• Topic 1
    Topic 2
    Topic 3
    Topic 4
    Topic 5



    De wereld kan elk moment in vlammen opgaan doordat de ozonlaag op klappen staat en de meeste landen hebben geen geld meer voor hun inwoners. De vierde wereld oorlog komt langzaam opgang tegen de corrupte regering en politie.
    Een geheime verbond genaamd TAP (The Animal Project) Verkiest 12 jongere van over de hele wereld. Ze vervoeren ze in een luxe privé jet naar een onbekend eiland. Eenmaal daar worden de jongeren getraind. Ze krijgen genoeg eten. mogen gebruik maken van digitale faciliteiten, in tegenstelling tot de rest van de wereld. Wanneer één van de begeleiders de jongere uitlegt dat ze allemaal hun eigen dier vertegenwoordigen komen de jongere achter hun speciale krachten. Die krachten moeten de aarde redden.


    Jongeren:
    Gawain Marlon Iolani - Havik
    Cherie Beth Jones -kat
    Cedric Dean Dux - Aap
    Dana Alexia Pippens - Pinguïn
    Noah Morrigan - Hert
    Kwon Ji Yong - cheeta
    Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

    Staf:
    Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
    Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
    Valerie Savarin

    Tijdelijke dodenlijst.

    jongeren:
    Mireille Amelia Scott.- Slang
    Maud Fally- Kameleon
    Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
    Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
    Hayes Vukovic- Wolf
    Mike kaimana- Orka
    Eleanor Anthea Hope- Zwaan

    Trainers:
    Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
    Lily Haspers

    Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.


    Regels:
    - Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
    - Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
    - Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
    - Je moet lol hebben!

    [ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Spencer Emmett
    Piloot




    Valerie had blijkbaar besloten dat ze verder wilde lezen in haar boek. Eigenlijk voelde ik me schuldig dat ik haar bed had ingepalmd, maar ik was te moe om voor te stellen dat ik op de bank zou slapen en zij op haar bed, wat elke man met manieren zou doen.
    Ik voelde hoe de slaappil langzaam begon te werken en hoe mijn lichaam eindelijk de rust kreeg waar het naar verlangde. 'Het spijt me, Valerie...' mompelde ik nog slaapdronken, terwijl ik steeds verder wegzakte. 'Het spijt me zo..'
    Voor ik het wist sloeg de slaap me met zijn hamer op mijn hoofd en vertok ik, met mijn armen stevig om mijn kussen heen geklemd, naar een droomloze, diepe slaap, waarin ik gewoon de tijd kreeg om lichamelijk te recupereren.


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Valerie Savarin

    Zijn woorden deden me verbaasd opkijken. Ze klonken gemeend en afkomstig van een veel ouder man dan Spencer. Zijn stem had iets gebroken gehad maar ik liet me niet misleiden. Hoeveel spijt hij ook had. Er verstreken uren, letterlijk. Het was zo erg dat ik na een tijd het boek weg moest leggen omdat de letters voor mijn ogen begonnen te dansen. Een paar minuutjes mijn ogen toe doen zou toch geen kwaad kunnen? Maar toch bleef ik wakker, alles van mijn instinct schreeuwde dat ik nog genoeg kon slapen als ik dood was en dat, dat wel eens heel snel zou kunnen zijn als ik nu ging slapen met hém in de kamer. Rusteloos wachtte ik af tot hij opnieuw wakker zou worden.


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Gawain
    Ik laat Cheries hand los. Ik vouw mijn shirt wat beter op en blijf het vast houden, die kan dadelijk in de was. Het stoort me een beetje dat ik niet weet hoe erg mijn rug er aan toe is. Het doet me geen goed dat Cherie er zo paniekerig over was. Toch besluit ik mijn shirt even open te maken en te kijken. Op de rug van het shirt zit inderdaad een grote rode vlek. De rillingen lopen me niet over mijn rug en dat is maar goed ook. Ik laat Cherie rustig los, haar hand zat ook onder het rode spul van het wrijven over mijn rug. Langzaam loop ik naar binnen. Ik zie dat veel mensen er erger aan toe zijn dan ik. Een paar zusters zijn druk bezig. Vaak is al te zien dat de patiënten het niet lang meer volhouden. Rustig loop ik nog wat verder richting de praktijk. De man van de wapens heeft de taak naast Heather op zich genomen, zo te zien. Ik kijk nog een keer naar Cherie en loop dan alleen verder.
    'Hallo, volgens Cherie heb ik een wond op mijn rug,' zeg ik rustig. 'Zou iemand daar even naar willen kijken?' Ik weet niet hoe ze op het bloed gaan reageren of hoe het eruit ziet. Lichtelijk nieuwsgierig ben ik er wel naar. Ik kijk even van de man naar Heather en terug.


    Do it scared, but do it anyway.

    Spencer Emmett
    Piloot




    Een paar uur nadat de werking van de pil was ingeslagen, werd ik opnieuw wakker. Even was ik compleet gedesoriënteerd en waande ik me in de kazerne waar ik normaal overnachtte. Toen ik echter Valerie opnieuw hoorde bewegen, besefte ik algauw dat dat alles behalve waar was. Zacht kreunde ik terwijl ik mijn bovenlichaam oprichtte en naar de vrouw in de zetel. Ze gaf een vermoeide indruk waaruit ik afleidde dat ze geen oog had dicht gedaan in de afgelopen uren. 'Heb je niet geslapen?' vroeg ik overbodig. Waarschijnlijk vertrouwde ze me voor geen haar. In haar plaats zou ik dat ook niet doen.'Je ziet er moe uit. Voor je het weet gebruik ik je vermoeidheid om je te overmeesteren, liefje,' voegde ik er dan harder en sarcastischer aan toe, beseffend dat het niet uitmaakte of ik vriendelijk tegen haar deed of niet. Het zou me alleen lichamelijke pijn kostten en met het vereiste uithoudingsvermogen was dat best te verdragen.


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Yeah, ik heb mijn laptop terug dus nu kan ik eindelijk zien hoe lang mijn stukken zijn die ik schreef. Op mijn telefoon kon dat niet.

    Stiekem plaats ik dit bericht alleen maar zodat dit topic tussen mijn topics komt te staan


    "Ignite, my love. Ignite."

    Valerie Savarin.

    Een zachte kreun, wat gekraak van het bed en een verschrikkelijk domme vraag van Spencer zorgden ervoor dat ik gespannen overeind ging zitten. Blijkbaar was ik toch wat onderuitgezakt en mijn benen leken te brandden van de uren die ze geplooid onder mijn lichaam hadden doorgebracht. 'Je ziet er moe uit. Voor je het weet gebruik ik je vermoeidheid om je te overmeesteren, liefje,' Zijn stem klonk hard en nog niet volledig uitgeslapen en blijkbaar had iemand in die paar uren rust zijn eigen irritante, sarcastische zelf terug gevonden. 'Je doet je best maar.' Antwoordde ik honend in de wetenschap of beter gezegd veronderstelling dat hij amper het bed uit zou geraken zonder duizelig te worden of pijn te lijden en als hem dat al lukte en het hem ook lukte het bijna onmogelijke te doen en mij te overmeesteren moest hij hier nog zien weg te geraken en dat leek me niet zo'n doenbaar idee.


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Spencer Emmett
    Piloot




    'Je doet je best maar.' Onwillekeurig moest ik grijnzend. Mensen zeiden dat ik een grote mond had, maar zij kon er ook wat van. 'Is dat een uitdaging?' zei ik schamper terwijl ik mijn benen over de rand van het bed zwaaide en met een duizelige kop op stond. Even verloor ik mijn evenwicht, maar al snel had ik mezelf gestabiliseerd. 'Je zou me kunnen opsluiten in de badkamer en zelf wat slaap pakken,' suggereerde ik dan, eigenlijk meer om haar te stangen dan om effectief behulpzaam te zijn. 'Je kan niet ontkennen dat je de slaap nodig hebt. Ongeacht of ik je nou zou kunnen grijpen of niet,' Ik glimlachte vreugdeloos en ging naast haar zitten in de zetel. 'Bedankt voor die pil trouwens. Zonder zou het niet gelukt zijn.'

    [ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 18:43 ]


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Valerie Savarin

    Alles in mijn hoofd schreeuwde me toe dat dit verkeerde boel was, dat ik gewoon mijn opleiding moest volgen en hem ter plekke moest neerslaan maar toch bleef ik zitten en wachtte ik af, een beetje als een kat. 'Is dat een uitdaging.' zijn schampere toon deed me glimlachen en even kort mijn hoofd in mijn nek gooien om daarna even opzij te kijken en mijn lippen wat te bevochtigen. 'Je zou me kunnen opsluiten in de badkamer en zelf wat slaap pakken. Je kan niet ontkennen dat je de slaap nodig hebt. Ongeacht of ik je nou zou kunnen grijpen of niet.' Ik trok even mijn ene wenkbrauw op in een ronde boog en schoof wat meer naar de leuning van de zetel toe als hij naast me kwam zitten. 'Bedankt voor die pil trouwens. Zonder zou het niet gelukt zijn.' Voor het eerst sinds hij wakker was keek ik echt zijn kant op. 'Zoals ik al zei, je irriteerde me.' Toch kon ik een klein glimlachje niet onderdrukken. Misschien was dat in de badkamer opsluiten gedoe niet zo'n verschrikkelijk slecht idee alhoewel. 'Of ik kan er gewoon op vertrouwen dat je niet nóg meer mensen gaat vermoorden.' Ik legde een harde nadruk op het woordje nog, niet speciaal om hem te kwetsen, eerder om hem te testen.

    [ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 18:14 ]


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Ter snelle info: Gawain is samen met Cherie bij Heather en Sacha en heeft een (ik weer niet hoe grote) wond op zijn rug die aardig bloed


    Do it scared, but do it anyway.

    Loopt Dana nog steeds samen met Noah?


    "Ignite, my love. Ignite."

    Jups (:


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Ik ga even tafel afruimen en dan plaats ik een stukje. Ze gingen hun hulp aan bieden bij Heather?


    "Ignite, my love. Ignite."

    I think so. Ik ga zo eten trouwens.


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Spencer Emmett
    Piloot




    'Of ik kan er gewoon op vertrouwen dat je niet nóg meer mensen gaat vermoorden.' Ik snoof zachtjes. 'Wil je dat risico nemen?' Ik schrok er zelf van hoe bitter ik klonk. 'Ik zou je niet nog meer willen irriteren,' voegde ik er snel aan toe in een poging de sfeer wat te verlichten. Desondanks slaagde ik er niet in om het gevoel van me af te schudden en stond opnieuw op. 'Slaap. Ik zit vast in de badkamer. Ik hoor het wel of je een risico durft aan te gaan.' Met een effen gezicht veerde ik overeind en stapte de ruimte waar ik eerder in bad had gezeten, opnieuw binnen. Traag ging ik tegen de verwarming zitten en staarde leeg voor me uit. Ik had niks meer. Ik was niemand meer. Waardeloos.


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Dubbelpost.

    [ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 18:57 ]


    Frankly my dear, I don't give a damn.