• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 21:18 ]


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    Ik hoor een plof op de bank, ergens vaag in de achterhoek van mijn geest. "Denk na voordat je wat zegt man." Mijn ogen staan glazig, bang. S. Ga weg uit mijn hoofd! Ga godverdomme weg uit mijn hoofd!
    "Je zegt dossiers op tafel. Ben ik eerlijk krijg ik zo een reactie! Wat is dat nou voor onzin man!" Ik trek de knieen op en vouw mijn armen er omheen. Ik laat mijn hoofd op de knieen rusten. Alsof het zelf zijn eigen gewicht niet kan dragen.
    'Ik..' Verder dan dat kom ik niet. Wat moest ik nog meer zeggen? Dat ik bang ben dat hij zich mijn seksuele interesse inbeeldt en als gevolg- ik moet er niet eens aan denken. Ik haal diep adem om tot rust te komen. Ik slik.
    Als ik de waarheid zeg en hem vertel dat ik bang ben dat hij me wat aandoet als gevolg van zijn ziekte, dan kan ik al helemaal een stomp in mijn gezicht verwachten. Hij houdt er ook geen rekening mee dat mijn reactie op hem evengoed een reden heeft. Misschien had ik het beter begrepen als ik een.. het doet zeer om het toe te geven. Als ik een gezond mens was.
    "Het is niet eerlijk. Ik verdien net zo'n respectvolle behandeling als haar, en niet zo een alleen door wat ik heb." Ik knik en til mijn hoofd op.
    'Ja. Ik.. ik denk dat je een verklaring verdient waarom ik zo reageerde. En ik zal je die verklaring geven.'
    "We veroordelen je niet, het is een natuurlijke reactie. Je bent helemaal niet gekker dan ik, integendeel zelfs." Het is Aurelie. De vermoeidheid is duidelijk van mijn gezicht te lezen. Ik heb nu de kans gekregen om haar wat beter in me op te nemen. Zij ziet er ook allerminst gezond uit en dat komt niet alleen door haar abnormaal dunne figuur. Het lijkt wel of alle levenskracht uit haar is verdwenen. Iets of iemand is daar verantwoordelijk voor.
    'Ze heeft gelijk,' zeg ik opnieuw met mijn monotone stem.
    'Ik ga mijn dossier halen. Daar vind je de verklaring.' Ik sta op en verlaat de kelder. Zwijgend loop ik de trappen op naar boven met het gevoel een gevangene naar het schavot te zijn. Ik open mijn kamerdeur en vis mijn dossier uit de kast. Nee, ik ben hier niet zeker van. Ik vrees vooral voor Emilio's reactie. Er bestaat de kans dat hij me met gelijke munt terug wil betalen. Ik blader het dossier door en haal de foto van S eruit. Ik heb nog niet besloten wat ik ermee ga doen, maar ik wil niet dat ze zijn gezicht zien. Ik blader verder.

    "6 februari 2011.
    Gilbert heeft nog altijd moeite om over zijn verkrachting te praten. We hebben de dosering van zijn medicatie verhoogd vanwege een toename van zijn angstaanvallen. Ik heb hem een verslagje laten schrijven over zijn gevoelens, met dit als resultaat."

    Eronder een brief. Van mij, afgelopen jaar.

    "3:08 's ochtends. Ik weet eigenlijk niet waar te beginnen. Ik weet niet waar te eindigen. Omdat mijn geest een grote warboel is en ik voor de zoveelste keer niet kan slapen, besluit ik om de opdracht nu maar uit te voeren. Het is moeilijk om jezelf niet als een grote mislukking te zien als jij degene bent die achter slot en grendel zit, in plaats van degene die voor alle schade verantwoordelijk is. Ik wil bewijzen wie ik ben en wat ik kan, maar ik ben er niet toe in staat door alle gedachten en herinneringen die hij opvreet. Elke dag, elke nacht opnieuw is een verkrachting. Ik ontkom er niet aan. Bang. Boos. Machteloos. Ik wil vechten, maar ik vind het lef niet. Hoe kan iemand die niet eens in staat is te vechten tegen zijn herinneringen en angsten, ooit terug komen in de maatschappij en een normaal leven lijden? Hoe kan iemand als ik ooit gelukkig worden? Ik voel de pijn elke keer opnieuw. Het lichamelijke vloeit over in het geestelijke, ik kan dromen niet van realiteit onderscheiden. Ik wil de pijn die mij is bezorgd, terugkaatsen. Ik wil dat hij de wereld verlaat met mij als laatste in zijn gedachten. Ik wil wraak. Ik wil zijn bange ogen zien.
    Ik wil gerechtigheid."

    'Hier,' zeg ik als ik weer terug in de kelder ben. Ik sla mijn dossier open op de betreffende bladzijde van mijn verslag. Ik neem plaats en geef hen de tijd om het door te lezen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ja oke, die is best lang. Lol.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aragog schreef:
    Oké, eh dat wordt denk ik dan een redelijke korte post, maar ik zal mijn best doen :3.
    En wie zitten daar allemaal?

    Yvo kennelijk haha en Gilbert is teruggekeerd met zijn dossier.
    Op de een of andere manier luister ik altijd naar hetzelfde nummer als ik gevoelige dingen opschrijf :'D Gotta love Infected Mushroom!


    No growth of the heart is ever a waste

    Haha oké, dankjewel! (:

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 10:47 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ik luister dan altijd naar Yiruma, lol.
    Of naar Two steps from hell :3.

    Samantha
    Nadat ik wat had gegeten, besloot ik maar naar de rest te gaan. Ik had geen idee waar die waren, maar ik hoorde stemmen van ver dus besloot ik daar op af te lopen.
    Terwijl ik door de gangen sjokte, voelde ik dat mijn hoofd bonkte. Geweldig, ook dat nog.
    Bij elke stap schoot er een felle pijn door mijn hoofd, maar ik probeerde het te negeren.
    Ik merkte dat de stemmen dichterbij kwamen, en uiteindelijk kwam ik bij een deur aan.
    Ik kneep even mijn ogen dicht tegen de pijn, vermande me en liep naar binnen.
    Ik zag het ene dunne meisje, een jongen, nog één, en Gilbert met zijn dossier.
    ''Oh, hallo.'' mompelde ik, en plofte op de bank neer.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Emilio Sanchez
    Ik lees de pagina die Gilbert me voor houd. "Oh fijn! Nog iemand die denkt dat ik iemand anders ben!" Ik gooi het dossier weg en sta op. "Nu wil ik dat jullie allemaal goed luistere oke!" Zeg ik boos. "Ten eerste...het spijt me voor je wat er gebeurt is" zeg ik tegen gilbert. "Ten tweede ik ben Tom niet, ik ben die achterlijke niet! Dus stop me met hen te vergelijke!" Schreeuw ik, harder dan ik wilde. "Ik ben Ik oke! Ik ben totaal iemand anders! En daarnaast" ik kijk Gilbert aan. "Ik val niet op jongens dus ik zou jou never aan raken" ik kijk hem vies aan.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Samantha
    Fronsend keek ik naar de jongen die opsprong en een heel verhaal vertelde wat ik niet snapte.
    Hij schreeuwde redelijk hard, wat mijn hoofdpijn alleen maar erger maakte. Ik steunde met mijn hoofd op mijn knieën, en keek zwijgend toe. Ik probeerde me groot te houden, de pijn te negeren en er achter te komen waar ze het over hadden.
    Waarschijnlijk had ik weer het één en ander gemist terwijl ik zat te eten.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Oh ja, Two Steps From Hell, good one _O_.

    Gilbert Fuchs.

    Mijn dossier vliegt tegen de muur aan. Mijn mond zakt een stukje open, maar mijn gezichtsuitdrukking blijft hetzelfde. Ik voel me koud. IJskoud.
    "Oh fijn! Nog iemand die denkt dat ik iemand anders ben! Nu wil ik dat jullie allemaal goed luistere oke!" Ik blijf roerloos zitten. Mijn ogen verraden geen enkele emotie.
    "Ten eerste...het spijt me voor je wat er gebeurd is," zegt hij tegen me. Ik reageer niet. Ik denk dat het het beste is als ik niet reageer. Want als ik dat nu doe, zal er niks zinnigs uit komen. Ik sluit even de ogen en haal diep adem.
    "Ten tweede ik ben Tom niet, ik ben die achterlijke niet! Dus stop me met hen te vergelijke!" Ik open de ogen en frons licht de wenkbrauwen. Tom? Ik heb nooit wat geschreven over Tom. Ik heb zijn naam nooit genoemd. Tom? Mijn gedachten zoeken naar ene Tom. Op de achtergrond hoor ik Emilio schreeuwen. Tom.. wie is Tom? Ik betrap mezelf erop dat ik het antwoord op die vraag probeer te vinden, puur en alleen om te voorkomen dat ik compleet gek word hier, dat ik verval in een angstaanval. Ik haal nogmaals diep adem. Hij heft zich tot mij gewend.
    "Ik val niet op jongens dus ik zou jou never aan raken." Hij kijkt me vuil aan. Nee, erger nog, walgend. Alsof hij misselijk van me wordt. Misschien.. had S al die tijd gelijk gehad.
    Zijn hand op mijn wang.
    "Dit blijft tussen ons. Niemand zal een universiteitsstudent aannemen als ze dit verhaal horen. Ze zullen van je walgen. We zijn altijd verbonden. Mijn ondergang is jouw ondergang."

    Dus dit zijn het soort blikken dat ik krijg als ik mijn verhaal voorleg. Er prikken tranen achter mijn oogleden. Ik durf Samantha niet eens aan te kijken. Zij was de eerste die zag hoeveel moeite ik had om dit verhaal kwijt te kunnen. Ik zeg nog altijd niks en zet alles op alles om mijn neutrale gezichtsuitdrukking te behouden. Ik sta op en pak mijn dossier van de grond.
    'Ik vind mijn eigen weg,' zeg ik en verlaat de kelder. Ik loop naar boven, naar mijn kamer. Ik pak pen en papier en loop nog een trap, tot ik bij het kleine trapje naar de zolder aankom. Er zijn geruchten van een moord. Maar aangezien ik niet zo'n geestengelover ben en de dood nu meer als een welkomst presentje zou komen. Ik loop de trap op en open de deur. Makkelijker dan gedacht.
    De zolder is koud en stoffig. Maar ik ben alleen hier. Ik ga op de vensterbank bij een klein raampje zitten waar het licht doorheen valt, leg mijn dossier weg en begin te schrijven.

    "13 mei 2012."


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    Ik zuchtte gefrustreerd toen Gilbert wegliep. Ik zweer dat ik tranen in zijn ogen zag.
    Ik haalde mijn handen van mijn hoofd, en stond op. Ik keek de jongen [Emilio] neidig aan. ''Góéd gedaan.'' snauwde ik, en liep in de richting van Gilbert zijn kamer. Ik wist niet zeker of hij hier was, maar de eerste keer toen hij overstuur weg liep was hij wel naar zijn kamer gegaan.
    Ik twijfelde even toen ik voor zijn deur stond. Ik deed niet open, klopte niet, maar in plaats daarvan leunde ik tegen de muur naast zijn deur. Misschien moest ik hem even met rust laten, of niet?
    Ik liet me op de grond zakken, en zweeg.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ik ga douchen :3


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Hij keek alleen maar zo omdat gilbert dacht dat hij jongens iets aan zou doen :p]

    Emilio Sanchez
    "Wat?! Moet ik me dan zomaar laten beledigen en voor homo uitgescholden worden" roep ik het meisje achterna. "Dacht het niet! Mafkezen" ik sla boos mijn armen over elkaar. "Tuurlijk ben ik weer de boeman als ik voor mezelf op kom" mompel ik.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Haha klopt, alleen Gilbert interpreteert het fout x'D.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ben er weer ^^.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Ok.. Ik ga ff bij lezen.. Blijkbaar was Yvo dus in de lounge..]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Yvo Enright

    Ik had gekeken en geluisterd naar de mensen die hier waren. Als ik slim was hield ik me stil. Op zulke momenten hiel ik me maar te graag stil. Ik keek eventjes naar Matt die lag te slapen? Hoe kon je in dit lawaai slapen? Ik haalde onbewust mijn schouders op. Hij had afgelopen nacht niks geslapen, toch? Eventjes later werd hij wakker en stak hij zijn hand op. Waarom wist ik alleen niet precies. Ik ging op een stoel zitten en sloeg mijn schrift open. Ik keek wel uit of mijn dossier niet op de grond viel. Ik pakte mijn pen en begon een beetje te schrijven.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you