RPG || New generation wolves || 002 - Speeltopics

Feel the fire, but do not succumb to it.

[@HurtedHeart, ik had al gereageerd Vorige pagina als het goed is.
@Midna, oké, als HurtedHeart heeft gereageerd verzin ik wel wat :'D]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Hayley
'nog 5 minuten,' zegt Jake waarna hij opstaat en zijn hand uitsteekt om me overeind te helpen. Ik bijt even op mijn lip en glimlach daarna nog even naar Jake. 'ehm ik zie je vast nog wel een keer,'zeg ik tegen hem waarna ik me omdraai en Nasr binnenloop om naar biologie te gaan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Irial

Ik kijk even verbaasd wanneer we al aan het lokaal staan.
"Dank je voor het mee lopen. Welke les heb jij dan?" vraagt Teske.
"Uh, Frans, geloof ik," zeg ik ik een beetje verward. Hoezo zijn we plots al aan haar lokaal? Ik geef haar haar tas terug, neem een pen uit mijn zak en neem Teske's hand vast. Ik krabbel mijn nummer op haar arm.
"Je laat me maar weten wanneer je tattoo terug ingesmeerd moet worden," zeg ik met een vriendelijke glimlach. "Ik ga maar eens. Ik zie je snel, Teske."
Ik wil een kusje op haar wang drukken maar besluit het niet te doen. Zodra ze het lokaal binnen is draai ik me om en ren naar buiten, naar het bos achter de school. Wanneer ik zeker weet dat ik uit het zicht van mensen ben, verander ik langzaam in een wolf. Bijna onmiddellijk hoor ik iemand anders in mijn hoofd.
"Jade! Waar ben je?"

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ivar

Ze knikt en glimlacht, 'Is goed maar als je het niet wil vertellen maakt het niet uit.' Daarna kijkt ze op haar horloge, 'zijn de leraren bij jullie altijd te laat?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders even op, 'Die van Biologie meestal wel.' antwoord ik.

I only miss you when I'm breathing

Teske Velez

'Uh, Frans, geloof ik,' zei hij. Ik dacht eventjes na. Volgens mij was dat op een ander uur. Dan had ik het mis, naja. Ik wou nog wat zeggen erover, maar Irial had mijn hand te pakken. Hij schreef wat op mijn hand. 'Je laat me maar weten wanneer je tattoo terug ingesmeerd moet worden. Ik ga maar eens. Ik zie je snel, Teske,' zei hij en ik glimlachte. Het was dus zijn nummer die hij op mijn hand had neer gezet. Ik liep het lokaal binnen en zwaaide nog eventjes naar Irial. Ik ging ergens zitten en zette de nummer van Irial gelijk in me mobiel.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Oeps zag ik niet]
Jade
Hij was zo onaardig, maar ik wou hem bedanken. Ik liep een stukje terug balanceerde de gevulde koek op mijn neus en bracht het naar hem zonder te vallen. Ik hoorde opeens een gedachte. Jade? Waar ben je? Lang verhaal. Ik maak het wel kort. Ehm. Ik stond in een doorn omdat ik me moest verstoppen. Als ik zou veranderen zou de wond uitscheuren. Dus de doorn moest eruit. Er is iemand in het bos en na lang wachten trok hij hem eruit. Ik heb hem perongeluk verwond en het is niet aardig om weg te gaan ookal wilt hij dat. zeg ik vriendelijk. Ik was altijd vriendelijk of blij. Ik voelde dat mijn staart begon te kwispelen. Ik was groot voor een wolf, maar ik moorde nooit ik was eerder lief.

I'm finally back, Finally after a Year break

Eliza

Twintig minuten nadat de les eigenlijk had moeten beginnen kwam de leraar binnen. Ik zette mijn stoel terug op vier poten en sloeg mijn boeken open terwijl hij begon uit te leggen wat we vandaag moesten doen. ‘Ik ga na deze les terug naar Verona,’ fluisterde ik zacht tegen JJ. Die laatste les skippen zou geen probleem moeten zijn. Ik had wel weer genoeg in de boeken gezeten.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Faye
Hij haalt zijn schouders op, 'die van biologie meestal wel,' antwoord hij. 'okee. Niet dat dat erg is ofzoiets want met jou praten lijkt me veel leuker dan een saaie biologie les,' zeg ik met een klein lachje.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivar

'Okee. Niet dat dat erg is ofzoiets want met jou praten lijkt me veel leuker dan een saaie biologie les,' zegt ze met een lachje. Ik voel mijn hard weer in mijn borstkas tekeer gaan, ook was veel beter dan biologie ze vond praten met mij ook leuker dan biologie. 'Met jou praten is pas boeiend, zou je een keer moeten proberen,' zeg ik met een kleine grijns op mijn gezicht.

I only miss you when I'm breathing

Irial

"Lang verhaal. Ik maak het wel kort. Ehm. Ik stond in een doorn omdat ik me moest verstoppen. Als ik zou veranderen zou de wond uitscheuren. Dus de doorn moest eruit. Er is iemand in het bos en na lang wachten trok hij hem eruit. Ik heb hem perongeluk verwond en het is niet aardig om weg te gaan ookal wilt hij dat."
Ik grom en snuif in de lucht. Wanneer ik haar geur te pakken heb ren ik naar haar toe. Bijna meteen zie ik de mens waarover ze het had.
"We moeten bij mensen wegblijven als we wolf zijn!" grom ik haar toe. Ik ontbloot mijn vlijmscherpe tanden. Net als Jade ben ik groter dan de gemiddelde wolf en ik strek mijn poten om nog groter te lijken. "Ze mogen het niet weten!"
Ik hou zorgvuldig Teske's gezicht en geur uit mijn gedachten.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jake
Ze liep weg. Het voelde als een enorm verlies. Bijna te groot. Ik zuchte en liep naar de boom. Ik hees me op. Vanmorgen was mijn leven perfect en nu. Nu was ik brak. Alles wat mooi was was nu lelijk. Niets kon aan Hayley tippen. Helemaal niets. Zelfs niet het mooiste zanggefluit van de wereld. Zelfs niet de mooiste modellen. Ze grootste natuur. De beste zonsondergang. Ze zouden alleen perfect zij. Of prachtig als Hayley erbij zou zijn. Nu leek deze wereld zo grauw zo vies. Niets kon aan haar tippen. Waarom zou ze me ook leuk kunnen vinden. Ik was vervelend plakkerig en misschien wel lelijk. Wat als ze met een ander zou hebben. Dan was ik reddeloos verloren. Wat zou ik dan doen. De dood in gaan. Ik dacht het wel. Ik kan niet zonder haar leven. Nu niet en nooit niet. Ik kijk op als ik Irial het bos in zie rennen en zag veranderen. Het klopte ik was een beest. Eigelijk ook wel een monster. Ik had jagers vermoord om ons te beschermen. Mensen met kinderen. Mensen met iemand waarvan hij hield. Mensen die iemand achterlieten na hun dood. Daar was ik het rotste over ik vermoorde liefde.

I'm finally back, Finally after a Year break

Titan - Mens.
Snel griste ik de koek van de wolf af. De verpakking was gescheurd en de koek was verkruimeld. Ik mikte de gevulde koek mijn tas in en hees hem op mijn rug. Ik keek de wolf recht in zijn ogen aan.
'Luister, ik ga nu die kant op,' zei ik terwijl ik wees naar over de berm. 'En jij gaat die kant op.' zei ik alsof ik tegen een klein kind sprak en wees naar de tegenovergestelde richting. Ik stond op en liep de steile helling op. Eenmaal boven had je een prima uitzicht over het bos. Een geïrriteerde zucht ontsnapte mijn mond toen ik een paar meter verder op een jongen voorbij zag flitsen. De laatste keer dat ik hier was geweest was het stil en rustig. Nu liep er van alles rond. Toen ik me omdraaide zag ik dat er zich nog een wolf bij de ander had gevoegd. Deze vond ik er iets agressiever uitzien.

[ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 11:44 ]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Yvo Leroux

In het bos rook ik de geur van regen. Die geur was heerlijk. Mijn gedachte was alleen echter nog steeds gefocust op me rug. Ik wou nog steeds weten hoe ik er aan kwam. Niemand vertelde het me en ik kon het me niet meer herinneren. Ik stopte eventjes om uit te rusten bij een boom. Joggen als je net wakker bent put je uit.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Jade
Hij had hem gezien. Nou en. 'Hij kan ook denken dat ik een ordinare wolf ben.' Grom ik terug. Ik strek me ook uit en ontbloot mijn tanden. Een repay. Hij hielp mij en ik hielp hem van de dood. 'En moet ik dan anders een infectie krijgen en ehm. Dood gaan?!' Zeg ik weer grommend. Ik richt me op met mijn hoofd ophoog en mijn benen gestrekt. Ik was altijd een van de sterkste en snelste geweest. Als een vrouwtje een Alfa mocht zijn was ik dat zeker geweest. Geen twijfel mogelijk.

I'm finally back, Finally after a Year break

Eliza

`
De les ging voor mijn gevoel tergend langzaam en zodra hij eindelijk afgelopen was wist ik niet hoe snel ik weg moest gaan. Uit mijn kluisje viste ik snel mijn jas en onderweg naar buiten grabbelde ik in mijn tas naar de auto sleutels. Na mijn tas op de achter bank te hebben gegooid en zelf achter het stuur was gekropen, startte ik de auto en reed vol gas terug naar Verona. Daar aangekomen parkeerde ik de auto bij huis, begroette binnen kort mijn moeder en rende daarna richting de bossen. Al rennend veranderende ik in een wolf en met volle enthousiasme lied ik een luidkeels gejank horen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'