Cassie
'Wat maakt het uit,' mompelde ik geërgerd. 'Net alsof we weg mogen als we de goeie deur kiezen.' Op goed geluk duwde ik er een open, en het leek er ook nog verdacht veel op dat het inderdaad de goede deur was. Nou, wat geweldig. Even overwoog ik om gewoon de andere deur in te rennen, maar die was - zoals voorspeld - verdwenen. Ik tilde het meisje in mijn armen iets hoger. Aurora was in slaap gevallen, het arme kind was doodop. Dit was ook veel te veel voor een negenjarige. En nu ik het er toch over had, Fayan en Saph leken het ook niet echt meer te trekken, hoewel ze niet veel zeiden. Yentl was ook stil, maar misschien was dat gewoon haar persoonlijkheid, wist ik veel. Ik kende haar niet. Dario zweeg ook, maar zijn aanwezigheid naast me zorgde er toch voor dat ik me ietsje beter voelde.
Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.
