[RPG] Bittersweet. (A vampire RPG) - Speeltopics

De vampiers begonnen steeds meer uit te sterven, er werden geen nieuwe vampiers meer aangemaakt of geboren en er was een stel vampierjagers die vastberaden waren elke vampier die op hun pad kwam te doden. Zo ging het door, tot er nog één clan overbleef. Zij leefden in een ondergrondse stad. Alleen volbloedvampiers konden de weg naar of uit de stad vrijmaken, die weg was een lange tunnel naar de oppervlakte en aan het uiteinde was hij dicht, hij kon enkel geopend worden door volbloedvampiers. Je had twee soorten vampiers. Volbloedvampiers en gewone vampiers, de eerste soort was geboren als vampier en hadden speciale krachten, vaak hadden zij ook de hogere rangen in een clan, de tweede soort waren vampiers die ooit mens waren geweest en waren veranderd, zij bezaten geen krachten.

Op een dag kwam de leider van de clan met een idee om nieuwe vampiers te rekruteren, hij zou een groepje meenemen boven de grond en zich mengen tussen de mensen. Aangezien vampiers niet lang in de zon konden besloot hij ze mee te nemen naar Lee Village, een klein stadje waar de zon haast nooit scheen. Het plan was om zich in een appartementencomplex waar voornamelijk studenten woonden te vestigen en ze moesten in contact komen met de mensen. Kijken wie er geschikt waren om vampier te worden, ze moesten sterk en sluw zijn en doorzettingsvermogen hebben. Alleen die mensen zouden ze rekruteren en meenemen naar hun ondergrondse stad, op die manier zou hun ras niet uitsterven.

De leider had enkel niet gedacht aan de gevolgen van het naar buiten gaan van de vampiers. Hij had niet ingezien dat sommigen misschien wat zouden gaan voelen voor de mensen, hun voedsel. Dat er vampiers waren die dit als hun kans zagen om de leider zijn plek in te nemen of dat hij de leden van zijn clan in contact bracht met vampierjagers. What will they do?

Kort Samengevat.
Je speelt in deze RPG een vampier die lid is van de clan en mee mag op de missie om nieuwe leden te rekruteren. Naast een vampier kan je ook een gewoon mens zijn die woont in het appartementencomplex of een vampierjager. Houd er rekening mee dat het studenten zijn, sommigen wonen samen, anderen alleen. Ze hebben een baantje en moeten zelf koken, schoonmaken en ga zo maar door.

Lijstje.
Volledige naam:
Leeftijd: Min. 18.
Soort: Vampier (+ rang en volbloed/gewone vampier), mens, vampierjager.
Innerlijk:
Uiterlijk: Alleen foto is ook goed.
Het plan: Wat vind jouw vampier van ’t idee om nieuwe leden te rekruteren?
Vampierverhalen: Gelooft jouw mens de verhalen?
Extra:

Personages. (je mag er max. 4 hebben)
Leider vampiers: GoldenWing Fearghus Robbins - 21 / 292
Volbloed vampiers (Max. 3):
Endure Eleanor Reigns - 21/98
Vluuv - Seth D'Allessio - 25/421

Gewone Vampiers:
Fauvism Myrvah Lauraelya - 18/25
C18 Vy (Vyra) Raze - 22

Mensen:
Endure Sky Leah Morgan - 19
StoryBelle Colibre Hyperia - 19
StoryBelle Rain Williams - 21
Vluuv April Emerson - 20

Vampierjagers:
Mentha Aleeah Yasmine Meracle - 18.

Hun appartementjes. (In een appartement kunnen meerdere mensen wonen!)
Het eerste getal is de verdieping, dus bij 302 is het op de 3e verdieping.
205: Sky Leah Morgan, mens.
206: Seth D'Allessio, vampier.
309: Eleanor Reigns, vampier.
411: April Emerson, mens.
502: Fearghus Robbins, vampierleider.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 3 nov 2011 - 17:12 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik zal reagerern zodra ik kan, leah komt morgen ofzo wel, ik was haar weer vergeten vandaag (x + ik moet eventjes abbootje nemen nog Ö

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

April Emerson
Als Fayah snel haar kamer in gaat loop ik terug naar de keuken. Mijn gedachten maken me duizelig, ik ben in de war. Marianne en ik waren niet close, maar je zou ons wel vriendinnen kunnen noemen. En dit kwam volledig onverwacht. Maar het had erger gekund. Fayah lijkt me een aardig meisje. De waterkoker is inmiddels klaar en ik maak een kop Earl-Grey voor mezelf. Dan valt mijn oog weer op de telefoon. Zal ik Marianne nog een keer bellen? Of zou ze het nu te druk hebben? Misschien moet ik even wachten, maar aan de andere kant.. Mijn gedachten worden verbroken door opnieuw een luid gerommel van mijn maag, en ik besluit pizza te bestellen. Het begint al later te worden, en ik moet vandaag toch echt op tijd naar bed. En ik kan niet slapen met een lege maag- Dat lukt me gewoon niet. Twijfelend pak ik de hoorn. Onze coaches stampen er altijd in dat we gevarieerd, gezond en gematigd moeten eten. Maar voor een keer..? Ik slik en toets het nummer in, dat ik uit mijn hoofd ken omdat ik elke dag langs de pizzeria kom waar het in koeienletters op staat. Nog voordat ik het laatste cijfer heb ingedrukt hoor ik Fayah's stem achter me. Ik schrik op omdat ik haar niet aan had horen komen, en me enigszins betrapt voel, en leg vlug de hoor weer op het toestel. Ik ben wat verrast door haar aanbod, maar laat me het zeker geen twee keer zeggen. "Oh, graag. Ik weet alleen niet hoeveel eten er nog in huis is.." Het was Mariannes beurt om boodschappen te doen. Het is vreemd hoe er meteen al zoveel fout gaat als er iemand weg is. Ik loop naar de koelkast en inspecteer de planken. "Eens kijken.. Er zijn nog vier eieren, wat appelmoes, een aangebroken blik maïs, een pak met karnemelk.. Wat sambal, een zakje met salade. Oh, en hier staat nog een restje ketchup." Ik draai me om en haal mijn schouders glimlachend op. "We zullen het er mee moeten doen, de winkels zijn rond deze tijd al gesloten. Oh, het zou nog wel kunnen dat we nog een pak macaroni hebben." Ik duw de koelkast dicht, en zoek in de keukenkastjes naar het pak elleboogjes macaroni dat ik vorige week gekocht heb. "Hebbes. Het is niet veel.. Misschien kunnen we een omelet bakken en die salade er als rauwkost bij nemen?" stel ik voor. Ik merk aan mezelf dat ik veel meer praat dan normaal, waarschijnlijk omdat ik bang ben dat er ongemakkelijke stiltes vallen. Fayah leek zo onzeker toen ze hier binnen kwam, en ik wil dat ze zich op haar gemak voelt.

Seth D'Allessio
Nadat ik een douche heb genomen trek ik schone kleren aan, en besluit Fearghus een bezoekje te brengen, om hem te vragen wat hem er in godsnaam tot bewoog hier heen te gaan. Ik draai de deur achter me op slot en met mijn handen in mijn zakken loop ik naar het trappenhuis. Er lopen allerlei geuren door elkaar, maar ik vang een spoor van Fearghus op en besluit mijn neus te vertrouwen. Snel loop ik de trap naar boven op. Als ik dichterbij kom merk ik dat hij samen is met Eleanor en ik volg hun geur naar een kamer. Op het verkleurde bordje op de deur staan het cijfer 309. Ik haal een hand uit mijn zakken en probeer de deur te openen. Met een geamuseerde grijns merk ik dat hij niet eens op slot zat, en ik stap naar binnen. Ik zie Fearghus en Eleanor opkijken en geef hen beiden een knikje. "Fearghus. Elly." Ik laat de deur achter me dicht vallen en steek mijn hand weer terug. Ik glimlach naar Eleanor als ik zie dat ze enkel haar badjas aan heeft en dat haar haren nog doorweekt zijn. "Elly.. Je ziet er weer betoverend uit, als altijd." Dan verdwijnt mijn grijns en wend ik me met een serieuzere blik tot de vampier naast haar. "Je schoonheid is echter niet de reden waarom ik hier ben. Fearghus, leg me alsjeblieft nog een keer de logica van dit plan uit..? We zitten een paar maanden in deze stinkzooi, transformeren wat nieuwe vampiers-" Bij die woorden haal ik minachtend mijn neus op. Wie zit er nu te wachten op nieuwe vampiers? Fearghus is een idioot. "En verspillen al dat heerlijke bloed. Waarom?"

Vyra - Vampier.

Tot mijn opluchting blijkt ze het aanbod al gauw te accepteren. Dit is gunstig, want ik zie duidelijk dat ze me begint te vertrouwen. Goh, Vyra, dit is nog eens wat anders dan roekeloos mensen opjagen en afslachten. Maar je moet toegeven, het laatste is veel leuker.
Ik glimlach en knik bij haar voorstel.
'Macaroni is prima.' Dan bedenk ik me dat moslims helemaal geen varkensvlees eten. 'Eh.. zit er varkensvlees tussen?' vraag ik zo onzeker mogelijk. 'Want dan hou ik het wel bij een boterham en de salade, als je het niet erg vindt.' Ik doe mijn uiterste best om me niet te laten afleiden door haar bloedgeur, maar een vampier als ik wordt gewoon compleet gek hier. Ik kan nergens vluchten. In de slaapkamer ruik ik het dode meisje en proef haar bloed bijna letterlijk weer, en in de rest van de kamer ruik ik het andere meisje. Dit is een ramp. Waarom help ik haar niet gewoon om zeep? Ik bijt op het binnenste van mijn lip, zo onopvallend mogelijk.
Dan zou ik geheid door de mand vallen. Ik moet voor die vampiers overkomen als overtuigd clanlid. Dus geen gezwaai met automatische wapens en sudden death spelletjes meer. Daar baal ik nog wel het meest van. Gelukkig is er nog deze hoofddoek om me achter te verschuilen. Tijdelijk dan, want zodra ik voor eens en altijd een stokje heb gestoken achter de plannen van Fearghus, kunnen ze niet om mijn kunde heen. Ze zullen spijt krijgen dat ze me al die jaren geleden hebben geweigerd als clanlid. Misschien is het omdat ik nu eenmaal niet het ego heb van een brulaap. Kennelijk valt het April op dat ik erg aan het nadenken ben en om de stilte te verbreken neem ik afstand en knik richting de woonkamer.
'Erg creatief ingericht,' zeg ik dan maar, wel naar waarheid.

---

No growth of the heart is ever a waste

Fearghus Robbins.

Een grijns verscheen langzaam op zijn lippen toen ze vroeg of hij niet 10 minuten later had kunnen komen. “Je weet dat ik veel kan ruiken, maar dat jij nog onder de douch staat helaas weer niet. “ Sprak hij, met een serieuze ondertoon. “Nee, natuurlijk niet, Eleanor. Daar zou ik nooit voor komen.” Beantwoordde hij haar vraag. Het druppeltje water dat over haar voorhoofd heen een weg naar beneden zocht bestudeerde hij goed. Het deed hem denken aan bloed, wat een branderige gevoel in zijn keel veroorzaakte. Een stemmetje in zijn hoofd begon zacht te zeuren, met steeds weer dezelfde zin: ‘Fearghus, bloed!’ ‘Fearghus, bloed!’ Kort schudde hij zijn hoofd, om de stem weg te krijgen, zonder enig succes. Hij keek opzij, naar haar ranke postuur dat zich neer had gezet naast hem. “Moet jij niet eens wat kleren gaan aantrekken? Ik praat wel gewoon verder, terwijl je aan het omkleden bent in de badkamer.” Deed hij een suggestie. Als ze dat geen prettig gevoel vond wou hij ook best even wachten, hoewel het niet de eerste keer zou zijn dat hij haar naakt zag. Dat kwam er van als je de ander al jaren kende, dan vonden er wel eens momenten plaats die ongelegen waren. Hij kon zich nog goed herinneren dat hij een keer bij haar thuis was geweest, toen haar ouders nog leefden. Ze zouden die avond een gezamenlijk diner hebben, wat bestond uit samen op jacht gaan en daarna nog na praten. Iedereen was al klaar, behalve Eleanor. Tegen haar ouders had hij gezegd dat hij haar wel even zou gaan halen. Zo gezegd zo gedaan. Met veel kabaal kwam hij haar kamer binnen, er niet van uitgaand dat ze net bezig was haar lingerie aan te doen. Dat was de eerste keer dat hij haar lichaam zonder kleren had gezien, maar niet de laatste. Verder was er nooit wat tussen hun gebeurd, dat zou ook niet kunnen aangezien hij haar zag als zijn zusje. Niet als een schone dame waarmee hij seks wou. Hij haalde zichzelf terug uit het verleden, voordat hij weer dacht aan hoe haar ouders om het leven waren gekomen. Een stel asociale vampiersjagers hadden Eleanor haar ouders vroeg van haar ontnomen, het was dan ook geen verrassing dat vampiersjagers zijn grootste vijanden zijn. De mens was niet bepaald geliefd bij hem, maar de vampiersjagers onder hen nog minder. Zij verwoesten de levens van degene die hij al jaren lang kende, van de mensen die hij als zijn familie beschouwde. Na de dood van haar ouders was hij zijn belofte nagekomen, vanaf dat moment paste hij op Eleanor alsof het zijn echte zusje was. Hij schraapte zijn keel, voordat hij zijn volledige aandacht terug op Eleanor richtte. “We moeten de meest sterke studenten weten te strikken. Niet enkel fysiek maar ook mentaal. Ze moeten karakter hebben, maar tegelijkertijd wel kunnen luisteren naar een leider.” Dat was enkel het begin van zijn eisenlijst, het was een vrij lange lijst maar niet aan iedere punt moest voldaan worden. Er gold echter wel dat hoe meer punten aanwezig waren in de persoon hoe groter de kans dat hij of zij gerekruteerd zou worden. Hij deed geen moeite om zijn lijst verder af te maken voor Eleanor, die kende ze inmiddels wel uit haar hoofd. “Ik wil dat je de andere vampieren hier van duidelijk op de hoogte gaat stellen.” Sprak hij op een formele toon, terwijl hij haar aankeek. Dat hij het zelf niet deed was een vrij logische keuze. Eleanor was geliefder bij de vampieren dan hij. Niet iedereen was het er namelijk mee eens dat hij de leider was. Laat staan dat ze nu in de mensen wereld leefden, vol met heerlijke maaltijden waar ze niet eens zo heel veel van mochten genieten. Ja, hij was hard voor zijn mensen, maar enkel op die manier bleef de clan sterk. Wat betekende dat hun ras bleef bestaan, wat het belangrijkste was. ‘Fearghus, bloed!’ ‘Fearghus, bloed!’ Dreunde het zurende stemmetje weer door zijn hoofd. Zijn neus begon te tintelen toen hij een bekende geur rook, die van Seth D’Allessio. De geluiden die even later vanaf de deur kwam bevestigde de aanwezigheid van de jongen. “Seth, weet jij niet wat kloppen is?” Sprak hij de jongen op zijn gedrag aan. Van dit soort kleine dingen was hij niet gediend. Zijn ogen richtte zich op de jongen, toen die zich op hem richtte. “De logica is dat we nieuwe leden werven, om te voorkomen dat ons ras uitsterft. Dat is wat we doen. De dreiging van vampiersjagers word steeds groter en ze zullen een manier vinden om binnenkort in onze stad te komen, daar zitten we dan als ratten in de val. We hebben die nieuwe gasten nodig, anders waren we hier nu echt niet.” Legde hij de jongen uit. Dat er nog meer redenen achter zijn besluit zaten gaf hij niet toe. Zelfs Eleanor wist dat niet van hem, dat zei al wel genoeg. Onlangs – een jaar of 3 geleden – was hij er namelijk achter gekomen dat er nog iets was wat zijn clan bedreigde, maar dat stond nog in de kinderschoenen. Toch was dat 1 van de dingen die hem liet besluiten om door te gaan met zijn plan. De nieuwe leden zou hij nodig hebben, heel hard. ‘Fearghus, bloed!’ ‘Fearghus, bloed!’ Jaagde de vervelende stem weer door zijn hoofd heen, door de opmerking van Seth over heerlijk bloed. Hij moest zich inhouden, om zichzelf niet een klap voor zijn hoofd te geven. “Je bent getraind om dat bloed aanbod te weerstaan, dus gebruik alleen het nodig.”

---

Stand up when it's all crashing down.

Ooewh, ideetje. (:

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Zwijgend stond ze in de keuken, ze had spullen gehaald om het avondeten klaar te maken, maar nu het zover was had ze eigenlijk helemaal geen zin meer. Terwijl ze met haar vingers op het aanrecht tikte dacht ze peinsend na over een alternatief. Chinees bestellen? Patatje halen? Nah, dan moest ze nog zo lang wachten. Ze stopte met het tikken op het aanrechtblad toen haar plots een idee te binnen schoot, ze kon gewoon eventjes bij April binnenwippen. Ze vond het vast niet erg en als Leah mazzel had kon ze blijven eten. Tevreden over haar eigen idee liep ze de gang in, trok haar schoenen aan en nadat ze de deur van haar appartementje afgesloten had liep ze de gang in. De lift was nog steeds stuk, tot haar grote ergenis, en ze was verplicht de trap te nemen. Gelukkig had ze een goede conditie en was ze zo op de 4e verdieping, terwijl ze zich afvroeg welk nummer April ookal weer had liep ze door de gang heen. Het was iets van de 4e deur vanaf waar ze zich bevond.. Leah vergat zulk soort simpele dingen vaak, verjaardagen, waar mensen woonden etc. Nogal vervelend, maar niks aan te doen, ze verwijtte dat aan het feit dat het haar vrijwel niet interesseerde. Uiteindelijk twijfelde ze tussen appartement 410 en 411, na een kinderachtig iene miene mutte ging ze voor appartement 411 en klopte aan.

Eleanor komt eraan.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ugh, het is moeilijk Eleanor geen bijdehante opmerkingen te laten merken maar verlegen te laten zijn (x

Eleanor Reigns ~ Volbloed vampier.
"Moet jij niet eens wat kleren gaan aantrekken? Ik praat wel gewoon verder, terwijl je aan het omkleden bent in de badkamer," zei hij haar en Eleanor haalde haar schouders op. "Ik doe het zo wel, vertel jij nou maar waarvoor je dan wel gekomen bent," zei ze hem met klein glimlachje. Ondanks dat Fearghus haar wel eens vaker.. Niet geheel in kleding bedekt gezien had bleef ze zich ongemakkelijk voelen in zulk soort situaties, ze was gewoon nogal preuts. Als jongens dichtbij kwamen kreeg ze het gewoon spaans benauwd, daarom zat ze ook tegen het plan op te hikken. Ze was er zeker van dat ze een keer naar een plek moest met veel mensen, de kroeg of discotheek, en de mensen jongens waren nogal handtastelijk voor zover ze wist. Ze baalde ervan, maar hield haar mond erover, want wat ze er ook van vond, ze zou toch altijd alles doen wat anderen van haar verwachtten.
"We moeten de meest sterke studenten weten te strikken. Niet enkel fysiek maar ook mentaal. Ze moeten karakter hebben, maar tegelijkertijd wel kunnen luisteren naar een leider." Fearghus had zich weer tot haar gericht en Eleanor knikte, hoe vaak had ze de hele lijst al wel niet gehoord? Ze kreeg de taak op zich de andere vampiers hierover in te lichten. "Ik zal straks bij iedereen langs gaan," antwoordde ze, dat leek haar het beste aangezien de meesten nu nog wel in hun appartement zouden zijn. "Zal ik anders ook formulieren maken waarop ze gegevens van mensen die ze op het oog hebben op kunnen invullen? Zoals hun naam, waar ze wonen, hun plus- en minpunten. Dan kunnen ze die aan mij geven en dan geef ik die vervolgens weer aan jou, dan hoeven ze je niet elke keer lastig te vallen met vragen of mensen wel geschikt zijn," stelde ze voor. Eleanor keek Fearghus aan en zag lust in zijn ogen, honger naar bloed. "Ga jij anders wat drinken, dan regel ik de rest wel." Ze wilde het beste voor hem, ze kon zich ook wel voorstellen dat het zwaar was om de leider te zijn, dat alle lastige beslissingen bij jou werden neergelegd en iedereen veel van je verwachtte. Doordat ze afgeleid was rook ze Seth's aanwezigheid pas toen hij al binnen was en plots voor haar neus stond. "Fearghus. Elly," groette Seth hun en Eleanor voelde haar wangen alweer voor de tweede keer kleuren en wendde gauw haar blik af.
"Elly.. Je ziet er weer betoverend uit, als altijd," hoorde ze Seth er nog aan toevoegen en toen ze vanuit haar ooghoeken naar hem keek zag ze nog net zijn grijns verdwijnen. Ze wist niet zo goed hoe ze zich bij het compliment moest voelen en hield daarom maar haar mond. Fearghus maakte een opmerking over kloppen en ze gaf hem groot gelijk, zelfs Fearghus kwam niet zomaar bij haar binnenvallen. Erg veel zin om de discussie aan te horen had ze niet, daarom deelde ze mee dat ze zich maar even ging aankleden en liep de kamer uit, de twee achterlatend.. Eleanor ging de badkamer weer in waar haar kleren al klaar lagen. De zon scheen dan wel niet, het was nog wel een warme en benauwde dag. Daarom had ze gekozen voor een kort spijkerbroekje en een bloesje. Eerst trok ze een schone lingerie aan en vervoglens haar kleren, ze deed nog een riem en wat armbanden om en droogde haar haar grotendeels met een handdoek. Nadat ze ze geborsteld had liep ze terug naar haar slaapkamer waar de twee nog waren en concludeerde dat ze zich sneller dan normaal gesproken had weten aan te kleden. Zwijgend leunde ze tegen de muur aan en begon aan een losse visgraatvlecht in haar haren. Eleanor richtte zich weer tot Fearghus. "Is er trouwens nog iets? Anders ga ik even langs de anderen," vroeg ze hem.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

April Emerson
Varkensvlees? Shit, dat is waar ook. "Ehm, ik zal het even checken." Snel scan ik de minuscule lettertjes op het pak, maar ik vind niets. "Nee, het is een vegetarische saus. Geen varkensvlees dus." Ik glimlach naar Fayah, die met een frons in de verte staart. Even ben is het doodstil in de kamer, dan lijkt ze op te schrikken uit een soort trance en knikt ze snel naar de woonkamer. "Erg creatief ingericht." Ik glimlach weer, om het onverwachte compliment deze keer. "Dankjewel. Het is geen architectonisch hoogstandje ben ik bang, maar het kan er mee door. Hoe dan ook, wat zeg je van vegetarische macaroni en een simpele salade?" Nog voor dat ze ook maar haar mond open heeft kunnen doen wordt er op de deur geklopt. Ik zucht, omdat ik nog steeds niet heb gegeten, en glimlach vermoeid. "Ik ben zo terug." Snel loop ik langs Fayah heen de gang in, en open de deur. Verbaasd kijk ik naar Leah, die met haar fotografeerspullen voor de deur staat. "O, hoi, Leah. Hoe is het?"

Seth D'Allessio
Bij de opmerking dat ik moet kloppen rol ik even met mijn ogen. "Oké, ik geef toe dat het niet het toppunt van goede manieren was om zonder kloppen binnen te komen. Gebeurt niet weer, promised." Terwijl Eleanor zich om gaat kleden luister ik fronsend naar Fearghus. "Ons ras? Voor zover ik weet behoren wij drieën nog steeds tot de volbloed vampiers, en die dingen die jij wilt werven niet. Luister Fearghus, vampiers die eens mensen waren zijn zwak en nutteloos. We hebben ze niet nodig." Eleanor komt de kamer weer binnen lopen, maar ik houd mijn blik op Fearghus. Zijn ogen staan vermoeid, en de dorst naar bloed is er duidelijk in af te lezen. Ik weet wel dat hij het zwaar heeft, maar hij is niet voor niets de leider. Hij behoort zich ook zo te gedragen. Eleanor verbreekt de stilte en ik wend mijn blik af. "Ik ga ook maar weer eens. Nu we minder bloed kunnen drinken zal ik mijn nachtrust hard nodig hebben."

Kan in de beginpost trouwens nog komen te staan dat Fearghus de eigenaar is van appartement 502? Alvast bedankt. (:

Fearghus Robbins.

Een rode kleur maakte zich meester over zijn irissen, terwijl een biologische klok in zijn lichaam begon af te tellen. Hij had nu nog ruim een uur om aan bloed te komen, voordat hij de controle over zijn lichaam verloor. Een uur leek op zich lang, maar het was al wel vaker nipt geweest. Een enkele keer was hij daadwerkelijk zijn controle verloren, waardoor hij als een door de duivel bezetten persoon door de bossen zwerfde op zoek naar bloed. Vaak kon hij zich later niets meer herinneren van wat voor schade hij had aangericht. Enkel de personen – die er bij lagen als door een wolf aangevallen – brachten nog kleine stukjes herinnering bij hem boven. De stem in zijn hoofd ging nu onophoudelijk door. ‘Fearghus, bloed!’ ‘Fearghus, bloed!’ Alsof hij een enorme kater had van een nachtje goed stappen. Zijn blik ging naar Eleanor toen ze aan hem vroeg of ze formulieren zou maken voor de nieuwe leden. “Ja, doe maar. Het gaat vooral om de min- en pluspunten.” Zij had nu in ieder geval een taak, dan was dat weer een zorg minder aan zijn hoofd. Kort keek hij haar sierlijke lichaam na, voordat hij zijn blik op Seth richtte. “Ik mag hopen voor jou dat het niet weer gebeurt.” Sprak hij kil tegen de jongen over het feit dat hij onbeschoft zomaar het appartement was binnen komen vallen. Hij probeerde zijn lichaam en geest zoveel mogelijk nog bij hem te houden, om fouten te voorkomen. “Ja, ons ras, Seth.” Hij haalde een keer rustig adem om zijn gedachten op een rijtje te krijgen, wat nu nogal stroef verliep. “We hebben ze wel degelijk nodig. Dat zie je misschien nu nog niet in, maar dat besef zal later goed genoeg tot je doordringen. Tot die tijd doe je gewoon wat ik je opdraag, zonder van die onzinnige vragen te stellen.” Sprak hij tegen de jongen. Dat hij wel degelijk ouder was dan Fearghus deed Fearghus weinig. De jongen moest gewoon naar zijn gezag luisteren, als dat in hield dat hij dit soort vragen niet meer mocht stellen dan was dat zo. Klaar. Punt. Uit. Zijn blik schoot weer naar Eleanor, bij het horen van haar woorden. Een glimlach verscheen op zijn gezicht door de kleren die ze droeg. “Nee, Eleanor. Ga maar langs bij de andere, kom me vanavond vertellen hoe het is gegaan.” Rustig stond hij recht, terwijl zijn tong eens over zijn scherpe hoektanden heen gingen. Het was maar goed dat er voor het menselijk oog niets raars was te zien aan hem, afgezien van de kleur van zijn ogen. Het zou alleen maar vervelende vragen opwekken, die hem nu bovendien ontzettend veel tijd zouden kosten. Waardevolle tijd. Door de vragen werd het jagen moeilijker, hoe onwetender de mens hoe beter. Hij liep de slaapkamer uit, in de deuropening bleef hij nog even staan en keek over zijn schouder naar Seth. “Slapen doet wonderen.” Het was waar, vampieren leefden dan wel volledig op bloed, wat hun levendig hield, toch was slaap goed voor hun. Of in ieder geval voor Fearghus, als hij een aantal uur goed had geslapen bezat hij nog meer energie dan na enkel een portie vers bloed. Zodra hij het appartement had verlaten richtte hij zijn blik op de grond. Op de gang liepen namelijk mensen rond, en die hoefde niet te weten dat zijn irissen waren verkleurd. Zijn handen stak hij in zijn zakken, terwijl zijn passen hem automatisch naar het trappenhuis voerde. Soepel liep hij alle trappen af, totdat hij via een deur direct naar buiten toe kon. Zijn neus pikte ondertussen de ene na de andere lekkere bloedgeur op, waarvan hij de verleiding probeerde te weerstaan. Pas toen hij een lekkere geur in een steegje rook sloeg hij toe.

---

Stand up when it's all crashing down.

Ik reageer later in de avond/morgen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Bij mij wordt 't ook morgen. /Slopende toetsweek.

---

No growth of the heart is ever a waste

Was ziek + geen inspriatie hier, nog even nadenken dus voordat ik morgen wat post ;]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hehe, dan wacht ik nog maar even op jullie posts, want ik ben gewoon een beetje lui

Komt d'raan! :]

Vyra - Vampier.

Welke idioot verzint nu een verbod op varkensvlees eten? Duidelijk heeft de heer Allah of Mohammed, of hoe die gast in vredesnaam mag heten nog nooit een goeie speklap gehad. Vegetarische saus. Prima, heb ik dat ook eens geproefd. Ik knik en glimlach.
'Ik weet dat ik lastig ben, het spijt me. Ik dank je voor de moeite.'
Op dat moment wordt er op de deur geklopt. Er wordt opengedaan en een heerlijk zoete mensengeur dringt mijn neusgaten binnen. Verdomd, waar heb ik deze ellende aan te danken? Ik moet alles op alles zetten om dit nieuwe meisje niet letterlijk te bespringen. Ik voel het slijm door mijn keel glijden, erger dan de ergste honger die ik ooit als mens heb ervaren. Ik wil haar, ik wil haar, ik wil- STOP! Vyra, hou je kop erbij.
'Oh hoi Leah.' Zo heet ze dus. Handig. Misschien dat ik uit kan vogelen in welk appartement ze zit, dan kan ik haar altijd een bezoekje brengen. De gedachte alleen al. Mijn ogen fonkelen bij het idee dat deze twee meisjes gewoon binnen handbereik zitten. Ik hoef me maar even in te spannen en ik heb ze.
Op dat moment hoor ik een ver gestommel, wat me uit mijn moordlustige fantasie haalt. Half ten goede. Ik verneem een geur. Een vampiergeur. Mijn ogen schieten wijd open en ik zet van schrik een paar stappen naar achteren. Oh nee! Het is Fearghus zelf! Wat doet hij hier? Verdomme, dit kan een probleem opleveren. Niet dat ik me afvraag of hij me zal herkennen als Vyra, maar of hij me uberhaupt zal herkennen. Ik was namelijk van plan de smoes te gebruiken dat Fearghus me heeft aangesteld voor deze job tegen de andere vampiers. Maar hoe kan ik dat doen als hij hier is? Klote, dit gaat fout.
Wat nu? Hem in geval van nood proberen te overtuigen dat ik toch echt een clanlid ben en in het ergste geval glashard liegen? Ik heb geen andere keus. Als ik me wil bewijzen moet ik offers brengen. In het ergste geval verbrand ik levend. Been through worse.
Dan besef ik dat de twee jonge vrouwen me onderzoekend aankijken. Kennelijk heb ik me net iets te opvallend gedragen.
'Ik eh.. ik bedacht me dat ik nog helemaal geen schoolspullen heb,' zeg ik zacht. Frankly enough is dit nog niet eens gelogen.

---

No growth of the heart is ever a waste

Sorry, vandaag ga ik het echt niet redden Ö
Was vergeten dat ik vanavond voor school weg moet!
En ik moet ook nog toetsen leren!

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

hier nog een keer
ook sorry van mij maar ik stop een tijdje met rpgen door persoonlijke redenen. Misschien kom ik terug maar dat zie ik dan wel.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!