[RPG] Achter gesloten deuren - Speeltopics

Endure, Suusijsje en Dumbledore hebben dit RPG topic bedacht. Bedankt Endure voor het verhaal!

Het verhaal

Ze noemen ons uitschot, lastpakken, probleemkinderen of nog erger; Moeilijk opvoedbare kinderen. Hoezo dat nou weer? We doen graag ons eigen ding en hebben onze eigen manier van leven, denken en onze creativiteit uiten. Is dat zo problematisch? Dat we niet alles doen wat ons opgelegd wordt? Wij noemen dat leven.

Helaas kijken buitenstaanders er anders tegen aan en raad eens waar we nu zitten, een gesloten inrichting, een huis vol jongvolwassenen en tieners. Ze zijn hier strikt en je verdrinkt haast in de regels, mocht je jezelf daaruit proberen te redden gooien ze je weer in het diepe. Dan mag je hun klusjes doen, de afwas, schoonmaken, koken. Zij horen toch voor ons te zorgen? Ach, wie luistert er nou naar ons, de mensen die worden uitgekotst door de maatschappij.

De personages
Jongeren voor de richting.
Endure als Caithlin Alice Wood > komt later
Noatje als James Lion
Dumbledore als Bonnie Savarin
Suusijsje als Alexis Levine
Rws als Adilah Mariëlle de Boer
Dumbledore als Mitchell Grice
Bear als Kate en peter Forestfield
Vluuv
TheBoss

Voorbeeld redenen
anorexia, woedeaanvallen, schizofrenie of gewoon onhandelbaar in het huis

Informatie
Naam:
Leeftijd:
Foto:
Innerlijk:
Waarom je daar zit:
Eventueel extra:

Voorbeeldje
Thomas
Ik liep naar de deur, terwijl ik wist dat ik daar mijn uitweg niet zou vinden. Naast mij staat Sophie. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen.


Kom maar op!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:48 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Alexis.

Ik kan het niet laten even te lachen. 'Je bent ook wel echt het type voor actie, niet verkeerd bedoeld hoor!' Het lijkt alsof ze even nadenkt, voor ze weer in de vechthouding gaan staan. O, nu mag ik mezelf dus weer voor schut zetten. Waar wil ze in godsnaam dat ik die power vandaan haal? Al mijn power gaat op aan het omhoog houden van deze zware bokshandschoenen.
O, Alex, stel je niet aan. Denk aan papa, je moeder, Bonnie en James. Ik sluit mijn ogen en denk zoveel mogelijk. Ik voel me inderdaad kwader worden, dus open ik mijn ogen weer en sla opnieuw tegen de stootkussens. Het gaat nog steeds niet ideaal, maar het lijkt alsof alle opgekropte woede er nu eindelijk uitkomt.

---

everything, in time

Vluuv, ik reageer even op Cole en omdat ik niet weet wat die gozer doet laat ik 'm wel naar binnen lopen bijd e eetzaal xd

Caithlin Alice Wood.
Opeens viel mijn blik op een jongen die binnen kwam lopen en ik moest toegeven dat hij er best lekker uit zag. Hij had donkere haren, lichte ogen en wat lichte stoppels. Hij kwam em gek genoeg wel bekend voor.. Even liet ik mijn hersens werken en wist het doen weer, ik had hem wel eens op TV of iets dergelijks gezien.
"Hé filmsterretje." Zei ik toen hij langs kwam, ik had mijn peuk weer tussen mijn vingers en keek hem arrogant aan. Hij had dan wat bereikt, hij zat hier ook en ik voelde me niet minder dan hem.
"Jij hebt vast wel manieren he?" Ik pakte mijn koffer op en hield hem die voor. "Help een dame dan met haar spullen en het zoeken naar haar kamer." Ik grijnsde uitdagend naar hem, benieuwd of hij het zou doen. Of was zijn ego daar te groot voor?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

AJ.

Ik glimlach even en wacht geduldig af. Het lijkt dat ze mijn raad ter harte neemt, want alle opgekropte woede komt eruit. Steeds agressiever.
'Wow,' zeg ik zacht als ze steeds hardere meppen geeft. Ze lijkt de wereld helemaal te zijn vergeten. Wellicht was dit wat ze nodig had, alle agressie en opgekropte woede eruit gooien. Even laat ik me afleiden door een geluidje op de gang, waardoor ik vergeet dat Alexis nog tegenover me staat. 'Oh, fuck,' sis ik als ze mij mept in plaats van de stootkussens. Ik verlies het evenwicht en kom op de grond te vallen. Ik wrijf langs mijn pijnlijke kaak en krabbel overeind.
'Goed werk,' zeg ik, werkelijk onder de indruk. 'Heel goed werk. Dat was voldoende voor vandaag. Voelt goed niet waar? Alle agressie eruit slaan. Geloof me, deze zaal is me heilig. Anders was ik allang gek geworden,' zeg ik met een grijns.

---

No growth of the heart is ever a waste

sorry dat iuk zo lang niet heb geschreven

james lion

ik pak mijn spullen en loop naar mijn kantoortje. ik start mijn computer op en pak een appel uit de fruitschaal. ik kijk op als er op de deur word geklop'. 'binnen' zeg ik.

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
"Nou," zeg ik na een tijdje. "Ik ga maar weer eens." Ik sta op en loop met mijn handen in mijn zakken de kamer uit. In de gang hangt een sterke etensgeur en na mijn neus te volgen vind ik een kantine. Er zitten een aantal mensen te eten en te kletsen en er staan een paar grote pannen. Ik loop er heen om te kijken of er wat eetbaars in zit als ik word geroepen door een meisje. "Hé filmsterretje." Ik draai me om en kijk haar vragend aan. Ze neemt een trek van haar sigaret en tilt grijnzend een koffer op. Ik kijk haar spottend aan en grinnik minachtend. "Draag je eigen spullen, moppie."

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Als de allesoverheersende geur van het eten mijn neus binnenkomt schrik ik. O nee, straks moet ik weer naar beneden om te eten. Ik voel hoe ik misselijk word loop snel naar de deur. Zouden ze het merken als ik wegbleef? Waarschijnlijk niet. Ik sluit mijn deur zachtjes en zet de cd-speler weer aan. De zachte klanken stromen mijn oren in en met gesloten ogen ga ik op bed liggen.

Aaah, geweldig

Caithlin Alice Wood.
Hij grinnitke minachtend, maar ik reageerde naar niet op.
"Ach, het was ook te mooi geweest om een echte heer te ontmoeten hier. Er lopen alleen maar poere pummels zonder manieren rond." Ik zette mijn ahden in mijn zei. "En dat nog wel van een filmster, ik had wel wat meer van je verwacht." Zei ik hem en glimlachte zoetjes, geweldig dit. Die gast ging nog voor wat lol zorgen, hoopte ik en anders zorgde ik er voor. Bleek het alsnog een saaie ploert te zijn, dan ging ik wel op zoek naar een ander.
"Je bent zeker ook niet snugger genoeg om me verder te kunnen helpen hmm?" Vroeg ik hem, toen ik hem vreemd zag kijken schudde ik lichtjes mijn hoofd.
"Of je ook maar enig idee hebt waar ik heen moet." Legde ik hem uit, waarschijnlijk stond dat idee hem niet aan dus ging ik door. "Ik kan je er iets voor geven als je wilt." Opnieuw glimlachte ik onschuldig, hopelijke zou hij het doen voor wat peuken, ik zou toch wel een paar nieuwe halen. Of wat anders, ik had genoeg spullen bij me die hier verboden waren, er was vast wel iets wat die gozer wilde.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Alexis.

Mijn god, ik kan het! Het lukt! Het gaat goed, tot ik AJ in haar gezicht raar. "Oh, fuck," sist ze voor ze op de grond gooit. Gelijk gooi ik mijn bokshandschoenen op de grond en ik wil haar overeind helpen, maar ze krabbelt zelf al op. 'Gaat het?' vraag ik bezorgd, maar ze lijkt het niet te horen. Ik heb zojuist voor het eerst iemand op de grond geslagen.
'Dankje!' antwoord ik op AJ. 'Het voelde best...goed, ja. Het lucht op. Maar jij komt hier dus duidelijk vaker? En is je kaak wel echt oké?' Ik vind het geweldig van AJ dat ze me helpt, maar ik ben toch nog voorzichtig met haar. Maar nu wil ik doorgaan, het is nog helemaal niet voldoende voor vandaag.

---

everything, in time

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
Ik rol met mijn ogen. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Ik ben hier toevallig wel de beroemdheid, zij een onbelangrijk probleemkind."Ik ben hier ook nieuw. En zelfs als ik had geweten waar je kamer was.." Ze onderbreekt me en glimlacht. "Ik kan je er iets voor geven als je wilt." Ik trek vragend een wenkbrauw op. "What's that suposed to mean?" Het klonk tamelijk dubbelzinnig in mijn oren, maar dat kan ook aan mijn dirty mind liggen.

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Als de allesoverheersende geur van het eten mijn neus binnenkomt schrik ik. O nee, straks moet ik weer naar beneden om te eten. Ik voel hoe ik misselijk word loop snel naar de deur. Zouden ze het merken als ik wegbleef? Waarschijnlijk niet. Ik sluit mijn deur zachtjes en zet de cd-speler weer aan. De zachte klanken stromen mijn oren in en met gesloten ogen ga ik op bed liggen. .

Caithlin Alice Wood.
Ah, ik had meneer zijn aandacht, ookal trok hij wat vreemd zijn wenkbrauw op. Jongens hun hersenen werkte ook simpel he, maar zulk soort dingen zou hij van mij niet krijgen.
"Waarschijnlijk neit wat je nu in gedachten hebt." Merkte ik droogjes op. "Zeg 't maar, ik neem aan dat ze al je verboden zooi afgenomen hebben.. Ik heb nog sigaretten, wat drank.. Andere zooi die verboden is. Of had je nog wat anders dat je wou? Of heb je al alles wat je hartje begeert, filmsterretje?" Ik grijnsde weer en vroeg em af waarom ik zoveel moeite deed. Waarschijnlijk zag ik het weer eens als een utidaging, die gozer zover zien te krijgen dat hij me de weg leidde, of in ieder geval hielp.. Misschien kreeg ik hem zelfs zo ver dat ie mijn koffer droeg.
"Nou, zeg 't maar. Desnoods ga ik wat halen voor je, ik was toch niet van plan dag en nacht in dit stinkoord te blijven."

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

@Dumbledore; Zou ik nou een jeudgvriendin van Mitchel maken?
naja, dudies, ik maak sowieso een meisje. Iemand leuke ideeën voor haar?
Aparte hobbies, trekjes, of haar karakter of vreemde talenten? Gimme inspiration 8D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hm.. Iemand die bang is voor jongens :'D Omdat ze altijd samenwoonde met haar moeder en zusjes :'D Dus weet ze totaal niet hoe ze met ze om moet gaan.. Dat lijkt me wel lachen..

Of iemand met een seksverslaving, hahaha :'] Sorry, komt door een film die ik gister heb gezien :'D (Gooische vrouwen, voor als jullie denken dat ik allemaal enge films kijk)

Of.. Iemand die gelooft dat ze geesten/aura's kan zien.. En of dat echt zo is moet je dan zelf bepalen :'D

Een lesbisch/Bi-persoon kan ook wel, die zijn er namelijk nog helemaal niet in de RPG's.. Maar ik weet niet of je dat leuk vindt om voor te schrijven.. Het zou wel grappig zijn als alle jongens op haar vallen terwijl zij lesbisch is :'D

Haha, ben niet goed in lesbisch schrijven, kan me dat moeilijk inbeelden namelijk (: Ik doe wel iemand die bang is voor jongens :'D Behalve voor Mitchel want die.. Tsja, heeft haar ooit gered ofzo? Moet nog even met dumbledore dingesen ;p EnEn.. Tis jouw beurt

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Naam: Nicole Eden Thompson
Leeftijd: 16 jaartjes jong.
Foto: Shy – Dreaming – It’s time
Uiterlijk beschreven: Nicole is een meisje met een vrij bleke porseleinen huidje en ravenzwarte haren die tot halverwege haar rug vallen en lichtelijk krullen. Haar ogen zijn lichtgrijs van kleur, soms met een ietwat groenige of blauwe gloed erin. Ze is best klein van stuk en draagt daarom het liefst hakken, verder heeft ze een normaal tot slank postuur en ziet ze er verzorgd uit. Haar nagels zijn bijvoorbeeld altijd mooi geknipt en schoon en goed van lengte, ze vindt er goed verzorgd uitzien nou eenmaal belangrijk. Daarom zul je haar niet gauw in een vies shirt of kapotte broek zien rondlopen.
Innerlijk: Nicole is een zeer bescheiden en verlegen meisje, ze is doodsbenauwd voor jongens en voelt zich prettiger onder de meiden. (Zie extra) In het begin is ze een stil, mysterieus en schuw meisje, maar als ze je beter leert kennen en ze je gaat vertrouwen wordt ze extroverter, spontaner, als een soort bloem die dan ineens tot bloei komt. Ze is erg zorg- en behulpzaam, ze maakt zich erg druk om mensen om wie ze geeft en hecht zich best gauw aan mensen. Ze huilt best snel, ze is erg emotioneel aangelegd maar wordt niet gauw boos. Ze vind het vreselijk dat ze zo snel moet huilen, maar ze kan er niks aan doen, vaak verlangd ze naar liefde en steun van anderen en ook al zou ze het graag willen, ze krijgt het moeilijk voor elkaar anderen die steun te geven die ze nodig hebben, misschien enkel omdat ze er zelf zo naar verlangd.
Waarom zit ze daar: Om over haar angst voor jongens heen te komen.
Extra weetjes:
- Ze is bezig met gitaar te leren spelen.
- Ze is jeugdvriendin van Mitchel (Als Dumbledore dat
goed vind, ze moet nog even antwoorden ;p)
- Geef haar geen energy drank of andere dingen met veel cafeïne
en/of suiker, want daar wordt ze vreselijk druk van.
- Haar verleden heeft te maken met hoe ze nu is en met haar angst,
nieuwsgierig? Try to figure it out

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 19:50 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

AJ.

Ik steek mijn duim op.
'Klasse, chapeau. Dit gaat de goeie kant op. En ja, ik voel me prima. Sterker nog; ik voel me beter dan ooit,' zeg ik met een glimlach. 'De sportzaal is een ideale plek om je agressie kwijt te kunnen, je tijdelijk weg te banen van de wereld. Geloof me, er is niks beters dan af en toe eens op wat in meppen als je je klote of machteloos voelt, verraden of bedrogen. Ben je klaar voor een volgende ronde of wil je ermee kappen?' Ik graaf in mijn zak en steek een peuk op.
'Hoe het ook zij, ik heb even pauze. Ook eentje?' Ik bied haar een sigaret aan en spied even de kamer door om te kijken of er iemand langs komt. Tot zover mijn poging tot goed gedrag. Ach, een beetje paffen in de gymzaal moet toch geen problemen veroorzaken? Ik val niemand lastig. Stelletje zeikers.

---

No growth of the heart is ever a waste

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
Ik glimlach minzaam en schud mijn hoofd. "Het spijt me, lieverd. Ik heb niets van je nodig. En als ik wel wat nodig had zou ik het niet bij jou halen." Ik haal mijn neus op en kijk bedenkelijk naar de pannen. Misschien moet ik maar eens wat gaan eten, voordat ze het weer opruimen. "Tot ziens." zeg ik nog tegen het meisje en ik loop weg. In de pannen zie ik vaag mijn spiegelbeeld en ik glimlach. Voordat ik gisteren vertrok ben ik nog naar de kapper geweest, en mijn haar zit geweldig. Niet dat het ooit slecht zit, natuurlijk.

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Na een tijdje dommel ik in door de muziek. Als er een nieuw stuk met hardere tonen schrik ik wakker. Ik wrijf in mijn ogen en gaap. Zou het eten al weer opgeruimd zijn? Mijn maag knort weer en tevreden kijk ik naar beneden. Als ik zo doorga val ik veel sneller af. Misschien moet ik nog vaker op mijn kamer blijven.. Dan hebben de begeleiders minder snel door dat ik niet eet. Ik loop naar mijn bureau en pak het tekenblok dat er nog ligt. Ik blader door mijn tekeningen. Allemaal elfjes met slanke benen en armen, en jurken die losjes om ze heen hangen en zo hun slanke figuur benadrukken. Zo zal ik worden. Dun, mooi en perfect.

[ bericht aangepast op 3 mei 2011 - 12:37 ]