[RPG] Skypirates 3 - Speeltopics

Deel 1
Deel 2

Het broeikaseffect heeft toegeslagen; maar niet zoals de wetenschappers hadden verwacht. Delen van de wereld missen en alles ligt nu uit elkaar. De aarde bestaat enkel uit stukken land, die ergens los rond vliegen. Één man – de corrupte Tjerkov- probeert, na zijn succesvolle wereldovername, macht over het hele universum te krijgen. Er is waternood, armoede en er dreigt een nog grotere economische crisis te komen. Een paar mensen, voegen zich bij het verzet. Zij heten ‘Skypirates’( of S.P.O. (SkyPirates Official)). S.P.O. is begonnen door de nu oude man; Jake Menson. Maar zodra Jake vermist is, komt er niks meer van. De Skypirates blijven aan de grond tot meer mensen zich aansluiten en ze overhalen Jake te redden.

Skypirates - Addison - JamieLynn - Catheryn - Tholomew en Daniels - Locke
Spheres (Mensen van Tjerkov)- James- Alessandrio - Ashlee - Paige- Lola - Drake
Random andere mensen -

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 19 juli 2011 - 12:50 ]

Ashlee Tanya Tjerkov
'Alessandrio,' zeg ik, nu een stuk rustiger en zachter, terwijl ik naar zijn arm blijf staren. Mijn hand doet pijn. 'Maar hij zei niet dat het ineens zou gaan, hij gaf me oefeningen, zoals tegen iedereen hallo zeggen, vragen hoe het met hen gaat. Maar dat kan ik niet want het interesseert me gewoon niet hoe het met hen gaat.' Waarom vertel ik hem dit? Hij moet zich er buiten houden!

---

everything, in time

Drake Porter Dawn
'Je hoeft niet meteen iedereen gedag te zeggen en vragen hoe het met hen gaat. Probeer gewoon in dit soort situaties de verstandigste te zijn en blijf rustig,' begon ik en keek naar de snee in mijn arm. 'Geweld is een teken van onmacht, woedde is een teken van onwetendheid. Probeer gewoon niet direct te schreeuwen en laat mensen eens een opmerking over je maken. Wat kan jou het ballen hoe ze over je denken?' Ik wist even niet waarom ik haar ook alweer advies gaf, ze behoorde niet echt tot mijn favoriete personen, maar ja. Niemand van hen deed dat.

---

Let it come and let it be

Ashlee Tanya Tjerkov
Jaahaa, blablabla, ik hoef je advies niet. Ik wil ook trouwens niet hebben dat je mij "leest" als persoon. Mijn woedde is geen teken van onwetendheid, het is een teken dat ik boos ben, klinkt logisch, toch?' Ik veeg met mijn hand de laatste tranen uit mijn gezicht, helaas doe ik dat met de verkeerde hand, waardoor er nu bloedstrepen onder mijn wangen zitten. Gelukkig heb ik dit zelf niet door. 'Ik moet even wat doen,' zeg ik kortaf. Ik ga van Drake af, laat het stukje glas vallen en loop de deur uit, zowel Drake als Lola achterlatend.

---

everything, in time

Drake Porter Dawn
Ashlee verlaat de ruimte. Ik raap het doosje met lolly's op en geef ze aan Lolita. 'Je, euh... Lolly's,' zeg ik met een lieve glimlach, waarnaar mijn gezicht vertrekt als ik mezelf aan de bloeddende wond herinner.

---

Let it come and let it be

Ashlee Tanya Tjerkov
Zonder om of op te kijken, loop ik door naar de kamer van mijn vader. Als ik zonder kloppen binnenloop, zie ik dat hij van me schrikt. Op het bureau voor hem zie ik een kaart liggen, dus ik vermoed dat hij een aanval aan het plannen was.
'Wat heb jij in godsnaam op je gezicht zitten?' vraagt hij verbaasd. Ik haal mijn schouders op en kijk in de spiegel. 'Is dat bloed?' vraagt hij. Ik knik. 'Dat kan best, ik heb gevochten met Drake.' 'Is hij oké?' Pardon? Is HIJ oké? 'Ja, hij heeft alleen een piepklein sneetje in zijn arm. Maar daar kom ik niet voor, hoewel ik wel wil dat je hem laat komen.' Mijn vader kijkt naar d bewakers bij de deur met een blik van doe-het-dan, waardoor er gelijk een van hen wegstuift. Dan richt zijn vader zich weer op mij, nog steeds heeft hij niet gevraagd hoe het met mij, of mijn hand gaat. Even zeg ik niets, ik wil dat Drake op het juiste moment binnenkomt. Tjerkov kijkt me daarop ongeduldig aan. 'Kom op, Ashlee, ik heb wel wat meer te doen.' Vooruit, de bewaker moet nu toch wel onderweg hierheen zijn met Drake. 'Als je moest kiezen,' begin ik met een emotieloos gezicht, terwijl ik eigenlijk strak van de spanning sta. 'Drake of ik, wie zou je dan kiezen? Wie betekent er meer voor je?'

[ bericht aangepast op 23 juli 2011 - 10:12 ]

---

everything, in time

Drake Porter Dawn
Ik keek nog altijd naar Lolita, nu pas beseffend dat het best een mooi meisje is. Ik overhandigde haar de doos lolly's als een bewaker me komt halen. 'Op verzoek van Ashlee, neem ik je mee naar Tjerkov.' Ik trok mijn wenkbrauw op, Ashlee, tuurlijk.
'Zo zo, meenemen nog wel?' Ik ken die bewaker, hij vind zichzelf heel wat, hij negeerde mijn opmerking en voerde me mee naar Tjerkov.
'Als je moest kiezen, Drake of ik, wie zou je dan kiezen,' klonk Ashlee's stem van achter de deur. Triomfantelijk kom ik binnen lopen. De bewaker die nog altijd mijn pols vast had, met me mee sleurend. Dit moment zou ik voor geen goed missen.
'Dat wil ik nou ook wel eens weten,' zei ik met een glimlach.

---

Let it come and let it be

Ik ga me klaarmaken en dan vertrek ik naar de kermis.

---

Let it come and let it be

Heel veel plezier op de kermis! ^^

Ashlee Tanya Tjerkov
Echt, mijn timing is perfect, want zodra ik klaar ben met mijn vraag, komt Drake binnenlopen. Nu zou hij eens goed op zijn plek gezet worden. Tot mijn verbazing blijft het echter een tijdje, ongemakkelijk, stil. 'Nou?' vraag ik om de stilte te verbreken en werp even een blik naar Drake; nu komt het hoor.
'Ashlee,' begint hij. Ha, ik wist het! 'Lieverd, ik hou van je, je bent mijn dochter, mijn enige kind. Maar je snapt werkelijk niets van de strijd die we voeren, hoe je een aanval kunt plannen en voorbereiden en hoe je moet vechten. Je kunt bij wijze van spreke nog maar net een Hyperion besturen. Drake kan dat allemaal wel, hij heeft een prima brein wat ik nodig heb. Ik word oud, met het frisse stel hersens van Drake blijf ik toch overal bij. Daarnaast kom hij altijd met nieuwe technieken, ideeën, strategieën, noem maar op. Die heb ik nodig!'
O, fijn. Ik schaam me dood, Drake had dus gelijk. 'Nou, dat is dan duidelijk,' zeg ik schor en been zonder enig weerwoord of wat anders de kamer uit. 'LOLA!' schreeuw ik zodat het door bijna heel het gebouw te horen is. Zij en ik gaan nú wat leuks doen, of ze het leuk vindt of niet.

---

everything, in time

Alessandrio Hector - The Sphere
Ik dwaalde al een hele tijd door de gangen. Ik had werkelijk geen fucking idee over hoe ik deze mess moest gaan oplossen. Ik had nood aan iemand die ik vertrouwde en die me niet zou gaan uitlachen. Ja, dan verdween iedereen al van mijn lijst. Behalve Paige.
Ik liep naar de cellen, stuurde de bewaker weg met een smoesje en opende haar cel.

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Paige Emily Dawn. ~ The Sphere, gevangene.
Ik was op mijn bed gaan liggen, op mijn zij met mijn benen opgetrokken. Verveeld had ik voor me uitgestaard, naar de grijnze muur voor me die ik het liefst had gepimpt, maar wat niet mogelijk was. Ik had er naar liggen kijken alsof er uiteindelijk iets spanneds zou gebeuren, of alsof er iemand een gat in zou slaan om me hier weg te halen, maar er veranderde niks aan de muur. Behalve dat er na verloop van tijd een spinnetje overheen kroop en begon aan het maken van een web. Dat was het moment waarop mijn ogen dichtvielen en ik kort indommelde. Het volgende moment dat ik wakker werd was omdat er iemand mijn cel binnenliep, eerst opende ik een oog en herkende Alessandrio -ondanks dat ik nog niet helemaal wakker was- vrijwel direct. Gelijk opende ik ook mijn andere oog. "Alessandrio?" Ik ging rechtop zitten en wreef de slaap uit mijn ogen. "Wat kom je doen?"

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Alessandrio Hector - The Sphere
Ik zuchtte en haalde mijn schouders op.
"Praten. Je bent de enige die ik nog vertrouw in deze organisatie,"
Ik sloot de deur achter me en ging naast haar op het bed zitten. Vermoeid liet ik mijn hoofd in mijn handen vallen.
"I fucked up, big time,"

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Paige Emily Dawn. ~ The Sphere, gevangene.
Hij zag er zo.. Vermoeid uit, zo uit het veld geslagen, compleet anders dan de jongen die eerder mijn cel was binnengestapt en mijn leven weer wat kleur had gegeven. Hij had me weer wat hoop gegeven en had me gered van de afgrond, ik wist zeker dat als ik hier nog alleen zat, dat ik dan compleet gek zou worden en dan had het niemand kunnen schelen. Niemand had me dan proberen te helpen, ze hadden me gewono weg laten rotten, maar nu had ik het idee dat er iemand werkelijk op me gaf, al was het maar een beetje. "Wat is er dan?" vroeg ik en keek hem aan. Ik had wel wat verhalen gehoord, maar ik wilde het uit zijn eigen mond horen en vaak luchtte het op als je zei wat je dwars zat.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Alessandrio Hector - The Sphere
"Ashlee, James, iedereen eigenlijk. Ik probeer zo hard om iedereen goed te doen. Ik probeer Ashlee te laten beseffen dat ze niet zichzelf is, ik laat James lopen om haar geen pijn te doen en dan nog krijg ik alle schuld. Kan ik er wat aan doen dat die idioot zo dom is om recht in de armen van een bewaker te lopen!? Alles wat ik doe, lijkt fout te gaan,"
Ik zuchtte even en sloot mijn ogen.

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Paige Emily Dawn. ~ The Sphere, gevangene.
Als ik het had gedurfd had ik hem vast geknuffelt en hem getroost, maar ik had niemand geknuffelt sinds ik hier was, durfde niemand aan te raken, bang voor straf. Het zat nog altijd in me. Ik friemelde aan mijn ketting terwijl ik mijn blik op de grond gericht hield, wat kon ik zeggen? Na een tijdje keek ik hem aan. "Ze draaien vast wel bij, ik bedoel, kijk hoe je Ashlee verandert had. Ze was zo vriendelijk en wie had dat ooit gedacht? De wonderen zijn de wereld nog niet uit, het komt vast goed," zei ik en glimlachte flauwtjes, hopelijk dat ik het niet erger maakte. Ik was niet goed in het oppeppen van mensen, of troosten. Wat ongemakkelijk begon ik wat met mijn vingers te spelen, in dit soort situaties wist ik nooit wat ik moest doen en ik voelde dat mijn wangen weer roder werden dan dat ze normaal waren. God wat gênant.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Alessandrio Hector - The Sphere
"Ja, maar dat hele gedoe met James heeft alles terug naar nul gebracht. Ze is weer de bitch die ze was. En nu heb ik haar beloofd om James om te praten. Niet dat dat ooit gaat lukken, die klojo gaat nooit naar me luisteren,"
Ik haalde mijn handen door mijn haren en zuchtte.
"Soms zou ik nog liever hier de hele dag bij jou zitten dan me weer tussen die idioten te begeven,"

---

Nobody ever said I was sane, my love.