• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 22:51 ]


    Your make-up is terrible

    Quinn Mason Addams

    Toen ik weereens in een hoekje zat omdat ik niet kon slapen en wilde vluchten hoorde ik opeens een harde klik. ik schok me kapot en rende snel naar een ander hoekje. Toen ik zag dat de deur openstond rende ik als een gek naar buiten, door de gangen naar de voordeur. Het viel me nieteens op dat er geen bewakers meer zaten. De voordeur was op slot, shit, ik pakte het gordijn en ging erachter zitten.


    Je croix a toi

    Gabriël Arch

    Ik luister naar mijn eigen ademhaling in de hoop te kunnen slapen. Buiten regent het. De druppels tikken tegen de ramen, in een ritme dat niemand bepaalt. Mijn Broeders en Zusters huilen. Ik mis hen ook, hoewel ik me hen niet kan herinneren. Dat is één van de vele beproevingen. Maar mijn Vader heeft me hierheen gezonden met een missie, en zodra ik kan ontdekken welke deze is, zal ik ze volbrengen. Mijn werk op aarde is nog lang niet gedaan. Als ik een metaalachtige klik hoor, kom ik langzaam overeind. Mijn vleugels zijn me dankbaar voor de minder belastende houding. Ik stap uit bed en voel aan de deur die me hier al een hele tijd heeft binnen gehouden. Ik haal diep adem en stap naar buiten. Dit moet wel een teken van mijn Vader zijn. In de gang blijf ik met gesloten ogen staan, in het schamele licht die de lampjes er werpen. Ik spits mijn oren. Hier ergens moet een verloren ziel dwalen. Iemand die ik op het rechte pad moet brengen. Ik klem mijn vingers steviger om mijn paternoster en breng hem naar mijn lippen. Met een kleine kus erop, zend ik een schietgebedje om hulp naar mijn Vader.
    Help waar nodig, Gabriël, mijn zoon. Je hebt mijn zegen.

    [ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 20:44 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Emilio Sanchez
    "He pssst" roep ik naar een jongen die verderop in de deur opening is gekomen. "Pssst" roep ik nogmaals "weet jij wat er gebeurt is?" Ik stap de gang op en kijk nogmaals om me heen. Vreemde zaken dit.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    June Lauren Hastings
    Ik word wakker van een metalige klik. Slaperig open ik mijn ogen. Vaag zie ik dat op de plek waar de deur zit wat kleur verschil is. Aarzelend bijt ik op mijn lip. Wat zou de rest doen? Zijn hun deuren ook open of is de van mij de enige? Een gevoel van angst bekruipt me en ik kruip dieper onder de dekens.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Aurélie Rye Beate

    Ik schrik op van een klap die de stilte in één keer voor minder dan een seconde verbreekt. Mijn voeten komen letterlijk van de grond af en mijn gezicht vertrekt. Ik duw de deur op en stap de gang op, ik ben niet de enige. Als ik besluitloos rond blijf kijken, merk ik dat ik het koud krijg. Ik negeer het en zie dat de andere deuren ook geopend zijn, is er iets fout gegaan? Dat moet haast wel, normaal gebeuren dit soort dingen niet. Het enige wat ik zie van personen zijn zwarte, angstaanjagende schimmen, maar dat laatste negeer ik. Ik hoor iemand een geluid maken en draai me abrupt om.


    Your make-up is terrible

    Marella Mea Fletcher

    Ik schrik wakker van een metaalachtige klik. Mijn ogen tuurde in het donker maar ze vonden niks wat het geluid kon maken. Vast iemand anders.Ik sloeg de dekens weer over me heen, sloeg ze weer van mezelf af en legde de dekens weer over mij heen. Ik draaide mezelf weer op mijn zij en kraste met mijn nagel in mijn onderarm, net zolang totdat er een straaltje bloed vanaf komt. Ik zucht tevreden, en begin aan mijn andere arm.


    Daddy always said: If boy's don’t like you they are gay.

    Gilbert Fuchs.

    "Bij een ongeluk op de M12 zijn een viertal jongemannen omgekomen, waaronder het 26-jarig miljardairskind Henry Cavenaugh. De politie heeft niet prijsgegeven of het hier om een misdrijf gaat. Het onderzoek is nog in volle gang.'
    Met vierkanten ogen staar ik naar het laptopscherm, wat mijn enige lichtbron is hier. Ik neem een slok van mijn koffie en wrijf de slaap weg. Henry Cavenaugh. Ooit, lang geleden hebben we elkaars pad gekruist. Het zijn altijd de goeien die gauw doodgaan.
    Ineens schrik ik op.
    'Wie is daar. Kom tevoorschijn,' beveel ik sissend. Maar er komt niemand. Mijn ogen verwijden zich. De deur is.. open?
    'Morgan?' Langzaam kom ik van bed, glip in mijn slippers en open langzaam de deur van mijn kamer. De gang is verlaten. Een heel ongemakkelijk gevoel kruipt door mijn systeem. Misschien hebben ze me gevonden. Als dat zo is, dan ben ik verleden tijd.
    Ik bal de vuisten. We mogen niet zo laat nog op de gangen ronddwalen en op het overtreden van de regels staan sancties.
    'Morgan.' Hij is er niet. Waar is mijn psych?
    Stilletjes loop ik de gang op. Het heeft geen zin, concludeer ik dan. Onze bewegingen zullen worden gevolgd door camera's. Dat stelt me enigszins gerust.
    Maar wat me veel minder geruststelt is dat het hier ineens zo akelig leeg is. Zelfs de nachtdienst lijkt vertrokken te zijn, want rond deze tijd zou er al lang en breed iemand zijn om me bij de schouders te grijpen en me terug in mijn kamer te gooien. Ik word al ziek van de gedachte alleen al. Misschien zou ik toch terug moeten gaan. Nee. Er is niemand. Ben ik.. alleen?
    Deze kou, de regen. Deze gang. Het brengt me terug naar-
    'S.' Ik heb het hardop gezegd.


    [ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 20:56 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Jenna Sophie Davis
    Ik had mezelf opgekruld in de foetushouding, met het knuffeltje van Austin tussen mijn armen geklemd. Een kwartier geleden was ik wakker geworden na een nachtmerrie en ik had het blauwe beertje nodig gehad om te kalmeren. Het begon net een beetje te werken toen ik een rare klik hoorde, die hier niet op zijn plaats leek. Toen ik opkeek merkte ik tot mijn verbazing dat de deur open was.
    Dat was niet goed. Het verstoorde de regelmaat die ik hier had opgebouwd en het maakte me in de war. Als ik in de war was, ging ik raar doen. Heel raar. Aarzelend ging ik rechtop zitten, met mijn knieën opgetrokken en de knuffel tegen mijn borst geklemd, en wachtte tot er iets zou veranderen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Gabriël Arch

    "He pssst. Pssst, weet jij wat er gebeurd is?"
    Ik probeer te bepalen uit welke richting het geluid komt en draai me er dan naar toe. Niet veel verder staat een andere jongen.
    "De deuren gingen open," antwoord ik rustig.
    Dat is wat er gebeurd is, net. Hoe, waarom of door wie zijn vragen die ik in het midden laat. Het maakt ook niet uit, het maakt ongetwijfeld deel uit van één van mijn Vader's plannen.
    "Ben je de weg kwijt?" vraag ik de jongen nog. Ik wil weten of hij degene is die ik weer op het goede pad moet helpen. Ik vernauw mijn ogen zodat ik de jongen beter in me kan opnemen. Geduldig wacht ik op een antwoord.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Gabriël is grappig ^^


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Jacklynn Evita Connor

    Behoedzaam loop ik de gang op waar ik verscheidene schimmen zie en twee jongens. Ik piep zacht en kijk ze aan. Ik trek mezelf terug en Bibi neemt me over.
    "Hé jongens! Willen jullie met me spelen?" Vraagt ze lief. Bibi is vier jaar oud, en avontuurlijk. Ze draagt graag mooie jurkjes.


    We'll still love each other, forever and always. <3

    Emilio Sanchez
    "De wegkwijt?" Herhaal ik. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes zodat ik de jongen aan kan kijken. "Ik ben ver van huis in een vaag soort gesticht. In dat opzicht ben ik de weg kwijt" antwoord ik. "Maar gelukkig heb ik god die over me waakt" ik druk mijn lippen tegen mijn vingers en sla een kruis.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Omg, dat komt echt verkeerd over (cat)]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Nathan Justin Hale
    Ik word wakker door één of ander geluid. Ik kom overeind en open mijn ogen. Na een tijdje zie ik dat de deur op een kier staat. 'Welke minkukel heeft de door opengedaan,' mompel ik geïrriteerd. Ik zoek iets om naar de deur te gooi maar kan niks vinden. Uiteindelijk gooi ik maar mijn kussen er zo hard mogelijk tegenaan waardoor de deur zachtjes dicht gaat.

    [ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 21:11 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    DarkSavior schreef:
    [Omg, dat komt echt verkeerd over (cat)]

    Ja haha, omg :'D


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.