RPG - Hell House part 1 - Speeltopics

Er leven een hele boel mensen op de wereld, die ‘iets’ meer hebben dan de gewone mens. Met deze mensen bedoel ik de miljonairs, of zelfs mensen met nog meer nullen op hun bankrekening. Verschillende ouders voeden hun kinderen als verwende nesten op. En dat is juist waar dit rpg over gaat.

verschillende tieners worden samen in een huis gedropt, waar de hell begint. De een is nog arroganter dan de ander. De een is nog een groter bitch dan de andere. Maar toch zijn ze allemaal verschillend.
Wie houdt het als langste vol?

Een rpg, vol liefde, haat, bedrog en vriendschap.

Rowan
'Mijn moeder is stewardess bij een grote vliegmaatschappij, mijn vader zit in de politiek. En jouw ouders?' antwoordde Fay lachend.
'Mijn vader is directeur van een belangrijke bank. En mijn moeder werkt niet. Ze is gewoon lui, net zoals ik,' antwoordde ik ook lachend.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Alexander
Ik nam een handje vol krakelingen uit het zakje dat Rowan meegebracht had. Ik kauwde op de krakelingen en pijnigde mijn hersenen om een gespreksonderwerp te bedenken. Het was stil. Niet dat ik niet van stilte genoot, maar het was zo'n ongemakkelijke stilte.
'Wat doen jullie ouders?' vroeg Rowan uiteindelijk.
'Mijn moeder is stewardess bij een grote vliegmaatschappij en mijn vader zit in de politiek. En jou ouders?' zei Fay.
'Mijn vader is directeur van een belangrijke bank. En mijn moeder werkt niet. Ze is gewoon lui, net zoals ik,' antwoordde Rowan. Ik lachte met zijn opmerking.
'Mijn vader is neurochirurg en mijn moeder is topmodel,' zei ik. Ik staarde naar de krakeling in mijn hand. Ik hield er niet zo van om over mijn ouders te praten.

Fay Christina Rivera.
Bijde ouders van Alexander en Rowan hadden belangerijke banen, behalve Rowan's moeder. Ik moest er wel om lachen, want ik had totaal niet verwacht dat hij lui is. Rowan leek me meer een sport type. En Alexander, van hem wist ik nog niet zo veel.. Ik haalde nog een paar krakelingen uit de zak en keek naar Alexander. Ik merkte aan zijn gezicht dat hij dit geen leuk onderwerp vond. Snel zocht ik naar een ander onderwerp om over te praten. "Waarom zijn jullie hier eigenlijk heen gestuurd?" vroeg ik en richtte mijn blik weer op Rowan. Ik bleef iets te lang kijken, hij heeft wel erg mooie ogen..

Annabelle Andromeda Dawney

'Mijn moeder werkt als journaliste voor Vogue.' Zei ik en ik hoopte vurig dat ze niet naar mijn vader zouden vragen. Tot mijn opluchting gebeurde dat niet want Fay stelde alweer een andere vraag. Ze keek hierbij naar Rowan dus betekende dat dat ze waarschijnlijk als eerst op zijn antwoord wachtte.

Rowan
'Mijn vader is neurochirurg en mijn moeder is topmodel,' antwoordde Alex terwijl hij naar zijn handen keek. Hij vond het blijkbaar geen prettig onderwerp.
Plotseling antwoordde Annabelle, het meisje dat ik bijna was vergeten: 'Mijn moeder werkt als journaliste voor Vogue.' Hmmm vreemd, ze zei niks over haar vader. Dat wilde ik net vragen, toen Fay al weer een andere vraag stelde. 'Waarom zijn jullie hier eigenlijk heen gestuurd?' Ze keek me aan en ik was even de weg kwijt door haar blauwe ogen. Damn, wat was ze knap, ik moest daar toch echt even wat aan gaan doen. Want zo'n knap meisje kon niet niet van mij zijn. Ik probeerde me zelf weer snel op te pakken voordat mijn gedachtes zouden opvallen. 'Nou, ik ben hier niet echt heen gestuurd. Ik had een keuze. Mijn vader wil dat ik later zijn baan overneem, maar daarvoor moest ik wat meer gaan doen. Hij kwam achter dit huis en vond het een goede manier om me wat minder afhankelijk te maken van bediening, geld,materialen enzovoort. Maar het hoefde dus niet persé van hem. Maar ik had wel zin in een uitdaging. Jij? Werd jij hier gedropt?'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Fay Christina Rivera.
Gelukkig, het merkte niet op dat ik wel erg lang naar Rowan keek. Alleen toen ik me naar hem wendde, nadat ik mijn vraag had gesteld, keek hij me wel lang aan. Het verbaasde me, zo'n knappe jongen zal toch niet voor mij vallen? Oke, ik ben rijk. Maar dat is iedereen hier. Rowan vertelde dat het zijn eigen keuze is om hier heen te komen en dat het hij het als een uitdaging beschouwd. Ik moest glimlachen, het is ook voor mijn een uitdaging om hier te zijn. "Nou, eigenlijk heeft een vriendin van mij het ontdekt. Ze liet me een advertentie zien en het leek me leuk om mee te maken. Dus ik heb het aan mijn ouders vertelt, via de telefoon.. Ze waren weer eens weg, allebei. En zij vonden het ook een goed plan, omdat het goed zou zijn voor mijn opvoeding en blablabla." ratelde ik en pauzeerde even om op adem te komen. "Hoewel ze mij eigenlijk niet eens in het dagelijks leven meemaken leek het ze toch een goed idee. Dat telefoontje was ook de laatste keer dat ik ze gesproken heb.. Dat is nu wel zo'n week geleden." eindigde ik mijn verhaal. Wow, wat een verhaal dacht ik erachteraan. Waarom vertel ik ze dit eigenlijk, deze mensen ken ik eigenlijk nog niet eens zo goed.. En toch voelde het heel vertrouwd.

[Ik kan vandaag niet antwoorden, een vriendin blijft slapen]

[Gezellig! ]

Rowan
Fay vertelde alsof we elkaar al jaren kende. Het was best vreemd, maar zo voelde het voor mij ook. Niet alsof ik deze mensen pas hooguit 2 uur kende, maar al dagen, weken, maanden, jaren. Des te gekker dat ik nog niet echt pogingen had ondernomen om Fay of een van de andere super mooie meiden te versieren. Daar moest dan maar snel verandering in komen, maar op dit moment had ik daar nog niet echt zin in. Eerst maar wat meer kennismaken met iedereen.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[Is er nog iemand?]

[Gaat deze RpG ooit nog verder?]

I'm finally back, Finally after a Year break

[Ik denk dat deze dood is.]

[Ik denk het helaas wel, tenzij iemand weer gaat reageren. Ik was laatste, dus iemand anders?]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa