[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Klopt, ik ben tegelijkertijd aan het leren ^^.]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Ivar

Dit was al weer de drde dag da ik hier verbleef in mijn gloed nieuwe leven, een leven vol luxe. Ik had nog niet echt heel luxe geleefd, eerder wat sober vergeleken met de anderen. Ik had namelijk bij Caeli in de stal geslapen, waar een stro bed in de hoek voor mij was geplaatst. Ik was net wakker geworden en er lagen, ook al lag ik hier in een soort stal, schone kleren voor mij. Iets wat ik nooit echt had gekend, maar toch trok ik ze snel aan. Het was een eenvoudige set kleren, maar ook sierlijk met het wapen van de familie van de heer erop. Ik aaide even over Caeli's neus heen, 'Ik kom later vandaag nog wel terug,' fluister ik bij zijn oren. Ik sta op en begin in de richting van de eetzaal te lopen waar ik zo werd verwacht.
In de zaal aangekomen zie ik al enkele mensen zitten, ik doe wat me was verteld over de gewoontes die me waren bij verteld en buig voor de familie leden van de Heer. De Heer die er zelf niet was. Na diep te hebben gebogen knik ik naar de rest van het gezelschap en ga ergens apart van de rest staan.

I only miss you when I'm breathing

Oliver John ~Zoon heer

Ik zuchtte luid, zodat iedereen merkte hoe geirriteerd ik was. Normaal deed ik zo nooit, maar vandaag was anders. Het goede weer lokte me naar buiten, en ik snakte aan sociaal contact met het dorp. Deze mensen waren me veel te stijf. Kwaad klopte ik met mijn hand op de tafel.
"Als ze zich niet haasten, heb ik wel een andere bestemming voor hen," riep ik kwaad. Zelfs Jeremy was er nog niet, de slijmbal. Ik keek weer kwaad richting mijn nichten. Jakkes, daarmee trouwen. Mijn blik gleed naar de ramen, en het zonlicht dat naar binnenviel, was veel te mooi om te negeren. Ik verlangde ernaar buiten te zijn, vrij te zijn, onafhankeleijk. Geen regels, geen etiquette, gewoon, onder de mensen leven. Maar nee. Ik was geboren als zoon van een Heer. De eerste zoon nog wel, wat mijn leven nog ondraagelijker maakte dan me lief was. Jeremy was jonger, en had nu de leiding niet gekregen, nu vader er niet was. Ik wist dat hij hier op mijn plaats wilde zitten, maar ik gaf het niet op. Dat gunde ik hem niet.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Olver kijtk vast uit naar de feestdag waarop iedereen gelijk is voor één dag :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Amai nog niet :')

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Jeremy Fenix. - Zoon heer.

"Heer Fenix," Hoor ik vaag, nadat ik het geluid van de deur heb gehoord. Ze buigt even en loopt dan verder. "U bent nog niet aanwezig bij het eten, dus ik zou u graag willen vragen om u, door mij, in u zijde zachte kledij te worden gestoken. Ze verwachten u namelijk" Zegt mijn bediende die ik nu kan waarnemen, omdat ik mijn ogen langzaam heb geopend. Ik knik even en laat haar mijn deken aan de kant leggen, waarna ik langzaam uit mijn bed kom. Ik houd haar in mijn vizier en bekijk hoe ze de kledij voor mij uitzoekt. "Alstublieft heer Felix" Zegt ze, wanneer ze de kledij bij me heeft aangetrokken. "Dankjewel" Zeg ik en geef een vriendelijk knikje, waarna ik word begeleid naar de eetzaal. Ik weet dat ik bijna de laatste ben die aan tafel schuift, maar je kan niet altijd op tijd komen. Ookal zou ik dat wel graag willen.
Als ik de eetzaal binnenkomen, zie ik een paar bediendes buigen, waarna ik even vriendelijk naar ze knik, als begroeting en loop dan door naar 'mijn' plek aan de eettafel. Voordat ik ga zitten knik ik even vriendelijk naar alle mensen die rond de tafel zitten en kijk dan naar mijn broer. Oliver. Wat zou ik daar graag willen staan. Ik weet dat hij dat weet en dat hij helemaal niet in de voeten van mijn vader wil treden, maar toch doet hij het.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Celine Florance Beaugarde~Nichtje van de heer
Er komt nog één van de uitverkorenen binnen, volgens mij is zijn naam Ivar. Als hij heeft gebogen glimlach ik even naar hem en doe die vervloekte blonde lok weer achter mijn oor. Oliver zucht luid. Iemand is weer eens geïrriteerd... 'Als ze zich niet haasten, heb ik wel een andere bestemming voor hen,' roept hij kwaad waarna hij even naar mij en Ameline kijkt en vervolgens glijdt zijn blik naar het raam. Ik moet moeite doen om niet met mijn ogen te rollen of om geen sarcastische opmerking te maken. Hij hoeft niet bozer te worden. Ik hoop voor Jeremy dat hij er zo aankomt want als het nog langer duurt ontploft Oliver nog. Met Jeremy kan ik het ook veel beter vinden dan met Oliver. Ik zucht dan ook opgelucht als Jeremy de eetzaal in komt lopen. 'Goedemorgen, Jeremy,' begroet ik hem glimlachend.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Guys, ik weet echt niet hoe mijn personage - Elena in kan springen en waar?]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Aphrodia Catrice Hores

Ik liet mijn blik over de tafel gaan en herkende niemand. Sommige zagen er als adel uit en met hen vermeed ik zorgvuldig elk oogcontact. Het werd namelijk niet gewaardeerd van iemand van mijn stand om iemand van Koninklijke bloede recht in de ogen te kijken. Het was ronduit onbeschoft. Dat was een van de weinige dingen die ik wist.
Twee andere, een jonge man en een jonge vrouw, herkende ik als uitverkorenen. Maar ook met hen maakte ik geen oogcontact. Ze waren met grote waarschijnlijkheid beter in alles. Mooier, slimmer, sterker, sneller.
Alleen bij de bediendes voelde ik me op mijn gemak. Ik verschilde amper iets van hen. Alleen had ik het ‘geluk’ gehad dat iemand mij ontdekt had.

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 20:02 ]

Cool, neat, swell -Cry

[@Roosevelt ik moet eigenlijk best lachen als ik lees wat Oliver denkt over zijn nichten :') ]


Ameline Rose Ermengard - Nicht van de heer

Wanneer Jeremy binnenwandelt kijk hem vriendelijk aan in afwachting dat hij gaat zitten.
Ik strijk een verdwaalde krul achter mijn oor aangezien die jeuk veroorzaakte aan mijn slaap.
De stilte bleef nog hangen, dus keek ik naar mijn nagels zodat ik de blikken van sommige mensen niet hoefde te zien voordat ik er commentaar op zou geven.
Het lag nu eenmaal in mijn karakter om opstandig en brutaal te zijn, maar omdat we gasten hadden, leek het me voor iedereen het beste dat ik me een beetje in zou houden.
Ik bedacht wat ik na deze bijeenkomst zou doen en het leek me een leuk plan om in mijn vermomming als burger ongezien langst de haven te rijden met mijn paard.
Als ik in vermomming was, werd ik het minst lastig gevallen door rovers of andere lui die opzoek waren naar wat geld.
En voor mij was het dan ook ideaal om eventjes te ontsnappen aan alle druk van het hof.
De stilte werd voor mij redelijk ondraaglijk dus hief ik mijn kin een stukje de lucht in om te laten weten dat ik wel wat beters te doen had dan hier aan tafel te zitten zonder een woord te zeggen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

-Tuurlijk, ik ben gewoon grappig :')-


Oliver John ~Zoon heer

Ik trok mijn wenkbrauwen op wanneer Jeremy ook besloten had te komen.
"Zijn we er nu allemaal?" zuchtte ik met een blik op de lege stoelen. Waarschijnlijk niet. Het was gewoon verschrikkelijk. Overal in dit huis hingen klokken, konden ze dan echt geen kloklezen? Ik wierp een blik op de klok die boven de haard hing. Het was al 10 minuten nadat we hadden afgesproken. Ik tokkelde ongeduldig op de tafel. Ik wilde naar buiten, nu. Zwijgend stond ik recht en ijsbeerde de ruimte wat door. Ik kon gewoon niet blijven stilzitten, nu het zo'n mooi weer was. Ik bleef even stilstaan en keek naar mijn broer en mijn nichten. Straks moest ik het hem vertellen van de opdracht die vader gegeven had, over het huwelijk. Ik vloek in mezelf en begin weer rond te lopen.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Jullie hoeven niet tussen haakjes te praten hoor [:

Esmée Fox. ~ Uitverkorene.
Er werd me wel wat gevraagd, maar toen iemand anders al antwoordde besloot ik maar mijn mond te houden. Ik groette enkel diegene die binnenkwamen en besloot verder te zwijgen. Nieuwsgierig bekeek ik de anderen vanuit mijn ooghoeken. Als ik goed had geteld misten we nog één persoon en ik hoopte dat die gauw zou komen, want ik rammelde en verlangde naar het lekkere eten van hier. Alleen bij de gedachte al aan al het lekkers dat ze hier hadden begon ik al te kwijlen. Ik draaide een lok haar rond mijn vinger, met een beetje mazzel kreeg ik een trainer die niet zo strak was qua beleefdheden. Toen ik merkte dat ik weer eens aan mijn haren zat te frunniken stopte ik er gauw mee. Straks zou ik vast mijn jurk moeten verruilen voor een broek. Het zou de eerste keer in mijn leven woorden dat ik een broek zou dragen, maar er tegenop keek ik niet. Een broek leek me juist lekker te zitten, meer bewegingsvrijheid en het zou inderdaad handiger zijn dan zo'n ingewikkelde jurk die ik nu aanhad. En dan had ik het nog niets eens over hoe zonde het wel niet zou zijn om deze jurk vuil te maken. Plots stond Oliver, de oudste zoon van de heer wist ik, op en begon te ijsberen. Hij maakte een flink chagrijnige indruk en ik kreeg de zenuwen van zijn geijsbeer. Ik had de neiging hem toe te snauwen gewoon eens rustig te gaan zitten, maar hield mijn lippen op elkaar geperst. Het is voor een goed doel Esmée, bleef ik mezelf in gedachten toespreken. Ik voelde me hier alles behalve thuis en die beleefdheden hield ik al helemaal niet van, thuis was het eten altijd gezellig. We aten dan met de hele groep en kletsen wat, lachten wat af en hier.. Het was beter als ik mijn mond daar maar over hield.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Alleen Miro van Vluuv is er nog niet. Weet iemand wanneer ze weer online komt?

I'm finally back, Finally after a Year break

Ze is online en weet zeker dat ze zo zal schrijven, niet zo ongeduldig, weet zeker dat ze met leuke post komt die het wachten waard is hoor ^^
En daarna kunnen jullie je eigen gang weer gaan [:

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ameline Rose Ermengard - Nichtje van de heer

Toen Oliver begon te ijsberen klemde ik geïrriteerd mijn tanden op elkaar.
Kon die kerel nu geen 5 minuten stilzitten zonder te smeken om enige vorm van aandacht van anderen?
Diep vanbinnen hoopte ik best dat de anderen wat langer wegbleven, gewoon zodat hij nog wat geïrriteerder zou raken.
Ik tuitte mijn lippen even toen ik de stilte niet langer kon verdragen.
"En." Verbrak ik voorzichtig maar toch vriendelijk de stilte. "Hebben jullie wat kunnen slapen?"
Mijn vraag was gericht aan de uitverkorene aangezien ik het best begrijpelijk vond als ze zich wat ongemakkelijk zouden voelen in deze stilte.
Ik keek ze afwachtend aan en hield mijn hoofd een tikkeltje schuin om ze duidelijk te maken dat het me echt interesseerde.
Het waren per slot van rekening ook maar mensen, net als ons.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.