[RPG] Geen weg meer terug. 8 - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand[/i]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 16:47 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ash.

Kut kut kut kut. 'JAMES VERDOMME KOM HIERHEEN' hopeloos begin ik te schreeuwen, als ik hierop voorbereid was had ik dit wel aangekund. Maar zonder een enkele spreuk door te lezen, of wat dan ook. En als ik nu al zoiets zou doen dan is gelijk onze dekmantel weg. Verwachtingsvol spits ik mijn oren, hopend op het geluid dat Chase aan komt rennen.

Trust me. I'm the doctor

Yue
Ik kijk naar Dewi. God, nu komt ze weer naar buiten in die dunne kleren. Ik wil er al wat over zeggen als ze begint te praten. "Is goed, we komen er zo aan." Ik kijk naar James en glimlach. "Ben je klaar om een huis vol vampieren te betreden?"

Savoy
"Oh, je nodigt je vriendje ook uit?" Ik grijns mijn inmiddels gegroeide hoektanden bloot. "Gezellig. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, of in dit geval, hoe meer eten. I don't mind." Ik kijk nog een keer naar Dewi. "Geloof me, dit wil je niet zien. Tenzij je van horrorfilms houd. Maar zelfs dan betwijfel ik het."

Dewi
Mijn ogen werden groot, meende hij dit serieus?
''Laat hem los!'' ik pakte zijn arm vast en trok eraan.
''Dit kun je niet menen, ga verdomme wat anders te vreten zoeken! Een hert ofzo!'' schreeuwde ik tegen hem. Opeens schoot me wat te binnen, vliegensvlug had ik mijn jachtmes weer in mijn handen. Hier moest ik odile later écht voor bedanken. Ik richtte het op Savoy en slitke even om mezelf onder controle te houden.
''laat hem los.'' zei ik dwingend, ookal zou het niet erg dreigend op hem overkomen.. Ik stond hier in mijn zomerjurkje in de ijskoude sneeuw en ik was kleiner dan hem en wist me duidelijk geen houding te geven, dingen die me mateloos irriteerde momenteel.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk naar Dewi. God, nu komt ze weer naar buiten in die dunne kleren. Ik wil er al wat over zeggen als ze begint te praten. "Is goed, we komen er zo aan." Ik kijk naar James en glimlach. "Ben je klaar om een huis vol vampieren te betreden?"

Savoy
Ik zucht als Dewi haar mes trekt. "Dewi, alsjeblieft, ga nou niet weer het heldinnetje uithangen." Ik pak haar polsen makkelijk met mijn vrije hand vast en kijk in haar ogen. "Je staat machteloos. Wees blij dat jij het voorgerecht niet bent." Ik smijt de jongen hard op de grond, waardoor hij even kreunend blijft liggen. Dan pak ik in allebei mijn handen een van Dewi's polsen. Ze stribbelt tegen, maar ik houd haar met met grootste gemak stil. Ik kijk haar grijnzend aan. "Wees nu een lief meisje en ren gillend naar binnen voor de grote enge vampier, oke?" Ik houd een van haar polsen vast en pak het mes uit haar hand. "Geef die maar aan mij." Ik draai me om naar de jongen. "Zo, waar was ik gebleven?"

Ash.

Als hij me neergooit kreun ik even, dat doet pijn. Vaag zie ik dat ze wat tegen elkaar zeggen en dat het mes word afgepakt.'zo waar was ik gebleven' rustig kijkt hij me aan, waardoor ik met mijn ogen rol. 'dude, denk je nu dat je stoer bent ofzo. mij aanvallen als ik het niet verwacht en me vervolgens leeg zuigen of wat je ook van plan bent' met een glinstering in mijn ogen kijk ik hem aan. Als ik nu maar een spreuk wist, een simpele spreuk maar nee hoor. het leerwerk liet ik aan Chase over...

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

'Hoorde je dat?' vraag ik ineens, doelend om de schreeuw om hulp. 'Iemand zit weer in de shit.' Ik werp een blik op Lewis, trek in een getrainde beweging mijn mes en zet het op een lopen naar buiten. Het duurt niet lang voor ik de plek des onheils heb gevonden na aanleiding van de stemmen die steeds duidelijker worden. Ik nader het groepje en zie tot mijn verbazing Savoy met mijn mes en met nog een mens in zijn greep.
'Jij hebt iets dat van mij is. Inleveren,' zeg ik kil en geef een kort knikje naar het mes. 'En nu ik hier toch sta kun je wel zo vriendelijk zijn om die jongen niet leeg te zuigen. Dus wees een brave vampier en laat hem los. Dit is een gevecht niet waard.' Ik laat mijn ogen over Savoys gelaat glijden, waar zijn lange stijle haar in de wind beweegt en zijn ogen me fel aankijken. 'Ga je voedsel maar ergens anders halen. Laat hem los.' Nog steeds sta ik met het mes in de aanslag, niet bang om hem te grijpen als het moet.

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
Ik wilde net wat zeggen tegen Savoy, maar plotseling kwam odile aan en ik voelde een gevoel va opluchting.
''odile!'' ik zette gauw een paar stappen uit Savoys buurt voor het geval hij een poging deed me te grijpen.
''Goede timing..'' mompelde ik met flauw glimlachje tegen Odile. Even leek het alsof ik mijn voeten niet voelde, ik constateerde al gauw dat het door de kou kwam. Ik kreeg verdomme ook nooit de kans om me warmer aan te kleden.. Ik had nu zelfs kippenvel over mijn lichaam, of kwam dat door de angst van net?

[ bericht aangepast op 6 april 2011 - 21:23 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk naar Dewi. God, nu komt ze weer naar buiten in die dunne kleren. Ik wil er al wat over zeggen als ze begint te praten. "Is goed, we komen er zo aan." Ik kijk naar James en glimlach. "Ben je klaar om een huis vol vampieren te betreden?"

Savoy
Ik glimlach naar de jongen op de grond. "Stoer? Nee hoor, alleen in staat je leven op welke manier dan ook te beëindigen." Grijnzend laat ik het mes door mijn handen gaan. "Dus.. wat wordt het? Het gebruikelijke, leegzuigen? Of wordt je liever opgehangen of verdronken? It's your choice." Voordat ik echter mijn tanden in zijn pols kan zeggen komt Odile aangelopen. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. Voortaan moet ik niet meer met mijn eten spelen. Gewoon doden en drinken. Ik trek een weemoedig gezicht, maar mijn ogen staan kil. "Het is jammer dat je nu zo'n mietje bent. Anders hadden we hem kunnen delen." Ik zet het mes bij zijn arm. Odile kijkt me waarschuwend aan, maar grijnzend druk ik wat harder. Een kleine druppel bloed welt op uit het sneetje in zijn arm. De geur verspreidt zich meteen, en ik zie hoe ook Odile het ruikt. Haar ogen worden iets wijder, en haar hoektanden piepen al onder haar lip uit. "Ruik je dat dan niet? Ik snap echt niet hoe je je nog in kunt houden." Ik merk dat het voor mij ook bijna te veel wordt. Waarom zuig ik dat miezerige mens niet meteen leeg? Nu kan het. Nee, ik moet me inhouden. Ik wil niet dat ze denken dat mijn wilskracht minder sterk is dan die van Odile.

Ash.

Wanneer hij het mes nog wat dieper in me huid drukt knijp ik mijn ogen even dicht, wanhopig probeer ik het bloed te verbergen onder mijn andere arm. 'waar slaar dit verdomme op' mompel ik terwijl ik de vampier die blijkbaar Savoy heet vernietigend aan kijk. 'En waar is James' als ze hem iets hebben aangedaan. Hoewel ik het liefst ze helemaal verrot zou willen schelden weet ik dat dit niet het juiste moment is, met een pijnlijk gezicht wend ik me tot het meisje 'ik weet niet of ze het doen maar als ze het doen kijk dan weg'.


Douchen

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach kort naar Dewi, waarna ik me weer to Savoy wend, die ik vernietigend aankijk.
'Ik waarschuw je, loslaten,' sis ik, maar Savoy neemt weinig notie van mijn woorden en drukt mijn mes wat harder in zijn wond. Ik kom snel in een soort trance als er een klein straaltje bloed naar beneden drupt. De geur is ondragelijk en het liefst was ik hem aangegrepen en had ik hem leeggezogen. Het wordt wazig voor mijn ogen en met moeite weet ik mijn dierlijke instincten te onderdrukken. Veel moeite, aangezien mijn hoektanden al paraat staan om hun werk te doen. "Ruik je dat dan niet? Ik snap echt niet hoe je je nog in kunt houden." Ik werp een blik op hem en vervolgens op de jongen. 'Ik zeg het nog één keer, wegwezen bij hem.' Het klinkt al een stuk minder overtuigend dan ik had gehoopt. Ik heb te lang niet gejaagd en dit is een werkelijke marteling. Ik heb vijftig jaar zonder berouw op mensen gejaagd en hun bloed opgedronken. Afkicken is een ware hel. Ik hou dit niet meer vol, ik kan me niet meer tegenhouden. Ik spring op de jongen af en stort me op hem. Het kost me weinig moeite hem tegen de grond te werken en ik druk mijn mes op zijn keel.
'Waarom kom je hier? Waarom! Wil je soms verdomme dood!' Mijn blik valt op zijn pols, die ik vastheb. Nu zit mijn hand letterlijk onder het mensenbloed. Het lijkt of mijn lijf een eigen wil heeft gekregen en mijn geest bestuurt. Ik haal de arm naar me toe en begin als een razende aan de wond te zuigen. De verlossing is hemels.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik kijk naar Dewi. God, nu komt ze weer naar buiten in die dunne kleren. Ik wil er al wat over zeggen als ze begint te praten. "Is goed, we komen er zo aan." Ik kijk naar James en glimlach. "Ben je klaar om een huis vol vampieren te betreden?"

Savoy
Grijnzend kijk ik naar Odile die zich op de jongen heeft gestort. "Ach, en je was zo vastbesloten.." Ik pak het mes en steek het zonder te twijfelen door haar borstkas heen. Ik zie hoe haar lichaam schokt en met een zetje van mijn voet duw ik haar van de jongen af. Ze blijft schokkend van de pijn op de grond liggen. "Mijn beurt." Ik pak zijn pols al grijnzend vast als ik ineens Dewi zie staan, in haar dunne jurk. Mijn gezicht verstrakt en ik kijk haar kil aan. "Kijk weg. Je wilt dit niet zien. Geloof me." Ze ziet er al geschokt uit door wat er gebeurt is met Odile, en staat zo te zien op het moment flauw te vallen. Ik haal mijn schouders op en pak de arm van de jongen weer beet. Ik heb net twee slokken van zijn heerlijke bloed gedronken als ik vanuit mijn ooghoek Dewi om zie vallen. Voor ik goed en wel besef wat ik doe heb ik de jongen al losgelaten en sta ik met haar slappe lichaam in mijn armen. Flauw gevallen. En ik.. heb haar opgevangen?

Odile - Goede vampier.

Het dringt maar half en half tot me door waar ik mee bezig ben. Zijn bloed is overweldigend lekker.
"Ach, en je was zo vastbesloten." Ik kijk op, maar het is al te laat. Een mes wordt door mijn borst gestoken en ik word kreunend van de pijn tegen de grond gewerkt. Ik kijk naar boven, waar ik Savoy's zelfvoldane gezicht zie. 'Nu mag ik.' 'Nee..' Ik knijp mijn ogen dicht van de pijn en ik grijp naar de plaats boven mijn borst, waar het bloed uit gutst. Alsof ik ook maar iets kan doen om het te stoppen. Op mijn donkerblauwe blouse is inmiddels een zwarte vlek gekomen. Ik kronkel als een waanzinnige om de pijn weg te bannen, maar het gaat niet. Ik verlies te veel bloed. 'Dewi, ren..' zeg ik met een zwakke stem. Ik denk aan de rest die ik heb verraden. Wat heb ik gedaan? Ze zullen me niet meer vertrouwen. Nooit meer. Niet na dit. Ik denk aan Lewis en hoe ik hem heb verraden. Hij vertrouwde me en nu zal hij me nooit meer willen zien. Het wazige beeld verdwijnt en alles wordt zwart.

[ bericht aangepast op 6 april 2011 - 22:20 ]

No growth of the heart is ever a waste

Even aanpassen -

[ bericht aangepast op 6 april 2011 - 22:19 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Opeens leek alles in een snel tempo te gaan, eerst springt het meisje dat me net nog wou beschermen op me en op het andere moment ligt die Savoy me leeg te drinken. Meteen merk ik de brandende pijn als zijn mond mij weer verlaat, de puf om op te kijken waarom heb ik niet meer. Met moeite draai ik me om en kruip met me armen over de grond heen. Wat utermate langzaam gaat. Zo goed als mogelijk probeer ik de nog steeds bloedende wonden nie mrt de grond in aaanraking te komen 'chase!' schreeuw ik, helemaal vergeten dat hij een Vals naam had opgegeven.

Sorry voor de spellingsfouten geef me Ipod maar de schuld.

[ bericht aangepast op 6 april 2011 - 22:33 ]

Trust me. I'm the doctor

Lew had er alle vertrouwen in dat Odile de zaakjes op zou kunnen lossen. Nu ze aan hun kant stond, was hij haar kracht en aanwezigheid als vanzelfsprekend gaan beschouwen. Ze verminderde de stress een hele pak, aangezien niet alle last op zijn en Elif's schouders meer leunde. En Yue hielp natuurlijk ook, maar hij had haar overschat. Ze was te jong om op een mens te kunnen letten. Het was pas toen Odile na een vrij lange tijd nog steeds niet terug was, dat er een belletje ging rinkelen. Om eerlijk te zijn was het eerste wat in zijn gedachten op dook het gruwelijke idee dat Savoy Odile iets aan had gedaan. Toen hij echter buiten kwam, bleek dat niets minder waar was.
De teleurstelling die over hem heen spoelde, toen hij Odile van een nog onbekende mens zag drinken, was overweldigend. En het deed nog fysiek pijn ook. Om vervolgens haar te zien vallen doordat Savoy een mes door haar borstkas ramde, nog meer. Razendsnel racete hij naar het groepje toe en trok allereerst het mes uit Odiles borstkas, waarna hij het diep in de stam van een naburige boom ramde. Daarna greep hij Dewi vast en zwierde haar over zijn schouder na haar uit de handen van een verbijsterde Savoy te trekken. Die laatste leek nogal van zijn melk door het feit dat hij met het mensenmeisje in zijn armen stond. ‘Kom mee,’ gromde Lew kortaf tegen de onbekende jongen, waarna hij hem met zijn vrije hand vast greep en hem mee trok. Vastberaden en snel keerde hij met de twee lichamen in zijn armen terug naar het huis. Odile liet hij maar liggen. Nu het mes uit haar borstkas gehaald was, zou ze waarschijnlijk sterk genoeg zijn om zelf te herstellen. Verder had hij nu helemaal geen zin om met haar geconfronteerd te worden. Hij moest even over het verraden gevoel in zijn hoofd stappen. Lew had het nooit makkelijk gehad met verraders. Hoewel het Odile betrof en hij gevoelens voor haar had, misschien wel van haar hield, wist hij niet zeker of hij ooit in staat zou zijn om haar te vergeven.
Waarschijnlijk was het niet verstandig om met de bloedende jongen naar binnen te komen, aangezien de geur zelfs voor hem verleidelijk was, maar hij had geen idee waar hij er anders mee naar toe moest en om eerlijk te zijn, was dat wel het laatste wat hem bezig hield. Wat hem meer bezorgd maakte, was de vraag wie er nu nog te vertrouwen viel. Gawyn was dood, Elif had hij al dagen niet meer gezien, Yue was ontzettend jong en onervaren, Aphrodite was ook van het toneel verdwenen en Odile... Odile was zichzelf opnieuw kwijtgeraakt. Het was pijnlijk om daaraan te denken. Vooral omdat hij niet goed wist hoe hij er op moest reageren. Lew snoof boos en voerde het tweetal naar de keuken, waar hij de jongen op tafel duwde. ‘Kalm,’ commandeerde hij tegen het gastje dat naar één of andere Chase aan het roepen was. ‘Zit stil,’ Slordig waste hij de wond uit met de fles alcohol die er stond en vervolgens bond hij een verse theedoek strak om de pols van de onbekende jongen heen. Nu Dewi nog wakker krijgen...


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Frankly my dear, I don't give a damn.