Okay, sissie. ^^
Jess(ica) Alexis Lane.
'Trouwens, ze houden de tijd bij, als je nu niet gaat lopen dan-' Had ik Val horen zeggen, maar dat boeide me eerlijk gezegd niet. Ik luister niet naar iets wat je moet doen, dan doe ik het juist niet. Ik bepaal mijn eigen regels wel. Mijn hand bleef nog steeds op zijn voorhoofd. 'Om eerlijk te zijn.. is mijn geest nog niet helemaal zichzelf.' Had Val mijn vraag beantwoord. 'Ik ben behoorlijk blank dus ik kan redelijk slecht tegen zon. Misschien heb ik een zonnesteek opgelopen en heeft dat ergens impact gehad op mijn geest. Hoe dan ook laten mijn geestelijke processen wat te wensen over op het moment. Ik ben minder scherp dan normaal.' Ging Val verder met een korte glimlach. "Ehm, ja. Dat zou best kunnen, maar de zon schijnt pas net? Je had de hele tijd in de mist gerend, vriend." Nou ja, als het maar goed ging met hem. Anders is het misschien even beter als hij gaat zitten en nog rustig aan gaat doen. 'Ik ben iemand die meer denkt dan wat goed is, dus ik denk dat deze geforceerde pauze geluk bij een ongeluk is.' Ik knikte en luisterde alleen naar zijn woorden. Ik had mijn hand weer van zijn voorhoofd gehaald, en ik draaide me om. De zon scheen nu fel in mijn gezicht, en mijn ogen begonnen erdoor te glinsteren. 'Oh, moest je niet gaan rennen? Ik denk namelijk dat je al ver over de tijd zit. Het spijt me voor het ophouden.' Met dat ik dit hoor draai ik me abrupt om naar Val, en mijn ogen krijgen een onwetende met een tintje van boosheid in mijn blik. "Geen sorry meer zeggen Val." Ik zucht, en kijk eventjes weg. "Waarom zeg je dat toch telkens? Waarom sorry?" Ik draai me om. De zon schijnt nu volop, en ik knijp mijn ogen half dicht vanwege de zon. "Heeft iemand jou wat ergs aangedaan dat je telkens denkt dat het jou schuld is? Zit je nog ergens mee?" Ik draai me weer om, en kijk in zijn ogen. Ja, dus. Ik weet het wel zeker. 'Jess..' Hij neemt afstand van me, en draait zijn hoofd van me af. Bedenkelijk kijk ik naar hem, en ik wou net mijn hand naar zijn hoofd brengen tot hij zijn mond open doet. 'Eh, ik wil je zeggen dat ik het erg waardeer. Wat je voor me hebt gedaan. Nu ik in een dusdanig vreemde geestelijke staat verkeer, is het redelijk veilig om het eruit te gooien, namelijk dat- Oh jemig, die redenatie slaat nergens op, wat een stom excuus. Dat ik werkelijk zulke onzin uitkraam.' Hij wrijft langs zijn voorhoofd. 'Hoe dan ook.. eh, ja. Dat is zo'n beetje wat ik wilde zeggen. Ik zal je niet meer ophouden, want volgens mij ga ik je in de problemen brengen.'
Ik voel de woede opkomen, en voor ik het wist had ik ook Val een rode handafdruk op zijn wang gegeven. "Pardon? Jij kraamt onzin uit? Je zegt sorry voor dingen die niet verkeerd zijn?" Gefrustreerd draai ik me om, en zet mijn handen in mijn zij. Pfft. Even tot rust komen. Oké, Jess sluit je ogen en houdt je in. Ik sluit mijn ogen, en bekom even tot rust van wat er net gebeurd is. Dan schiet het door mijn gedachten dat ik Val een klap heb gegeven. Mijn ogen schieten open, en ik draai me snel om. "Sorry Val." Ik geef hem een zachte kus op zijn wang, waar ik hem zonet een klap heb gegeven. "Het spijt me, maar waarom zeg je dan ook zulke stomme dingen?" Vraag ik met een licht gefrustreerde toon.
Don't walk. Run, you sheep, run.