• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 21:18 ]


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik wacht op Aurelie en ga dan opzoek naar Gilbert en het duurt best een tijd voor ik hem vind. "Hey ehh" ik aarzel. "Ik wil mijn excusses aanbieden voor eerder" zeg ik. "Het was niet persoonlijk bedoelt" zeg ik. "Mensen die...hebben nogal de neiging om me respectloos te behandelen na ze horen wat ik heb dus het was een beetje zelf verdediging" ik bloos. "En ik vind het echt erg wat er gebeurt is. Niemand mag dat doen. Maar...nja ik houd er echt niet van om voor homo uitgemaakt te worden" ik bloos


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Met het dossier tegen me aangedrukt volg ik Emilio in stilte. Uiteindelijk vinden we Gilbert samen met het meisje dat hem achterna ging, achter een schildersezel. Emilio bied zijn excuses aan en ik blijf zwijgend ernaast staan terwijl ik naar de grond kijk.


    Your make-up is terrible

    Samantha
    Ik schudde mijn hoofd, en wuifde het weg. ''Dacht gewoon dat je in je kamer zat.'' mompelde ik, en grijnsde zwakjes. Ik keek toe hoe hij verder ging aan zijn schilderij, en het volgende moment kwam er iemand binnen. Het was die ene jongen van net, en het zag eruit dat hij zijn excuses ging aanbieden.
    ''Ik.. Laat jullie wel even alleen.'' glimlachte ik.
    Ik liep langs de jongen en het meisje heen, en bleef stilstaan op de gang.
    De hoofdpijn was nog steeds niet verdwenen, en ik werd er langzamerhand gék van.

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 15:07 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    "Dacht gewoon dat je in je kamer zat," zegt ze. Ik glimlach kort en knik.
    Ineens hoor ik geklop op de deur, waarna er iemand binnen komt. Mijn ogen worden groot.
    'Emilio,' zeg ik met een zachte, verbaasde stem.
    "Hey ehh. Ik wil mijn excusses aanbieden voor eerder." Ik zwijg. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
    "Het was niet persoonlijk bedoeld. Mensen die...hebben nogal de neiging om me respectloos te behandelen na ze horen wat ik heb dus het was een beetje zelf verdediging." Er komt een klein glimlachje op mijn mond. Ik leg de kwast neer en ga in de vensterbank bij het raam zitten.
    'Ik begrijp dat ik niet de eerste ben die op die manier reageert. Ik had voorzichtiger moeten zijn met mijn woorden.'
    "En ik vind het echt erg wat er gebeurd is," gaat hij verder.
    "Niemand mag dat doen. Maar...nja ik houd er echt niet van om voor homo uitgemaakt te worden."
    'Eh..' Ik kijk even weg. Zo had ik nooit naar de situatie gekeken.
    'Nou ja, hoe dan ook; liefde tussen twee mannen hoeft niet negatief te zijn.' Great, just great. Dat kwam uit mijn mond?
    'Het hoeft niet iets.. walgelijks te zijn. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Ook mijn excuses hierbij.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    "Nou ja, hoe dan ook; liefde tussen twe mannen hoeft niet negatief te zijn. Het hoeft niet iets... walgelijks te zijn. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Ook mijn excuses hierbij." zegt Gilbert.
    Het blijft even stil, ik kijk op van de grond omdat niemand meer iets zegt. Misschien is het nu mijn beurt maar ik twijfel. Toch doe ik een klein stapje naar voren, niet meer dan enkele centimeters. Ik weet niet zeker of Gilbert wel wilt dat iemand zomaar zijn kamer binnenkomt. Ik steek mijn dossier toch naar voren.
    "Voor de eerlijkheid." zeg ik, nog altijd zacht. Ik vraag me af waar mijn stem gebleven is. "Wij hebben de kans gehad om in jou leven te kijken, nu mag jij in de mijne kijken."


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Mijn dossier is...kinda leeg dus erg veel valt er niks te lezen maar ik kan het wel een keer geven" zeg ik schouder ophalend. "Excusses aanvaard" zeg ik. Ik glimlach zwakjes. "Ik wou het gewoon even zeggen"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Ook sorry dat ik geen antwoord gaf, ik schreef een hoofdstuk voor mijn story, en werd ondertussen telkens afgeleid door vervelende kletsende mensen.]

    Oliver Andrew Bruce
    Ik volgde Yvo's blik naar Jenna en keek hem verdrietig aan. Ze zat weer in zo'n trance. 'Wat was dat net voor geluid?' vroeg hij me. 'Oh, niks, ik liet iets vallen,' antwoordde ik hem, met een vaag gebaar richting de kast met spulletjes, terwijl ik richting Jenna liep. Ik tilde haar op, en zette haar in een van de grote zware leunstoelen die in deze ruimte stonden. Daarna liep ik weer richting Yvo. 'Weet jij toevallig waar de medicijnen staan? En de dossiers, al hebben die minder prioriteit..?'

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 15:53 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Yvo Enright

    Ik keek eventjes naar de kast waar hij vaag gebaarde. Ik liep erheen en bekeek de spulletjes even. Er lagen er veel. 'Weet jij toevallig waas de medicijnen staan? En de dossiers, al hebben die minder prioriteit..?' vroeg hij opeens. Ik keek een beetje op. 'Ik weet het niet, althans niet de medicijnen. De dossiers wel,' zei ik en begon een beetje richting de dossiers te lopen. 'Ik was niet echt op zoek naar medicijnen.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Damn, sorry, ik moet gaan. Ben er misschien vanavond weer. Xx]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Gilbert Fuchs.

    "Voor de eerlijkheid," zegt Aurelie ineens en geeft me haar dossier in handen. Verbaasd kijk ik haar aan.
    "Wij hebben de kans gehad om in jou leven te kijken, nu mag jij in de mijne kijken," verklaart ze. Voor een moment sta ik zwijgend met het mapje in handen.
    'Eh..' Ik knik en open het mapje dan. Ik zie een foto van Aurelie. Mijn ogen flitsen over haar heen. Ze ziet er een stuk gezonder uit hier. Hoe is dat gekomen? Ik aarzel even voor ik verder blader. Het is vreemd om andermans dossier door te lezen. Alsof ik in hun leven binnendring. Het voelt.. vreemd.
    Dan waag ik het er toch op. Mijn ogen worden groot bij het lezen van de eerste zinnen van het verslag van haar psychiater. Anorexia. Dat verklaart alles. Waarom kwam dat niet eerder in me op? Wacht eens even.. Tom! Emilio doelde niet op mij, Tom is iemand die in Aurelie's leven een rol heeft gespeeld. Maar wie is het?
    Wat..?
    De zinnen galmen na in mijn hoofd. Opgesloten. Verkracht. Vermoord. Tom is.. voor haar dezelfde als S voor mij. Ik blader verder, waardoor ik het verband vind tussen haar anorexia en Tom. Ik sluit het dossier.
    Warmte. Ze heeft warmte nodig. Van iemand met de juiste bedoelingen. Ze voelt de kou die wij allemaal voelen.
    'Heb je moeite met slapen? Bang dat ze je elk moment kunnen pakken? Bang voor confrontaties? Bang voor het donker? Kan het kloppen?'
    Emilio legt uit dat zijn dossier niet veel belangrijks bevat. Ik knik.
    'Ik begrijp het. Ik geloof je op je woord.'

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 16:40 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    Hij opent de map en kijkt erin, waarna hij naar mij kijkt. Aarzelend bijt ik op mijn lip. Hij bladert erdoor, ik hou hem nauwlettend in de gaten. Zijn ogen worden groot, ik word onzeker. Hij bladert verder en sluit hem even later. Die zenuwen gieren door mijn lichaam, ik voel me enorm vreemd.
    "Heb je moeite met slapen? Bang dat ze je elk moment kunnen pakken? Bang voor confrontaties? Bang voor het donker? Kan het kloppen?"
    Hij weet het, hij kent het. Ik knik langzaam en kijk hem voor een moment recht in zijn ogen aan. Herkenning. Ik sla mijn ogen weer neer, altijd onderdanig aan mannen. Ik schuifel dichterbij, zodat ik mijn dossier kan aanpakken als hij besluit om het terug te geven.
    "Je kent het hé?" vraag ik zacht.

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 17:53 ]


    Your make-up is terrible

    Samantha
    Ik geeuwde even toen ik tegen de muur leunde, en hoorde vaag stemmen uit de kamer komen. Ik besloot ze maar gewoon even de tijd te geven. Bovendien ebte mijn hoofdpijn ietsje weg doordat het iets rustiger was, dus ik besloot hier maar gewoon te blijven staan.
    Wat zouden ze doen? Waar hadden ze over? Ik snapte het niet, maar ik vond het onbeleefd om zomaar te vragen.
    Ik tikte met mijn nagels op de muur, wat een irritant geluidje veroorzaakte.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Emilio Sanchez
    "Sommige mannen zijn echt walgelijk" zeg ik zachtjes. "Het is een schande...en bovendien zonde....de goede moeten er altijd voor boete" ik zucht diep. "Zulke mensen, zoals die mannen, ze maken me ziek" ik zucht diep. "Ik vind echt erg voor jullie....ik weet niet wat ik moet zeggen" ik sla mijn ogen neer en pak Aurelie's hand, al trillen de mijne een beetje.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    And I'm back again.


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    Ze pakt mijn dossier aan en kijkt me kort, heel kort in de ogen. Dan slaat ze ze weer neer. Is ze ook.. bang voor mij?
    "Jij kent het he?" vraagt ze. Ik knik en sta op.
    'Ja. Ik heb al acht jaar last van slaapproblemen.' Ik rek me uit en wrijf in een oog. Het liefst was ik nu meteen in bed gekropen.
    "Sommige mannen zijn echt walgelijk," hoor ik ineens Emilio zeggen. Ik knik. "Het is een schande...en bovendien zonde....de goede moeten er altijd voor boete. Ik vind echt erg voor jullie....ik weet niet wat ik moet zeggen."
    Ik trek een vaal glimlachje.
    'Ik begrijp het, maar trek het je niet aan. Gedane zaken nemen geen keer.' Ineens hoor ik wat getik. Huh?
    'Hallo?' vraag ik argwanend. Ik open de deur, waar Samantha buiten zit.
    'Oh. Hier ben je dus heen gegaan. Eh.. we wouden net-' Ineens hoor ik mijn maag knorren.
    'Ehm..' Ik trek een droog gezicht en krab aan mijn hoofd. Kan ik er wat aan doen? Ik krijg nu eenmaal trek van emoties en bekentenissen en iets in die trant! Ik loop de kamer weer binnen.
    'Al goed, ik weet dat ik jullie heb beloofd om te ontsnappen en dergelijke, maar kunnen we eerst wat eten? Ik sterf van de honger.' Ik trek een ongemakkelijk grijnsje, om het feit dat ik nog geen uur geleden een enorm bord met friet naar binnen heb gewerkt. Misschien moet ik wat voedzamer vinden.
    Maar wacht eens even. Hoe moet het dan met Aurelie? Shit, nog niet eens aan gedacht. Wat moet je anorexiapatiënten in godsnaam voeren?
    'Eh, vraagje: als ik nou iets gezonds voor ons allen maak, lust jij het dan ook?' probeer ik. Nee, ik moet me meer in haar wereld verplaatsen. Mensen zoals zij denken in calorieen. Ik pulk aan mijn lip.
    'Maximaal 800 calorieen, hebben we een deal?' probeer ik met een goedbedoelde glimlach. 800.. da's wel heel magertjes. Maar vooruit. Nu we toch bezig zijn met concessies maken.


    No growth of the heart is ever a waste