[RPG] To Bring Pride To My Dead Friend || One - Speeltopics

Het is twee jaar na de 74e Honger Spelen, ook wel bekend als de allereerste Hongerspelen die echt niemand overleefde. De zelfmoordactie van Katniss en Peeta was gelukt, en iedereen was dood. Nou ja, behalve de familie en vrienden in hun district. De 76e Honger Spelen zijn speciaal, alleen de dierbaren van de overleden tributen mogen meedoen. Vrienden, familie. En zelfs degene waar ze een relatie mee hadden. En allemaal willen ze winnen, om hun overleden dierbare te wreken..

[ bericht aangepast op 28 april 2012 - 23:47 ]

El Diablo.

Chayenne
Het was de dag van de boete, en ik stond al helemaal klaar. Ik stond tussen de anderen 16-jarigen en wachtte tot de mensen getrokken werden. 'Dit jaar is zijn de hongerspelen specialer dan ooit.' werd er opeens gezegd, en ze hadden mijn volle aandacht. 'Dit jaar, doen alleen de dierbaren van de tributen van de 74e hongerspelen tussen 12 en 18 mee!' zeiden ze. Mijn ogen werden groot, dit is mijn kans! Mijn kans om Cato te wreken! 'Duw willen de dierbaren van Cato en Clove naar voren komen?' vroegen ze. Ik grijns en loop samen met Cato's broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes en zijn beste vriend naar het podium. Aan de kant van Clove zou de mannelijke tribuut komen, want ik zou meedoen voor Cato. Er werd in een speciale kleinere bol gegraaid en er werd een kaartje uit getrokken. 'Merisha!' riepen ze. Ik kende haar, het was de jongste bij Cato thuis. 'Ik bied me aan.' grijns ik. Ze knikten en kondigden me aan als vrouwelijke tribuut voor district 2

El Diablo.

[>Mijn topics]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Louise Haidee Clayworth|| district 8
Ik word wakker en denk weer aan de dag van de boete, wat een hel was dat. 'vrolijke hongerspelen! en mogen de kansen immers in je voordeel zijn' zei de burgemeester. De normale Presentator was er niet. Ik gleed mijn jurk glad en trok het lint in mijn haar iets strakker aan. 'dit jaar zijn de hongerspelen specialer dan ooit,' ging de burgemeester verder.Ik kreeg een naar gevoel in mijn maag, maar negeerde het. 'dit jaar zullen de tributen allemaal dierbaren zijn van de tributen uit de 74ste hongerspelen!' ik word aan mijn arm meegetrokken naar een speciaal afgezet gebied. De capitool presentator was eindelijk aangekomen en riep ´dames eerst!´ daar was dat nare gevoel weer. ZIjn hand ging een kleine kom in en haalde er een papiertje uit. ´de vrouwelijke tribuut uit district 8 voor de 76ste hongerspelen is... Louise Clayworth! kom maar naar voren Louise.´ Wat daarna is gebeurd, weet ik niet meer, zo geschrokken was ik dat mijn naam werd geroepen.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

Emily Jones - District 1

Verveeld keek ik toe hoe alle mensen uit district één toestroomden op het grote plein.
Net als alle anderen, stond ik braaf te wachten tussen alle andere meisjes van mijn leeftijd tot de trekking plaats zou nemen.
Ergens hoopte ik wel dat mijn naam getrokken zou worden, gewoon zodat ik kon begrijpen hoe het voelde om er te staan.
Mijn kin ging ietsje de lucht in toen ik een vreselijk schelle stem door de microfoon hoorde galmen.
"Dit jaar, doen alleen de dierbaren van de tributen van de 74e hongerspelen tussen 12 en 18 mee!"
Een opgewonden grijns speelde op mijn lippen terwijl ik iedereen hardhandig opzij duwde.
"Ik bied me aan." Zei ik triomfantelijk. "Laat me meedoen."
Het was tijd om mijn gestorven tweelingzusje te wreken, ook al wist ik dat mijn ouders het nooit zouden goedkeuren.
Daarom gunde ik hen ook geen blik waardig.

[ bericht aangepast op 28 april 2012 - 21:52 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Chayenne

Ik trok het shirtje recht, het shirtje voor de trainingsdagen. Mijn haar deed ik in een strakke staart. Ik stapte ook snel in de broek en schoenen. Daarna liep ik naar beneden waar ik snel wat at met de stylisten, mentoren en Devon. De mannelijke tribuut uit 2. Toen ik klaar was ging ik naar het trainingscentrum, waar ik zuchtend begon met wachten tot iedereen kwam.

El Diablo.

Crap, ik was al aan het typen, maar ik moet afsluiten
Ik schrijf morgen voor Jenna en Chryse.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Okee

El Diablo.

[I'm going to type for Cynara ^^]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[Yay ^^]

El Diablo.

Cynara Aven
De dag van de boete. Iedereen stond op het plein, maar niemand was er vrijwillig. We werden in de gaten gehouden door de peacekeepers, de gehele tijd. de was één van de laatste jaren dat mij naam getrokken kon worden. Het vorige jaar had ik hier ook gestaan, het jaar er voor had ik geweigerd te komen. Dat was één van de grootste fouten van mijn leven. Dat jaar was mijn kleine nichtje getrokken. En ik was er niet geweest om me als vrijwilliger op te geven.
'Dit jaar is zijn de hongerspelen specialer dan ooit. Dit jaar, doen alleen de dierbaren van de tributen van de 74e hongerspelen tussen 12 en 18 mee! Dus willen de dierbaren van Tresh en Rue naar voren komen?'
de vrouw op het podium trok mijn aandacht. De dierbaren van de tributen? Dat betekende dat er een deirbare van die jongen zou zijn, van de jongen die rue had vermoord. Mijn blik kruist met die van mijn jongere neefjes. Ik zag de wraak in hun goudbruine ogen. Zonder twijfel stapte ik naar voren.
"Mijn naam is Cynara Ave.' Mijn kalme stem galmde over het stillte plein. Aan de andere kant van het plein stapte meer mensen naar voren, voor Thresh. 'Ik ben de neef van rue en stel me op als vrijwilliger.'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Melrose Jeanine Billington

Vastbesloten stapte ik naar voren. Ik zou vechten voor Tresh. Doden. Kostte wat het kost.
''Ik ben Melrose Billington, en ik biedt me aan.'' zei ik, en daarmee was gelijk mijn lot bepaald.
Ik miste Tresh nog steeds, en het leek als de dag van gisteren toen hij zijn laatste kus gaf. Pijn schoot door mijn lichaam bij de herinnering, maar daarom deed ik mee aan de Hongerspelen. Voor Tresh.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Chayenne

Uiteindelijk waren er al een paar tributen. Allemaal makkelijk te verslaan. Ik zucht, ik mis Cato. Maar ik weet zeker toen hij hier zat dat hij dezelfde gedachte had. Iedereen vermoorden. Maar ik heb nu ook nog 2 doelen. Winnen voor mijn district, dat is sowieso Cato's droom die ik ga vervullen. En het belangrijkste, winnen voor hem. Ik zucht weer. Ik kan me die dag nog goed herinneren, twee jaar geleden. Het was de boete voor de 74e honger spelen, en Cato biedde zich vrijwillig aan. In het gerechtsgebouw heeft hij me nog geknuffeld en hebben we gezoend. Aan het eind beloofde hij dat hij terug zou komen, maar hij werd vermoord door de twee uit 12. Dus die twee zijn de eerste die dood zijn.

El Diablo.

[ bericht aangepast op 28 april 2012 - 22:55 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[@Escritura Ben je nog steeds bezig met de flashback Want de rpg zelf begint all in de trainingsdagen..]

El Diablo.

Ry schreef:
[@Escritura Ben je nog steeds bezig met de flashback Want de rpg zelf begint all in de trainingsdagen..]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.