[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Ik ga off, morgenmiddag kom ik mss niet on, ik weet het nog niet.]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Ik ga er ook vandoor. Morgen rond half 5 online. :'D]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Moeten bandieten zich ook aan alle beleefdheden houden, zoals buigen enzo?

Zendé ~ Bandiet

We hebben een groot, langwerpig brood te pakken gekregen bij de bakker.
Nu zit ik met mijn bende op het verse ding te kauwen. We zitten in het gras, met onze ruggen tegen de molen aan. Alle vier zwijgen we, aangezien we allemaal aan het eten zijn. Iedereen wil genieten van zo'n lekker broodje.
Ik slik het laatste stukje door, jammer genoeg. Mijn maag is nog niet helemaal gestild, maar ik hoop dat hij voor een tijde niet meer zo zal brommen.
Ik blijf in het gras zitten en wacht tot de rest van de bende is uitgegeten.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

@Roosevelt&ForeverZaynx - Okidoki, slaap lekker alvast en tot later :]

@Zendé - Meh, tegenover elkaar denk ik niet, maar tegenover mensen die hoger staan dan zij is het waarschijnlijk wel verstandig omdat ze anders opvallen en misschien opgepakt worden ;o

Sky ~ Hyppogrief
De wind ging door mijn vleugels. Mijn prachtig bruine veren. Trots dat ik erop was. De zon scheen vel op het land, maar het was zo mooi. Geboren in de natuur en daar zou ik ook blijven. De natuur was mijn thuis, maar ook dorpen bezocht ik vaak. Ik voelde me hier thuis, maar was nog nooit iemand tegen gekomen die echt goed bij mij voelde. Ik liet grond onder mijn voeten voelen en zag een aantal mensen. Ze liepen respectloos op me af en ik kraste zacht naar ze. Ze bogen niet. Ze versnelde hun pas en ze kwamen gewoon te dichtbij. Ik gromde en stijgerde naar ze. Ik vloog op en voelde dat een veer uit mijn vacht getrokken werd. Ik gromde hard en keerde om. Ik maakte een duikvlucht en haalde hem omver. Ik pakte de veer af en kraste luid. Niemand maar dan ook niemand Pakte een veer van mij! Ik vloog weer weg richting de molen. Daar kon ik altijd wat graan wegstelen. Ik ging door de opening en pakte een zakje in mijn bek. Onder mij zat jongen van 19 ofzo en ik lande voorzichtig. Ik liet de zak met graan vallen en beet hem open. Ik nam gelijk een grote hap. Mijn grote gevaarlijke vleugels klapte ik in, maar ik hield alles nauwlettend in de gaten. Ik ging geen tweede veer kwijtraken vandaag. Ik nam vervolgens nog een hap. Ik vond graan best lekker, maar het was ook een beetje vogelvoer achtig. toen ik een fret naast me naar eten zag zoeken beet ik hem in een keer dood. Ik gooide hem in de lucht en at hem op. Wat een leven.

[Ik ben dus bij Zende]]

[ bericht aangepast op 7 maart 2012 - 16:47 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Ameline Rose Ermengard - nichtje van de heer

Ik had een vermoeden dat ik wat te ver was gegaan met het uitdagen van Oliver, maar hij had in mijn ogen het recht niet om te beslissen wat ik wel en niet mocht zeggen tegen de gasten.
Nonchalant legde ik enkele krullen over mijn schouder en speelde er wat verveeld mee.
Maar ook al leek ik niet op te letten wat er rondom mij gebeurde, vanuit mijn ooghoeken hield ik iedereen scherp in de gaten.
Mijn wang gloeide nog steeds pijnlijk en ik had wel zo'n vermoeden dat zijn hand in mijn bleke huid stond maar mijn gezicht stond nog steeds vriendelijk alsof er niets aan de hand was.
Ook al wist ik zeker dat hierover het laatste woord nog niet was gezegd.
Vanuit het niets speelde er een zacht, traag melodietje in mijn hoofd en ik herkende het als het deuntje van het muziekdoosje dat ik vroeger van mijn overleden moeder had gekregen.
Ik beet op de binnenkant van mijn wang om geen traan te laten toen ik besefte hoe veel ik haar eigenlijk nodig had, ook al kende ik haar niet.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Oliver John ~zoon heer

Ik keek op toen de laatste gast binnen kwam.
"Jaja, gaat u maar zitten."
Ik ging rechtstaan en keek iedereen aan.
"Voordat we beginnen aan het hartige ontbijt dat voor ons is klaargemaakt, verzoek ik jullie even te luisteren naar wat ik jullie te zeggen heb."
Mijn ogen gleden over de mensen heen en ik rechtte mijn rug.
"Allereerst de paren voor de training. Onze trainster Jade wordt toegewezen aan een zekere Ivar, Dante aan Aphrodite, en Miro aan Esmee. Het lijkt mij aangenaam dat iedereen zich zodadelijk een keer voorstelt. Vandaag begint ieder zijn training, en onderschat dit niet. Onze trainers weten wat ze willen, en ze zullen niet mals zijn."
Ik gebaarde naar de trainers en ging zitten met een knik.
"Als onze gasten zich dan nu willen voorstellen, net als onze trainers," stelde ik voor. Dat het maar snel gedaan was, ik wilde naar buiten.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ivar

Ik hoorde aan hoe de paren werden gevormd, mijn ogen gleden langs de trainers en mijn blik bleef hangen op de vrouw die er tond. Dat zou dus mijn trainer worden. De vrouw die dus Jade heette had een wit pak aan, met een capuchon erop. Iets wat ik niet echt zou verwachten van een vrouw, maar dan wel weer van een trainer. Jade zag er niet heel veel ouder dan mij uit, misschien een jaar of twee a drie.
Ik twijfelde even maar lie toch op haar af, ik boog licht voor haar. Niet zo diep als voor de adel maar toch een eindje naar beneden. Ik kwam weer omhoog, 'Ik ben dus Ivar,' stelde ik me onzeker voor. Ik wist niet of dit correct was volgens het protocool maar had besloten het toch te doen.

I only miss you when I'm breathing

Jade Meloise Feme
Ik werd de trainster van Ivar. Een jongen met blond haar en blauwe ogen. Hij was niet super breed gebouwd, maar dat was ook niet perse nodig. Zolan hij maar met een zwaard om kon gaan. Ik stond langzaam op en knikte naar Oliver en zag dat de jongen al naar mij toe kwam. 'Ik ben dus Ivar,' zei hij nadat hij licht had gebogen. Ik knikte instemmend en liet mijn witte tanden en mijn mondhoeken tot een glimlach gaan. 'Ik ben Jade Meloise Feme. Jou trainster ex Krijgster en de dochter van een graaf.' Zeg ik vriendelijk. 'Mijn trainingen zullen niet echt makkelijk zijn, maar ik neem aan dat je al eens een zwaard vastgehouden hebt of er even mee gevochen hebt of heb ik het fout?' Vroeg ik vriendelijk aan hem. Mijn hand zat om Miracle. Vroeger mijn draak nu mijn zwaard. Elke dag kon ik uren aan haar denken. Ik bidde voor haar aan de rand van mijn bed. Bidden da ze het goed had. Elke nacht in mijn dromen hoorde ik haar gebrul, maar nu moest ik kennismaken dus richte ik me aanwezig weer op Ivar

I'm finally back, Finally after a Year break

Ik ga even schrijven voor Esmée, dus even mededeling, als even niemand zich meer wilt voorstellen dan kan ik schrijven :'D
Anders wordt mijn post zometeen door de war geschopt en ik schrijf niet zo snel. Dank u ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Wacht, mogen er maar twee bandieten zijn? Dan wijzig ik het wel even, want dan is het geen bende.]

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

[Oke ik schrijf toch even niets ik moet wachten op Spyclon. En Diapal ehm Sky een Hyppogrief is vlak bij je ]

I'm finally back, Finally after a Year break

[Dat weet ik, ik heb het gelezen. Maar ik wacht nu even op het antwoord van Endure, want dan is het wat duidelijker.]

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Jeremy Fenix. - Zoon heer.

Ik kijk even naar Ameline. Ze weet dat ze zich nooit zo kan en mag gedragen. Ik heb haar altijd wel gemogen, maar voor mijn gevoel is ze wel een beetje te direct. "Voordat we beginnen aan het hartige ontbijt dat voor ons is klaargemaakt, verzoek ik jullie even te luisteren naar wat ik jullie te zeggen heb." Zegt Oliver, waarna ik me weer op hem richt. Hij recht zijn rug en meld dan aan de uitverkorene, bij wie ze de komende tijd gaan trainen en aan de trainers, wie ze de komende tijd moeten trainen. Ik blijf naar Oliver kijken, maar mijn gedachte dwalen weg. Wat als ik de oudste was geweest? Wat als ik daar zou staan? Tja, Oliver is nou eenmaal de oudste, maar of hij altijd de wijste is? Daar twijfel ik soms aan. Ook dat voorgeval van net. Hij werd ongeduldig en begon te ijsberen, wat een negatieve gedachte aan andere mensen geeft. Langzaam vaagt mijn gedachte weg en kijk ik even alle uitverkorene aan. Hoe zouden ze gaan presteren de komende tijd? Ze krijgen het zwaar, dat weet ik wel, maar als het makkelijk zou zijn had het toch geen nut gehad? "Als onze gasten zich dan nu willen voorstellen, net als onze trainers," Stelt Oliver voor. Ik kijk even naar een uitverkorene die opstaat en naar Jade toeloopt. Dat is dan waarschijnlijk Ivar. Hij buicht diep, maar net niet zo diep, als bij ons. Soms vraag ik me echt af hoe hun ooit gewone dorpelingen kunnen zijn geweest. Ik bedoel, ze hebben goede manieren. Niet dat de dorpelingen dat niet hebben, maar ze zijn gewoon zo anders dan deze mensen.

[ bericht aangepast op 7 maart 2012 - 16:55 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Ohja, iemand had het erover 'zo ging het vroeger echt'.
Ik weet dat vrouwen vroeger zwaar onderdrukt werden en alleen mochten koken en shizzle..
Maar wij kunnen het gerust wat 'moderner' maken allemaal ,anders is het ook saai.
Mag je vrouw alleen koken, well, good luck with that. :'D

Esmée Fox.
"Hangt er iets walgelijk op mijn gezicht waardoor jullie me niet aan durven kijken?" Het was één van de nichten van de heer en mijn ogen glinsterden kort. Haar brutaliteit mocht ik wel, al leek Oliver daar anders over te denken, want hij beloonde haar met een klap in het gezicht. Ik zou dus toch op mijn manieren moeten letten, maar blijkbaar hadden ze wel liever dat ik ze aankeek. Vlak voor ik vertrok had iedereen me op het hart gedrukt mijn blik neer gericht te houden. Ik stond er om bekend meestal een arrogante schittering in mijn ogen te hebben en wie wist zouden ze dat hier als een belediging opvatten. Toch hief ik mijn hoofd en precies op dat moment ging de deur open. Nieuwsgierig keek ik naar de laatkomer. Miro, heette hij, als ik het tenminste goed onthouden had. Hij was volgens mij de oudste van ons allen, het leek me vreselijk bevelen op te moeten volgen van iemand die jonger dan jijzelf was. Miro bood zijn excuses aan en Oliver wimpelde het voorval enkel af. Even schoot mijn wenkbrauw de lucht in, hij had zo ongeduldig geleken dat ik wel een straf had verwacht. Ach, met die hoge pieten wist je het maar nooit. Mijn moeder beweerde altijd dat ze zich zo vreemd gedroegen omdat het ze allemaal naar hun bol gestegen was. Misschien was dat dan toch waar.
Oliver begon over het ontbijt en ik hoopte dat niemand had gehoord hoe mijn maag knorde, gelukkig vestigde hij al gauw de aandacht op iets anders, namelijk de trainers.
"...en Miro aan Esmee. Het lijkt mij aangenaam dat iedereen zich zodadelijk een keer voorstelt. Vandaag begint ieder zijn training, en onderschat dit niet. Onze trainers weten wat ze willen, en ze zullen niet mals zijn," vertelde hij en mijn blik schoot naar Miro toe. Ik had geen idee wat ik van hem of zijn trainingen moest verwachten en besloot mijn oordeel later over hem te vellen. Misschien was het wel een akelige en strenge kwal, of juist een vriendelijke en gezellige gast. Nog voor Olivers woorden echt tot me door gedrongen waren stond Ivar op en stelde zich voor aan zijn trainer, Jade, een vrouw tot mijn grote verbazing. Vrouwen werden altijd onderschat en dat gaf me des te meer reden om mezelf te bewijzen, ik was dan wel een vrouw, ik was niet zwak. Toen Ivar en Jade klaar waren wierp ik een blik op Aphrodia, het zag er niet naar uit dat zij van plan was op te staan dus besloot ik maar te gaan. Ik schoof mijn stoel naar achteren en liep met opgeheven hoofd naar Miro toe, ik kwam er iets te laat achter dat hij misschien liever had dat ik mijn hoofd te neergeslagen hield. Toen ik voor hem stond maakte ik een diepe buiging zoals het hoorde.
"Esmée Fox uit Cravell, heer, het is een eer u te mogen ontmoeten," zei ik beleefd naar de etiquette, "ik hoop alleen dat u wel op tijd zult zijn op onze trainingen." Ik grijnsde en keek hem vanonder mijn wimpers aan. Het was eruit voordat ik er erg in had, het aard van het beestje verander je niet, zou mijn moeder zeggen. Ik rechtte mijn rug en keek hem aan. "Ik kijk er namelijk erg naar uit," voegde ik er voor de zekerheid aan toe, het leek me niet wijs me de woede van mijn trainer op de hals te halen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.