[RPG] BitterSweet - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 19:09 ]

everything, in time

Euh, Drake kent niemand, heb ik het idee :'D

Let it come and let it be

Aw, poor guy :']
Njah, we kunnen wel doen dat de vampieren elkaar misschien niet echt persoonlijk kennen, maar wel van naam/gezicht, en sowieso wel Eric erkennen als hun leider of iets. Anders wordt het moeilijk om mensjes te ontvoeren

Alle vampieren kennen elkaar volgens mij wel x'D I mean..
Er is niks voor niks een leider

En volgens mij herkennen vampieren elkaar ook aan geur? Aangezien ze bloed kunnen ruiken en in mijn hoofd zit dan altijd het ideeën dat vampiersbloed anders ruikt x]

[ bericht aangepast op 24 sep 2011 - 15:00 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oké, mooi ^^

Mij maakt het niet uit, :'D

Let it come and let it be

Vassili - Mens.

'Oh een feest.. omdat het kan, zo zeggen Nederlanders het toch?' zeg ik met een glimlach. 'Dank je voor het organiseren. Het kostte vast veel tijd en moeite om het op te zetten.' Ik schenk haar een bescheiden glimlach en wandel tussen de mensen door, op zoek naar een plekje waar ik van mijn fles kan genieten. Ik vind een - wonder boven wonder - lege tafel en neem plaats. Rustig en beheerst neem ik een paar slokken.
'Hé, doe mij eens een slokkie,' hoor ik ineens iemand zeggen. Ik kijk op van de dansvloer, recht in de ogen van een jongen. Hij is sterk en gespierd en wordt vergezeld door een meisje en twee anderen. 'Nou, waar wacht je op. Op mooi weer?' Hij gebaart dat ik de fles moet geven.
'Daar bij de bar kun je een fles halen,' zeg ik en wijs. 'Dat weet ik ook wel slimmerik, maar ik wil een slokje van jou.' Hij is duidelijk niet meer nuchter. Wat hulpeloos probeer ik Jaspers' aandacht te vangen, maar hij heeft het te druk met dansen.
'Dat krijg je niet,' zeg ik luchtig. 'Oh nee? Wedden van wel? Ik heb je wel in de klas zien zitten, studentje. Trekt z'n bek niet open. Ben je een autist of zo?' Ik kijk hem wat verbaasd aan, heb moeite om het Nederlands te volgen. 'Hé, ik vroeg je wat,' sist hij en grijpt me ineens vanuit het niets vast. Nu gaat er een schakelaar om.
Ik sta op, ga recht voor hem staan en omklem zijn vuist met mijn hand.
'Je laat me los, begrepen? Ik geef je één kans.' Het groepje begint honend te lachen terwijl mijn ogen vuur spugen. 'Eén kans. En dan? Wat ga je dan doen, jochie? Terug naar Moedertje Rusland?' Een ander grist de fles wodka van tafel en neemt een slok.
'Goed spul, dat houden we.' De enorme jongeman grijnst en laat me los. 'Kom, we gaan,' zegt hij en draait zich om. Heel kort blijf ik staan, tot ik het stel achtervolg en de jongen op de schouder tik.
'Jij hebt iets wat van mij is. Geef me die fles terug.' 'Je heb lef. Ik haat lef.' Nog net op tijd zie ik de vuistslag van de jongen aankomen. Ik grom kwaad en grijp hem zo hard als ik kan vast. Met een slimme beweging gooi ik hem over mijn schouder op de grond. Nog net blijft de tafel gespaard. Een ander zet de aanval in en probeert me van achteren te tackelen, maar met één dodelijk harde vuistslag weet ik hem te vloeren. Hij valt voor mijn voeten neer. De mensen op de dansvloer zijn opgehouden en kijken me geschokt aan. Eén van roept: 'Goed zo, hun verdiende loon!' 'Ik..' Stamel ik en neem afstand. Ik zie nu pas wat mijn blinde waas van razernij heeft aangericht.
'H-het spijt me,' mompel ik.

No growth of the heart is ever a waste

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Mijn aandacht werd getrokken door iets, alle mensen leken zich opeens op iets te richten en ik wou weten wat het was. "Ben zo terug," mompelde ik tegen Lisa en wurmde mezelf tussen de mensenmassa door om te zien wat er zo bijzonder was. Ik zag een stel jongens die leken te bekvechten om een fles wodka, ik trok even mijn wenkbrauwen op en wist één van hun te herkennen. Als ik het goed had heette Hij Vassili, Vasalli.. Hoe het ook was, volgens mij kwam hij uit Rusland, dat had ik gehoord althans, want ik had hem zelf nog nooit gepsorken, maar enkel gezien op afstand en dingen over hem gehoord. Ik had altijd gedacht dat hij een watje was, een sul die over zich heen liet lopen, maar dat bleek niet zo te zijn. Toen de jongens er met zijn fles wodka van door wilden gaan zette hij zijn achtervolging in, er volgde een vuistslag en het volgende moment gooide Vassili een jongen van het stel over zijn schouder op de grond. Er kwam een kort gevecht en niemand deed iets, niemand mengde zich in zulk soort dingen, dat was zeldzaam. Zo plots als het begonnen was, was het ook weer voorbij en Vassili leek nu pas in te zien wat hij gedaan had en toen zag ik de jongen in hem die ik dacht dat hij was, want hij mompelde zachtjes dat het hem speet. Dat gaf iedereen net het duwtje in de rug om weer verder te gaan met wat ze aan het doen waren, terwijl ik nog even bleef staan kijken. Vreemd. Hij was blijkbaar een van die mensen die je niet gauw opvielen, de grijze muisjes.. Maar als je hem boos maakte veranderde hij bijna in een woest beest. Ik liep naar Vassili toe en keek hem aan. "Alles oké?" vroeg ik, hij had flink wat klappen gekregen, maar de jongen die net van de grond opkrabbelde leek er erger aan toe te zijn.
"Vassili, toch?" vroeg ik vervolgens terwijl ik mijn aandacht weer op hem richtte.
"Ik wist niet dat je dat in je had," voegde ik er toen nog aan toe en kon het niet laten kort te grijnzen, hij had me namelijk echt verbaasd.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik denk inderdaad dat sowieso iedereen Eric moet kennen, aangezien het de leider is. En vampieren herkennen denk ik ook sowieso andere vampieren?

everything, in time

True, probably ruiken ze wel wie mens en wie vampier is ^^

Eric Northman - vampierleider.
Vanaf een afstandje bekeek ik het gevecht tussen twee, voor mij onbekende, mensenjongens. Op mijn gezicht was een kleine grijns te vinden en ik grinnikte even naar April. De ene jongen die de ander op de grond had gesmeten was perfect. Net als de gelegenheid, aangezien bijna iedereen rond de twee in een kring stond.
'Dit is onze kans,' fluister ik tegen April op een toon die alleen vampieren kunnen horen. Opnieuw neem ik haar pols en stap samen met haar de kring binnen.
'Vanaf nu nemen wij dit feest over. Geen paniek, dit kan allemaal zonder problemen als jullie gewoon netjes meewerken,' vooral dat laatste kwam er enorm sarcastisch uit. Ik genoot hier echt enorm van en wilde dat April dit ook zou doen, in mijn ogen was ze mijn leerlinge. Ik voelde zeker wat voor haar, op een bepaalde manier. Maar dit onderdrukte ik, dat paste niet bij mijn karakter, mijn ego.

Lisa Sky Morgan
'Nee, wacht, ik loop mee!' riep ik nog, maar ze was al weg. Toch liep ik achter haar aan en zag hoe twee mensen in gevecht waren. Beide kende ik ze alleen van gezicht, verder niet. Ik moest echt meer gaan socilizen.
Als Sky, vooruit dan, Leah na het gevecht op een van de mannen afstapt, ben ik er best trots op dat ze dat doet. Zij durfde het.
Plotseling stapte er een enorme man de kring ik. Hij was enorm groot en vergeleken met mijn kleine lengte, was hij een reus. Zelfs zijn stem was zwaar en zijn blijk straalde een enorme kracht uit.
Angstig zette ik een kleine stap richting Sky. Was dit soms een overval? Ik keek om me heen of iemand begreep wat er aan de hand was, maar niemand leek het te snappen, wat me alleen maar angstiger maakte.

everything, in time

April Emerson - Vampire
Ik schrik even als ik merk dat er een gevecht gaande is. Nu al? Fronsend draai ik me om, maar ik zie al snel dat het slechts mensen zijn. Verbaasd sla ik ze gade. "Dit is onze kans." hoor ik dan zacht in mijn oor, en wederom loopt er een rilling over mijn rug. Weer pakt Eric mijn pols en ik volg hem naar het midden van de kring. Meteen zijn alle ogen op ons gericht, en ik recht mijn rug opnieuw. "Vanaf nu nemen wij dit feest over. Geen paniek, dit kan allemaal zonder problemen als jullie gewoon netjes meewerken." De sfeer slaat om in minder dan een paar seconden, en iedereen begint geschokt en bang te fluisteren. Een kleine glimlach komt op mijn gezicht. Arme, onwetende mensen. Hun angst, de bloedgeur en Eric die me nog steeds vasthoudt geven me een fijne kriebel in mijn buik. "Wat is uw plan? Zoeken we meteen hier degenen uit die geschikt zijn?" zeg ik zacht, en ik kijk naar Eric, die duidelijk staat te genieten.

Vassili - Mens.

Ik voel me lichtelijk ongemakkelijk worden als iedereen me aankijkt.
'Dude. Waar the fuck heb je dat geleerd?' vraagt Jasper. Ik krijg de kans niet om te antwoorden, of een donkerharig meisje stapt mijn kant op. 'Alles oké?' hoor ik haar vragen. Ik knik zonder wat te zeggen. De jongen die voor mijn voeten ligt staat op. Ik gris de fles uit zijn handen. Hij kijkt me aan alsof hij een spook heeft gezien en maakt dan dat hij wegkomt.
'Vassili, toch?' vraagt ze. Ik knik. 'Eh, ja. Aangenaam,' zeg ik met een flauw glimlachje. 'Ik wist niet dat je dat in je had,' voegt ze gauw toe. Opnieuw glimlach ik.
'Ik wilde niet vechten, echt niet,' zeg ik bijna hulpeloos. Ik weet nu nog niet wat me bezielde. Het ging allemaal in een vreemde waas aan me voorbij, het leek alsof ik er zelf geen vat op had. Ik zucht kort. Allemaal te danken aan mijn opa, die me dit geleerd heeft op z'n oude dag.
Ineens komt een hoogblonde man de kring binnen gewandeld, met in zijn kielzog een jonge vrouw. Oh verdomme, het zal toch geen docent zijn? Straks krijg ik ook nog een schorsing aan mijn broek. But then again, wat doet een docent hier?
'Vanaf nu nemen wij dit feest over. Geen paniek, dit kan allemaal zonder problemen als jullie gewoon netjes meewerken.' Ik zet geschrokken een stap naar achteren. Ik graaf in mijn broekzak naar mijn mes en vloek vervolgens ingehouden in het Russisch als ik me bedenk dat ik het thuis heb gelaten. Mijn ogen schieten naar Jasper. Vassili, nu is niet het moment om de schijtebroek uit te hangen.
'Meewerken waaraan?' vraag ik aan de man. 'En wie zijn jullie? En wat bedoel je met 'geschikt?' Het laatste vraag ik aan de vrouw. Ik voel me verrassend kalm, terwijl er in me een enorme storm woedt. Iets zegt me dat ik op moet passen voor die kerel.

[ bericht aangepast op 24 sep 2011 - 18:09 ]

No growth of the heart is ever a waste

Stiekem is Drake verkouden

Let it come and let it be

hoi hoi iedereen! (:

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Omfg Sevda ik ging out om je post.:"D

En hoi!

everything, in time