[RPG] Camp Unbelievable {TWO} - Speeltopics

Aloha mensjes.
Tijd voor een nieuwe RPG, en als die niet loopt vraag ik gewoon weer lekker een slotje aan, dus doe je best. x'd

Het land Berk heeft besloten alle tieners met paranormale gaven in een gekkenhuis te plaatsen. Volwassenen kunnen goed met hun gave omgaan, tieners niet. Daarom worden die naar een gekkenhuis gestuurd. Maar een heel stel tieners is het er niet mee eens. Ze vluchten de Fenixbossen in, waar ze elkaar tegenkomen. Ze maken een kamp en bouwen hutten voor steeds 2 personen. De regering wil ze niet gaan zoeken, de bossen bedekken namelijk het grootste deel van het land, en nog belangrijker: het zit vol met mysterieuze en zelfs mythologische dieren. De groep trekt zich daar echter niets van aan. Ze besluiten één grote, hechte groep te worden. Maar of dat altijd goed gaat, ik de vraag..

Paranormaal mag alles zijn, aura's en geesten zien tot water besturen en teleporteren.

Regels:
~Geen ruzie buiten het verhaal.
~Je mag niemand anders het bos uit of dood schrijven.
~Probeer niet één keer in de week (of minder) te posten. Zo zorg je ervoor dat anderen ook niet verder kunnen.
~Niemand kan ontsnappen uit het bos. Je kunt het proberen, maar dan lig je gelijk uit de RPG, aangezien de landmacht je dan vangt en je in een gekkenhuis stopt.
~Geen mens komt verder nog het bos in, behalve jullie.
~Je mag maximaal 3 personen hebben.
~Inschrijven kan altijd.
~Jongens mogen niet bij meiden in de hut (of andersom), zo wordt besloten.
~Het is niet de bedoeling dat, als je wat laat bent met inspringen, je gelijk moet stoppen met de RPG. Je vraagt gewoon een samenvatting en je kunt zo meedoen.
~Als je OOC (Out Of Character) praat, doe dat dan tussen haakjes.
~Seksuele teksten zijn toegestaan.

Vul dit in om mee te doen:
Naam + achternaam:
Geboortedatum + leeftijd:
Gave:
Man/vrouw:
Karakter:
Uiterlijk + foto:
Extra [single/bezet, verleden, etc.]:
Invullen bij het inschrijftopic.

Personenlijst:
Hut 1
~Chiya Amorina Hoshi - Aura's & gedachten lezen door Randomness Dragneel
~Nadia Stone - kan mensen pijn laten voelen door Midna

Hut 2
~Brandon Ashton Lovegood - van uiterlijk veranderen & healen door DracoWeasly
~

Hut 3
~Miya Blake - iemand & omgeving bevriezen door x Desire
~Jade Sky Dion - dingen doen met energie door HurtedHeart

Hut 4
~Violet Deanna Green - kan herinneringen zien & beetje in toekomst kijken door RainbowDay
~Maya Cleve - praat met en beïnvloed de wind door thePineapple

Hut 5
~Mason Jaden Martin - teleporteren & humeur voelen en veranderen door Randomness Dragneel
~

Hut 6
~ Sariah Alexandra McPark - van gedaante veranderen & gedachten lezen door 4Everdeen
~ Sophia Moore - hypnotiseren met haar ogen door Sweetest


OT:
Ik maak de topics. Dus als er een vol is, wacht je gewoon tot ik een nieuwe heb gemaakt, en ik ben (bijna) elke avond online, dus dat moet niet moeilijk zijn (;
Leef je uit met de topics. :')

[ bericht aangepast op 29 mei 2012 - 19:19 ]

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Ik krijg een brok in mijn keel als ik mijn mond open doen. "Ik kan het niet." fluister ik, maar glimlach triest bij Louize's woordkeuze. "Zullen we verder gaan?" zeg ik met een hoge stem.

---

Tijd voor koffie.

louize
''tuurlijk kun je het me wel vertellen. ik bedoel we zijn nog lang met elkaar opgescheept dus we kunnen elkaar beter leren kennen!'' mischien was het niet eerlijk wat ik vroeg omdat ik zelf niets over mijzelf en mijn verleden wou zeggen. idee! ''als jij zecht wat jou dwars zit dan vertel ik mijn verleden.''

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Ik grinnik vreugdeloos, en kijk op. Ik inhaleer diep, maar twijfel. Ik zucht de adem weer uit, en zie Louize vol verwachting naar me kijken. Ik haal nog een keer diep adem.
"Toen ik geboren werd, stierf mijn moeder door mij. Door mij. Mijn vader heeft me dat altijd kwalijk genomen, en hij heeft het blijven doen en..." ik hou mijn adem in. Het is te pijnlijk. Letterlijk en figuurlijk. "Hij mish-" ik kan het woord niet uitspreken. "sloeg en schopte me, alles wat je kan doen. Hij schold me uit, en gebruikte me voor bepaalde zaken. Ik was niet veilig als ik transformeerde. Ik moest naar huis, sowiezo," waarom ging ik naar huis? Ik weet het niet. Ik moest wel, door hem. "En hij had allerlei trucjes. Toen hij ontdekte dat ik ook nog eens gedachte kon lezen, werd alles nog veel erger. Hij schold me meer uit, en alles, maar nu ook in gedachte. Hij wist dat ik het niet kon uitzetten, dus schold hij me mentaal en physiek uit, vierentwintig uur zeven, zonder uitzondering." ik ril bij de kwellingen. Ik heb duizenden littekens, verspreid over mijn lichaam. "Ik heb veel littekens. Maar hij kreeg genoeg van me, ik werd saai, en hij trapte me het gekkenhuis in. Daar was alles mogelijk nog erger, alles werd verdubbeld, en ik zat opgesloten, extra beveiligd, alleen steen om me heen, zonder raam. Ik ben ontsnapt door een kilometer door de riolering te kruipen. Het was krap daar, n claustrofobisch." ik huiver bij het denken aan de donkere buis. "Ik ontsnapte, en kwam hier terecht, dat was 'the pathetic' van Sarah. Als je nu weg wilt, mag het."

---

Tijd voor koffie.

louize
ik keek haar verbluft aan. dat komt best wel overeen met mijn geschiedenis. ik glimlachte ''natuurlijk blijf ik. ik moet me toch aan de deal houden'' ik keek naar het kampvuur en begon te vertellen. ''mijn moeder is overleden toen ik klein was. en mijn vader was zoiso nooit close. maar toen hij ontdekte dat ik een gave had, dat was ongeveer rond mijn 8e, begon hij me te mishandelen. hij sloeg me, en schopte me. toen ik tien was ging ik een keer naar buiten. ik ontmoette een meisje, ze was best aardig en ik had haar bijna verteld van mijn gave. op dat moment kwam mijn vader --heel toevallig-- langs hij keek me waarschuwend aan en liep toen verder. ik hield mijn mond en toen ik thuis aankwam trof ik hem aan in de woonkamer. hij was zo boos, en toen deed hij iets wat hij nog niet eerder had gedaan. hij greep zijn dolk en kwam dreigend op mij af. ik was toen klein en naief dus ik rende niet weg. ik bleef daar maar dom en trillend staan. hij haalde naar me uit en ik viel naar achter. ik probeerde weg te komen. maar hij maakte een grote snee op mijn rug. daar heb ik nu nog steeds een litteken van.'' ik lied mijn litteken zien. het was een grote streep van mijn rechter schouderblad tot aan mijn linker bil. ''maar ja, toen kwam de postbode langs. en hij moest een pakketje aannemen. ik wist niet hoesnel ik naar mijn kamer moest vluchten. --lang leve de postbode--'' ik lachte, het was een emotieloos en eng lachje. ''toen bekend werd dat alle mensen met een gave naar het gekkentehuis moesten, mocht ik helemaal niks meer. hij verhuisde me naar de kelder en zorchde ervoor dat iedereen mijn bestaan vergat. dat alles deed hij niet omdat hij van me hield, nee zijn stomme reputatie als hoofd van het leger stond op het spel.'' er heerste een stilte. ''op een dag wou ik het zonlicht weer zien, ik snakte ernaar. ik had al minstens een maand opgesloten gezeten in die kelder. ik wou weer de buitenlucht inademen. de zon op mijn huid voelen. dus ik ging naar boven. verder dan de keuken kwam ik niet. toen hij me zag begon hij helemaal te vlippen. hij pakte weer een mes. en toen gebeurde het. ik werd boos, nee woedend. al mijn opgekropte woede van heel mijn leven kwam eruit. en ik begon onbewust geesten opteroepen. in heel mijn leven daarvoor had ik maar een geest opgeroepen. dat was toen ik in een van mijn diepte punten zat. ik riep de geest op van mijn voormalige buurmeisje. het leek alsof er een tweede geest uit mijn lichaam stapte en buiten mijn lichaam vorm aanam. ik was toen zo bang dat ik het nooit meer had gedaan. maar ja, zo voelde het dus er gleden heel veel geesten uit me. ze voelden stuk voor stuk koud en haatvol aan. ik denk dat zoveel negative energie de omgeving uit balans brengt, wand hij ontplofte. toen greep ik mijn overlevings rugzak van onder het puin vandaan en smeerde h'm. mijn vader leefd nog. dat weet ik zoiso, anders zou hij me de heletijd gaan volgen in zijn geestenvorm.'' weer stoote ik dat lachje uit. ''en nouja toen kwam ik hier. dus, eigenlijk moet jij mij haten. ik bedoel, mijn vader is een van de oorzaken waarom jij zo moest leiden in het gekkentehuis.''

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Ik stroop mijn armhandschoenachtig op. Je kunt roze lijntjes zien. "Ik heb er ook een op mijn rug," zeg ik haperend, het zijn verschillende sneeen. "Ik vluchtte een keer, dus ik transformeerde in een muis, maar dat was een foute keuze. Hij duwde de buurkat naar binnen, en die.. jaagde." het beest was natuurlijk onschuldig en ik had hem oo kweer buiten gelaten. Louize had wel naar buiten gekund toen ze klein was. Een voordeel? Of veroorzaakte dat alleen hunkering naar meer? Nee, want ik was nog nooit buiten geweest, en ik wou het nog steeds even graag. Ik had geen overlevingsrugtas, want als ik er al een zou hebben, zou die afgepakt zijn in het gekkentehuis. Vrijheid had ik nooit gehad, behalve nu, maar hoe beperkt is dat eigenlijk? Vrijheid zou alle kanten op kunnen, maar ik kom uiteindelijk bij een hek, met bewakers, en misschien nog wel... Zou hij er zijn? Nee, zou hij echt zijn energie verspillen aan zijn grootste mislukking? Ik wrijf over mijn vele littekens. "Hoe kan jou vader de schuld zijn van het ziekenhuis?" vraag ik met een frons, nadenkend over de laatste uitspraak van Louize.

---

Tijd voor koffie.

louize
''nou kijk, oorspronkelijk zouden de kinderen met een gave naar een gewoon apart huis gaan, een gewoon huis. net als... mischien appartementen of een schoolcampus, jeweet wel. heel vrij maar toch apart. maar ja, er waren al geruchten dat ik een gave had en om die de kop in te drukken heeft mijn vader ervoor gezorgd dat het dus het gekkentehuis werd en niet dat huis. niemand dacht dat hij dat zou doen als zijn eigen dochter een gave had dus daarom heeft hij dat gedaan.''

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Ik knik langzaam, en blijf even stil. Zou ik nu boos moeten zijn? Ik wrijf over een roze streep op mijn pols, ja dat had hij gedaan. Maar boos zijn. Zou ik dat moeten zijn? Zou ik boos moeten zijn? Het is heel verwarrend. Louize kon er niks aan doen, dat weet ik, maar het gevoel dat ik ook nu op een schoolcampus had kunnen zitten, is het gevoel van het gemiste kans. Ik kijk omhoog.

---

Tijd voor koffie.

louize
ik blijf strak in het vuur staren. -acward momend- ''sorry, sorry. het is allemaal mijn schuld.'' ik bars in huilen uit. sarah schrikt. langzaam draai ik mijn hoofd naar haar toe. ''sorry dat ik besta'' zeg ik snikkend.

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Ik leg een hand op haar schouder, maar kijk peinzend voor me uit. Nu zie ik hoe dicht we bij elkaar staan- eigenlijk. Het gevoel dat ik mijn hele leven heb gehad, en waarvan ik dacht dat ik de enige was die het had, heeft zij ook. Het gevoel hier niet te mogen zijn. En verder weet ik eigenlijk niet wat ik tegen haar nu moet zeggen. Ik weet dat ik niet boos op haar moet zijn, aangezien zij niks gedaan heeft, het was haar vader, maar toch... het nieuws is nogal... nieuw- vers. De gedachte aan een schoolcampus, iets waar ik mijn plek in zou kunnen vinden- ach misschien ook niet, ik ben en blijf tenslotte.. ik. "Excuseer me even," zeg ik met een verstikte stem, en ik ren weg, mijn boomhut in, en sluit de deur in, zodat de ingang niet zichtbaar meer is. Ik huil niet, maar staar leeg voor me uit, de donkere ruimte in, terwijl ik opgekruld op mijn bladerbed zit.

---

Tijd voor koffie.

louize
ik hoor sarah's deur dichtgaan. ik begin wat harder te snikken. het gaat over naar huilen en schreeuwen. ik voel me zo leeg van binnen. maar toch, ik heb het gevoel dat als ik niet huil dat ik ontplof. ik sla met mijn vuist op de grond. het is niet eerlijk. ''HET LEVEN IS NIET EERLIJK!'' schreeuw ik. en zo gaat het nog een tijdje door. het huilen heeft me zo uiteput dat ik mompelend in slaap val. ''niet eerlijk... leven is kut... sorry... ik ben het kind van een monster... ik ben een monster... ik hoor hier niet... mischien... mischien moet ik weggaan... weggaan naar... naar... de hel... daar horen monsters zoals ik thuis...''

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Slapen lukt niet. Ik blijf met starende, nietsziende ogen voor me uit staren. De ergste scenes uit mijn leven blijven zich herhalen en herhalen. Als ik het te vaak gezien heb, gaat het over op een erger plaatje. Het verleden naar boven halen is niet altijd goed- alleen versterkend. Ik besef wat ik ben; een weirdo. Een freak, een (nietvoorkinderenbestemd). Ik zal het blijven ook.

Als er een kiertje licht ontsnapt, loop ik naar buiten, en jaag met nietziende ogen, zonder uitdrukkingsverandering. De licht is nog roze. Ik zie Louize slapen, en start voor haar een vuurtje, en braad de fazant, terwijl ik voor me blijf kijken met de nietziende ogen. Ze mompelt in haar slaap, en ik blijf nietziend naar haar staren.

[ bericht aangepast op 15 mei 2012 - 15:54 ]

---

Tijd voor koffie.

{ge no hearing wat ik zech? okee, ik snel verder gaanXDXDXD}
louize
ik doe mijn ogen langzaam open. wat een rotdag, ik heb het koud, ik ben stijf, heb kramp, ik heb hoofdpijn en geirriteerde ogen van het huilen, ik heb nog niet gesproken maar ik weet nu al dat mijn stem stuk is, ik heb buikpijn, keelpijn, ik heb een loopneus, mijn beeld is wazig en ga zo maar door. ook heb ik het warm, en toch koud. ''ha... ha... tshiiiiieeeee!'' sarah schrikt even op uit haar gedachten maar zakt bijna meteen weer terug. ik ga dichter bij het vuur zitten en begin te rillen. ''ha... ha... tshiiiiieeeee!'' verdomde verkoudheid. mischien moet ik een deken halen, jagen, en wat eten en drinken. ik moet al kokhalzen bij het idee van eten. ik heb er absolut geen zin in. langzaam sta ik op. pfouuuuu, wat ben ik duizelig. ik zet nog een paar wankele stappen en dan word alles zward. nog voor ik de grond raak.

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Ik hoor haar opstaan en dan ineens een bonk. Tot mijn grote schrik zie ik dat ze is flauwgevallen. Snel sta ik op, en loop met haastige passen naar haar toe. Ik voel aan haar hoofd, en voel de hitte. Snel til ik haar op, en loop naar haar boomhut. Ik leg haar in bed, en leg haar deken over haar heen. Ik tracht een vuurtje aan te maken, in haar vuurplaats, wat ook lukt. Ik ga in de hoek bij de deur zitten, en ril omdat het daar koud is. Ik klem mijn hoofd tussen mijn knieën. Ik verdien geen warmte.

---

Tijd voor koffie.

louize
weer doe ik mijn ogen open. langzaam kijk ik om mij heen. het is donker, op de gloed van een vuurtje na. in de hoek van de hut zit sarah. ze rild. ''s sarah'' ze kijkt op ''alles goed met je?'' vroeg ze bezorgt. ''niks zorgen maken om mij. als jij niet in de warmte komt zitten word je ook ziek.ha... ha... tshiiiiieeeee!'' ik glimlag.

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark || van gedaante veranderen & gedachten lezen
Louize word wakker. Ik blijf haar emotieloos aankijken. Alles doet me denken aan-
"Als jij niet in de warmte komt zitten word je ook ziek... Ha- Ha- Tshiee!" zegt ze, glimlachend. Ik schud langzaam mijn hoofd.

---

Tijd voor koffie.