RPG || New generation wolves || 002 - Speeltopics

Feel the fire, but do not succumb to it.

Faye
Ik volg Ivar's blik naar voren en zie dat de leraar er al zit. Jammer.
Dan kijk ik weer naar Ivar, 'een uurtje moeten we toch nog vol kunnen houden?' zeg ik met een klein lachje, 'zou je mij misschien na school het bos kunnen laten zien? Ik heb een paar mensen horen zeggen dat het heel mooi is,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivar

'Een uurtje moeten we toch nog vol kunnen houden?' zegy ze met een klein lachje, 'zou je mij misschien na school het bos kunnen laten zien? Ik heb een paar mensen horen zeggen dat het heel mooi is.'
Alsof mijn hart nog harder te keer kon gaan, ik wil het uitschreeuwen van geluk maar houd me in. 'Ja natuurlijk wil ik dat,' antwoord ik met een rustige stem.

[ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 12:25 ]

I only miss you when I'm breathing

Titan - Mens.
Opeens ging alles heel snel, achter me verscheen de joggende jongen. Ondertussen begonnen allebei de wolfen te grommen en kwam er nog een wolf aangelopen. Ik moest hier weg, flitste het door mijn hoofd. Ik slikte en schatte mijn kansen in. Ik kon de heuvel afrennen, ik zou dan moeten gokken dat de wolven elkaar aan zouden vallen en mij niet achter na gingen. Of ik bleef hier staan. Ik koos voor het eerste en sprintte de heuvel af.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Yvo Leroux

Toen ik de heuvel op was keek ik naar waar de jongen naar keek. Twee grote wolven en er was nog een derde bij gekomen. Ik wou wat aan de jongen vragen, maar hij sprintte al weer weg. 'Vraag dan niet om hulp als je gelijk wegrent!' riep ik hem achterna. Ik zuchtte en ging weer tegen een boom aan staan.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Faye
'Ja natuurlijk wil ik dat,' zegt Ivar. 'Dank je,' zeg ik glimlachend, 'Ben je een beetje een goed gids?' vraag ik, 'want met mijn slechte richtingsgevoel heb ik dat wel nodig,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jade
Oke nu was alles dus mijn schuld. Ik voelde tranen opkomen. Alles was nu dus mijn schuld. Ik had alles gedaan? Ik kon er toch ook niets aan doen. Hij zag me binair liep weg en stapte in iets scherps wat het was weet ik nogsteeds niet. Ik vraag om hulp en ik wordt gestraft. Ik hoorde haar gedachte van Elize. Ze was ingeprent. Ik slikte. Ik wist het wel iedereen was ingeprent behalve ik. Ik wist dat dat zo ie zo iets was. Ik wou nooit inprenten. Ik wou mezelf nooit verliezen. Ookal probeerde Irial het te verbergen ik merkte dat hij ingeprent was. Ik gromde nog een keer en rende weg. Ik Was altijd de snelste geweest. Ik voelde enorme tranen van mijn witte vacht rollen. Toen ik niemand meer zag veranderde ik terug en ging ik aan een beekje zitten. Ik zwoor als ze me achteraan zouden gaan ging ik mijn tanden gebruiken. Ik voelde de tranen rollen en voelde me rot. Waarom was ik altijd het buitenbeentje. De mislukkeling. De kluns.

I'm finally back, Finally after a Year break

Ivar

'Dank je,' zegt ze met een glimlach, 'Ben je een beetje een goed gids?' vraagt ze, 'want met mijn slechte richtingsgevoel heb ik dat wel nodig.' Ik knik en grijns even, 'Nou, laat maar zeggen dat ik heel het bos uit mijn hoofd ken. Ik kom er zo'n beetje elke dag.

I only miss you when I'm breathing

Faye
Ivar knikt en grijnst even, 'Nou, laat maar zeggen dat ik heel het bos uit mijn hoofd ken. Ik kom er zo'n beetje elke dag'. Ik lach eventjes, 'dat komt goed uit. Zullen we dan gelijk uit school gaan? Of wil je eerst nog naar huis?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Irial

"Ik denk dat ik weg moet."
Verbaasd wend ik mijn blik van Jade af om naar Eliza te kijken wanneer ik doorheb dat ze zich net ingeprent heeft. Ik laat troostend mijn snuit even langs die van haar gaan. Plots zie ik Teske's gezicht voor mijn ogen en ik weet zeker dat het niet mijn gedachte is. Ze weten het. Ik hoor Jade nog een keer grommen en dan rent ze weg.
"Jade! Wacht!"
Ik ren achter haar aan en volg de beelden die ik in haar gedachten zie. Maar plots bots ik tegen een zwarte muur aan. Ze is mens. Ik loop nog even te snuffelen tot ik haar spoor gevonden heb. Wanneer haar geur sterker wordt, verander ik ook. Een eindje verderop zie ik haar zitten aan een beekje. Voorzichtig benader ik haar en ga naast haar zitten. Ik sla een arm om haar schouder.
"Het spijt me," zeg ik zacht. In mensenvorm heb ik er minder problemen mee me te verontschuldigen. "Ik ben gewoon ongerust dat ons iets overkomt. Zowel mezelf, als de anderen als jou." Ik wrijf zachtjes over haar schouder om haar te laten zien dat ik het goed meen. "Ik wil niet weten hoe het voelt om een roedellid te verliezen en ik zou me er schuldig voelen als ik weet dat iemand mensen kwaad doet om dit te voorkomen."
Ik stort mijn hart een beetje uit in de hoop dat ze begrijpt waarom ik net zo kwaad was.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ivar

'Dat komt goed uit. Zullen we dan gelijk uit school gaan? Of wil je eerst nog naar huis?' Ik schud mijn hoofd, 'We kunnen wel gelijk gaan, het bos voelt voor mij toch als thuis. Maar als jij nog eerst naar huis moet kunnen we wel lang jouw huis gaan.'

I only miss you when I'm breathing

Teske Velez

De leraar was er al zo ongeveer. Ik keek om me heen. Iedereen had wel iemand om te praten. Ik liet me onderuit zakken, waardoor mijn schuurde langs de bovenkant van de stoel. Ik schoot weer gelijk overeind. Volgende keer als ik een tattoo nam ging ik dat doen in de vakantie. Dat wist ik nu wel zeker. Ik zou blij zijn als de les was afgelopen.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Faye
Ivar schudt zijn hoofd, 'We kunnen wel gelijk gaan, het bos voelt voor mij toch als thuis. Maar als jij nog eerst naar huis moet kunnen we wel lang jouw huis gaan'. Ik knik, 'is het goed als we dan eerst nog langs mijn huis gaan? Dan kan ik even mijn spullen daar kwijt enzo,' zeg ik, 'en ehm, heb jij een auto?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivar

Ze knikt 'Is het goed als we dan eerst nog langs mijn huis gaan? Dan kan ik even mijn spullen daar kwijt enzo,' zegt ze, 'en ehm, heb jij een auto?' Ik grinnik even, 'Ja, alleen schrik niet. Mijn ouders zijn een soort miljonairs, dus eh... Tja, je ziet het zo wel.' antwoord ik een beetje ongemakkelijk. Eigenlijk waren mijn ouders helemaal niet zo rijk, maar had ik mijn auto een soort van zelf in elkaar gezet, voor het grootste deel dan.

[ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 12:53 ]

I only miss you when I'm breathing

Eliza

Als in een troostend gebaar liet Irial zijn snuit even langs de mijne gaan. Aarzelend deed ik een paar stappen achteruit terwijl mijn blik alleen gericht was op de jongen, die nu tegen de boom aan stond. Ik moest weten wie hij was, waar hij vandaan, wat hij deed. Het maakte niet uit, ik moest naar hem toe en zou alles doen om hem tevreden en gelukkig te zien. Vluchtig draaide ik me om, rende zo snel als ik kon van ze weg zodat ik terug kon veranderen. Van binnen vocht ik deels nog tegen het hele gebeuren. Ik, die altijd geroepen had dit nooit mee te willen maken, maakte het nu toch mee. Alsof het vanzelf ging liep ik terug in de richting waar de jongen was. Hij was het metaal waar mijn lichaam als een magneet naar toe getrokken werd. Ik ging hem niet aanspreken, geen hoi zeggen want dit wilde ik niet maar de drang was te groot.. ‘Hey,’ Het was eruit voor ik het door had en een warme glimlach sierde mijn gezicht terwijl ik een pluk haar achter mijn oor streek. Mijn moeders woorden gonsde na in mijn achterhoofd; je komt er niet onderuit.

[ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 12:53 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Jade
Waarneer wisten mensen dat je alleen wou zijn, want dat wou ik. Ik probeerde me los te krijgen, maar hij was simpelweg een stuk sterker. Ik was zeker niet sterk in mijn menselijke vorm wat ik erg verachte van mezelf. Ik liet hem me troosten. Weten dat het toch niet zou helpen. "Ik ben gewoon ongerust dat ons iets overkomt. Zowel mezelf, als de anderen als jou." Hij wrijft zachtjes over mijn schouder om mij te laten zien dat hij het goed meent. "Ik wil niet weten hoe het voelt om een roedellid te verliezen en ik zou me er schuldig voelen als ik weet dat iemand mensen kwaad doet om dit te voorkomen." Ik voel dat hij zijn hart gebruikte. 'Iedereen is ingeprent behalve ik. Jake jij Eliza! Ivar Liam en misschien nog meer.' Zeg ik zacht. ik voelde meer tranen komen en ik wou dat niemand me kon zien. Ik wou veranderen, maar als ik dat nu zou doen zou ik Irial verwonden.

I'm finally back, Finally after a Year break