• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Cameron de Kapitein xd
    'Mijn mannen,' ik rolde met mijn ogen 'én vrouwen hebben al duizend malen meer meegemaakt ze zullen echt niet afschrikken van jagen in een bos.'
    Ik tikte op het glas en de bediendes schonken mijn nog een keer in.
    'Velen oorlogen, verraden, bijna dood ervaringen ging het jagen voor en u denkt dat ze er niet klaar voor zijn?' Ik nam een grote slok en lachte mijn kwaadaardigste lach.
    'Doe me een lol,' zei ik, en toen bedacht ik me dat we hun vertrouwen moesten winnen. 'Maar als u het zegt?' en ik grijnsde mijn achterbakste grijns.

    Vérum Chestïo - Stamhoofd
    Ik stak mijn neus in de lucht, zijn houding beviel me maar niks. Ik besloot dat ik dit maar aan Aiyana moest overlaten. 'Als u het zegt meneer.' Zei ik met een zogenaamde glimlach. Ik knipte in mijn vingers en in een wip stond de zelfde man die me de verschrikkelijke wijn had geschonken voor mijn neus. 'Roept u Aiyana Kateri even?' Net wanneer de man weg wil lopen open ik mijn mond. '- en zou u de volgende keer een andere wijn kunnen schenken? Geef deze vaten maar aan de bemanning van het schip.' Knipperend met mijn ogen kijk ik naar Cameron. 'U mag gaan, ik zal alles even overleggen met Aiyana.' Ik hees mijn ene been over de andere en wachtte op mijn zusje.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Aiyana Kateri Chestio
    Ze wou net met Bee het bos in trekken om de juiste materialen voor haar boog te zoeken toen Liam (lol xd) op haar afkwam gelopen, vragend keek ze hem aan. "Het stamhoofd wilt u spreken," vertelde hij haar en ze trok kort een wenkbrauw op. "Is goed, ik zal straks bij 'm langsgaan," antwoordde ze, hij kon vast wel even wachten.
    "Nee, nu graag," zei hij haar streng en ze zuchtte. "Oké oké, het kan beter maar belangrijk zijn," mompelde ze en richtte zich toen tot Bee. "Je hoort het, de plicht roept, maar je kan wel alvast hout zoeken. Droog, dood hout wat wel goed buigbaar is, zonder zijtakken of kronkels en het moet goed buigbaar zijn. Let er ook op dat het niet grauw of gebarsten is.. Ik zal je straks verder helpen, oké?" met die woorden vertrok ze naar het hut van haar broer. "Hé broertje," zei ze met een glimlach toen ze naar binnen liep. Hij was dan wel ouder, ze noemde hem nog altijd broertje, echt een reden had ze er niet voor.. Het was er gewoon ingesleten. "Wat is er mis?" vroeg ze terwijl ze op een stoel neerplofte en hem aankeek.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Vérum Chestïo - Stamhoofd
    -Ik hoop dat supercookie het niet erg ind dat haar peronage nu weg is :]-
    Ik glimlachte naar mijn zusje die binnen gewandeld kwam. Ik knikte naar haar. 'Hé broertje,' zei ze met een glimlach,'Wat is er mis?' Ze ploft op een stoel tegenover me e ik buig me wat naar voren. 'Die Cameron... De kapitein van Poseindon's Mermaid' Ik haal mijn neus op en trek mijn gezicht in een rimpel. 'Hij kwam net langs met de vraag of hij en zijn bemanning nu eens eindelijk konden gaan jagen... Dus, wat denk je ervan?' Ik glimlach en ga weer achterover zitten. Ik wenk Liam lol Cx en laat hem wat te drinken voor Aiyana halen.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Dude, ik wist geen naam en toen was het van jungle > liaan > liam..

    Aiyana Kateri Chestio
    "Die Cameron... De kapitein van Poseindon's Mermaid," begon hij, "Hij kwam net langs met de vraag of hij en zijn bemanning nu eens eindelijk konden gaan jagen... Dus, wat denk je ervan?"
    Ze keek 'm aan alsof hij gek geworden was. "Of ze dat aankunnen? Mochten ze willen!" ze haalde arrogant haar neus op. "Ik had ze erop uit gestuurd om te kijken wat ze konden, je had er bij moeten zijn. Het was echt triest om ze zo te zien stuntelen en uiteindelijk was er uiteindelijk maar één die wat te vangen had gekregen, na een hoop gedoe. En het was een zielige vangst, amper genoeg om 1 man mee te voeden," vertelde ze hem en sloeg haar benen over elkaar. "Het enige wat ze konden was mopperen, ze voelen zich veels te goed terwijl ze nog geen konijn kunnen vangen." Ze zuchtte en draaide een lok haar rond haar vinger. "De meeste zijn meer geïnteresseerd in de vrouwen en drank, het is een zootje ongeregeld. Ik zei toch al dat je ze niet moest vertrouwen? Het zijn vreemdelingen, ze komen ergens anders vandaan en hebben vreemde wapens." Liam kwam terug met water, ze hield van water, het was het lekkerste vond ze. Ze bedankte hem en keek even hoe hij weer vertrok. "Je zult ze denk meer moeten motiveren, ze kunnen toch ook wel helpen met jagen en dergelijke? Het zijn geen kleine kinderen meer.." voegde ze er nog als laatst aan toe en dronk toen wat water. De meesten zouden vast niet zo tegen hem kunnen praten, maar van haar zou hij het waarschijnlijk wel pikken.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Vérum Chestïo - Stamhoofd
    Ik trek mijn wenkbrauwen op en grijns naar mijn zusje. 'Die 'kapitein', had een heel ader verhaal... Zorg ervoor dat die lui dieren kunnen raken en laat ze dan bij mij komen.' Ik glimlach naar haar. Ik graai in één van mijn zakken in mijn leer gebonden jas en haal er een zakje met muntstukken uit. Ik overhandig het haar en knik. 'Koop je er iets leuks voor?' Ik grijns en sta op, ik laat mijn vingers over de muur glijden en draai me dan weer om naar Aiyana. 'Zal ik anders even mee? Niet dat ik zo'n ster in jagen ben' Ik grinnik, maar trek vervolgens mijn blik weer in een frons.
    Liam doet me gelijk weer aan 1D denken >.< Dan zie ik al voor me dat hij Vérum moet gaan vermaken en dat hij dan wat van die achterlijke liedjes gaat zingen, lol.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Haha, 1D. Zie je zo'n vet modern persoon tussen die indianen mensjes lopen xd

    Aiyana Kateri Chestio
    "Je vraagt wel veel van me broertje, maar ik zal mijn best doen," antwoordde ze toen hij haar beveelde ze te leren jagen. Hij overhandigde haar een zakje met muntstukken en vertelde haar er wat leuks meer mee te kopen. "Ha, nu kan ik mooi wat brood kopen, ik rammel," zei ze en stond op. "Je hoeft niet mee hoor, ik ga Bee leren hoe je een fatsoenlijke pijl en boog maakt.. Misschien kan ze de rest een beetje motiveren, anders moet je misschien een beetje dreigen? Hoe dan ook, ze kunnen verwachten dat ze morgen weer vroeg op moeten staan om te jagen, al zullen ze dat niet geweldig vinden," ze kon 't niet laten kort te grijnzen. "En broertje? Laat niet over je heen lopen door die Cameron hè? Jij bent hier nog altijd de baas, die vrouwenhater niet," zei ze met een knipoog. Ze ging op der tenen staan en woelde een keer grijnzend door zijn haren, omdat ze wist dat hij dat niet fijn vond. "Nou, roep me maar weer als je me nodig hebt hè." Toen ze dat gezegd had liep ze zijn hut weer uit, ze stopte het zakje met muntstukken veilig weg en keek rond of ze Bee ergens zag.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Natambu/Nate
    De knal van het pistool doet mijn aan mijn oren en de geur van kruid kriebelt in mijn neus. Het enige geluid dat er te horen is, komt van het rotte meel dat uit de zak op de grond stroomt. Ik blijf stokstijf, zoals Ace. Even durf ik zelfs niet te ademen, tot de kapitein begint te spreken.
    'En jullie geven die zweepslagen aan elkaar, boven op het dek. Hebben we een deal, heren, of kiezen jullie voor een enkeltje zeebodem?’
    'Mij hoort u niet klagen,' zeg ik luchtig.
    ‘Mij ook niet,’ zeg ik er vlug achter. 30 zweepslagen… Ik heb slaven geweten die na 15 al niet meer te verkopen waren –en we dan dus maar overboord gooiden. Maar als ik die Ace er 30 mag geven, ben ik bereidt er zelf ook wel wat te incasseren. Zweepslagen, dat heb ik al meer gedaan. De truc is na elke slag een beetje te wachten, zodat de pijn van de volgende slag niet verdooft.
    En dan hoor ik haastig gerommel in het ruim, gerommel dat dichterbij komt. In het donker doemt Ace’ meisje op, met Abby achter zich aan. Mijn hand staat nog rood afgedrukt op haar wang. 'Het is niet hun schuld!' jankt ze en ik voel het kriebelen om op haar toe te springen en haar verrot te slaan, maar die neiging onderdruk ik even, omdat de kapitein erbij staat. De kapitein… Die griet wil volgens mij echt dood. Eerst tegen mij uitpakken, en haarzelf nu doodleuk tonen aan de kapitein. In mannenkleren, ze wilden haar dus verkleden... Ik kijk naar Abby. Drie keer raden van wie dat een idee was volgens mij.
    Als Ace zijn mond nog eens opendoet om achter die zweepslagen te vragen, bliksem ik hem met mijn ogen dood. Dan begint Abby een heel verhaal op te dissen, dat het meisje zich verstopt had en zo verder. ‘… Nietwaar?’
    Ik kreun inwendig. Ja, nu kan ik er een kruis over maken, ze is exclusief voor de kapitein. Die heeft ook iets met vrouwen in mannenkleren, dat hebben we al gemerkt. En nu zijn favorietje niet meer beschikbaar is, zal hij de andere wel nemen. Godverdomme. Heb ik voor niets die trap geincasseerd.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Tristan
    ‘Jij wel?’
    ‘Morgen gaan we aan land, naar het schijnt. Maar voor de rest weet ik even veel als jij. Mja, ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat ik niet meer zo goed in de groep lig sinds Olivier me een tijdje heeft opgesloten…’
    Ik druk mijn hand tegen mijn hoofd op de plaats waar John me daarnet een flinke klap heeft verkocht. Vuistgevechten zijn niet mijn ding. Met mijn tanden op elkaar geklemd tuur ik naar de golven en wanneer ik niets zie, begin ik zenuwachtig met mijn voet tegen de reling van het kraaiennest te tikken.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ace - Piraat.

    Ik merk hoe de kapitein me een blik van vuur toeschiet. Als blikken konden doden, had ik hier nu niet meer gestaan. Alsof dat nog lang zou duren..
    Net op het moment waarop ik meen dat hij me wil antwoorden, komt Abby achter Genesis aangerend. Die wendt zich tot de kapitein, tot mijn stomme verbazing. Alsof ze er totaal geen moeite mee heeft hangt ze een heel verhaal aan de kapitein op, met de overtuigingskracht van een mens dat de waarheid spreekt. Als ik niet beter wist, zou ik het zonder meer geloven.
    "Het zit zo. We vonden haar gisteren in het ruim, we vroegen haar hoe ze hier terecht gekomen was en ze vertelde dat ze achtervolgd was geweest door een stel mannen. Hoe dan ook, ze vluchtte en dit schip zag er verlaten uit, toen heeft ze zich verstopt in het ruim. Ze was nogal overstuur, dus we wilden wachten met het vertellen dat ze er was toen Nate kwam en zijn neus in onze zaken stak. Hoe dan ook, Maxime, Josephine en de rest mochten ook blijven, dus het zou oneerlijk zijn als zij het niet mag. Nietwaar?"
    Ik vraag me af in hoeverre kapitein Oliver denkt in termen als eerlijkheid.
    'Ja. Dat klopt. Dank je dat je dat voor me wilde verhelderen, aangezien ik niet echt in de positie zit om..' Ik merk hoe de kapitein gevaarlijk naar me gluurt. 'Goed, ik hou m'n kop al,' zeg ik en rits mijn mond dicht. Vanachter een lok haar neem ik Oliver in me op. Mijn blik schiet van hem naar Genesis. Ik frons even. Wat zou ik doen als ik een meedogenloze kapitein was die ervan geniet twee piraten elkaar naar de vergetelheid te slaan? Van haar kijk ik naar Nate, die er allesbehalve vrolijk uitziet. En dan valt het kwartje. Zijn kans om Genesis als eerste te pakken is nu zeer waarschijnlijk verkeken. De kapitein is misschien wel wreed, hij is niet blind. Elke piraat zou er alles aan doen om zo'n meid te pakken, zelfs als ze in mijn blouse rondloopt. Althans, degenen die een pik hebben en er ook aan trekken. Ik bijt op mijn lip. Dit was dus de reden dat ik Nate heb gezegd dat ze mijn koopwaar is, om dit soort ellende te voorkomen.
    Maar wat kan ik zeggen tegen kapitein Oliver? Ik heb het idee dat als ik nu nog mijn mond opentrek, ik een enkeltje loopplank krijg. Nee, voor mij niet de minste genade, al helemaal niet na het gedicht-debacle. Dat was simpelweg nog een lont in het vat. Maar voor Abby..? Misschien weet zij tot zijn stenen hart door te dringen en kan ik hier weglopen zonder een bloedende rug. Dertig zweepslagen zijn dan wel wat beter dan de dood, ik zal alsnog weken en waarschijnlijk maanden niet meer goed kunnen lopen, zitten, bukken, slapen, hollen, plunderen, afijn.. je snapt het punt.
    God, wat een ellende.


    No growth of the heart is ever a waste

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Tussen het kreupelhout zoek ik naar geschikte stokken, maar niets wat er ligt voldoet aan Aiyana's eisen. Het is of te kort, of te stug, of te vers of te grauw... Ik vraag me af of ze een geheime bron hebben waar ze die stokken vandaan halen. Al is het ondankbaar werk, toch blijf ik doorzoeken, omdat ik vastbesloten ben zelf ook zo'n boog te maken. Uiteindelijk besluit ik ergens anders te gaan zoeken, en net als ik de struiken uitstap zie ik Aiyana uit het dorp komen. Ik loop wat verder de struiken uit en steek glimlachend mijn hand naar haar op. Ik ben nog steeds blij met haar aanbod, en ik hoop dat ik vanavond ook zo'n boog zal hebben om mee te pronken.

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    Net als ik de mannen wil voorstellen de daad bij het woord te voegen hoor ik gestommel op de gang, en niet veel later komt er een vrouw binnen rennen. Een kort moment denk ik dat het Abby is, omdat ze de weinig flatteuze kleren van een man draagt, maar als het beetje licht in de ruimte op haar gelaatstrekken valt zie ik een tot voor kort onbekend gezicht. "Het is niet hun schuld!" zegt ze met een hoge, ietwat bekakte stem. Ik vernauw mijn ogen en ruk mijn aandacht even van haar mooie gezichtje los, naar de twee piraten aan de andere kant van de ruimte. "Eh.. ik kan het uitleggen..." begint Ace. "Kapitein, heb ik nog recht op die dertig zweepslagen?" Ik wil al zeggen dat hij zojuist een extra portie leed heeft verdient als er nog iemand de ruimte instormt. Abby. Voordat ik de kans krijg iets te zeggen begint ze een verhaal over hoe het meisje hier verzeild is geraakt, en al klinkt het geloofwaardig, iets waarschuwt me. Een simpele verstekeling hadden ze voorheen heus wel aan me gemeld. Ik haal mijn neus op en blijf een aantal momenten stil. "Goed, ik begrijp het. Dan doen we het als volgt. Aangezien zowel Ace als Nate blijkbaar van dit meisje af wisten, verdubbel ik hun zweepslagen. Zestig voor allebei." Ik zwijg even onheilspellend, en laat mijn ogen van de twee piraten naar het meisje dwalen, en dan naar Abby, op wie ik ze met een donkere blik laat rusten. "En omdat ook Abby hierbij betrokken was, maar geen herrie aan het schoppen was in het ruim, 20 zweepslagen voor haar." Ik kijk uit de kleine patrijspoort naast me naar het water, dat tegen de boot klotst en onrustig golft. "Ik denk dat meneer Wright wel zo vriendelijk zal zijn die aan u te geven, miss Valence. En voor onze verstekelinge.." Ik kijk haar even aan en merk dat ze nog altijd trots en met een zekere dapperheid in haar ogen staat toe te kijken. Ik glimlach duister. Die houding zal ze zich hier niet lang meer kunnen permitteren. "Ik zal haar persoonlijk naar de cellen in de kelders begeleiden."

    Ooh Ö Dit wordt drama -gayhandje-


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Weet je hoe moeilijk het is om een goede straf te verzinnen die niet al te mild en niet al te overdreven lijkt 0-0
    En ja, ik verheug me op het stuk met de zweepslagen :3

    Zijn er kerkers in een schip? Ö

    Katy ~ Avaloniër
    'Hoe gaat het? Dat is echt lang geleden!' Ik lach. 'Ja inderdaad, daarom wilde ik ook graag naar jou toe. Plus,' ik keek hem samenzweerderig aan. 'Ik had geen zin om die mand verder te maken!' Ik trok een raar gezicht naar hem. Vlechten was niet bepaald mijn ding. 'Maar hey, heb je zin om iets te gaan doen?'

    Will ~ Medusa
    Ik knik, morgen, dat valt nog best mee. Ik zie dat Tristan met zijn handen naar zijn hoofd grijpt, en kijk hem nieuwsgierig aan. 'Eh.. Is er wat?' Domme vraag, natuurlijk is er wat. Een zenuwachtig gevoel overspoelt me opeens, het uitzicht maakt me rusteloos. Tenminste, ik hoop dat het door het uizicht komt. Ik schudde mijn hoofd, alsof ik water uit mijn oor probeerde te krijgen.

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:27 ]


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Oeps, ik bedoelde cellen :3


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e