• Onze missie was simpel, nieuwe leden rekruteren. Altijd waren wij de machtigste, onsterfelijke wezens geweest, de bloedzuigers, wezens van de nacht, moordenaars.. Maar ons ras begon langzamerhand uit te sterven en werd zwakker, iets wat niet mocht gebeuren! Toch kwam de afgrond steeds dichterbij. Er waren enkele mensen die achter ons bestaan waren gekomen doordat een aantal slordig te werk waren te gaan, ze hadden ons onverwachts aangevallen en een groot deel was omgekomen. Ze hadden ze de zon ingejaagd! De bruten.. En ook de andere bendes vampieren lieten ons niet met rust, continue vonden er nieuwe slagvelden plaats, terwijl we nu juist elkaar moesten steunen. We waren broeders, maar daar waren we allen te trots voor, vandaar dat we nu zelf stappen ondernamen.

    De leider was duidelijk geweest, we moesten ons mengen onder de studenten, het jonge, sterke mensvolk. We zouden in dezelfde lelijke, hoe noemde ze dat ook al weer? Containerwoningen? In ieder geval, we zouden bij ze gaan wonen, ook een baantje zoeken, doen alsof we een van hun waren en hun vertrouwen winnen.. En als het dan zo ver was, zouden we hun één van ons maken en zo ons ras nieuw, sterk vlees bieden. Een nieuwe generatie, jonge vampieren. We zouden ze trainen tot ze sterk genoeg waren om te vechten en te overleven, maar daarvoor moeten we ons eerst tussen hun mengen. Een zware opgave voor hongerige wezens van de nacht die continue verlangen naar heerlijk, zoet bloed.
    Het is oorlog.


    Met dank aan Simone voor de titel, inleiding, de cover en zo'n beetje het hele verhaal. Ik heb eigenlijk de eer om het topic aan te maken. :'D

    DE REGELS:
    - Je kunt altijd meedoen, vraag voor een korte inleiding als je het niet meer begrijpt. Een samenvatting kan sowieso altijd "aangevraagd" worden, mocht je de draad kwijt zijn.
    - Geen perfecte personages.
    - Meerdere personages mogen, maar niet meer dan vier, het moet natuurlijk wel duidelijk blijven.
    - Geen andere personages doden/verkrachten/datsoortdingen zonder zijn/haar toestemming.
    - Niet voor andere personages reageren, kleine beslissingen mogen maar geen gesprekken voeren voor een andere personage.
    - Niet zomaar stoppen, we begrijpen het als je geen tijd en/of zin meer hebt, maar wees dan even zo beleefd om dit te melden en dan schrijven we een mooi einde voor je personage
    (dit kan zowel tijdelijk als definitief).


    INVULLEN:
    Naam:
    Leeftijd:
    Mens/Vampier:
    Uiterlijk:
    Karakter:
    (Vampier)Wat vindt jouw personage van het idee om nieuwe leden te rekruteren:
    Bevriend/vijand met vampiers/mensen:
    Extra:


    Lisa Sky Morgan, 18. June van Dalfsen, 19.


    Have fun. (:


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 19:09 ]


    everything, in time

    Daniel Possedon

    Hij luisterde aandacht naar zijn verhaal en kneep tenslotte in zijn schouder. "Het was vast moeilijk voor je geweest, maar geloof me. Een mens wil je niet als vriend hebben." Het laatste zei hij op een fluisterende toon. Hij wou echter niet dat iemand wat van hun gesprek hoorde. De reuk van Leah haar bloed kroop zijn neus in. Zijn ogen gleden naar haar richting, waar ze stond te bellen. Niet veel later liep ze terug naar binnen. Het kon hem weinig schelen met wie ze belde of wat ze binnen deed. Misschien had ze wel een danspartner gevonden. "Ik ga even naar binnen, Oliver." Bij die woorden stond hij op en begaf hij zich naar binnen. Meteen bonsde de muziek hard in zijn oren, net als de sterke drankgeur die hier overheerste. Adelaine zou een poetsvrouw mogen inschakelen. Liever haar huis, dan de zijne. Hij liep door de mensen heen en stopte bij de drankbaar. Hij nam een nieuwe fles wodka en dronk er onbeleefd een paar slokken van. Een beker had hij niet nodig. De vloeistof liep gemakkelijk zijn keel naar binnen.

    [ bericht aangepast op 22 sep 2011 - 20:49 ]


    En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

    Vassili - Mens.

    Nog voor ik wat heb kunnen zeggen staat Aria al bij de deur. Ze kan niet wachten om te gaan. Jasper lacht en geeft me een stomp.
    'Kijk, that's the spirit. Vanavond gaan we proberen jou dronken te krijgen, dude.' En wij volgen Aria de deur uit. Hoewel het buiten redelijk warm is, heb ik het ongelofelijk koud. Misschien had ik toch maar wat meer van die wodka moeten nemen. Desalniettemin zou dat niet echt handig zijn, gezien het feit dat alcohol en rijden niet goed samen gaan. We lopen richting het hart van de campus, waar Jasper na zich even te hebben georiënteerd, halt houdt.
    'Die straat in.' Gedwee volgen we hem, waarna het gepraat en de muziek ons verder leiden. 'Bingo. We zijn er.' Hij wil aanbellen, maar op dat moment komt er een groepje meiden naar buiten. Twee van hen begeleiden hun vriendin, die op het punt staat om over te geven.
    'Dat gaat alvast soepel,' mompel ik en volg Jasper naar binnen. 'Ik ga wat te drinken halen,' zeg ik tegen Aria en maak de weg vrij naar de bar. 'Als ik wat voor je mee kan brengen, wees zo vrij om het te zeggen.' En ik bestel voor de tweede keer vanavond een wodkaatje. Het spul komt aan als frisdrank en er is dan ook een royale hoeveelheid nodig om mij van de kaart te krijgen. Mijn blik glijdt naar de jongeman naast mij, die zonder moeite een hele fles wodka aan de lippen zet. En dan zit ik hier met mijn zielige glaasje. Ik grinnik bij mezelf. Het is toch hopeloos met je gesteld.
    'Ik wil ook graag een fles wodka,' zeg ik tegen de bardame, constaterend dat het goedkoper is dan keer op keer zo'n miezerig glaasje te halen.

    [ bericht aangepast op 22 sep 2011 - 20:55 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Adelaine Valetina Favré
    Ik loop naar de keuken en zie dan Daniel en Vassili staan. Nooit verwacht hun hier te zien, maar ach er zijn al veel mensen op het feest waarvan ik niet eens verwacht had dat ze zouden komen. Ik schud mijn hoofd en ril even als ik denk aan Daniel. Ik weet al dat er een paar vampiers aanwezig zijn en er heel veel mensen aanwezig zijn dus ik kan me al voorstellen hoe moeilijk het is voor die vampiers om niet iedereen leegtedrinken.
    "Hai." Zeg ik zacht
    Ik kijk naar Vassili, want wat Daniel doet boeit me eigenlijk niet.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    April Emerson - Vampire
    Snel stap ik de kamer uit, terwijl Erics diepe, fluweelzachte stem nog nagalmt in mijn hoofd. Met mijn gezicht verborgen in mijn handen loop ik mijn kamer in. God o god, wat ontzettend genant. Ik werp een korte blik in mijn manshoge spiegel, en kijk twijfelend naar wat ik zie. Mijn zwarte panty past goed bij mijn cremekleurige jurkje, maar is het niet wat te truttig voor een feestje? Het zal wel. Terwijl ik met mijn voortanden een gebroken nagel probeer bij te veilen wurm ik mijn voeten in een paar suède hoge hakken en werp handig mijn zachte sjaal af. Die is fijn en zacht voor thuis, maar te suffig voor een feest. Van de kleine kapstok in de hoek pak ik snel mijn jas, die ik omsla en dichtknoop, waarna ik zo vlug als ik kan naar Eric loop. Zelfs met hoge hakken ben ik nog korter dan hij is, wat me een ongeloofelijk klein en nietig gevoel geeft. Bovendien voel ik me een opgedofte poedel als ik zie dat hij nog steeds hetzelfde als altijd aanheeft, maar gelukkig zegt hij er niets van en houdt hij de deur voor me open. Ik glimlach en stap naar buiten. Terwijl ik mijn handen in mijn zakken steek en richting het appartement begin te lopen hoor ik ineens weer Erics donkere stem. "Wat je ook doet op dat feest, ik wil niet dat je met een mens praat." Verbaasd kijk ik zijn kant op, maar hij kijk me doodserieus aan. "Dat is een bevel." Even knipper ik met mijn ogen. "Maar.. Hoe kan ik dan nieuwe vampieren rekruteren?" Ik ga iets langzamer lopen, maar blijf hem aankijken. "Waarom moet ik mee als ik toch niet kan helpen?"

    Ariana mc glover

    Ariana wist al welke weg het was toch volgde ze de jongens braaf op de voet tot ze er waren. Ze besteede weinig aandacht aan de meisjes die anar buiten kwamen, omdat ze het zinloos vond. Ze was iemand van een simpele luie geest. Niet nodig, hoef je niet te doen.
    Toen ze binnen waren was de muziek lekker hard en waren er veel mensen. Natuurlijk kende ze niemand tot ze toch een bekend gezicht bij de bartafel zag. De jongen die de fles leeg leek te drinken. Ergens herkende ze de jongen van. Alleen wist ze niet meer waarvan? Ook al was ze vampier ze had een slecht geheugen. Wat ze zelf fijn vond. Zo kon je de mensen al snel niet meer herinneren die om je heen leefde. Alleen de belangrijken onthoude ze. ´Wacht ik haal zelf wel´ zei ze tegen Vassili. Ze wou een goed excuus hebben om te kijken wie die jongen was. Daarom liep ze ook naar de bartafel en pakte een glas bier. Daarna draaide ze zich naar de jongen toe. ´Ken ik jouw niet ergens van´ vroeg ze beleefd.


    Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

    Vassili - Mens.

    Tevreden neem ik de fles wodka aan. Ik bedenk me dat ik een stuk goedkoper uit zou zijn geweest als ik er gewoon eentje bij de supermarkt had gehaald, maar enfin, this'll do.
    Aria loopt me voorbij en zegt dat ze zelf wat te drinken haalt. Ze vertrouwt me dus echt niet. Ik slaak een zachte zucht, die in het niet valt bij de harde muziek en draai dan de fles open. Op het moment dat ik de eerste slok naar binnen heb gegooid hoor ik iemand hallo zeggen. Ik draai de dop weer op de fles en zie dat het Adelaine is.
    'Hoi. Eh.. ik weet dat ik niet was uitgenodigd, Jasper dwong ons min of meer om mee te gaan,' zeg ik voorzichtig en wijs naar de jongen met de blonde staart op de dansvloer. Wat onwennig peuter ik aan mijn bouwvakkersvest. Ik heb Adelaine niet vaak gesproken, maar naar mijn weten is ze een aardig iemand. 'Ter ere van wat vier je het feest eigenlijk? Dat heeft Jasper me niet gezegd. Straks ben ik hier zomaar zonder cadeau.' Het laatste zeg ik wat zacht en ik werp de blik op de vloer.


    No growth of the heart is ever a waste

    Adelaine Valetina Favré
    "Iedereen is hier gewoon gekomen zonder uitnodiging iedereen mag dus op dit feestje komen. Gewoon het is een feestje om niks." Zeg ik
    Hij wijst naar een dansende jongen met blond haar.
    "Het gaat best snel, voor je het weet is iedereen al op de hoogte van een feest." Zeg ik zacht
    Ik kijk even snel naar Vassili en weet dat iedereen beter dan mij een gesprek staande kan houden


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Naam: Lucille Alison McCallister, maar ze wordt vaker Lucy genoemdt
    Leeftijd: 19
    Mens/Vampier: Mens
    Uiterlijk:




    Karakter: Lucille is een lief en intilligent iemand, maar kan kattig zijn. Ze is een bemoeial en gedraagt zich soms erg wantrouwig. Ze is sportief, maar heeft ook wel haar luie momenten. Ze is dol op dichten en kan wel de hele dag ermee doorgaan. Ze heeft veel disicpline, maar weet ook wanner ze wat lol moet maken. Lucille is streng opgevoedt en kan dan soms nochal gemeen zijn. Ze is ongeduldig en zegt vaak dan ok: "Heb je ooit gehoord dat het onbeleefd is om mensen te laten wachten op je?" Overig is ze creatief en betweterig.
    Bevriend/vijand met vampiers/mensen: Bevriendt met sommige vampiers en sommige mensen. Ze gelooft dat vampiers bestaan en praat er de hele tijd over met haar beste vriendin, die eigenlijk van het bestaan weet(Adelaine). Ze is niet doorgeslagen en praat er ook alleen met haar beste vriendin(Adelaine) over.
    Extra: -


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Eric Middleton - vampier.
    Met grote passen liep ik door, we mochten geen tijd meer verliezen.
    'Ik wil eerst observeren. Ligt alvast de andere vampieren zo stilletjes mogelijk in, wie weet lukt het wel om iedereen op het feest te rekruteren. Later zullen we wel zien of ze nuttig zijn. Zijn ze dat niet, vermoorden we ze alsnog, zijn ze dat wel, dan zullen we ze verder trainen.'
    Nu pas keek ik April aan, nam haar pols en trok haar mee tot ze weer gelijk met mij liep.
    Het geluid voor ons laaide op, het was duidelijk dat het feest daar was. 'Ga jij maar voor, als ik gelijk binnenkom zal ik vast teveel opletten. Vooruit, je mag met mensen praten als ze tegen jou beginnen, anders niet. Als ze ernaar vragen ben ik je vriend, verder hoeven ze niets te weten. Nu, ga naar binnen.'


    everything, in time

    April Emerson - Vampire
    Ik blijf even staan terwijl hij snel doorloopt, maar als ik merk dat hij niet van plan is te wachten probeer ik hem in te halen. "Ik wil eerst observeren. Ligt alvast de andere vampieren zo stilletjes mogelijk in, wie weet lukt het wel om iedereen op het feest te rekruteren." Iedereen? Is dat niet wat te ambitieus? Ik wil al wat zeggen, maar Eric loopt weer verder en terwijl ik op mijn lip bijt probeer ik hem tevergeefs bij te houden. Het loopt nu eenmaal niet gemakkelijk op hoge hakken. "Later zullen we wel zien of ze nuttig zijn. Zijn ze dat niet, vermoorden we ze alsnog, zijn ze dat wel, dan zullen we ze verder trainen." Pas na die woorden draait hij zich daadwerkelijk naar me om, en weer zet ik grote ogen op als hij me aan mijn pols mee trekt tot ik naast hem loop. Ik zak zo diep mogelijk weg in mijn jas om mijn rode hoofd te verbergen en loop ondertussen snel verder, als een kindje dat bij de hand wordt gehouden door zijn moeder. "Vooruit, je mag met mensen praten als ze tegen jou beginnen, anders niet. Als ze ernaar vragen ben ik je vriend, verder hoeven ze niets te weten. Nu, ga naar binnen." Terwijl ik de eerste stappen in de voortuin van het huis zet draai ik me, met nog steeds die verdomde blos, om naar Eric. "Vriend in de zin van.. bevriend, toch?" Meteen na het stellen van de vraag schaam ik me en ik draai me alweer om naar het huis, klaar om de feestdrukte in te stappen.

    Sky Leah Morgan ~ Mens.
    Hij streek met zijn hand door mijn haren en ik duwde zijn hand zachtjes weg. "Ik heb nog niet genoeg bier op om dat toe te staan, Drake Porter Dawn," zei ik.
    "In tegendeel, je bent nog beter gezelschap als dat ik zou denken," zei hij vervolgens. Hij kwam mij iets te dichtbij, tijd om hem te smeren. Ik mocht hem wel, daar lag het niet aan, maar ik voelde me altijd zo zenuwachtig worden als mensen zo dichtbij kwamen.. "Ik ga maar eens kijken of Lisa er inmiddels is, ze kent hier niemand.. Ik zie je nog wel hè." Ik draaide me om en liep de keuken uit, inderdaad, daar was Lisa. "Lisa!" riep ik en liep naar haar toe. "Dus je bent toch gekomen," zei ik met scheef grijnsje tegen haar en woelde een keer door haar haren. Ze was maar een jaartje jonger maar ze voelde echt als mijn jongere zusje.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Eric Middelton -ikwilsteedsNorthmanzeggen- - vampier.
    'Ja natuurlijk als vriend, wat anders?' Wat een belachelijke vraag was dat. Ik wachtte tot April naar binnen was gestapt, voordat ik dat ook deed. We vielen niet eens op, blijkbaar was iedereen te druk met feesten. Ik walgde er van, die overblije stemming en al die positieve energie. Er moest actie komen. Oorlog, geen vriendschap. Weg met de "voor eendjes, geen oorlog" - mentaliteit.
    Ik kon me hier echt enorm over opwinden en baldden mijn handen daarom al snel tot vuisten, gelukkig wist ik me in te houden. Vanuit mijn ooghoek hield ik April in de gaten, ik had haar misschien geen duidelijke instructies gegeven, maar om eerlijk te zijn wist ik nu ook niet goed hoe ik moest beginnen. Zou ik gewoon het hele feest overnemen? Het rook hier zo heerlijk sterk naar bloed, ik zou al deze mensen ook kunnen ontvoeren als voedselvoorraad en de sterkste eruit kunnen pikken voor mijn leger.
    Eric, je bent echt geniaal. Het scheelde niet veel, of ik had mezelf een schouderklopje gegeven. Ik boog me voorover zodat mijn kin bijna op Aprils schouder rustte en fluisterde in haar oor: 'Plan is veranderd, ligt de vampieren nog steeds in, maar we rekruteren niet meer iedereen, alleen de sterkste. De rest sluiten we op in de kerker voor voedsel.'


    Lisa Sky Morgan
    Dolblij draaide ik me om toen ik Sky's stem horen en deed gelijk mijn haar goed, terwijl ik haar een dodelijke blik toe wierp. Niemand kwam aan mijn haar.
    'Eindelijk! Ja, ik had geen zin om de hele tijd alleen thuis te zitten.' Even keek ik rond. 'Wie zijn al die mensen? Hoe heb je die allemaal zo snel leren kennen?' Ik was er jaloers op dat zij zoveel mensen in zo'n korte tijd had leren kennen, dat wilde ik ook kunnen!
    Ik weet niet wat het was, maar er voelde iets niet goed op dit feest. Er was iets raars aan de hand, maar volgens mij was ik de enige die er zo over dacht, want de rest was gewoon gezellig met iemand aan het praten. Misschien was ik gewoon paranoïde, of was ik nou zo jaloers, dat ik wilde dat het feestje zou mislukken? Nee, zo was ik niet.
    Ik schudde mijn hoofd om mezelf terug op aarde te brengen en keek Sky met een kleine glimlach aan. Nog steeds voelde ik me wat verraden door haar. Ze had immers wel tijd voor anderen, maar niet voor mij.


    everything, in time

    Sky Leah Morgan ~ Mens.
    "Waarom was je dan niet eerder gekomen?" vroeg ik toen ze vertelde dat ze geen zin had om de hele tijd thuis te zitten, maar meteen daarna vroeg ze al hoe ik al die mensen kende. "Hoe? Je weet toch dat ik iedereen gewoon ken, al is het maar van naam. Ik heb ze gewoon leren kennen op eerdere feestjes, in de discotheek, terwijl ik boodschappen deed.." Ik haalde mijn schouders nonchalant op. "Je moet er gewoon wat meer op uit, Lisa." Ik zweeg even en keek haar aan, ze leek na te denken. "Ben je nou nog steeds boos omdat ik niks met jou ging doen? Lisa, ik moest echt een opdracht voor school maken.. Maar net toen ik begon aan een tekening kwam Daniël en die joeg de eenden weg waardoor ik niet verder kon." Waarom legde ik haar überhaupt een verklaring af? Ik had toch geen misdaad gepleegd? Ze moest zich niet zo aanstellen. "Geniet nou maar gewoon van het feest, pak een biertje en leer wat mensen kennen," vertelde ik haar, alhoewel het eerder als een bevel klonk.


    Ooowh nice, vampieren komen in actie :Y)


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Drake Porter Dawn
    Ik keek toe hoe Leah de benen nam. 'Godverdomme,' mompelde ik. Ik leunde tegen de dichtsbijzijnde muur en liet mezelf naar beneden glijden, terwijl ik enkele slokken van mijn bier nam. 'Vrouwen zijn zo... Onmogelijk!' Ik verlangde naar mijn meisjes aan de bar in het café, D'emain. Hoewel... Waarom moest ik me steeds vermaken met de vrouwen zonder inhoud? Waren de werkelijke mensen soms te moeilijk voor me? Mijn nagels zonken in de muur. Er hoopte zich wat agressie op, ik werd gek. Iedere dag hetzelfde, en nu had ik eens een kans op wat afwisseling, verpest ik het in nog minder dan 10 minuten. Well done, Drake.


    Let it come and let it be

    Even een vraagje: Kennen alle vampieren elkaar? :3

    April Emerson - Vampire
    Natuurlijk, stom van me. Hoe had ik ook wat anders kunnen denken. Ik stap de deur binnen en trek mijn jas uit, die ik ergens bij een stapel andere jassen prop. De geur van drank, zweet en parfum, maar bovenal bloed, komt me tegemoet en met een glimlach wrijf ik in mijn handen. Dit wordt leuk, zelfs als ik niet tegen mensen mag praten. Eerst maar eens de rest inlichten over Erics plannen en dan kan ik gaan dansen. Ik stap de drukte al in om de andere vampieren te zoeken als ik zijn zware stem weer hoor. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat zijn gezicht slechts een paar centimeter verwijderd is van het mijne, en ik voel zijn haar kriebelen in mijn nek. Al mijn hoop dat mijn blos weer verdwenen zou zijn is onmiddelijk weg. "Plan is veranderd, ligt de vampieren nog steeds in, maar we rekruteren niet meer iedereen, alleen de sterkste. De rest sluiten we op in de kerker voor voedsel." Ik knik en werp nog een blik op hem. Het is duidelijk te zien dat hij er naar uit kijkt dit te doen. Ik mag het niet verpesten. Ik haal diep adem, recht mijn rug, en loop de drukke menigte in, op zoek naar vampieren.

    [ bericht aangepast op 24 sep 2011 - 13:22 ]