te denken: 'God, nu zou ik toch ook wel eens een vriendje willen' ?
Ik heb nog nooit in mijn leven een vriendje gehad, gezoend of iets in die richting. En eigenlijk ben ik het best zat vooral omdat een "vriendin" me behoorlijk kwetst door elke keer, lachend, te zeggen dat ik te lelijk ben voor een vriendje. Maar ik voelde me gewoon zo... achter, toen ik mijn beste vriendin vandaag zag zoenen met der vriend. Like, ik ben niet jaloers op der en ik ben hartstikke blij voor hun, maar ik wordt gewoon pissig op me zelf.. UGH. Life is such a bitch.
Wie heeft het zelfde probleem? En heeft misschien iemand tips ofzo hoe ik beter met jongens om kan gaan of mijn crush te vertellen dat ik hem leuk vind?
Forever.