• De vampiers begonnen steeds meer uit te sterven, er werden geen nieuwe vampiers meer aangemaakt of geboren en er was een stel vampierjagers die vastberaden waren elke vampier die op hun pad kwam te doden. Zo ging het door, tot er nog één clan overbleef. Zij leefden in een ondergrondse stad. Alleen volbloedvampiers konden de weg naar of uit de stad vrijmaken, die weg was een lange tunnel naar de oppervlakte en aan het uiteinde was hij dicht, hij kon enkel geopend worden door volbloedvampiers. Je had twee soorten vampiers. Volbloedvampiers en gewone vampiers, de eerste soort was geboren als vampier en hadden speciale krachten, vaak hadden zij ook de hogere rangen in een clan, de tweede soort waren vampiers die ooit mens waren geweest en waren veranderd, zij bezaten geen krachten.

    Op een dag kwam de leider van de clan met een idee om nieuwe vampiers te rekruteren, hij zou een groepje meenemen boven de grond en zich mengen tussen de mensen. Aangezien vampiers niet lang in de zon konden besloot hij ze mee te nemen naar Lee Village, een klein stadje waar de zon haast nooit scheen. Het plan was om zich in een appartementencomplex waar voornamelijk studenten woonden te vestigen en ze moesten in contact komen met de mensen. Kijken wie er geschikt waren om vampier te worden, ze moesten sterk en sluw zijn en doorzettingsvermogen hebben. Alleen die mensen zouden ze rekruteren en meenemen naar hun ondergrondse stad, op die manier zou hun ras niet uitsterven.

    De leider had enkel niet gedacht aan de gevolgen van het naar buiten gaan van de vampiers. Hij had niet ingezien dat sommigen misschien wat zouden gaan voelen voor de mensen, hun voedsel. Dat er vampiers waren die dit als hun kans zagen om de leider zijn plek in te nemen of dat hij de leden van zijn clan in contact bracht met vampierjagers. What will they do?


    Kort Samengevat.
    Je speelt in deze RPG een vampier die lid is van de clan en mee mag op de missie om nieuwe leden te rekruteren. Naast een vampier kan je ook een gewoon mens zijn die woont in het appartementencomplex of een vampierjager. Houd er rekening mee dat het studenten zijn, sommigen wonen samen, anderen alleen. Ze hebben een baantje en moeten zelf koken, schoonmaken en ga zo maar door.

    Lijstje.
    Volledige naam:
    Leeftijd: Min. 18.
    Soort: Vampier (+ rang en volbloed/gewone vampier), mens, vampierjager.
    Innerlijk:
    Uiterlijk: Alleen foto is ook goed.
    Het plan: Wat vind jouw vampier van ’t idee om nieuwe leden te rekruteren?
    Vampierverhalen: Gelooft jouw mens de verhalen?
    Extra:

    Personages. (je mag er max. 4 hebben)
    Leider vampiers: GoldenWing Fearghus Robbins - 21 / 292
    Volbloed vampiers (Max. 3):
    Endure Eleanor Reigns - 21/98
    Vluuv - Seth D'Allessio - 25/421

    Gewone Vampiers:
    Fauvism Myrvah Lauraelya - 18/25
    C18 Vy (Vyra) Raze - 22

    Mensen:
    Endure Sky Leah Morgan - 19
    StoryBelle Colibre Hyperia - 19
    StoryBelle Rain Williams - 21
    Vluuv April Emerson - 20

    Vampierjagers:
    Mentha Aleeah Yasmine Meracle - 18.

    Hun appartementjes. (In een appartement kunnen meerdere mensen wonen!)
    Het eerste getal is de verdieping, dus bij 302 is het op de 3e verdieping.
    205: Sky Leah Morgan, mens.
    206: Seth D'Allessio, vampier.
    309: Eleanor Reigns, vampier.
    411: April Emerson, mens.
    502: Fearghus Robbins, vampierleider.

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 3 nov 2011 - 17:12 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Het leeft dan toch nog. x)


    Stand up when it's all crashing down.

    Vyra - Vampier.

    Ik zit in de kamer verscholen en hou me doodstil. Wat nu? Wachten en hopen dat Fearghus verdwijnt, of mijn beste kansen wagen? Mijn hart zou in mijn keel schieten als het nog klopte, want zijn geur wordt met de seconde sterker. Hij is hier in de buurt. Mijn blik schiet naar de gesloten deur. Als één van die meiden nu de deur open gooit, is het over. Ik besluit alle gene overboord te gooien en kruip onder de lakens, om mijn geus nog meer te maskeren. Vampiers hebben een beter reukvermogen dan honden en dat is zowel een vloek als een zegen. Nog steeds verstopt onder de dekens ga ik mijn opties na. Hoeveel kans is er dat hij me zou kunnen herkennen? Vampiers hebben dan wel een goed reukvermogen, ze hebben geen olifantengeheugen. We kunnen in honderden jaren simpelweg niet alle mensen of vampiers die we ontmoeten opslaan in onze hersenen. Ik kan hem eventueel zeggen dat ik van een Arabische clan afkomstig ben. Ik glimlach. Ja, dat is niet eens zo'n slecht idee. Ik heb een jaartje of vijf in Saudi-Arabië rondgezworven en daar genoeg vampiers ontmoet. Ik kan hem zeggen dat de clan hier ook een cel heeft zitten en ik gestuurd ben om Fearghus te helpen, als dank. Maar als dank waarvoor? Ik heb de Arabische clan nooit horen praten over banden met de clan van Fearghus. Dit gaat lastig worden. Misschien een beroep doen op zijn verleden? Daar weet ik te weinig van. Hoe minder ik hoef te liegen, hoe beter.


    No growth of the heart is ever a waste

    Sorry Ö School, drukte, ziek zijn = dit vergeten.

    Eleanor Reigns
    (Lol, slim, niet eens aangedacht)
    Ze zag de blik van Myrvah killer werd toen ze de bladzijde omsloeg en Eleanor haar wenkbrauwen wipte kort omhoog in verbazing. Toch zei ze dat het wel zou lukken en Eleanor knikte. "Mooi, dat was alles," zei ze met een glimlachje als wijze van afscheid en richtte zich toen op Rain. "Zeg, heb je zin om me de stad te laten zien?" vroeg ze gemaakt vriendelijk, het was een mooie mogelijkheid om hem te leren kennen en te beslissen of hij geschikt zou zijn. Ze gluurde vanuit haar ooghoeken even naar Myrvah en toen weer terug naar Rain. Hij woonde hier immers al langer en het was een mooi excuus, ze leerde trouwens ook meteen de omgeving een beetje kennen en wie wist had Rain wel een paar geschikte vrienden. Ze tuitte kort haar lippen terwijl ze nadacht en onderdrukte een zelfvoldaan glimlachje, het was een goed plan vond ze zelf. Simpel, dat ook, ze hoefde zich enkel aardig voor te doen en hoe erg ze mensen ook haatte, dat was wel te doen. "Dus,w at zeg je ervan?" Ze keek Rain aan en streek kort een lok haar achter haar oor.

    Ik had heel goed voorgneomen te reageren, maar meot eten, dus Leah komt helaas straks..


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Fearghus Robbins.

    Halverwege de gang stond hij stil. Zowel voor hem als achter hem was niemand te bekennen, dat was mooi. Nu had hij de kans om beter de geur in zich op te nemen, waardoor hij meer en meer bevestiging kreeg dat het een andere vampier was. Hij wou net in de richting lopen van een deur die zich aan zijn rechterhand bevond toen de geur verdween. Niet helemaal, maar het grootste deel. Een hele kleine hoeveelheid geur bleef nog over, maar dat was te weinig om te ruiken van welke plek het kwam. Een zucht verliet zijn keel terwijl hij zijn blik over de deuren aan zijn rechterhand liet glijden. Achter 1 van die deuren bevond zich een vampier, maar hij wist niet achter welke deur. Frustratie stak de kop op terwijl hij naar de eerste mogelijke goede deur aan zijn rechterhand liep. Zonder er goed bij na te denken klopte hij aan, toen er na een aantal minuten wachten nog geen reactie kwam van de andere kant van de deur liep hij traag naar de volgende deur. Ook hier klopte hij aan, kennelijk behoorde het appartement toe aan April en Marianne, tenminste dat zei het bordje naast de deur. Het duurde niet lang of er kwam gestommel vanaf de andere kant van de deur, wat hem een glimlach op zijn gezicht bezorgde. Nu moest hij alleen nog een smoes bedenken waarom hij binnen zou mogen komen. Misschien een dringende vraag? Maar wat voor 1 dan? De minuten die het duurde voordat de deur werd geopend benutte hij goed. Toen de deur dan uiteindelijk open ging glimlachte hij naar het meisje dat hij zag. “Hee, dit is toch niet het appartement van Seth?” Het was een slechte vraag, maar alles om zich zelf binnen te krijgen. Hij moest achterhalen of de vampierengeur hier vandaan kwam. De geur rook hier iets sterker dan op de gang, maar niet heel veel. Toch hield hij hoop, hij zou de vampier vinden.


    Stand up when it's all crashing down.

    Vyra - Vampier.

    Zwijgend lig ik in het bed. Ik heb de grootste moeite de verschillende geuren te kunnen onderscheiden. Wanneer is het veilig? Wanneer kan ik weg? Ik doe mijn best me kalm te houden. Rustig, Vyra. Alles is onder controle. Alles is ond- Er klinkt geklop op de deur, wat me bijna aan hartaanval bezorgt. Wie is dat? Toch niet die vervloekte Leah weer? Haar geur maakt echt de slechtste lusten in me los. De deur wordt opengedaan. En op dat moment ontploft er een bom in me waardoor niks anders kan dan als verstijfd de conclusie ontvangen: hij is hier! Fearghus staat aan de deur! En wat nu? Ik kan de deur niet uit schieten en het raam uit springen. Dan heeft hij me gezien! Oh Jezus, ik zit zwaar in de penarie. Heel voorzichtig steek ik een deel van mijn hoofd boven de dekens uit. Ik moet weg, maar waarheen? Ik zit letterlijk als een rat in de val. Mijn blik schiet naar de flesjes parfum. Op hoop van zegen. Ik schiet overeind, gris één van de flesjes van de plank en smijt die op de grond. Ik knijp mijn neus dicht om de akelig penetrante geur te blokkeren, kruip gauw weer onder de dekens en hoop op het beste. Met veel mazzel weet dat mijn geur te blokkeren. En zo niet, dan ben ik ten dode opgeschreven. Ik denk namelijk niet dat hij dan nog in eventuele smoezen trapt. Het is op z'n minst verdacht als een vampier zichzelf vergast met parfum.


    No growth of the heart is ever a waste

    April Emerson
    Net voordat Leah kan antwoorden wordt er opnieuw op de deur geklopt. Ik zucht en sla mijn ogen op. "Een momentje, ik ben zo terug." Ik glimlach vermoeid naar Leah en loop met de komkommer die ik wilde schillen en het schilmesje in mijn handen naar de deur. Waarom komt iedereen net vandaag langs? Eerst dat gedoe met Marianne, dan Leah, nu weer iemand.. Ik werp een blik op de klok. Eigenlijk had ik al in bed moeten liggen. Morgen bij de training ga ik hier voor boeten, denk ik terwijl ik lichtelijk geïrriteerd de deur open. Ik kijk op, recht in de ogen van een lange, knappe jongeman. "Hee, dit is toch niet het appartement van Seth?" Ik knipper even met mijn ogen, verbaasd door de knappe verschijning voor mijn deur, en schud mijn hoofd. "Nee, het spijt me... Ik ken niemand die Seth heet." Ik glimlach naar de jongen. Ik heb hem hier nog niet eerder gezien, maar ach, dat zegt niet veel. Misschien is hij nieuw, misschien is hij me gewoon nooit opgevallen. Dat kan ik me overigens niet voorstellen, met zo'n knap hoofd als het zijne, maar het is mogelijk.

    Seth D'Allessio
    Met een geïrriteerde frons neem ik de papieren aan en been het appartement uit. Godsamme, dit wordt meer gedoe dan ik had gedacht. Terwijl ik de formulieren netjes dubbel vouw en wegstop in mijn jasje begin ik de trap af te lopen. Gelukkig is het maar één verdieping naar beneden. Morgen zal ik eerst maar eens wat doen aan die zooi in mijn appartement, voor ik aan onze taak begin. Ik snuif weer minachtend en duw de deur open. Het stinkt hier nog naar het mens dat hier woonde. Iets van aftershave en natuurlijk de geur van bloed. En verder een hele hoop muffigheid. Ik sluit de deur, haal de papieren weer tevoorschijn en leg ze op een bijzet tafeltje. Ik knip het licht aan en trek mijn blazer uit. Ik drink nog een glas water in het kleine keukentje en trek de gordijnen dicht. Het is lang geleden dat ik echt heb geslapen, maar ik kan er maar beter weer aan wennen.

    Fearghus Robbins.

    Zijn ogen registreerde hoe ze een paar keer knipperde voordat ze zijn vraag beantwoordde. Ze was duidelijk van hem onder de indruk, wat een kleine grijns op zijn lippen deed verschijnen. Het kwam hem maar wat goed uit, omdat hij zichzelf nu gemakkelijker het appartement zou kunnen binnen lullen. “Owh .. “ De grijns verdween van zijn gezicht alsof hij teleurgesteld was dat Seth hier niet bleek te wonen. “Maar hij had nog zo gezegd dat hij in appartement 411 zou trekken.” Zijn ogen gleden even over haar gezicht heen, haar gezicht zag er zeker goed uit. Daar viel geen discussie over te houden. “Zou ik misschien even gebruik mogen maken van de telefoon?” Vroeg hij terwijl hij haar weer terug aankeek. Het was een mogelijkheid om zich zelf het appartement binnen te praten. “De batterij van mijn gsm is namelijk leeg en ik vraag me nu wel heel erg af waar Seth dan uithangt.” Uit zijn broekzak haalde hij zijn gsm die hij even voor haar neus hield. Het ding stond duidelijk uit, maar kon nog met gemak aan worden gezet. Al was dat niet de bedoeling. Ondertussen ving hij op hoe de vampierengeur weer verdween, waar parfumlucht voor in de plaats kwam. Was hij dan toch verkeerd? Zat er dan toch geen vampier in het gebouw? Hoe langer hij over die vragen nadacht hoe meer hij aan zichzelf begon te twijfelen. Toch zou hij doorzetten en er voor zorgen dat hij dit hele appartement had bekeken. Gewoon voor het geval dat. Alles deed hij er aan om te voorkomen dat zijn clan gevaar liep. Zijn wenkbrauwen trok hij vragend op terwijl hij naar het meisje keek, wat de naam April of Marianne droeg.


    Stand up when it's all crashing down.

    Sorry, ben al een week niet lekker..

    (Ps. Komkommer moet je niet schillen xd)

    Sky Leah Morgan
    Toen ze samen met April in de keuken stond peerde Marianne er ineens tussenuit, even keek ze haar verbaasd naar maar richtte zich toen weer op het eten. "Hoe gaat het met je studie?" vroeg April, terwijl Leah een pan met water vulde en die vervoglens op het gasfornuis zette. "Wel goed hoor, ik-" ze zweeeg toen de deurbel ging en keek April na die verdween om open te doen. Leah bleef alleen achter en ging amar verder. Terwijl ze wachtte tot de macaroni gekookt was besloot ze maar verder te gaan aan de salade. Ze waste de sla en deed hem in zo'n bak om sla te drogen, ze vond de slazwieper altijd al grappig. Nadat ze de sla in een bak had gedaan, sneed ze tomaat en komkommer en deed dat bij de salade. Nu nog dressing, ze zocht in kastjes en trof verschillende flessen aan. Ze kon er zomaar wat overheen gooien, maar dat leek haar niet zo'n goed plan. Ze liep naar de hal waar ze April zag staan. "Hé April, welke sladressing moet er over de sla heen?" vroeg ze en toen viel haar blik op de jongen in de deuropening. "Oh hé, nieuw hier?" vroeg ze nieuwsgierig, omdat ze hem nog nooit had gezien.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Sorery, hijs kort, maar goed Ö Ziek dus.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Wij schillen het wel altijd, lol :'D Toen ik klein was en voor het eerst bij iemand at waar ze de komkommer niet schilden was ik echt gechoqueerd :p Maar het kan gewoon allebei, hehe :3

    April Emerson
    "De telefoon? Ja, tuurlijk." Ik glimlach. Mobieltjes houden er inderdaad altijd op precies het verkeerde moment meer op. Heel herkenbaar. Ik zet een stap op zij zodat de jongen binnen kan stappen. Dan hoor ik ineens Leah's stem en verschrikt kijk ik op, alsof ik me betrapt moet voelen omdat ik met een knappe jongen sta te praten. "Sladressing, hm.. Ik weet niet, volgens mij hebben we eigenlijk alleen balsamico, maar misschien vindt Fayah dat niet lekker dus..-" Ik stop met praten omdat ik merk dat Leah haar aandacht al lang niet meer bij mij heeft, maar naar de nieuwe jongen kijkt. "Oh hé, nieuw hier?" vraagt ze op haar onbeschaamde, vrolijke Leah manier. Op dat punt lijken we totaal niet op elkaar: Leah is extravert en een echte doener, iets wat ik bewonder en wat me tegelijkertijd kan irriteren. Over het algemeen is het echter wel prettig, omdat er nog wel eens ongemakkelijke stiltes vallen als ik in mijn eentje een gesprek heb met iemand die ik niet goed ken.

    Seth D'Allessio
    Met een geïrriteerde frons neem ik de papieren aan en been het appartement uit. Godsamme, dit wordt meer gedoe dan ik had gedacht. Terwijl ik de formulieren netjes dubbel vouw en wegstop in mijn jasje begin ik de trap af te lopen. Gelukkig is het maar één verdieping naar beneden. Morgen zal ik eerst maar eens wat doen aan die zooi in mijn appartement, voor ik aan onze taak begin. Ik snuif weer minachtend en duw de deur open. Het stinkt hier nog naar het mens dat hier woonde. Iets van aftershave en natuurlijk de geur van bloed. En verder een hele hoop muffigheid. Ik sluit de deur, haal de papieren weer tevoorschijn en leg ze op een bijzet tafeltje. Ik knip het licht aan en trek mijn blazer uit. Ik drink nog een glas water in het kleine keukentje en trek de gordijnen dicht. Het is lang geleden dat ik echt heb geslapen, maar ik kan er maar beter weer aan wennen.

    Doe trouwens maar kamernummer 211.



    Volledige naam: Shannon Winters.
    Leeftijd: 19
    Mens/Vampier: Mens.
    Karakter: Shannon is een vrij rustig type. Ze praat niet snel in grote gezelschappen maar 1 op 1 kan ze een hele hoop vertellen. Shannon kan heel enthousiast over van alles praten maar zal in het begin weinig informatie over haarzelf los laten. Pas wanneer ze de ander kent begint ze meer over haar leven te vertellen. Ze is vrij vast van standpunt, als ze eenmaal een mening heeft gevormd dan is het moeilijk om die te veranderen. Shannon weet goed hoe ze voor zichzelf moet opkomen, dat heeft ze in de afgelopen jaren wel geleerd.
    Denkt zo over vampierverhalen: Het idee dat er vampieren bestaan geeft haar toch wel kippenvel. Al is ze wel in voor de uitdaging om er achter te komen of ze werkelijk bestaan.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 15:51 ]


    Stand up when it's all crashing down.

    Ohja, ik ging iedereen GB'en hè? :"D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ja, slimmerik. ;p


    Stand up when it's all crashing down.

    Het zijn er nou niet erg veel.. :<


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Volgens mij wordt de soort ook steeds unieker.


    Stand up when it's all crashing down.