[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jayden Jason Bright
'Bedankt.' Zegt ze als ze naar me omdraaid. Ik zag nu echt de band tussen haar en haar paard. Ik kende het wel dat had ik ook bij Destiny. Ja Destiny was mijn trouwe paard en een merrie, maar ze had behoorlijk wat pit. Altijd als ik bij iemand wou zijn ging ik naar haar toe. Ik Zuchte even en ik wist dat ik hier spijt van ging krijgen, maar ik was een echte heer met etiketten. En ik denk dat het haar wel goed zou doen. 'Wil je anders rijden? Samen met mij in de bossen?' Vroeg ik nu ietwat nieuwschierig. 'En Astublieft.' Zei ik vriendelijk antwoorden op haar Bedankt. Ik zag des al meteen uit haar luik kijken bij het woord rijden en ze sprong als gewoonlijk eroverheen. Ze duwde haar wang en nek tegen mijn hoofd aan en ik grinnikte. Ik kenden de nicht van de heer haar liefde voor haar paard ik had ht zelf ook. Destiny was alles wat ik nog had uit mijn eigen leven. Ookal klonk het ietwat dom Destiny was de enige die mij begreep.

I'm finally back, Finally after a Year break

Ameline Rose Ermengard

Aarzelend keek ik van Liberté naar Alexander niet goed wetend wat ik zou moeten zeggen.
Het kon een val zijn om me ergens heen te lokken aangezien ik niet zeker wist of ik hem kon vertrouwen, hij was tenslotte een bandiet.
Ergens wilde ik dolgraag toestemmen, maar anderzijds niet.
Ik zat zowat gevangen in een tweestrijd met mijn hart en mijn hoofd.
"Wie zegt dat ik niet van plan ben om te ontsnappen?" Vroeg ik wat achterdochtig terwijl ik een kleine stap in zijn richting deed om hem te laten zien dat ik niet bang was.
Maar in werkelijkheid vond ik het beangstigend dat hij veel groter en sterker was dan mij.
In theorie zou hij me zo neer krijgen als het echt nodig zou zijn.
"Ik wil graag toestemmen, maar ik vertrouw je niet helemaal." Gaf ik toe terwijl ik zijn blik niet losliet.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jayden Jason Bright
Ik begreep haar wel. Ik was eenbandiet eenrat uit het riool. 'Omdat ik weet hoe belangrijk een band tussen mens en dier is. Ik weet hoe jouleven in elkaar zit en omdat ik altijd nog een pijltje kan afschiten als je wegloopt. Wat heb je te verliezen. Wat zou ik kunnen doen. Wat er ook gebeurt je komt altijd terug naar hier.' Zei ik nu vrij simpel. "Ik wil graag toestemmen, maar ik vertrouw je niet helemaal." gaf ze toen toe. 'Zoals ik al zei wat heb je te verliezen. Ik zal heus niets doen. Ik zweer het op mijn God Zalu.' Zeg ik als ik mijn hand op mijn hart doe. 'Wil je nog rijden het is een eenmalig aanbod.' Herhaalde ik mijn vraag weer. Ik voelde dat de neus van des menaar voren duwde zodat ik bijna omviel en wel een stap naar voren moest doen.

I'm finally back, Finally after a Year break

Meeste mannen waren zo rond de 1.60 m in die tijd, maar dat lappen we lekker aan onze laars

Frankly my dear, I don't give a damn.

Lol, vrouwen dus 1.50? Dat is wel eeeeerg klein. :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Lol, vrouwen dus 1.50? Dat is wel eeeeerg klein. :'D

Frankly my dear, I don't give a damn.

Moran schreef:
(...)
Ik zever niet Door het eentonige voedsel en zo

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yep Kunnen we meteen de beginpost in orde maken... Staan daar niet een paar mensen in die nooit reageren of zo ?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Pip Lamora - Stalknecht.
Zo gauw ik het woord in de Oude Tong heb gezegd – tenminste, ik veronderstel dat het van die taal is-, lijkt de draak belangstelling voor me te krijgen. Hij kijkt me nieuwsgierig aan en komt voetje voor voetje naar me toe. Ronan kijkt me aan met ogen zo groot als schoteltjes. Hij wacht waarschijnlijk op het moment dat het wezen mijn handen flambeert. Ik kijk onzeker om naar de man, wat heb ik gezegd? ‘Bwyd betekent voedsel,’ verduidelijkt hij. Aha! Eigenlijk is het bijna een paard, die draak. Ik stap langzaam achteruit, mijn ene hand zo uitgestrekt dat ze noch kan duidelijk ruiken of ik iets vastheb, noch het kan zien. Ik ben zelf al de deur door geschuifeld wanneer de man me nog een volgende tip geeft. ‘Let op dat ze niet ontsnapt. Haar eigenaar zal je dat niet in dank afnemen.’
Ik knik, gefocust op de draak. De deur van haar verblijf is om de hoek, een uitdagend lange afstand om een draak nieuwsgierig te houden. Ik schrik uit mijn concentratie wanneer er plots een melodietje achter me wordt gefloten. Ook de draak verlegt zijn aandacht van mij naar het meisje achter ons. Een Uitverkorene. Een mooie Uitverkorene.
Verslagen zie ik hoe de draak langs me heen loopt en duidelijk in een slecht humeur voor zijn meesteres gaat staan. De Uitverkorene laat zich helemaal niet uit het veld slaan door het onheilspellende grommen van haar draak. ‘Natuurlijk, je bent boos omdat ik je zo lang alleen gelaten heb,’ hoor ik haar zeggen. Dan buigt ze elegant voor haar draak, waarna die op haar beurt ook voor de Uitverkorene buigt. Ik glimlach, zo’n band tussen 2 compleet verschillende wezens is prachtig en fascinerend om te zien. Vervolgens aait ze de draak liefdevol over zijn snuit. ‘Goed je weer terug te zien meissie.’
Eventjes ben ik verrast, de draak is dus geen hij maar een zij? Dat had ik niet gezien.
Terwijl de Uitverkorene mij en de andere man bekijkt, stormt Améric de stal uit. Maar wanneer hij de Uitverkorene ziet, slikt hij zijn woede in.
‘Ik vrees dat ik me moet verontschuldigen voor het gedrag van mijn draak, ik hoop dat u het me wilt vergeven.’
Ik buig zoals het mijn rang betaamd en Améric antwoordt na zijn eigen buiging ‘dat er niets onherstelbaar beschadigd is, maar hij veronderstelt dat er maatregelen worden getroffen om dit soort situaties in de toekomst te vermijden’. Als je aan zijn paarden komt, kom je aan zijn hart. Vervolgens loopt hij de stal weer in en ik aarzel een beetje om hem te volgen. Ik ben benieuwd naar zowel de man die me hielp met de meisjes-draak als naar de Uitverkorene zelf.

Home is now behind you. The world is ahead!

Moran schreef:
(...)
Ik zever niet Door het eentonige voedsel en zo

Ligt and Darkness are both very different..

Moran schreef:
Yep Kunnen we meteen de beginpost in orde maken... Staan daar niet een paar mensen in die nooit reageren of zo ?

Home is now behind you. The world is ahead!

Ameline Rose Ermengard

Ik inderdaad misschien wel niets te verliezen en hij had het gezworen op zijn god maar toch voelde ik me er niet helemaal gerust in.
"Wil je nog rijden het is een eenmalig aanbod." herhaalde hij zijn vraag vlak voordat zijn paard hem een zetje gaf waardoor hij dichter kwam te staan.
"I-ik eh.." Eventjes kon ik niet helder denken dankzij de korte afstand tussen ons in wat me ongemakkelijk deed voelen. "Goed."
Snel keek ik weg van hem zodat hij niet zou merken dat ik me erg ongemakkelijk voelde.
Subtiel probeerde ik enkele centimeters naar achter te schuiven zodat de afstand tussen ons in weer wat groter werd.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jayden Jason Bright
'Goed.' Zegt ze toch waarna ze naar achteren schuiveld. Ze voelde zich duidelijk erg ongemakkelijk. Ik knikte duwde des uit de stal en singelde haar iets strakker aan wat ze ook toeliet. Ik zette me af van de grond en liet me langzaam op het zadel zakken. Ik kijk naar haar en wenk haar. 'Kom dan wees niet zo bang ik doe je echt niets. Beloofd.' Zeg ik nu met een echte oprechte glimlach. 'En als we snel zijn kunnen we nog de mooie dingen van het bos zien omdat het al lichtjes begint te schemeren.' Zeg ik vriendelijk. Waarom was ik opeens zo aardig? Misschien omdat ik haar begreep. Haar angst omdat ik eigelijk ook ontvoerd was, maar toen maakte ze een bandiet van me. Ik herkende haar in mezelf. Ik zou mezelf ook nooit vertrouwen want ik of de andere zijn nogal onverwachts, maar nu leek ik mezelf even niet te zijn. Of juist wel. Ik was de oude spontane vrolijke Jayden net zoals altijd. Nou zo was ik vroeger dus nu was ik mezelf heel weinig. Mijn gedachte begreep ik even niet meer. Mijn gedachtes waren moeilijk te begrijpen.

[Maitresse kan jeook bij Terra Novaa antwoorden?
Op haar eigen paard]

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:35 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

[Heb geschreven, was even aan het eten. Maar voordat ik hier op reageer, is het de bedoeling dat ze op haar paard gaat rijden? Of moet ze achterop bij hem? :') ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ameline Rose Ermengard

Vluchtig haalde ik het zadel van Liberté af en gooide het op de grond.
Ik had geen zin vandaag om met zadel te rijden aangezien ik het prettiger vond om haar wat vrijheid te geven.
Voorzichtig plaatste ik mijn beide handen op haar rug, sprong omhoog en drukte mezelf op aan haar rug.
Elegant sloeg ik mijn benen over het paard, ook al was dit een mannenhouding, als ik zou moeten rijden zoals op een dameszadel zou Alexander me om de 2 meter weer moeten recht trekken.
Ik gaf Liberté de sporen en ging met haar naast Alexander staan en keek hem aan.
"Je hebt het fout hoor." Zei ik zacht. "Je weet niet hoe mijn leven is."
Traag stapte Liberté wat naar voor, klaar voor een stevige wandeling door de bossen.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.