[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Met moed, samenwerking en wilskracht is het de bewoners van de villa gelukt de grens te doen breken. Er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan in moeilijke tijden. Maar dat betekent niet dat de groep nu veilig is. Een duistere vampier, Fjodor, uit het verleden van Odile besluit om terug te keren en hetgeen terug te nemen wat hij het zijne acht: Odiles leven en haar vrijheid, in de vorm van een huwelijk. Opnieuw wordt de groep in een onmogelijke positie geduwd om zich hun zojuist herwonnen vrijheid terug te krijgen, aangezien Fjodor hen gebruikt om Odile te manipuleren. Zal het ze lukken te ontsnappen, voor de eeuwige verbintenis wordt afgesloten?



Huidige rollen

- Quinten, mens
- Yue, goede vampier
- Savoy, soort van goede, maar eigenlijk ook slechte vampier Alternatieve versie van Savoy
- Odile, goede vampier
- Lewis, goede vampier
- Jonah, egoïstisch stuk vreten. Ook een fanger.

All drawing credit goes to C18. Alternate Savoy belongs to Vluuv

Kerkhof

- Dewi, mens -> ontsnapt
- Aimée, mens -> ontsnapt
- Candy, Timothy, Jamie -> dode mensen
- Elif ,Gawyn -> dode vampiers
- Damiën (Ash), Chase (James) -> weggegaan (vampierjagers)


Kijk hier voor meer informatie over RPG's!

Inspringen is altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting en ik we helpen je wel met inspringen (;

Rollen die je kan aannemen

- Fjodor zelf (if you dare... Mail dan naar C18, die de basis voor dit personage al heeft gelegd c: )
- clanleden van Fjodor
- Voedsel voor Fjodors clan. Mensen dus.
- Goede vampiers kunnen we er ook altijd nog in droppen.
- Andere gevangenen van Fjodor. We fixen wel wat om je er in te krijgen

Lijstje for join - mag je gewoon in het topic droppen

- Volledige naam:
- Leeftijd (ev in vampierjaren):
- Uiterlijk (beschreven):
- Foto (hoeft niet):
- Karakter:
- Verleden:
- Gave(voor vampiers):
- Extra:

Weetjes over vampiers

- Kunnen in het daglicht, maar niet lang. Zonlicht op lange termijn is dodelijk.
- Een vampier kan verder door vuur gedood worden
- Een mens wordt een vampier enkel als de vampier die hem bijt hem gif inspuit
- Als een vampier een mens veranderd, wordt die vampier een mentor
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Elke vampier heeft een soort kleine gave. Overdrijf ook niet hiermee.



- Lange posts!! (hoeven geen 1000 woorden te zijn, gewoon niet dat je twee zinnetjes zet en dat het dan gefixt is...)
- 16+ scenes zijn hier toegelaten (zowel seks als gore), u bent dus gewaarschuwd
- Spelling en grammatica, guys. Kleine foutjes vinden we niet erg, maar niet dat er om de twee woorden een klopper van een spelfout staat.
- Geen godmoding (= met de personages van anderen spelen) en powerplay (= je personage zo ontzettend sterk en prachtig maken dat de rest er niet tegenop kan), keep it real!
- Ruzies leg je bij, buiten dit RPG. Er wordt ook niet geruziet over bepaalde wendingen die het RPG maakt. Als je wat te zeggen hebt, moet je dat vriendelijk en beleefd doen.

HAVE FUN :'D

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Laatste post

Maeve
Peinzend loop ik door de gangen. Ik heb het gevoel dat ik iets vergeten ben. Nee, ik weet zeker dat ik iets vergeten ben. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden. Langzaam klop ik op de deur waar Fjodor achter zou moeten zitten. Ik klop heel langzaam. Hopelijk hoef ik Odile niet te verraden denk ik nog, maar dan gaat de deur open. Ik zie Fjodor op een stoel zitten. "Maeve!" roept hij. Hij glimlacht. "Hoe gaat het met je?" wat zei hij nou? "Is alles een beetje naar wens?", hij deed raar, heel raar. Ik zie een trek op zijn gezicht als ik geen antwoord geef. "Maargoed, terzake, hoe gaat het met Odile? Hoe gaat het volgens hun met de bruiloft? Hebben ze nog wat..." ik schud mijn hoofd. Ik wist van niks. Er verschijnt weer een trek op zijn gezicht, maar dit keer blijft hij. "Helemaal niks?" vraagt hij nog een keer. "Nee, echt niks..." hij fronst. Hij kijkt me ineens doordringend aan. Na een tijdje houd hij ermee op. Hij geeft me een klap in zijn gezicht. Ik voel de nagels over mijn gezicht snijden. "Ze weet echt niks! Hoe hebben ze dat verdomme gedaan?" roept hij uit, en hij draait zich om. Ik voel wat over mijn gezicht vloeien. Waarom heeft hij zulke scherpe nagels? vraag ik mezelf af. Ik word de kamer uitgeduwt, en weer teruggeduwt in de kamer waar ik eerst in zat.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Hehe, ik lees nu een manga, en het hoofdpersonage ziet er heel Savoy-like uit c: Of in ieder geval lijkt hij precies op hoe ik Savoy altijd voor me zie. Dit is hem:

Yue
Zodra Savoy begint Maeve's geheugen te wissen draai ik me om en richt me volledig op het eten. Dit hoef ik niet te zien. Ik ben al langer mijn geheugen kwijt, en weet niets meer van voordat ik in de villa zat. Maeve's geheugen wordt maar voor een klein deel gewist, maar als nog voel ik me met haar verbonden als ze begint te smeken het te laten stoppen. Het voelt machteloos om niets meer te weten, geen herinneringen meer te hebben. Maar het is immers nodig, zodat Fjodor het niet kan zien. Bij die gedachte kijk ik even op van waar ik mee bezig was: het vlees nog een keer omdraaien zodat beide kanten egaal bruin worden. Fjodor wist dat ik nog niet lang vampier was, maar zelf weet ik niets meer over hoe ik ben getransformeerd. Dat betekent dat hij de rest van mijn verleden ook zou moeten kunnen zien. Ik voel een verwachtingsvolle kriebel door mijn maag schieten. Hij zou me kunnen helpen mijn herinneringen terug te krijgen! Maar als die Jonah waar Odile over vertelde hem vermoord, dan ben ik weer helemaal bij het begin. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik anders mijn verleden terug zou moeten krijgen. Als ik de deur open gaan draai ik me om, en zie dat Maeve de kamer verlaat. Odile komt de keuken in gelopen en ik stap opzij zodat ze het eten kan bekijken. Ik blijf even stil, maar open uiteindelijk toch mijn mond. "Odile..? Ik vroeg me af... Nou, is het Jonah's plan om Fjodor te vermoorden?"

Savoy
Verbaasd en tevreden merk ik dat het me lukt. Het meisje voor me begint te vergeten wat er gebeurd is. Met een zelfvoldane grijns kijk ik naar haar als ik klaar ben, maar ze lijkt me niet te herkennen en kijkt me aan met een glazige blik in haar ogen. "Is er wat?" hoor ik haar vragen, en ik schud mijn hoofd. "Nee hoor, popje." Ik kijk haar zelfgenoegzaam na als ze de kamer uit loopt en ga op de bank zitten. Ik leun achterover en bedenk me wat voor nieuwe mogelijkheden dit voor me open legt. Ik was nooit zo geïnteresseerd in mijn gave en heb er nooit veel gebruik van gemaakt, maar als ik zo iemands geest kan beïnvloeden, wat kan ik dan nog meer? Kan ik mensen de meest belachelijke dingen laten geloven, simpelweg door het ze op te dragen? In dat geval zijn de mogelijkheden die ik nu heb eindeloos. Ik betwijfel echter of mijn gave zo ver gaat, maar de gedachte is interessant om mee te spelen. Even kijk ik op als ik Odile naar me zie kijken, en beantwoord haar glimlach. Zonder haar was ik immers niet op het idee gekomen dit ooit uit te proberen.

abo, ik typ morgen wel een stukje. dadelijk weg

@Vluuv, best een goede weergave van Savoy. Ik vind hem echt lijken.

Quinten
'Nog een paar minuten geduld, dan is het etenstijd,' hoor ik Odile zeggen als ze naar de keuken loopt. De tafel had ik ondertussen al gedekt voor mezelf en de sla stond ook al klaar. Ik voelde me lastig, ik zorgde voor moeilijkheden voor de rest. Ze moesten zich door mij zo netjes houden en nu moesten ze ook nog voor mij eten regelen. Straks bij de ontsnap poging zou het alleen nog maar erger worden. Dan waren het geen vijf vampiers meer, maar heel veel meer. En ze moesten allemaal zich inhouden omdat ik er was. Onrustig leg ik mijn armen op tafel en laat mijn hoofd erop rusten. Snel sluit ik mijn ogen. Nu pas besefte ik dat ik moe was. Moe van het niks doen, van het piekeren. Moe van het onbewust lastig zijn. Ik probeer mijn gedachten af te lijden, maar veel leuke tijden om aan te denken heb ik niet. Aimée miste ik, mijn ouders ook en verder was het weeshuis of school alleen maar erg. Welke tijd was nou leuk geweest in mijn leven?

Jonah Kingston

'Breng me een Roemeense 25, Casper,' zei ik kalm toen ik mijn vertrekken weer binnen stapte en de oude Duitser aan het haardvuur zag liggen soezen. De man veerde meteen overeind en streek zijn rechtopstaande, pluizige, witte haar snel plat in een poging zijn slaperigheid te verbergen. 'Oh heer, u bent al terug, ik had u rond een uur of twee verwacht...' mompelde hij met een stem die kraakte van de slaap. 'Het is twee uur,' glimlachte ik vergoelijkend terwijl ik mijn kostuumjasje losmaakte en nonchalant over de bordeauxrode canapé drapeerde. 'Ah, dan ga ik maar meteen- Eh... Wenst u een glas, mijnheer?' Ik knikte en maakte de knoopjes van mijn vest los. 'Ja, ik heb geen zin in moeilijkheden. Daarna heb je vrij.' Terwijl ik mijn ondervest op mijn kostuumjasje gooide en mijn bloedrode, zachtglanzende das begon los te peuteren, keek ik toe hoe de oude Duitser uit mijn vertrekken verdween met zijn typerende gewaggel. Het was me een raadsel waarom iemand een ouwe gek als hij ooit tot vampier had willen maken, maar hij was een uitstekende bediende en bovendien was zijn simpelheid en zijn verdoken luiheid een welkome aflossing van het geslepen, ambitieuze gezelschap waar ik normaal mee optrok. Casper was een compleet mysterie voor me, voor iedereen trouwens. Hij bleek immuun te zijn voor alle gaven, waardoor ik ook door niemand kon laten uitvissen waar hij precies vandaan kwam. Hoewel hij extreem gehoorzaam was over het algemeen, weigerde hij pertinent om me te vertellen hoe hij gekomen was waar hij nu stond. Het enige wat we wisten, was dat hij al minstens een jaar of honderd vampier was toen we hem in 1889 in Bonn oppikten. Sindsdien was hij mijn dienaar en mijn kamerheer en stond hij in voor alle dingen die te banaal waren voor een vampier van mijn stand om zich mee bezig te houden. Dat hield onder meer schoonmaken en schoonhouden in. Wanneer ik hem nodig had voor niet al te moeilijke dingen stond hij voor me klaar, en wanneer ik nood had aan een inhoudloze babbel met iemand die geen directe reden had om mijn kont te likken, wist ik altijd perfect waar ik hem kon vinden.
Intussen had ik mijn das over mijn hoofd getrokken en had ik mijn hem losgeknoopt. Mijn schoenen, zwarte sokken en riem werden ook uitgedaan en vergezelden de rest van de kledingstukken op de slordige hoop op mijn canapé. Zuchtend zakte ik neer in één van de donkerbruine, lederen stoelen die ik als een tweelingset voor de open haard had laten zetten. 'Doe het licht uit als je buiten gaat, wil je?' zei ik monotoon toen ik Casper opnieuw hoorde binnenkomen. 'Ja, heer,' Zijn logge geschuifel kwam dichterbij en dienblad met een tumbler en een kristallen karaf gevuld met een helderrode vloeistof, werd op het mahoniehouten bijtafeltje geplaatst. Zwijgend vulde de dikke Duitser het glas tot halverwege, stak de massieve stop terug in de lange hals en presenteerde het bloed met een vreemde soort trots in zijn stem, alsof hij het zelf gegroeid had. 'Een A -positief, afkomstig uit Roemenië, mijnheer, zoals u wenste. Deze dame heeft wekenlang een dieet van mango's gevolgd, voor dat exotische nasmaakje. Als u meer wilt, hoeft u het maar te vragen, we hebben nog heel wat over,' Mijn lippen plooiden zich om in een geamuseerde glimlach. 'Dat betwijfel ik niet,' Aan zijn schaduw te zien, maakte Casper een korte buiging. 'Smakelijk, mijn heer. Komt mijnheer Mirco later nog langs, als ik zo vrij mag zijn?' Mijn blik fixeerde zich op de zachte vlammen en ik schudde mijn hoofd. 'Mijnheer Mirco,' begon ik dan met een licht geërgerde toon,'is op missie naar Verona. Uiterst gevaarlijke missie, we zien hem waarschijnlijk niet meer terug,' zei ik dan, zachtjes, aarzelend bijna. 'Maar mijnheer Lavoisier, komt nog, dus je zet voor hem maar een glas klaar...' Ik hoorde hoe Casper plots ophield met schuifelen. Hij was mijn kleding aan het opruimen geweest en ik wist perfect waarom hij was opgehouden. 'Niet daarvoor, ouwe dwaas,' mompelde ik vermoeid terwijl ik het glas vast nam en het aan mijn lippen zette. 'Mijnheer hoeft zich niet tegenover mij te verantwoorden,' hoorde ik hem zeggen, waarna hij kort verder ging met rommelen en daarna het licht uitknipte alvorens de kamer te verlaten.

Een tijdje zat ik alleen in het schaarse licht van het vuur en de kaarsen, genietend van de warmte die zich over mijn koude, blote voeten gooide. Mijn tenen krulden zich tevreden om in de vacht van de persoonlijk gedode beer die sinds zijn dood als haardkleed dienst deed in mijn vertrekken. Het pluizige haar kriebelde zachtjes langs mijn voetzolen en onwillekeurig moest ik glimlachen. 'Binnen,' zei ik neutraal, toen ik een zacht geklop op de deur hoorde. Een korte straal van het licht op de gang flitste door de kamer, waarna de lange figuur van mijn vriend neerplofte in de comfortabele stoel tegenover me. 'En?' Philippe tuitte kort zijn lippen. 'Mirco is naar Verona vertrokken,' antwoordde hij afgemeten, de afkeuring duidelijk in zijn stem te horen. 'Hij was doodsbang,' Ik zuchtte geïrriteerd, rolde met mijn ogen en goot de rest van het bloed naar binnen. 'Ik hoef geen gepreek, Lavoisier, onthoud je plaats...' Eigenlijk hield ik er helemaal niet van wanneer Philippe zich als mijn onderdaan gedroeg. Hij wàs mijn onderdaan, maar meer dan dat was hij mijn vriend. 'Ja, heer.' Even bleef het stil tussen ons. 'Wil je wat te drinken? Ik heb Casper gevraagd om een glas klaar te zetten. Je vindt het op de bar,' Hij zuchtte kort. ‘Hij was verliefd op u, mijnheer.’ Het klonk smekend. Wat verwachtte hij nu van me? ‘Philippe, ik zeg het niet nog eens,’ snauwde ik ontstemd. ‘Je overschrijdt een lijn hier.’ De Fransman hield zijn mond en stond om het glas op de bar te pakken. Toen hij aan het tafeltje naast me stond om zich een glas in te gieten, greep ik zijn pols vast.
‘Wees niet boos op me…’ Ik baalde er van dat ik er niet in slaagde om de gebruikelijke autoriteit in mijn stem te leggen. De breekbaarheid die er nu in overheerste gooide alle replieken die ik in de voorgaande minuten had gegeven compleet omver. ‘Ik ben niet boos op u, heer. Ik vind alleen dat u niet als een leider gehandeld heeft…’ Mijn ogen richtten zich tot mijn vriend, die hoog boven me uittorende. ‘Vind je me een slechte leider, Philippe ? Verzorg ik mijn mensen niet genoeg?’ Ik hoor hem zachtjes zuchten en voel zijn vingers rond de mijne krullen. ‘Nee, Jonah, je bent geen slechte leider. Je kan alleen niet spelen met de leden van je eigen clan. Toch niet als iemand zo jong en onervaren is… De arme jongen dacht dat je zijn gevoelens deelde,’ Het feit dat hij me tutoyeerde, deed me op mijn gemak voelen. Philippe grinnikte kort. ‘Dwaas joch…’ mompelde hij, terwijl hij mijn handen losliet en opnieuw in zijn stoel ging zitten. Ik glimlachte en richtte me opnieuw tot de vlammen. ‘Het spijt me,’ Hij glimlachte ook, maar zei niets. Die excuses aanvaarden, zou willen zeggen dat hij zich hoger opstelde dan ik. Dat kon hij niet. Het bleef een lange tijd stil tussen ons. ‘Wat bent u van plan met Fjodors bruid?’ vroeg hij dan, waarop ik opkeek. ‘Ze maakt hem toegankelijk. Anders is hij altijd in de buurt van zijn honden, die kan ik wel missen als ik hem moet afmaken,’ Philippe knikte. ‘Is dat alles?’ Traag goot ik een nieuw glas in. ‘We zien wel wat voor nut ze nog heeft. Als ik van Kolstov af ben, spreek je al met een gelukkig man…’ Een begrijpend knikje werd mijn kant opgezonden. Ergens hoorde ik een klok naar drie uur verspringen en Philippe stond op. ‘Ik ga naar Colette. Zal ik iemand sturen om u gezelschap te houden? Ik ken genoeg mannen die erg graag-‘
‘Mijn pik willen afzuigen om de rang van kolonel te vergaren?’ maakte ik zijn zin cynisch, maar met een glimlach af. ‘Ik kan wel een nacht zonder, Philippe, maar bedankt voor het aanbod,’ De man lachte hartelijk, boog kort, wat mij dan weer deed grinniken en verliet de ruimte, me opnieuw achterlatend met de warmte van het vuur. Dat vond ik niet erg. Ik had nooit problemen gehad met alleen zijn.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Even een megapost , wat hou ik van Jonah btw ;x Ik vind 'm heerlijk om te schrijven ...

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja echt he, I know ^-^ Ik was ook echt verbaasd toen ik hem zag :') Ik zie Savoy namelijk ook altijd voor me met zo'n soort jas of iets dergelijks c: En dat haar

En woah, dat is een lange post :'D Snel lezen

Archer schreef:
Even een megapost , wat hou ik van Jonah btw ;x Ik vind 'm heerlijk om te schrijven ...

En hij leest ook heerlijk weg

Vluuv schreef:
(...)

En hij leest ook heerlijk weg

Bespeur ik wat sarcasme daar

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Duuude, huge post. Laat ik 'm maar eens gaan lezen .

---

No growth of the heart is ever a waste

Archer schreef:
(...)
Bespeur ik wat sarcasme daar

Nee hoor! Ik meen het serieus, dat enorme stuk had ik zo uitgelezen, echt gaaf ^-^

Ik ga morgen maar eens posten hiero, maar eerst even tot mezelf komen en op tijd richting bed gaan.

---

No growth of the heart is ever a waste

Okidoki, slaap lekker :]

No worries ^^ We zien wel wanneer je tijd hebt.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dubbelpost.

[ bericht aangepast op 27 jan 2012 - 17:09 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.