[RPG] Happy Hungergames - Topic twéé - Speeltopics

TOPIC ÉÉN

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Dhelia
Ik grinnik voorzichtig als ik Zefli zie fronsen en hoe hij zijn hand door zijn haren haalt. Zijn haar raakt volledig uit model.
"Ik weet het niet..." Ik zie hem aarzelen. De rest bestaat uit een uitleg die aan me voorbij gaat, maar de laatste zin blijft in mijn hoofd spoken.
"Al helemaal als ze die vragen dan ook terugkaatsen." Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk even naar Sanri.
"Dan liegen we." Is het eerste wat in me opkomt, maar ik weet dat het niet zo simpel is. Dan kijk ik weer naar Zefli en voordat ik het ook maar echt doorheb, haal ik mijn hand door zijn haar, om het enig zins weer in model te brengen. Ik voel mijn wangen rood kleuren en snel trek ik hem weer weg. Ongemakkelijk haal ik mijn schouders op.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Wacht, waar zijn we nu? o.o]

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

[Nog steeds in de trein, niet veel verder. Dhelia, Sanri en Zefli zijn naar de coupé van district 8 vertrokken. (:]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

"Dan liegen we."
Opnieuw start ik hetzelfde proces als net. Wanneer ik een hand door mijn haren voel en opkijk ruk ik mezelf automatisch weg ervan. Geschrokken kijk ik Dhelia, die blozend haar schouders ophaalt, aan. Dit is niet goed, zeker niet goed. Ik sla mijn ogen neer en schraap mijn keel in de hoop dat het de aandacht van mijn eigen rode wangen afleidt.
"De anderen kunnen ons zien bij de trainingen. Ik denk dat ze er hoe dan ook achter komen als we liegen en dan zijn we pas echt de pineut." Ik neem even een paar ogenblikken om tot een oplossing te proberen komen. "Het beste dat we kunnen doen is de anderen een beetje in de gaten houden tijdens de trainingen en hopen dat niemand met hetzelfde plan als wij op de proppen is gekomen."

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia
"De anderen kunnen ons zien bij de trainingen. Ik denk dat ze er hoe dan ook achter komen als we liegen en dan zijn we pas echt de pineut." Ik neem deze optie in me op. Als dit zo zou zijn, zouden we onszelf in grote problemen brengen, inclusief Sanri. Degene waarvoor Zefli zich zou opofferen en ook ik, als het zou moeten. Terug naar huis gaan was sowieso geen optie. Ik houd mijn hand stevig vast in mijn andere hand en staar ongemakkelijk naar de grond.
"Het beste dat we kunnen doen is de anderen een beetje in de gaten houden tijdens de trainingen en hopen dat niemand met hetzelfde plan als wij op de proppen is gekomen." Ik schud mijn hoofd. Leren accepteren. Ik hield er nooit van om anderen hun gelijk te geven, als ik het ergens niet mee eens was, maar het waren mijn laatste weken en ruzie kon ik niet gebruiken. Ik kon niets gebruiken momenteel, enkel een paar betrouwbare bondgenoten en daar leken Sanri en Zefli één van.
"Dan doen we dat." zeg ik vastbesloten en kijk Zefli even ongemakkelijk aan.
"Sorry." zeg ik nog, zachtjes. Enkel dat hij het kan horen. "Ging automatisch." Ik glimlach onzeker.
"

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Zefli

"Dan doen we dat." Ik kan Dhelia's ongemakkelijke blik alleen maar beantwoorden met eentje van dezelfde soort. "Sorry. Ging automatisch," zegt ze met een kleine glimlach. Ik schud zachtjes mijn hoofd. Mijn reactie was ook automatisch maar toch vind ik het, achteraf bekeken, overdreven. Hoewel, dit soort tafereeltjes zouden zeker en vast naar situaties leiden die ons einde worden.
"Ik moet er maar aan wennen," zeg ik zacht. Als ik elke keer dat ze me aanraakt verstijf dan zijn we er in geen tijd aan. Dan kan ik net zo goed met mijn armen staan zwaaien in de arena en roepen "Ik ben hier!".

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

(Trein duurt een beetje lang zullen we naar de openingceremonie gaan)

Mijn geheim is geheim

[Hou daar nu eens mee op! NEEN, wij zijn nog bezig. Hou verdomme toch eens rekening met een ander.]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

(Wow srry hoor wist niet dat je kwaad werd)

Mijn geheim is geheim

Dhelia
"Ik moet er maar aan wennen," Ik schud mijn hoofd, tegenstribbelend op zijn antwoord.
"Het was volkomen normaal, ik ken je pas net. Mijn schuld." Geef ik toe, maar wel zachtjes. Ik glimlach lichtjes en gaap even. Het was een lange dag geweest en had me volkomen uitgeput door als een gek te stressen wanneer me naam werd genoemd.
"Als laatste trouwens," Bedenk ik me dan, "hoe gaan we het met de scores doen?"

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Ik heb in de regels gezet dat je aardig moet zijn voor elkaar, en ik vind het ook tijd dat we naar de openingsceremonie gaan]

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

[Als je dan even Roane nog op mij laat reageren of Blathers, kunnen we wel verder gaan. (:]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Sanri

'Ik weet eigenlijk niet wat ik moet doen bij de privésessies, aangezien ze niet veel aandacht zouden kunnen opbrengen voor mijn kennis of luisteren hoe zacht ik me voortbeweeg, aangezien die ruimte toch geluiddicht is. Ik zie wel,' zeg ik. 'En wat zijn jullie van plan?'
Ik gluur even naar buiten en zie dat we er al bijna zijn.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Dhelia
De trein begint langzaam zijn vaart te minderen.
"En wat zijn jullie van plan?" Ik kijk Sanri geïnteresseerd aan en haal even mijn schouders op. Ik kon natuurlijk laten zien wat ik kon, maar dat zou verspilling van mijn tijd zijn geweest. Dan zou ik net zo goed hard mijn best kunnen doen bij de trainingen.
"Ik hoop op een vier, drie misschien, vijf is ook wel goed." zeg ik dan maar en sta op van mijn stoel. Loop naar het raam toe en merk hoe mijn ogen groot worden.
"Ongelofelijk."

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Sorry. Maar ik vind het nogal irriterend dat er zo weinig rekening met elkaar gehouden wordt. Iedereen doet zo'n beetje zijn eigen ding en let niet op de anderen.]

Zefli

"Het was volkomen normaal, ik ken je pas net. Mijn schuld. Als laatste trouwens," Bedenk ik me dan, "hoe gaan we het met de scores doen?"
Ik luister aandachtig naar wat Sanri en Dhelia van plan zijn. Ikzelf ben van plan mijn klunzentactiek ook daar door te trekken. Als ik dan in de arena toon wat ik wel kan, komen er ook wel sponsors.
Dan merk ik op dat de trein begint te vertragen. Als Dhelia opstaat en naar het raam loopt vol ik, onwillekeurig, haar bewegingen heel nauwlettend.
"Ongelofelijk," zegt ze. Hierdoor ben ik wel verplicht door het raam te proberen kijken.
"Ja, zeg dat wel," fluister ik bijna onhoorbaar. Het slaat meer op dit hele gedoe dan om wat er buiten te zien is.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.