[RPG] BitterSweet - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 19:09 ]

everything, in time

Adelaine Valetina Favré
Oliver komt de keuken in en ik draai me om naar hem.
"Wat is daar binnen gaande?" Vraagt Oliver
"Eric en April nemen het feest over. Er is al iemand leeggezogen." Antwoord ik zacht
Ik ben niet het beste gezelschap en ik weet dat Oliver niet me wil praten. Althans dat denk ik.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

April Emerson - Vampire
Ik negeer het meisje achter me en luister naar Daniel. Zijn toon wekt mijn achterdocht op, maar hij weet dat hij problemen krijgt als hij iets doet dat Eric niet zint, dus hij zal zich vast niets in zijn hoofd halen. "Je hoeft me geen mevrouw te noemen, Daniel. Ik vertrouw erop dat je deze meisjes onder je hoede houdt tot iemand anders het van je over kan nemen.. Alvast bedankt, in ieder geval." Ik glimlach even naar hem, en ook naar de mensen. Dan draai ik me om en loop de woonkamer weer in, waar nog steeds een angstige, gespannen sfeer heerst. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Yevgeni, maar ik besluit geen aandacht aan hem te besteden nu. Ik loop op Eric af en probeer mijn coole, rustige gezicht te behouden. "Bent u klaar om te gaan?" vraag ik zacht, met mijn blik op zijn gezicht gericht.

[ bericht aangepast op 25 sep 2011 - 20:53 ]

Eric Middleton - vampier
'Neem ze mee, allemaal. Ik heb buiten een leger vampiers klaarstaan, niemand kan nu meer ontsnappen. Neem ze allemaal maar mee,' zei ik tegen April terwijl ik zelf al begonnen was mensen naar buiten te lokken. Voor elk mens stond er buiten een vampier klaar om hem/haar mee te nemen, zo kon er niemand meer ontsnappen. Opnieuw grijnsde ik en liep terug naar April.
'Het gaat zo goed, eerst dit feest, daarna dit land en al snel zal heel de wereld van ons zijn! Althans, van mij, maar jij mag natuurlijk af en toe helpen. God, ik ben briljant, gewoonweg briljant!'

Lisa Sky Morgan
'Sky, geen tijd voor geklets! We moeten nu echt gaan!' Ik liep vast een stukje vooruit en keek om de hoek van het huis. Overal stonden mensen, vrijwel allemaal in het zwart. Volgens mij waren dit ook vampieren, wat betekende dat we zaten ingesloten. Ik wil inschatten hoeveel het er ongeveer zijn, maar voor ik het weet kijk ik recht in de ogen van een man met een lange, zwarte paardenstaart. Zijn ogen zijn al net zo donker. Hard duwde hij me tegen de muur aan en greep me bij mijn keel, waardoor ik niet meer in staat was mijn zus te roepen.
'Wilde je ontsnappen, popje?' vraagt hij half sissend. In blinde paniek, stikken was immers een van mijn grootste angsten, stak ik de vork ergens neer. Nu durfde ik mijn ogen, die ik had dichtgeknepen, pas weer te openen en zag dat ik de vork ik een van de ogen van de man had gestoken. Hij had me nu wel losgelaten en terwijl hij hard schreeuwde van de pijn, rende ik terug achter het huis. 'Sky, help!' gilde ik, er vrijwel zeker van dat de vampier niet veel later de hoek om zou komen.

everything, in time

Adelaine Valetina Favré
Ik weet wat er nu gaat gebeuren, maar ik kan het niet alleen stoppen. Misschien wil Leah me helpen, maar dat betwijfel ik. Gevaar,pijn en vampieren. Ja eerst worden we allemaal naar buiten gedreven, daar staan vampiers op ons te wachten en dan bijten ze ons, doorstaan wij helse pijn en dan zijn we vampieren.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

April Emerson - Vampire
Ik beantwoord zijn brede grijns met een verlegen glimlach. "Het gaat zo goed, eerst dit feest, daarna dit land en al snel zal heel de wereld van ons zijn!" Ons? Betekent dat dat hij ons als een team ziet? Een duo? Een paar? "Althans, van mij, maar jij mag natuurlijk af en toe helpen." Oh, never mind. "God, ik ben briljant, gewoonweg briljant!" Ik knik en glimlach enigzins geforceerd. "Het was inderdaad een goed idee om dit te doen. Gefeliciteerd." Dan draai ik me om naar de weinige mensen die nog in de kamer staan, waaronder Yevgeni. "Kom je, mens?" vraag ik zacht, maar met een glimlach. Het zal vast niet lang meer duren voor hij ook een vampier is, tenzij hij niet bij Eric in de smaak valt. Dat zou jammer zijn, want hij is dapper en zag er zeker niet zwak uit.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Daniël wrikte het mes uit mijn handen en tilde me zo door het raam, even was ik te verbaasd om wat te zeggen, tot hij weer begon te spreken. Een zwak excuus, maar het klonk zo eerlijk.. "Eric is niet goed wijs. Hij zou jullie zo doden," eindigde hij zijn verhaal. Wantrouwend keek ik hem aan en duwde Lisa opnieuw achter me, ik voelde me ineens heel naakt zonder dat mes. "Wie zegt dat jij dat niet gaat doen?" vroeg ik hem bits, plots kwam zijn vriend erbij en vroeg wat er gaande was. Adelaine was ons allen vooor en legde uit dat Eric het feest overnam. Ik wilde me net omdraaien om wat tegen Lisa te zeggen toen ik zag dat ze weg was. "Lisa?" vroeg ik verbaasd en voelde een paniekgolf naar boven komen, gelukkig kwam ze net teruggerend, maar ik paniek. Ze gilde om hulp en toen ze ibj me was sloeg ik mijn armen om haar heen. "Wat is e-" de woorden bleven in mijn keel stokken toen ik mensen de hoek om zag komen, onze kant op. Ze zagen er onguur uit en ik vermoedde dat het vampieren waren, ik slikte en keek toen Daniel strak aan.
"Als je het nog goed met me wilt maken is het nu je kans," zei ik hem, zonder mijn blik van die van hem te wenden. Hij had niks voor niks zijn excusus aangeboden, toch?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Daniel Possedon

Hij keek nar de bende vampieren en pakte de twee meiden hard vast. "Speciaal vervoer." knikte hij naar de vampiers in hun zwart pak. Zonder nog iets te zeggen, liepen ze verder. Ze wisten immers dat Daniel een vampier was. Daarbij zou hij de meiden wel iets aandoen, namelijk zich voeden. Ze waren niet veilig bij hem, dat dachten ze enkel. Hij keek naar Oliver die bij hem liep en was ergens opgelucht dat hij hier -bij hun- was. "Mogen we even in je huis Oliver?" vroeg hij vriendelijk. Ondertussen liet hij de meiden los. "Het is veiliger dat je bij ons blijft. Heb je dat begrepen? Als je wegvlucht, dan heb je geen enkele kans. Dan ben je meteen dood." Wist hij hun te vertellen, met een serieuze blik. Hij hoopte enkel dat Leah trouw aan hem bleef, voor zover ze dat nog kon. Want eigenlijk, vond hij haar een kostbaar iets. Hij had nu al zo lang achter haar aangezeten, dat hij haar niet zou loslaten. Het was zijn slachtoffer.

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Vassili - Mens.

'Leuk je te ontmoeten, Yevgeni. Excuseer me voor een moment.' Ze sprint er gauw vandoor, om vervolgens een paar meisjes terug te halen.
'Neem ze mee, allemaal. Ik heb buiten een leger vampiers klaarstaan, niemand kan nu meer ontsnappen. Neem ze allemaal maar mee,' zegt de blonde man tegen de vrouw bij zich. Een leger? Wat? Geschokt kijk ik hem aan. Ik moet wat doen, nu! Maar wat? Straks zijn we allemaal verleden tijd! Hij draait zich om naar de vrouw en begint zijn megalomane dialoog te houden. God, wat is die man een narcist. Mijn blik schiet van de man naar het mes in de muur. Ik heb maar één kans en één kans alleen.
'Het gaat zo goed, eerst dit feest, daarna dit land en al snel zal heel de wereld van ons zijn! Althans, van mij, maar jij mag natuurlijk af en toe helpen. God, ik ben briljant, gewoonweg briljant!' Met de rug staat hij naar me toe en tenzij hij ogen in z'n achterhoofd heeft, kan hij niet zien wat er achter zich gebeurt.
Kom op, Vassili. Je hebt maar één kans, benut hem goed! Met een ontzaglijke snelheid sprint ik naar de muur toe, ruk het mes eruit en gooi het met sterke, pijlsnelle worp naar de vampier zijn rug.

No growth of the heart is ever a waste

Adelaine Valetina Favré
Ik ren naar Vassili en probeer zo zacht mogelijk te zeggen: "We moeten hier iets aan doen."
Oké Vassili en ik kunnen moeilijk op tegen vampiers, maar er zijn meer mensendie dapper genoeg zijn om wat mensen te beschermen. We hebben nog een kans, en ik ben niet van plan om de hoop optegeven.
"Waar wacht je nog op, we moeten wat mensen redden?" Vraag ik

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

nog enve voordat ik ga pitten.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Speciaal vervoer..? Ach, het werkte in ieder geval, maar zodra ze weg waren trok ik mezelf dna ook direct los. Daniel vroeg aan zijn vriend, die overigens Oliver bleke te heten, of we in zijn huis mochten.
"Het is veiliger dat je bij ons blijft. Heb je dat begrepen? Als je wegvlucht, dan heb je geen enkele kans. Dan ben je meteen dood,' zei hij nu tegen ons, of meer tegen mij.. Zwijgend overwoog ik het idee, bekeek de twee kort en beet peinzend op de binnenkant van mijn wang. Misschien dat we nog een kans maakten tegen twee vampieren, het was in ieder geval beter dan bij een heel leger.. Maar wie zei dat ze ons niet alsnog uitleverde? Zo gingen er nog een hoop vragen door mijn hoofd die me alleen maar meer lieten twijfelen, uiteindelijk zuchtte ik en keek hem aan. "Prima," ging ik op zijn voorstel in, zonder ook maar iets aan Lisa te vragen. "Op een voorwaarde," voegde ik eraan toe terwijl ik de twee vastberaden aankeek. "Ik wil een wapen." Al was het maar een mes, al was het maar om mezelf en Lisa een veiliger gevoel te geven, ik wilde dat wapen. Nee, ik eiste het.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

April Emerson - Vampire
In plaats van gehoorzaam naar buiten te lopen met de rest zie ik hoe Yevgeni het mes waarmee hij eerder naar mij gooide uit de muur rukt. Slechts in een fractie van een seconde begrijp ik dat hij een herkansing wil, maar niet met mij als schietschijf. Terwijl ik "Kijk uit!" roep duw ik Eric aan de kant. Blij en triomfantelijk zie ik dat hij niet geraakt is, als ik ineens een scherpe, stekende en allesoverheersende pijn in mijn ribbenkast voel. Ik knijp mijn ogen dicht, bijt hard op mijn lip en zak in elkaar. "Auw." piep ik, terwijl ik naar mijn wond grijp. Er sijpelt wat bloed tussen mijn vingers door en terwijl ik probeer niet te janken van de pijn trek ik het mes voorzichtig en langzaam uit mijn vlees. Het voelt meteen al beter, maar de wond begint nu duidelijk meer te bloeden, en terwijl ik met mijn handen de wond dichtdruk hoor ik een zachte snik uit mijn mond komen. O nee, niet huilen. Niet huilen, verdomme, houd je sterk!

Daniel Possedon

Hij stopte voor haar en keek serieus in haar ogen. "Pak een houten tak en maak de punt scherp. Als je dat in een vampier zijn hart steekt, dan is hij meteen dood." Zei hij eerlijk. Het was een feit. Zijn maker was er door gedood. Hij slikte voor een moment en keek moeilijk weg bij die gedachte.
"Als je me niet vertrouwd kan je me doden, maar beloof me, dat je nooit Oliver dood. Hij drinkt amper mensenbloed. Hij dood niet en als hij dat doet, dan wou hij dat nooit doen." Hij keek naar zijn beste vriend die voorop liep en wachtte tot ze een houten stok zou nemen. Eenmaal ze dat had gedaan, liep hij naar Oliver zijn huis. "Ik kan je ook nog een mes geven, als je me niet gelooft. Waar jij je het fijnst bij voelt." Hij wist dat dit zijn dood kon betekenen.

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Aria mc glover

Blijkbaar had weinig zin wat ze zij. Iedereen was in paniek tot Eric besloot dat ze naar buiten werden gebracht. De geur van bloed werd sterker in de lucht toen meer mensen naar buiten gingen. En aangezien het al lang geleden was dat ze wat had gedronken groeiden ook Ariana haar tanden tot vlijmscherpe punten.
´´Ik moet hier weg anders hou ik het niet vol´´ dacht ze meteen. De honger zou te groot worden wist ze zelf heel goed. Ze wou net een aanloop maken en weg sprinten toen ze het gebeuren in het midden zag. Het leek allemaal in slow motion te gaan bijna. Vassili gooide een mes richting Eric maar April sprong er net voor. Ariana wist dat het zijn dood werd als hij zo bleef staan. Ze had weinig kans tegen die vampiers. Alleen misschien haar snelheid. Ze zuchte bij de gedachte dat ze weer iets overbodigs ging doen voor een mens. Vooral omdat ze wist dat ze toch ging doen. Snel maakte ze een sprintje pakte Vassili op en rende naar buiten. Binnen een paar seconden langs het vamnpierleger. Alleen was de kans nog groot dat ze nog gingen achter volgen.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Vassili - Mens.

Binnen een mum van tijd vliegt de vrouwelijke vampier voor de leider en vangt het mes op. Mijn oog valt op het bloed dat uit haar zij stroomt. Er is paniek ontstaan in de mensenmenigte die wordt afgevoerd. Godverdomme! Wat nu? Mijn ogen flitsen door de zaal heen, op zoek naar een mogelijkheid om te ontsnappen als ik ineens ruw word vastgegrepen en opgetild. Voor ik besef wat er aan de hand is, ben ik langs een groep - vermoedelijk dat vampierleger waar die man het over had - geloodst. Als ik me dan besef wíe me naar buiten heeft gebracht kijk ik geschokt in haar ogen.
'Je kent hem.. omdat je één van hen bent.' Het is onmogelijk dat een sterveling met haar spiermassa me zo makkelijk en snel naar buiten kan dragen. Gauw zet ik een paar stappen afstand. 'Je blijft bij me uit de buurt,' sis ik nijdig. Ze wil me natuurlijk zelf leegzuigen en niet delen met de andere vampiers. Ik bedenk me geen seconde meer en sprint zo snel als ik kan uit haar zicht. Ik moet hier wegkomen, voor die idioten doorhebben dat ik vlucht. Terwijl ik ren vraag ik me af waar ik heen moet. De politie zou me uitlachen als ik dit verhaal vertel en bovendien zullen ze niks kunnen doen. Die vampiers zijn ontzaglijk sterk. Mijn kamer is geen optie, daar zullen ze als eerste kijken. En hoe moet het dan met Jasper? Even stop ik en aarzel. Ik heb geen keuze, als ik nu terug ga om hem te halen ben ik ten dode opgeschreven. Ik sprint naar het schoolgebouw en weet me via een regenpijp op het dak van de eerste verdieping te klimmen. Via het dak hok ik naar de achterkant van de school en verschuil me achter de muur die de tweede en derde verdieping moet voorstellen.
Ik laat mezelf op de dakvloer zakken en slaak een diepe zucht. De tweede keer dat iemand voor mijn ogen overleed door toedoen van die monsters! En de tweede keer dat ik niks kan doen! Ik bal de vuisten in woede en verdriet en hoop dat ze me niet vinden.

No growth of the heart is ever a waste

Sky Leah Morgan ~ Mens.
"Pak een houten tak en maak de punt scherp. Als je dat in een vampier zijn hart steekt, dan is hij meteen dood," vertelde Daniël me, verbaasd keek ik hem aan. Was dat niet gewoon een legende, of waren al die legendes over vampieren waar? Hoe dan ook, ik ging niet uren werken aan een soort staak, dus keek ik niet naar de takken, maar besloot in te stemmen met het messen idee.
Als je me niet vertrouwd kan je me doden, maar beloof me, dat je nooit Oliver dood. Hij drinkt amper mensenbloed. Hij dood niet en als hij dat doet, dan wou hij dat nooit doen," zei hij me.
"Een mes is goed genoeg en trouwens, ik dood jullie enkel als jullie me er een reden toe zouden geven," ik zuchtte en stak mijn handen in mijn zakken. het was slechts een waarschuwing, een dreigement dat ik nooit uit zou kunnen voeren. Ik kon niet iemand doden.. Vervolgens liep ik naar Oliver en keek hem aan, hij kon toch wel voor zichzelf praten?
"Tong verloren? Hoe dan ook, eens een moordenaar, altijd een moordenaar." Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek hem recht in zijn ogen aan. "Als je dat maar weet, ik maak geen onderscheid tussen jou en de rest." Ik liep weer terug naar Lisa en pakte haar hand vast, ik gaf er een bemoedigend kneepje in.
"Goed, welke kant op?" vroeg ik aan het tweetal. Zouden de andere vampieren ons niet kunnen ruiken? Of was dat een fabeltje over vampieren?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.