[RPG] Happy Hungergames - Topic twéé - Speeltopics

TOPIC ÉÉN

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

[We rijden momenteel het Capitool binnen en verder is er niet zoveel bijzonders gebeurd.]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Merwin schreef:
[Ik volg er nu al niks meer van. Alweer niet. Zijn we nu in het Capitool of nog niet? En Bethleen was toch in gesprek met Thomin? En nu ineens niet meer? I don't get it ]

Dit bericht bestaat niet. Het is een illusie.

Zefli

Ze lacht, maar niet van harte.
"Halleluja, heb ik die al binnen. Tenminste één wedstrijd die ik winnen kan."
Ik grinnik even wanneer ze zich weer omdraait. Met het Capitoolse accent en vloeiend sarcasme zou ze hier best kunnen overleven.
"Het is oneerlijk, zo ontzettend oneerlijk," hoor ik haar zuchten. Ik kan haar alleen maar gelijk geven. Ons hele leven is oneerlijk, elke jaar het hele jaar in angst moeten leven welke kennis, vriend of familielid er nu weer van je weg gerukt zal worden alleen maar voor het plezier van het Capitool. Het is ziek. Voorzichtig leg ik een hand op Dhelia's schouder.
"We laten ze wel zien waar we toe in staat zijn," zeg ik zacht.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
Ik voel mijn gezicht blozen als ik merk hoe Zefli zijn hand op mijn schouder legt. Toch verroer ik me niet en glimlach gelukzalig.
"We laten ze wel zien waar we toe in staat zijn," Ik knik vastberaden als hij dit zegt, maar weet in mijn achterhoofd dat er maar één kan overleven en als Zefli dat was, dan was het mijn einde en andersom exact hetzelfde. Er was weinig kans om te overleven, dus misschien dat we er ook maar het beste van moesten maken.
"En dan hebben we vanavond waarschijnlijk die verschrikkelijke parade door de stad, met die achterlijke kleren." Ik kijk er vreselijk tegenop, vooral omdat ik nu al weet dat ik me totaal niet op mijn gemak ga voelen met al die ogen op me gericht. "Ik wil naar huis." zeg ik zachtjes en voel een traan over mijn wang rollen.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Ik vertrek vandaag op vakantie, tot Paasmaandag. Ik ga proberen in Schotland online te komen, maar ik kan niets garanderen ^^]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ceris p runtulip

Ik ben echt zo zenuwachtig voor de openingsceremonie zullen al die kleurijke mensen me wel leuk vinden ik hoop dat ze District 5 waarderen

Mijn geheim is geheim

Jillana

Ik denk al grijnzend aan de ceremonie. Ze waarderen district 2 zowiezo. Dus helemaal als ze mij zien.

El Diablo.

Ceris P Runtulip

Ik moet indruk maken anders maak ik nooit een kans om bij de careers te komen hopelijk had mijn styliste een goede outfit

Mijn geheim is geheim

Zefli

"En dan hebben we vanavond waarschijnlijk die verschrikkelijke parade door de stad, met die achterlijke kleren. Ik wil naar huis."
Ik kan aan haar stem horen dat ze huilt. Oh god, ik ben helemaal niet goed met huilende meisjes, vaak maak ik het alleen nog erger.
"Ik ehm, ik durf wedden dat je er prachtig uit zult zien, al trekken ze je een vod aan."
Dit is zo'n typisch cliché zinnetje, maar ik meen het wel. Ze heeft een mooi gezichtje en eerlijk gezegd denk ik dat de pubers in het Capitool zouden juichen mocht ze alleen een vod aanhebben. Ergens voel ik de neiging haar te omhelzen en te troosten, maar die onderdruk ik.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
"Ik ehm, ik durf wedden dat je er prachtig uit zult zien, al trekken ze je een vod aan." Ik kan er niets aan doen dan lachen en veeg mijn tranen uit mijn gezicht weg.
"Ah, ja, een vot. Zal me geweldig staan. Dhelia Forgrass, gehuld in bladeren als Eva. Past ook goed bij district zeven. Nee dank je, ik pas." Ik draai me even om en kijk recht in zijn gezicht, ongemakkelijk wendt ik me tot Sanri, die nog in haar stoel zit.
"Nou ja, jullie kunnen in ieder geval van één ding zeker zijn. District acht, textiel. Jullie zullen hoogstwaarschijnlijk niet al te schaars gekleed zijn met boomschors, bladeren of takken." Ik grinnik even.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

"Ah, ja, een vot. Zal me geweldig staan. Dhelia Forgrass, gehuld in bladeren als Eva. Past ook goed bij district zeven. Nee dank je, ik pas."
Bij het beeld van Dhelia met enkel een paar vijgebladeren op haar lichaam verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht die ik snel verstop als ze zich omdraait en me recht in de ogen kijkt. Ik voel me betrapt, maar niet schuldig. Als ik je er even moet aan herinneren, ik ben zelf ook een jongen en zulke gedachten komen nou eenmaal bij me op.
"Nou ja, jullie kunnen in ieder geval van één ding zeker zijn. District acht, textiel. Jullie zullen hoogstwaarschijnlijk niet al te schaars gekleed zijn met boomschors, bladeren of takken."
Ik kijk even naar Sanri en ril bij de gedachte dat zij zo zou moeten rondlopen. Ik ben hypocriet, ik weet het, maar ze blijft m'n nichtje.
"Zelfvertrouwen," zeg ik met een klein lachje.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
Ik zie hoe Zefli even naar Sanri kijkt. Meteen weet ik waar hij aan denkt en ik moet hem gelijk geven. Dat kon je een jong meisje als Sanri niet aan doen. Ik vraag me af of dat eigenlijk wel legaal is, maar het zou me niets verbazen. In het Capitool kan alles.
"Zelfvertrouwen," zegt Zefli dan met een klein lachje op zijn gezicht. Ik staar hem niet begrijpend aan.
"Zelfvertrouwen?" Herhaal ik zijn woorden. "Wie, Sanri, jij of ik?"

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

Ik hou me in niet te lachen om Dhelia's blik.
"Zelfvertrouwen? Wie, Sanri, jij of ik?"
Eigenlijk bedoelde ik Dhelia. Ik durf er al mijn bezitting voor verwedden dat ze van vijgebladeren de nieuwe mode kan maken als ze haar zo door de parade sturen, maar ze heeft een goed punt.
"Alledrie," zeg ik schouderophalend. "En vertrouwen in elkaar," voeg ik er zachtjes aan toe. Ik trek Sanri tegen me aan en glimlach naar Dhelia.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
"Alledrie," zegt hij schouderophalend en trekt Sanri naar zich toe. "Vertrouwen in elkaar." hoor ik hem zacht zeggen. Ik moet er moeite voor doen om het te verstaan. Ik kijk even naar de twee en bedenk me hoe erg het wel niet voor hun is. Nicht en neef. Erger dan voor mij. De twee waren met elkaar opgegroeid, waren op elkaars verjaardagen en dan nu dit. De een zou de ander zijn dood meemaken.
Ik knik instemmend en glimlach even naar hen beide.
"Trouwens," bedenk ik me dan. "We zouden aan de schaarse kleding nog best een voordeel kunnen hebben, ik bedoel maar, er zullen vast wel een aantal tussen zitten die het een leuk uitzicht vinden. Kan sponsors opleveren." Ik walg van mezelf door dit te zeggen, maar ik weet dat er misschien wat uit te halen valt. Alles om één van ons terug naar huis te krijgen.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

"Trouwens. We zouden aan de schaarse kleding nog best een voordeel kunnen hebben, ik bedoel maar, er zullen vast wel een aantal tussen zitten die het een leuk uitzicht vinden. Kan sponsors opleveren."
Ik grinnik even.
"Ik zou je sponsoren," flap ik eruit.
Al snel voel ik het schaamrood op mijn wangen komen en richt ik mijn blik naar een denkbeeldige boom buiten. Dit keer voel ik me wel schuldig. Dit is helemaal niet het juiste moment voor mijn hormonen om op te spelen. Tegen beter weten in hoop ik dat Sanri nog net iets te naïef is om te begrijpen waarom ik dat zei.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.