[RPG] Happy Hungergames - Topic twéé - Speeltopics

TOPIC ÉÉN

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Sanri Orphelida Dreamcanamint ~ District 8

'Ik heb een redelijke plantenkennis, met dank aan ons geweldige biologieboek,' zeg ik sarcastisch. De meeste kennis had ik opgedaan door gewoon in andere boeken te lezen. 'En water is ook niet mijn sterkste punt, maar ik zal niemand achterlaten. Nooit en te nimmer,' zeg ik terwijl ik mijn blik richt op Dhelia.
Volgens mij heb ik het best getroffen met dit bondgenootschap.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Dhelia
"En water is ook niet mijn sterkste punt, maar ik zal niemand achterlaten. Nooit en te nimmer," Ik hoor haar woorden nauwelijks, want ik ben weer terug in district zeven. Glazig staar ik voor me uit. Nauwelijks acht jaar oud, wandelend in het bos, waar ik een enorme rivier tegenkwam. Mijn broer had me nog zo gewaarschuwd en was bessen gaan plukken, maar de prachtige kleuren onderaan het meer zorgden ervoor dat deze woorden verwaterde. Het duurde niet lang voordat mijn benen in het water bungelde en ik gierend van het lachen een vis tegemoet kwam, die ik maar al te graag in mijn handen wou hebben. Zo dus, liep ik het water in, niet wetend van de sterke stroming, waardoor ik nooit de vis beet kreeg en zelf kopje onder ging. Naar adem happend met water in mijn longen en mijn lichaam meegezogen door het water. Mijn vader was net op tijd, kwaad op mijn broer, boos op mij. Sinds dien vermeed ik deze plekken liever. Een traan valt er op mijn wang. Zelfs voor dat moment, dat vreselijke moment, zou ik terug willen.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

Dhelia steekt haar hand op. Het is best snoezig, alsof ze in de klas om een beurt vraagt te mogen spreken.
"Bessen. Ik moet wel eerlijk toegeven, als de arena een wateroppervlakte is, laat me dan achter, goed? Dan ben ik alleen een extra probleem voor jullie."
Ik frons mijn wenkbrauwen en wil wat zeggen, maar Sanri is me te snel af.
"Ik heb een redelijke plantenkennis, met dank aan ons geweldige biologieboek. En water is ook niet mijn sterkste punt, maar ik zal niemand achterlaten. Nooit en te nimmer," zegt ze vastberaden.
Ik knik instemmend.
"We zouden niet erg goeie bondgenoten zijn als we je zomaar achter lieten, niet waar?" antwoord ik. Ik kijk Dhelia recht in de ogen. "We helpen je wel." Ik schraap mijn keel en kijk dan naar Sanri. "Als we bij de hoorn zijn en het signaal gegeven wordt, San, dan ren je. Geen discussie, je rent zo snel je kan en zorgt dat je zo snel mogelijk uit het zicht bent." Voorzichtig kijk ik weer naar Dhelia. "Zie jij het zitten om voor de rugzakken te gaan?" vraag ik dan.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Sanri Orphelida Dreamcanamint ~ District 8

'Komt goed. Ik durf te wedden dat niemand op me zal letten,' grijns ik.
Dan kijk ik naar Dhelia. Een traan rolt langs haar wang.
'Is er iets? Wil je erover praten, of liever niet?' vraag ik zachtjes.
Dat stomme water ook. Het zorgt voor dorst, nachtmerries, trauma's.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Dhelia
"Zie jij het zitten om voor de rugzakken te gaan?" De rest van het gesprek heb ik niet eens gehoord.
"Is er iets? Wil je erover praten, of liever niet?" Ik veeg de traan van mijn wang en schudt mijn hoofd. De rugzakken. Ik kon redelijk rennen. Ik hield het niet lang, maar als ik oplette en doorrende, kon ik gemakkelijk als eerste de rugzakken bereiken.
"De rugzakken." Herhaal ik en bijt nerveus op mijn onderlip. "Ik zou de hoorn wel als één van de eerste kunnen bereiken. Zefli, zou jij me dan eventueel dekking geven?" Ik laat me op een kleine bank zakken en wrijf over mijn natte wang. "Dan gaan we daarna achter Sanri aan."

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

"Is er iets? Wil je erover praten, of liever niet?"
Dat is één van de dingen die ik het meest waardeer aan Sanri, zelfs in een situatie als deze maakt ze zich zorgen om iemand die ze vrijwel niet kent. Dhelia schudt haar hoofd terwijl ze haar tranen weg veegt.
"De rugzakken." Ik wend mijn blik af wanneer ze op haar onderlip bijt. "Ik zou de hoorn wel als één van de eerste kunnen bereiken. Zefli, zou jij me dan eventueel dekking geven? Dan gaan we daarna achter Sanri aan."
Ik knik zonder haar aan te kijken, al kan ik een kleine glimlach niet tegen houden.
"Dat was de bedoeling," zeg ik zacht. "Sanri rent, jij gaat voor de rugzakken en ik hou iedereen bij jullie vandaan. Als het lukt probeer ik onderweg nog een wapen mee te pikken."

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
"Dat was de bedoeling," Ik kijk hem glimlachend aan en knik dankbaar. Sanri rent, jij gaat voor de rugzakken en ik hou iedereen bij jullie vandaan. Als het lukt probeer ik onderweg nog een wapen mee te pikken." Ik bijt nerveus op mijn nagelriem en trek mijn benen op.
"Een mes is al genoeg." Wijs ik hem erop. "Als de arena een bos is en ik zeg áls, dan ben ik in mijn voordeel. Ik weet niet hoe het in de andere districten is, maar ik ben vrijwel opgegroeid in het bos." Ik frummel wat aan mijn shirt.
"Als we geen wapens vinden en enkel een mes hebben, zou ik eventueel een speer kunnen maken van een stuk hout, net zoals een katapult."

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

"Een mes is al genoeg. Als de arena een bos is en ik zeg áls, dan ben ik in mijn voordeel. Ik weet niet hoe het in de andere districten is, maar ik ben vrijwel opgegroeid in het bos. Als we geen wapens vinden en enkel een mes hebben, zou ik eventueel een speer kunnen maken van een stuk hout, net zoals een katapult."
Ik knik. Voor het eerst sinds de reaping heb ik er hoop op verder te raken dan de eerste dag.
"Alles wat ik nodig heb zijn naalden," zeg ik dan. "Met een beetje geluk zijn er in onze rugzakken een paar te vinden. En modder en bladeren, daar kan ik ook wel wat mee."
Ik hoop echt maar dat we in een bos terecht komen.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
"Alles wat ik nodig heb zijn naalden," Naalden. Ik ril even bij het idee. Een tribuut die voor onze voeten neervalt. Naalden in zijn nek, bloedvlekken op zijn shirt. Ik zucht diep.
"Met een beetje geluk zijn er in onze rugzakken een paar te vinden. En modder en bladeren, daar kan ik ook wel wat mee." Ik voel de druk op mijn schouders hangen. Rugzakken.
"Hoe gaan we het bij de trainingen doen?" vraag ik dan. Van wat ik gehoord had, waren de trainingen belangrijk. Zowel voor de tributen als voor de spelmakers.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Ceris P Runtulip

De trainigen waren het belangrijkste ik moest me bewijzen ik ging zeker messenwerpen en ook verstoppen maar ik moest nog iets laten zien tijdens de privesessie ik ga het elektriciteitsnetwerk platleggen dan laten ze me zeker toe

Mijn geheim is geheim

Jillana

Ik zeg een ding, als die gast uit 10 erbij wil moet hij wel heel erg zijn best doen. Hij kan eigenlijk bijna niks handigs, en hij valt echt op met dat rode haar. Hij moet zich echt bewijzen.

El Diablo.

Zefli

"Hoe gaan we het bij de trainingen doen?" vraagt Dhelia. Ik hou van haar manier van denken, ze denkt vooruit, gaat op zoek naar manieren om een tactiek te verzinnen. Ik glimlach even, vouw mijn handen in elkaar en buig vanop mijn zitplaats ietwat voorover.
"We stuntelen," zeg ik met een kleine grijns. "Zorg ervoor dat je iets kiest waar je niet goed in bent, probeer er zoveel mogelijk van op te pikken maar laat af en toe iets vallen of struikel een keer. Laat de anderen maar denken dat ze in het voordeel zijn."
Op die manier zouden we -hopelijk- iets bijleren waar we op dit moment niet veel van wisten. Het lijkt me nogal nutteloos om te blijven oefenen op iets waar je wel een beetje weg mee kunt. En als de careers ons voor watjes aanzien, zouden ze wel eens roekeloos kunnen worden, hun kansen te hoog inschatten en cruciale fouten maken.
"Zorg alleen dat het niet teveel opvalt."
Ze mogen dan wel rijk zijn, dom zijn ze waarschijnlijk zeker niet.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
"We stuntelen," Ik begin te glimlachen bij zijn manier van denken. Het was een perfect idee. "Zorg ervoor dat je iets kiest waar je niet goed in bent, probeer er zoveel mogelijk van op te pikken maar laat af en toe iets vallen of struikel een keer. Laat de anderen maar denken dat ze in het voordeel zijn." Ik knik begrijpend en probeer duidelijk te laten merken dat ik het een goed plan vind. We zouden dingen kunnen uitoefenen waar we slecht in waren, zodat we ook nog eens wat bij zouden leren.
"Zorg alleen dat het niet teveel opvalt."
Ik haal de diadeem uit mijn haren en doe er een losse knot in. Zefli had meer dan gelijk. Als we ons plan zo zouden spelen, zouden de beroeps waarschijnlijk vol verassing toekijken als wij de rugzakken mee zouden grijpen.
"Nog iets," voeg ik er aan toe. "We moeten proberen andere tributen uit te horen over hun pluspunten en nadelen en zo. Het is beter dan niets en ik zal de beroeps ook wel in de gaten houden. Zodat we niet voor verassingen komen te staan in de arena." Ik denk even aan de uitgezonden beelden uit Panem. Bebloede zwaarden, pijlen en bogen. Het was vaak zat dat tributen schrokken van het wapen van de tegenstander, dat ze het niet hadden verwacht of zo.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Wow... Wat heb ik gemist?]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Zefli

Ik kijk toe hoe Dhelia met haar haren in de weer is en slik even. Gelukkig brengt haar stem afleiding, en dan vooral het onderwerp.
"Nog iets. We moeten proberen andere tributen uit te horen over hun pluspunten en nadelen en zo. Het is beter dan niets en ik zal de beroeps ook wel in de gaten houden. Zodat we niet voor verassingen komen te staan in de arena."
Ik overweeg de opties, de voor- en de nadelen. Bij het proces krab ik onbewust even in mijn haren en frons mijn wenkbrauwen. Ik open mijn mond en sluit hem weer. Ik haal een keer diep adem.
"Ik weet het niet..." begin ik voorzichtig. "Het lijkt me een geweldig plan als je een manier kunt verzinnen die ervoor zorgt dat onze klunzentactiek niet om zeep helpt. Als je vragen begint te stellen zullen we denk ik snel door de mand vallen, al helemaal als ze die vragen dan ook terugkaatsen."

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.