[RPG] The Reunion ~10 - Speeltopics

Celindeling:
Cel 1: Fayan & Daiyh
Cel 2: Saph
Cel 3: Cassie & Ferron
Cel 4: Dario
Cel 5: Prim & Brianna
Cel 6: Lucas & James
Cel 7: Aurora

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

[ bericht aangepast op 22 dec 2011 - 16:42 ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Hiyaaaaaa~~

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Douchen. GEEN ZIN IN. Maar het moet.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Verdrink niet hea?

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

*sigh*

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ik leef nog ternauwernood Bijna weggezogen in het afvoerputje! Whaaaaa, ramprampramp! (Wow, ik faal in overdrijven)

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

LOL, ik speel nu mezelf in een RPG x3

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Ghehe, ik maak mijn Nederlandse huiswerk (kort verhaaltje schrijven) inmiddels ook al over RPG personage's :'D

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ik wil morgen niet naar school, maar ik moet. IK WI-HIL NIE-HIET!

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Hi.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

*randomly quotes herself*

Fae schreef:
Cassie
'Wat maakt het uit,' mompelde ik geërgerd. 'Net alsof we weg mogen als we de goeie deur kiezen.' Op goed geluk duwde ik er een open, en het leek er ook nog verdacht veel op dat het inderdaad de goede deur was. Nou, wat geweldig. Even overwoog ik om gewoon de andere deur in te rennen, maar die was - zoals voorspeld - verdwenen. Ik tilde het meisje in mijn armen iets hoger. Aurora was in slaap gevallen, het arme kind was doodop. Dit was ook veel te veel voor een negenjarige. En nu ik het er toch over had, Fayan en Saph leken het ook niet echt meer te trekken, hoewel ze niet veel zeiden. Yentl was ook stil, maar misschien was dat gewoon haar persoonlijkheid, wist ik veel. Ik kende haar niet. Dario zweeg ook, maar zijn aanwezigheid naast me zorgde er toch voor dat ik me ietsje beter voelde.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ghehe.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Hiiiiii^^ *begint aan Yentl-post omdat ze zich dood verveelt*

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Yentl

Ik laat mijn blik door de kamer glijden, en dan hoor ik een harde knal achter me. Een ijzeren hek is dichtgeslagen, en verschrikt kijk ik achterom. Fijn, we zitten hier vast.
'Wat is het hier mistig,' mompel ik. Dan zie ik wat voorwerpen opdoemen in de mist. Ik loop er naar één toe, in de hoop dat het geen val of zo is. Ik haal wat mos en onkruid eraf, en zie dat het een grafsteen is.
'Lekker, we zitten op een begraafplaats.'
Ik kijk omhoog, en zie dat er een volle maan boven ons hangt. Een enorme vogel -volgens mij een raaf- vliegt op, en krast zacht. Ik heb geen idee hoe je zo'n plek nog spookachtiger zou kunnen maken.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Cassie
Vol ontzag draaide ik een rondje en lachte zachtjes in mezelf. Spookachtig, schemerig, mistig: het had wel iets, vond ik. Dario daaraantegen leek zich niet erg op zijn gemak te voelen, en Aurora nog minder. Grafstenen doemden op uit de mist en een raaf spreidde zijn vleugels en stootte een krassend geluid uit - ik had het idee dat hij ons stilletjes uitlachte. 'Wauw.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.