[RPG] BitterSweet - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 19:09 ]

everything, in time

sorry Ariana moet ook maar niet zo lief dalijk doen.

Ariana mc glover

Rustig knikte ze toen Vassili zei dat ze weg moesten gaan. Ze had besloten hem te helpen en dat zou ze nu ook doen. Ook al reageerde hij bot tegen haar en zouden ze nooit meer vrienden worden dacht ze zelf ze zou het toch doen. Want ook al vermoorde ze mensen om zelf te overleven ze had altijd het gevoel dat sommige levens je beter niet kon nemen. Levens die nog iets moeten doen. Maar andere vampieren hadden dat niet zo snel, net als eric. Door de vraag van Vassili begonz e ook te denken waarom? Waarom was dit gebeurt? Ze kon weinig bedenken. Vooral een gerucht dat er een oorlog zou komen en vampieren dus andere vampieren moesten werven spookte door haar hoofd. Ze geloofde het gerucht alleen niet zo erg. Al leek die wel het logischt hier.
Zelf zou ze niet zo snel doen bij iemand. Diegene moest het dan eerst verdienen in haar ogen. Misschien wkam dat nog steeds omdat ze het zag als een goed ding.
Opeens schrok ze uit haar gedachtes toen Vassili zei dat ze treuzelde. Ze gromde kort en sprong soepel langs hem. ´We kunnen het beste naar een supermarkt gaan´ zei Ariana droogjes. Ze merkte zelf wel dat het vreemd klonk maar ze konden nu het beste in kopen doen voorals ze komen. Ondertussen probeerde Ariana goed te luisteren of er iemand aan kwam.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Daniel Possedon

Hij volgde Leah met zijn blik en ging zitten op een stoel. Met gestrekte hand nam hij een glas en vulde hij die met wat water. Hij schoof het naar het meisje toe. "Jullie zijn geloof ik zussen, is het niet?" begon hij over een ander onderwerp. Pas later beantwoordde hij haar vragen. "Leah is een speciaal iemand en aangezien jij nauw aan haar hart lig, kon ik niet anders dan jou ook te redden." Zei hij gedeeltelijk eerlijk. Leah was speciaal, maar niet op vlak van liefde. Op vlak van voedsel en bloed.

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Ik hoorde wat Lisa vroeg en zuchtte zachtjes, ik moest toegeven dat ik ook wel nieuwsgierig was, maar ik ging het niet vragen. "Leah is een speciaal iemand en aangezien jij nauw aan haar hart lig, kon ik niet anders dan jou ook te redden," antwoordde hij. Ik liep verder de woonkamer in en trok een wenkbrauw op. "Speciaal hmm?" merkte ik droogjes op terwijl ik plaatsnam op de bank alsof ik thuis was. "Dus ik ben speciaal, maar krijg geen drinken aangeboden? Lekker dan," zei ik en keek met klein uitdagend grijnsje Daniels kant op. Vervoglens richtte ik me weer op Oliver die nog altijd met zijn gitaar zat. "Speel je goed? Laat eens wat horen." Ik was nieuwsgierig, die mensen die op onze feesten speelden waren niet altijd goed, er woonden hier niet heel veel muzikale mensen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Vassili - Mens.

'Naar een supermarkt,' herhaal ik. 'Om meer bier in te kopen voor het feest zeker,' voeg ik er sarcastisch aan toe.
'Ik weet niet wat je van plan bent, maar een plan opzetten om ze uit hun klauwen te redden lijkt me een beter plan.' Verdomme, waar ben ik in terecht gekomen? Wat een hel. Ik veeg met een hand langs mijn gezicht en zucht even.
'Ik ben weg hier,' zeg ik en loop gehaast de weg op. Maar waar moet ik heen? Wie weet zijn ze nu de omgeving wel aan het afzoeken naar mij, om eigenhandig met me af te rekenen voor die actie met het mes. En wat voor plan zou dat dan in vredesnaam zijn? Ik voel me kwetsbaar zonder mijn mes. Haastig stap ik door, de duisternis in. Geen idee waarheen, maar ver van hier.

No growth of the heart is ever a waste

Oliver Poxerd.

De woorden die werden gesproken liet hij langs zich heen gaan, zijn aandacht lag volledig bij zijn gitaar. Toen die weer zuiver klonk glimlachte hij even licht. De stemmer zette hij uit. Zijn blik ging even over de gezichten die zich nu bevonden in zijn kamer. Hierdoor ving hij nog net op dat Daniel zei dat Leah speciaal was. Hij kende zijn vriend te goed om te weten dat die het over bloed had, niet over liefde. In gedachten lachtte hij daar om. Oliver zijn ogen schoten naar Leah toe toen ze vroeg hij wat wou spelen. “Het ligt eraan wat je goed vindt.” Beantwoordde hij haar vraag. Even keek hij twijfelend naar Daniel voordat hij iets begon te spelen. Hij wou namelijk niet de prooi van zijn vriend afpakken, enkel doordat hij muziek speelde. Zijn lange vingers gleden soepel over de snaren heen, de gitaar produceerde zuivere klanken. Langzaam ging hij helemaal op in het nummer. Het was vrij bekend, tenminste voor hem. Pas toen hij de laatste noten had gespeeld keek hij op naar zijn publiek. Als eerst ging zijn blik naar Leah toe. “Wat vond je ervan?” Vroeg hij nieuwsgierig. De enige die zijn muziek eigenlijk hoorde was Daniel, hij was wel benieuwd naar wat anderen ervan vonden.

Stand up when it's all crashing down.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
"Het ligt eraan wat je goed vindt," antwoordde hij en begon vervolgens te spelen. Zwijgend luisterde ik naar de muzikale klanken die de kamer vulden, me heel kort even wisten mee te sleuren. Nou, dít vond ik dus wel goed. Niet gewoon goed, erg goed! Niet dat ik hem dat ging zeggen, ik was geen ster in complimenten geven, tenzij ze sarcastisch waren. Lisa wist dat maar al te goed, wanneer in de laatste jaren had ik haar voor het laatst een compliment gegeven? Ik wist het echt niet meer en het was dan ook bijna een heilig moment als ik het wel deed.
"Wat vond je ervan?" De vraag was duidelijk aan mij gericht, ik zweeg even terwijl ik nadacht over hoe ik het ging brengen. "Het was wel aardig," zei ik toen, zonder te laten merken dat ik het echt heel mooi vond. Stiekem was ik zelfs een beetje jaloers dat ik niet zo kon spelen. Het leek me heerlijk je eigen muziek te kunnen maken, maar nee hoor, ik was goed in tekenen. Ik moest er blij mee zijn, het was niet iets wat je echt aanleerde.. Je had het of je had het niet, maar ik kon er nou niet bepaald een feestje mee opleuken. Even schoten mijn ogen naar Lisa, als ze haar mond maar hield, hij hoefde niet te weten dat het bijzonder was dat ik een compliment gaf. Als hij het zag als een uitdaging ging hij misschien meer oefenen om beter te worden.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oliver Poxerd.

Hij knikte na haar woorden, het was wel aardig. Dat betekende dat hij beter was dan sommige anderen maar toch nog niet goed genoeg. Al was hij blij met het compliment. Een glimlach sierde even zijn gezicht voordat hij zijn aandacht weer op de gitaar vestigde. Daarnet had hij een vrij rustig nummer gespeeld, dus was het nu tijd voor een actiever nummer. Net als voorheen ging hij op in de klanken die hij met behulp van de gitaar produceerde. Hij kon nog net voorkomen dat hij zacht mee begon te zingen. Dat deed hij echt enkel als hij alleen was, zelfs Daniel had hem nog nooit horen zingen. Hij was daar dan ook een stuk onzekerder over dan over het piano of gitaar spelen zelf. Zodra het nummer was afgelopen maakte hij een soepele overgang naar een ander nummer. Dit liet hem nou alles vergeten. Dat had het altijd al laten doen, daarom was het zijn houvast. Zodra het slecht ging kon hij met muziek zichzelf weer oplappen, zodat hij zich weer sterk kon voordoen. Vooral in het verleden had dat vaak goed voor hem uitgepakt.

Stand up when it's all crashing down.

Kuch ik sla met Eric een stukje over, omdat het anders te lang duurt. Hij heeft nu de meeste mensen van het feest kunnen opsluiten, op degene die gevlucht zijn na natuurlijk.(:

Eric Middleton - vampierleider.
Nu de meesten mensen van het feest veilig achter slot en grendel zaten, hé nu klinkt het net of ik er niets slechts me bedoelde, kon ik me concentreren op de rest. De mensen die waren ontsnapt en de verraders. Mijn plan liep nu al niet meer gesmeerd en dat irriteerde me enorm. Ik balde mijn handen tot vuisten en ademde een paar keer diep in en uit, om te kalmeren voor ik April opnieuw bij me riep. God, wat moest ik toch zonder haar.
'Vind ze,' siste ik. Toen ik begon met praten viel het me op dat ik nog niet zo rustig was als ik dacht. Ik hoefde verdomme ook helemaal niet rustig te zijn, ik had alle redenen om kwaad te zijn. We waren tenslotte verraden! 'Vind de missende mensen en de verraders die ze hebben geholpen! O, ze zullen spijt krijgen dat ze mij hebben verraden. Veel spijt,' mijn mondhoeken krulden omhoog bij het idee dat ik hen straf mocht geven. Ik wist al precies wat de straf zou zijn als ik ze zou vinden, De Dood. En ik stond bekend om die straf. Mijn manier van De Dood was namelijk zeer, hoe zeggen ze dat? Sadistisch.

everything, in time

Ariana mc glover

Ariana zeg dat het geen zin had om achter hem aan te gaan. Daarom draaide ze er ook maar om. Als hij haar hulp niet wou dan maakte het haar weinig uit wat het met hem gebeurde. Het was alleen jammer dat ze nu haar leven op het spel had gezet voor niets. Toch haalde ze haar schouders omhoog. Ze wist het uiteindelijk wel te redden hoopte ze. Rustig draaide ze zich rond en bedacht wat ze nu ging doen. Iedereen op de campus was nog in paniek van het hele voorgeval dus ze zouden weinig aandacht aan haar besteden. Ze was maar een kleine vampier/meisje. Er waren weinig mensen die daar op lette. Daarom besloot ze maar gewoon te zoeken naar wat eten omdat ze iemand anders dalijk gewoon zou gaan aanvallen. En dat wou ze niet. Ze wou alleen mensen doden die het verdienden.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Ik weet niet hoe ik dit ga doen.
Ik wou terug komen als het rustig was hier, maar dat is het niet.

Van mij mogen jullie met Drake doen wat jullie willen, Laat 'm maar dingen zeggen en dergelijke, its up to you guys. Af en toe kom ik terug op Q voor mijn verhaal en dan reageer ik gelijk hier wel weer. Ondanks alles ben ik dit wel blijven volgen

Let it come and let it be

Das wel jammer, in ieder geval bedankt voor 't zeggen ;]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Srry dat ik best lang inactief was
Adelaine Valetina Favré
Je moet hier blijven, dan ben je veilig zegt een stemmetje in mijn hoofd.
"Adelaine het zal allemaal goed komen."Zeg ik tegen mezelf
Maar nee, dat ís een leugen want het zal niet zo 1,2,3 goedkomen en die vampiers laten me ook niet zomaar gaan.
"Vassili!" Roep ik
Ik weet dat het volslagen nutteloos is, maar misschien lukt het me wel om te vluchten en ik wil iemand hebben die teminste niet zo zwak is als ik ben. Ik weet dat als we vechten, we nog een toekomst als mensen kunnen krijgen.
"Stop, Adelaine je wilt zelf een vampier worden."Mompel ik
Als dit mijn lot is, dan ben ik niet bang en dan ga ik me ook niet verzetten. Misschien móét ik wel vampier worden...

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

April Emerson - Vampire
Terwijl ik nog steeds snak naar adem voel ik hoe de wond langzaam dicht trekt. Het is stil in de woonkamer, omdat iedereen intussen weg is, en als een eenzaam hoopje ellende zit ik op de vloer. Bibberig sta ik op en strijk mijn kleren glad. Vampiers mogen dan wel sneller helen dan mensen, de pijn blijft even sterk en hevig. Gelukkig is mijn wond al weer aan het genezen, en het enige dat me er nog aan herinnert is het beurse gevoel als ik er langs strijk en de grote, donkerrode vlek op mijn jurkje. Net als ik mezelf weer bij elkaar geraapt heb komt Eric binnen lopen, en verschrikt kijk ik om. Ik kom overeind en recht mijn rug, in de hoop dat niet al mijn eer naar de klote is. "Vind ze." sist hij, en zijn normaal gesproken warme en donkere stem is nu slechts kil en vlak. "Vind de missende mensen en de verraders die ze hebben geholpen! O, ze zullen spijt krijgen dat ze mij hebben verraden. Veel spijt." Bij het laatste klinkt zijn stem zo sadistisch dat ik nog een rilling over mijn rug voel lopen, en snel knik ik. "Ik... ik zal er voor zorgen, Eric." Ik glimlach en knik nog een keer bevestigend. "Ik zie u straks weer." Na die laatste zin draai ik me om en ren de tuin in, nu de geuren van de gevluchte mensen en vampiers nog vers zijn. Vrijwel meteen vang ik verschillende geuren op, waaronder die van Yevgeni, maar ik besluit het leukste voor het laatst te bewaren. "Vassili!" hoor ik dan een bange mensen stem roepen, en met een glimlach ren ik de richting in waar het geluid vandaan kwam. Al snel zie ik het silhouet van een mensenmeisje en hoor wat ze in zichzelf mompelt. Glimlachend leg ik een hand op haar schouder, en kijk ik haar geschrokken gezicht. "Dus.. Je wilt een vampier worden, hm? Daar kan voor gezorgd worden, liefje."

[ bericht aangepast op 2 okt 2011 - 19:28 ]

Adelaine Valetina Favré
"Dus... je wilt een vampier worden,hm? Daar kan voor gezorgd worden liefje." Zegt de vampier die me had gewurgdt
Ik gil van de schrik en draai me naar haar toe.
"Misschien...ja oké noem me maar een gek." Zeg ik
Als ik vampier wordt, help ik de vampieren die mijn vader haat. Achja ik heb ook een hekel aan mijn vader, dus hij mag een hekel hebben aan wat ik wil worden.
"Gaat het, ik zag dat je net nog heel wat bloed verloor?" Vraag ik

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Vassili - Mens.

Na een zenuwslopende tocht kom ik aan in het park. Mijn zintuigen staan op scherp, uit elk bosje lijkt wel een vampier te komen, elk geritsel is wat verdachts. Wat moet ik nu? Ik kijk nog eenmaal achterom, maar besef me dan dat het vampiermeisje me niet achterna is gegaan. Ik snuif even geërgerd. Supermarkt. Wat moesten we in godsnaam bij een supermarkt? Een wapenwinkel plunderen lijkt me een beter idee. Maar dan krijg ik pas op m'n flikker: m'n pa wordt woest als hij erachter komt dat ik wapens heb gejat en in de gevangenis word gegooid. Het laatste wat ik wil is een strafblad. Ik slaak een zucht. Onderduiken. Onderduiken tot ik een goed plan op touw heb. En waar beter heen te gaan dan naar Fred? Ik glimlach kort even en zet het weer op een lopen. Mijn kameraad weet op alles raad en het is een raadsel waarom hij nog nooit heeft meegedaan aan het beste idee van Nederland. En, last but not least: hij heeft een schuilkelder.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

No growth of the heart is ever a waste