• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 22:51 ]


    Your make-up is terrible

    Gabriël Arch

    "Ja ik ben gelovig opgevoed. Al snap ik nog niet hoe het dan kan dat ik hier terecht ben gekomen. Hij waakt over me dat weet ik," zegt de eerste jongen. Ik gun hem een oprechte glimlach. Hij bewandelt het goede pad. Laat hem daar alstublieft blijven.
    "God werkt op mysterieuze manieren," antwoord ik. "En Zijn redenen mogen dan niet altijd duidelijk zijn, ze zijn er wel. Vertrouw in Hem en Hij zal zich spoedig aan je onthullen."
    Ondertussen probeer ik de vulgaire woordspelingen die de terugkerende kwade stemmen van de woorden van het meisje maken te negeren. Ik prevel een gebedje in de hoop dat ze me alleen zullen laten. Mijn Vader beschermt me, mijn Vader helpt me hen te overwinnen. Ik ben sterker dan het Kwaad dat in dit menselijke lichaam schuilt.
    "Correct."
    Geschrokken kijk ik op, naar jongen nummer twee. Ik ben hem dankbaar voor de afleiding die zijn stem en woorden brengen.
    "Ik weet niet wat hier exact aan de hand is, maar het is ruim voldoende om een beetje geestesziek mens van zijn a propos te brengen. Wat ook vrij logisch is, gezien het feit dat ondanks dat we hier in behandeling zijn, ons instinct voor gevaar nog redelijk goed lijkt te werken. Op enkelen na dan."
    Help hem, zoon.
    Met een glimlachje sluit ik de afstand die nog tussen ons rest.
    "Ik ben geen therapeut, noch heb ik enig idee waar die zich bevinden. Maar ik kan luisteren," zeg ik rustig. "Naar ieder die daar nood aan heeft. Ik ben Gabriël."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Emilio Sanchez
    "Emilio" zeg ik prompt. Ik weet niet of iemand tegen me aan het praten was maar dan meng ik me maar in het gesprek. Zijn z ehier allemaal gek? Maar wat doe ik hier dan??


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Gilbert Fuchs.

    "En Zijn redenen mogen dan niet altijd duidelijk zijn, ze zijn er wel. Vertrouw in Hem en Hij zal zich spoedig aan je onthullen," zegt de jongeman, maar niet tegen mij. Heh? Ik frons de wenkbrauwen.
    "Ik ben geen therapeut, noch heb ik enig idee waar die zich bevinden. Maar ik kan luisteren." Hij glimlacht naar me. Mijn blik staat nog altijd emotieloos, zij het een beetje onderzoekend. Ik heb moeite om mensen hun ware intenties te kunnen inschatten.
    'Hmm.' Ik breng een vinger naar mijn lip, waar ik even bedenkelijk aan zuig.
    "Naar ieder die daar nood aan heeft. Ik ben Gabriël." Ik kijk op, geef dan een kort buiginkje bij wijze van begroeting.
    'Gilbert. En ik heb het vermoeden dat niemand weet waar de therapeuten zijn gebleven. Dit scenario.. zint me niet. Ik heb de mogelijkheid overdacht dat dit het voorspel van een liquidatie zou kunnen zijn. Of het is de duivel die met ons aan het spelen is.' Bij het laatste trek ik kort een wenkbrauw op, bij wijze van zelfspot.
    'Wellicht zouden we eerst een manier moeten vinden om het licht aan te krijgen. Deze duisternis zint me niet.' Ik kijk schuin naar boven, recht in de lens van de camera.
    'Moordenaar, kijk je mee?' Geen gehoor. Ik haal de schouders op.


    No growth of the heart is ever a waste

    [Heb ik al iets belangrijks gemist? :Y)]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jenna Sophie Davis
    Uiteindelijk schuifelde ik toch maar naar het groepje mensen toe, maar bleef op een paar meter afstand staan. Als mensen teveel door elkaar praatten, kon ik het gesprek niet meer volgen en dat was niet goed. Ik leunde lichtjes tegen de muur en hoopte dat iemand me op zou merken, me zou uitleggen wat er aan de hand was. Een aardig iemand. Iemand die begrijpelijke zinnen sprak.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Niet echt haha. Ze drommen alleen samen op de gang.]


    Your make-up is terrible

    Jacklynn Evita Connor

    Ik dring alle stemmen weer weg voor ik in een psychose raak.
    "Ik ben Jacklynn." Mompel ik rustig.
    "Ik verontschuldig me voor Bibi en Mark." Ik glimlach zwak.
    "Waar is mijn psychiater?" Vraag ik zacht en voorzichtig. Ik kan niet zonder mijn medicatie en dokter Wilkinson mijn kamer uit.


    We'll still love each other, forever and always. <3

    Jascha Michajlovitsj Solovjov

    Ik word onrustig als ik stemmen op de gang hoor. Zo gaat het natuurlijk nooit lukken. Voorzichtig stap ik uit bed en trek ik een shirt over mijn ontblote lichaam heen. Langzaam maak ik de deur richting de gang open en ik zie een groepje mensen staan. Iets wat wantrouwig bekijk ik ze maar ik besef me dat ze hier allemaal gewoon zitten, niets bijzonders. Dat hoop ik in ieder geval. Ik slenter op het groepje mensen af.
    "Wat is er aan de hand?" vraag ik met een hese stem.
    Ik ben helemaal wakker alleen mijn stem werkt nooit mee. Het lijkt wel alsof die nooit wakker wordt. Constant klinkt hij hees. Alsof ik drie pakjes sigaretten op één dag rook of net wakker ben. Beide gebeurd nooit. Ik word amper wakker omdat ik amper slaap en roken, nee dat is niet aan mij besteed. Ik zal nooit één sigaret aanraken, hoe verleidelijk het er ook uitziet. Ik wrijf met mijn handen over mijn armen omdat het voelbaar frisser is op de gang.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [ Kak, heb 't gemist. Hoe kan ik beginnen?]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [Gewoon in de slaapkamer, kan je naar buiten komen. Er is nog niet veel gebeurd.]


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Ik weet niet, ik heb ze nog niet gezien" zeg ik tegen Jacklinn. " Ik heb trouwens ook nog geen bewaker gezien, of mijn psychiater" ik frons even. VrEemde boel hier.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Hailey Robberts
    Steeds meer mensen voegen zich bij het groepje mensen, waardoor ik alleen maar blijer ben dat ik er niet naartoe ben gegaan. Ze zouden allemaal hun mening hebben, die vast en zeker negatief zou zijn. De grond voelt ijskoud aan, toch blijf ik staan. Mijn armen sla ik om me heen met de hoop dat het voor warmte zorgt.

    [ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 22:21 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Aurélie Rye Beate

    Ik bestudeer ze, sommige lijken in paniek, anderen weer te kalm. Maar ze lijken allemaal hetzelfde te willen weten. Ik zie dat er een paar op afstand blijven, net zoals ik. Ik raak steeds meer in paniek en krijg de sterke drang om naar beneden te gaan en iemand te zoeken. Het maakt niet uit wie, gewoon iemand. Ik draai me lichtelijk wanhopig om en druk op het knopje voor de lift, die rood oplicht en een rode gloed verspreid over de gang. Ongeduldig druk ik er nog een aantal keer op.


    Your make-up is terrible

    [Ik ben klaar met mijn rol. (: Mag ik weten wat er tot nu toe is gebeurd?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Ik moet gaan jongens, tot morgen!
    Jenna Sophie Davis
    Het was te druk. Ik draaide me om op mijn hielen en liep snel terug naar mijn kamer, kroop mijn bed in en sloeg de dekens over me heen, Austin's knuffel tegen me aangedrukt. Morgen was het weer normaal, zei ik bezwerend tegen mezelf. Ga maar slapen.
    Ik tuurde de rest van de nacht voor me uit, in het donker.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.