ik heb een laptop, een kamer die ik op slot kan doen zodat niemand me lastig valt. Later. Nu eerst.. rust.


    No growth of the heart is ever a waste

    Hehehe, misschien.. :Y)
    Samantha
    ''Waar gaan we heen?'' vroeg Gilbert, en ik haalde mijn schouders op. ''Geen idee. Eten, ofzo.'' antwoordde ik kort, en concentreerde me op de weg. ''Het spijt me.. dat ik jullie hierin heb meegesleept. Ik heb niet gedacht dat.. de dingen zo zouden lopen. Dat was egoïstisch van me,'' zei Gilbert zacht, maar hard genoeg dat ik het kon horen.
    Mijn gezichtsuitdrukking werd wat milder, en via het spiegeltje zocht ik oogcontact met hem.
    ''Dat.. Geeft niet. Als ik- we je ermee konden helpen, doe ik het graag.'' zei ik, en glimlachte eventjes.
    Ik scheurde langs andere auto's, volgens mij veel te snel, maar dat maakte me nu even niet uit. Ik zag dat het zachtjes begon te regenen, en het tikte tegen de autoramen. De ruitenwissers gingen langzaam heen en weer terwijl verschillende auto's en huizen voorbij flitsten.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    'Geen idee. Eten, ofzo.' Ik wrijf over mijn maag, die beamend knort. De commotie en de emoties vooral hebben me erg uitgeput gemaakt, maar ook erg hongerig. Er verschijnt een klein grijnsje op mijn gezicht.
    'Ja, daar ben ik wel voor. Ik sterf van de honger. Laten we een Mac opzoeken,' stel ik voor terwijl ik letterlijk langs mijn lippen lik bij de gedachte.
    'Ik heb geld.'
    Feit 1: amper twee uur zonder eten en het voelt alsof de wereld vergaat. Feit 2: diëten is onmogelijk voor Gilbert Fuchs. Feit 3: calorieën bijhouden kost te veel werk. Ik eet ze liever op dan dat ik ze opschrijf.
    Ik glimlach bij haar woorden. Ze heeft gelijk; op de een of andere manier voelt het nu lichter op mijn schouders.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    Samantha trapt het gaspendaal in en we racen in één keer weg, wat tot evolg heeft dat Gilbert half op mij beland. Hij bied zijn excuses aan en ik mompel dat het niet erg is. Deze weg is toch behoorlijk uitputtend, ik vraag me af hoe het dan wel niet voor Gilbert moet zijn.
    Plotseling merk ik dat ze het over eten hebben en ik zucht geërgerd. Stomme mensen, kunnen ook alléén maar aan eten denken volgens mij. Vlak voor we weggingen heeft Gilbert nog gegeten, Samantha volgens mij nog met dat gore ontbijt van hem. Maar ik besluit er niets van te zeggen en mijn mond te houden, niet iedereen is immers zo gestoord als ik ben.
    Ik veeg wat losse haren uit mijn gezicht en kijk naar buiten, het regent zachtjes. Oh, ik zou er een moord voor doen om nu in de regen buiten te lopen. Misschien kan het ook, zometeen. Een mooi excuses om onder het eten uit te komen.


    Your make-up is terrible

    [Ik reageer morgenochtend, ik moet echt vroeger slapen :')]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Yvo Enright

    Ik zag hoe Mason neer zakte en op de grond lag. Met een emotieloze gezicht keek ik naar zijn lichaam. Van binnen was ik geschokt. Ik had niet verwacht dat ik tot zo iets in staat was. Ik wou hem op tillen om hem op een stoel te zetten en vast te binden, tot ik wat achter mij hoorde. Ik draaide mijzelf om en zag een meisje langs de muur. Ik keek haar aan en vroeg me af wie zij was. Ze was er net ook, maar ik had haar nog nooit eerder gezien. Met mijn vingers schreef ik weer woordjes op mijn heupen. Zo langzamerhand werd ik gek dat ik straks niet kon zien wat ik nou schreef. 'Kan je helpen?' vroeg ik aan het meisje. 'We moeten hem vastbinden,' zei ik en ik hield de touw omhoog. 'Vlug!' riep ik.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Myra Bailey
    Dan draait de jongen zich om. Help, gezien! Denk ik. Hij kijkt me aan, en ik wordt bang, stel dat hij me pijn wil doen. Dan begint hij te praten: 'Kan je helpen?' vraagt de jongen, 'We moeten hem vastbinden.' Hij houd het touw omhoog, 'Vlug!' roept hij. Bang staar ik hem aan, straks slaat hij mij ook nog met een beeldje, en dan wil hij mij ook nog vastbinden! Ik druk mezelf tegen de muur. Ik ben bang, heel bang, maar voor deze keer onderdruk ik Synta. 'Wat doe je?'vraagt Synta, 'waarom onderdruk je me?' 'Ik, ik, ik weet het niet...' Dan bedenk ik me dat ik antwoord heb gegeven op de vraag van Synta en die van de jongen.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Yvo Enright

    'Ik, ik, ik weet het niet...' zei het meisje. Ze keek alleen apart, als of ze het niet tegen mij had, maar tegen wie dan wel? Verder was er niemand. Oké, twee bewusteloze mensen.. Ik keek het meisje eventjes aan. 'Toe nou!' riep ik naar haar toe. 'Ik kan dit niet in mijn eindje.' Mijn vingers duwde ik iets harder in mijn heupen.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Samantha
    ''Ja, daar ben ik wel voor. Ik sterf van de honger. Laten we een Mac opzoeken,'' zei Gilbert, en dat vrolijkte me wat op. Ik was vroeger dol op de McDonalds, het was nu al echt heel lang geleden.
    ''Ik heb geld.'' zei Gilbert nog, en ik keek hem via de spiegel aan. ''Zeker weten?'' zei ik, en glimlachte flauwtjes. Het was veel geld, het zou slimmer zijn als hij dat zou gebruiken voor het 'opbouwen' van zijn leven. Ik reed, dit keer op een normaal tempo, rustig door de straten.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    De rollen van Iheartmusic zijn afgeschreven.
    Alexis Brooklyn Westlane [Lexi]
    Lucas Alexander Daniëls [Luc]
    Als er intresse in die rollen zijn mogen ze worden overgenomen en anders mogen jullie ermee doen wat jullie weten. -denk aan een blindelingse woede of iets dergelijks waarbij ze vermoorden worden-


    Your make-up is terrible

    I would like to murder one (cat)
    Alleen zit Sam niet meer in Insane Asylum, helaas :'D.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Maakt niet uit, kan altijd als ze weer terugkomen haha.


    Your make-up is terrible