Flight from Crete ~ 02 - Speeltopics

Als je de mythe van de minotaurus nog niet kent raad ik je aan om die eerst even op te zoeken
Het speelt zich btw af in het oude griekenland

Het is weer zover. Zeven Atheense jongens en zeven Atheense meisjes worden naar Kreta gestuurd om daar in het labyrint van de Minotaurus te worden opgesloten. De Minotaurus, hongerig als altijd, zwerft daar rond op zoek naar de kinderen. Een paar kinderen slagen er echter in om de uitweg te vinden waar de goden natuurlijk verantwoordelijk voor zijn. Ze vluchten stilletjes van het eiland weg en varen van eiland naar eiland, maar niet zonder gevaren, en natuurlijk moeten de goden zich er ook weer mee bemoeien..

[ bericht aangepast op 15 feb 2012 - 20:43 ]

Cookies!

Philip

Ik slikte en keek met grote ogen naar het gebouw dat voor ons stond. Het doolhof. De minotaurus. De dood. Melanthi verstevigde haar grip om mijn hand. We liepen behoedzaam de trappen van het paleis op.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Melanthi
Philip en ik stapten het doolhof binnen. Het gebrul klonk ver weg, maar toch angstaanjagend luid. Ik snikte en begon te huilen, ik kon er niets aan doen. Er waren hier duizenden gangen en we zouden hier nooit uitkomen!

Cookies!

[ehm, moet het andere topic niet eerst volgemaakt worden?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Overgang gaat altijd een beetje lastig, er passen nog 2 berichten op de vorige]

Cookies!

Philip

Melanthi barst in snikken uit en ik sla een arm om haar heen. De woorden 'het komt wel goed' gaan al bijna over mijn lippen maar ik houd het net op tijd tegen. Het is gewoon niet waar. Daarom blijf ik zwijgen, en we lopen langzaam het paleis in.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

HurtedHeart zei op 13 feb 2012 - 22:07:

Jayden
'Erin.' Zeiden de bewakers tegen ons alle 14. Ik trok Selene voorzichtig mee. Ik spitste mijn oren. 'We moeten met z'n alle samen blijven.' Zeg ik zacht. 'Dan zijn we sterker.' Fluister ik nog iets zachter. Ik voel dat we nu in het labirynth waren gestapt. Het voelde zo gevaarlijk, maar zonder dit zou ik Selene nooit ontmoet hebben.

I'm finally back, Finally after a Year break

Selene
De bewakers zeggen dat we erin moeten en Jayden trekt me voorzichtig mee. 'We moeten met z'n alle samen blijven. Dan zijn we sterker.' fluistert hij. Ik knik langzaam en kijk of ik Alive of Esdras ergens zie maar het is behoorlijk donker. Dan kijk ik weer naar Jayden, 'welke kant wil je op?' vraag ik met een licht bevende stem. Normaal ben ik niet zo snel bang maar de situatie is nu anders.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Daphne

Ik kijk doodsbang het paleis in. Er klinkt verderop luid gebrul en ik krimp in elkaar. Anderen lopen al naar binnen, en uiteindelijk volg ik ze met kleine pasjes. Ik haat alles en iedereen hier. Ik voel een depressief gevoel door me heen gaan. Het begon al na de loting in Athene. Mijn ouders gaven me alles, en dan hebben ze niet eens het lef te zorgen dat ik niet wordt opgevreten door een of ander beest. Ik haal mijn neus op en loop naar binnen.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Jayden
Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb geen richtingsgevoel. Jade wel. Die weet meestal wel de weg.' Zeg ik vastberaden. Ik zie Jade niet echt omdat het zo donker is. 'Als dit misschien toch de laatste dag is van mijn leven.' Zeg ik zuchtend en druk een kus op Selene's mond. Ik haal hem er na een seconde ervanaf. Soms was ik niet zo slim.

Jade
Ik liep bevend naar binnen ik wou dit niet. Ik hoorde gebrul. Zag Jayson even zoenen. Ik ging hem niet storen. Ik concentreerde me op het gebrul. Niet links gaan dat ging uitkomen op zijn nest of nog erger naar de minotaurus. Rechts was het makkelijkst. Die ging compleet de andere kant op.

[ bericht aangepast op 13 feb 2012 - 22:20 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

melanthi
philip sloeg een arm om me heen en mijn verdriet werd iets minder.
'we moeten samen blijven!' werd er gezegd. Misschien was dat wel het slimste..

[ bericht aangepast op 13 feb 2012 - 22:21 ]

Cookies!

Philip
"We kunnen het best samen blijven.." zeg ik tegen Melanthi, nadat ik dat anderen heb horen zeggen. Dan vervolg ik, nog zachter, "Ik laat je niet alleen"

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Selene
'Ik heb geen richtingsgevoel. Jade wel. Die weet meestal wel de weg.' Zegt hij vastberaden,'Als dit misschien toch de laatste dag is van mijn leven.' vervolgt hij zuchtend. Ik schrik eventjes als ik ineens zijn lippen op die van mij voel maar een seconde later zijn ze alweer weg. Ik kijk hem een beetje verbaasd aan en glimlach voorzichtig. 'Ehm,' zeg ik na een tijdje, 'ik heb een redelijke richtingsgevoel. Tenminste ik ben nog nooit verdwaald in Athena,' Ik kijk even van links naar rechts. Het geluid lijkt meer van links te komen, 'zullen we rechts gaan?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

melanthi
ik sla mijn armen om philip heen en laat mijn hoofd op zijn borst rusten. Het gaf me een veilig gevoel. Ik kende philip nog maar een dag, maar ik wilde hem niet kwijtraken. Iemand stelt voor om naar rechts te gaan. Ik probeer de anderen zo goed mogelijk te zien en volg ze een gang in met philip aan mijn zijde.

[ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 7:07 ]

Cookies!

Jason

Ik loop zwijgend voor uit en blijf staan bij de eerste kruising recht achter de deur. Ik zie een klein steentje liggen en trap er hart tegen aan zodat die rond ketst van muur tot muur in de linker gang. Waarom kon dat beest ons niet gewoon zo opeten, want dit zou gewoon het ergste worden.

I only miss you when I'm breathing

Ophelia

Aarzelend volgde ik de groep en liep mee naar rechts. 'Lekker dan.' Mompelde ik. 'Nou maar wachten tot we de verkeerde keuze maken en hij ons opeet.'

If you could live anywhere in the world, where would it be? 'Where would you live Zayn?' 'Right next to you, Liam.'