[RPG] -Exchange- (Pirates) 2. - Speeltopics

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd.
''Nee, de vraag is wat gaat Ú doen?'' ik keek hem aan. ''Gaat U mijn geheime identiteit verhullen aan de rest van de bemanning? Laat U me gaan, mag ik niet meer aan boord, gaat U me straffen? Als het dat laatste is neem ik aan dat ik me nu het beste uit de voeten kan maken.'' Het laatste zei ik met een grijnsje, maar in werkelijk voelde ik me zeer gespannen. Ik had tegen hem gelogen en ik had niet het idee dat het goed bij hem zou vallen, ook niet bij de rest van de bemanningsleden trouwens, áls ze erachter kwamen. Al die tijd had er een vrouw in hun midden bevonden, terwijl hun zo naar een vrouwelijk lichaam verlangde, en ze hadden het niet geweten. Hmm, de meeste zouden wel kwaad worden of gefrustreerd raken. Trouwens, als de Kapitein me niet meer op zijn schip wou, wat moest ik dan doen? Ik wilde niet alleen in Tortuga rondlopen, vooral niet als het avond werd.. Er liep een rilling over mijn rug bij die gedachte, ik hield het hier al niet uit in mijn eentje, overdag nota bene, laat staan 's nachts. Heel even wierp ik een blik op mijn bovenarm waarin de snee zich bevond, het bloedde nogsteeds, straks kon ik er beter even een doek omheen binden of iets dergelijks. Mijn blik gleed weer naar de Kapitein en ik zag dat hij een wond in zijn schouder had (toch? ;p).

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Ik knik. "Ja, een strandwandeling lijkt me heerlijk.." Ik neem een paar hapjes rijst en veeg mijn mond af met een servet. "Ik heb inderdaad ook nieuwe kleren nodig.. Maar daar kan ik later nog wel voor zorgen." Ik glimlach naar hem. Het warme licht van de ondergaande zon geeft zijn gezicht een zachte gloed, en laat hem er nog knapper uitzien. Het is vreemd dat een piraat, wie ik altijd verafschuwde, zulke gevoelens bij me oproept. Het komt niet alleen door zijn uiterlijk.. Hij is eerlijk, en beleefd. Tot op zekere hoogte dan.

Olivier
Ze zegt precies wat ik al die tijd gedacht heb. Wat ga ik doen, nu haar geheim ontdekt is? Ik kijk haar even twijfelend aan. "Dat hangt er vanaf. Als je meegaat, ga ik niet liegen tegen mijn bemanning. Dus zie je het zitten om op een schip vol piraten te zijn, als vrouw? Want denk maar niet dat we je op je wenken zullen bedienen zoals die rijkeluiskinderen. Je hoort bij mijn crew, en daar komt wat mij betreft geen verandering in."

Ace - Piraat.

'Prima,' glimlach ik. 'Dat doen we. Ober.' Als de man komt reken ik af. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n hoog bedrag heb betaald voor een etentje, maar enfin, dit doe ik ook niet elke dag. Mijn blik glijdt naar de zon, die langzaamaan maar zeker in het water begint te zinken, wat een ongelofelijk kleurenschouwspel veroorzaakt.
'Laten we gaan.' Ik sta op en bied haar een hand aan. Om eerlijk te zijn ben ik werkelijk verbaasd dat ik me al die tijd zo goed heb kunnen gedragen. Puur het feit dat ik geen alcohol op heb. Of schuilt er nog meer achter? Het feit dat ik mezelf wat wil bewijzen. Dat ik mezelf wil bewijzen dat ik het kan. Ik denk een combinatie van beiden. Ik voel me schoon, fris, vrij en goed. Wat wil een mens nog meer? Ik kijk met een schuin oog naar Josephine. Een flinke zak geld en een vrouw naast me in een schoon bed, dat is op zich ook niet mis. Opnieuw dwaalt mijn blik af naar het ontblote stuk huid boven haar borst. Wat een verleidelijk moedervlekje, denk ik al zwijmelend. Ace, idioot! Hou je kop erbij. Ik dwing mezelf een andere kant op te kijken en we lopen het restaurant uit, richting het strand.

No growth of the heart is ever a waste

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Verzwijgen was in mijn ogen geen liegen, maar ik begreep hem wel. Ik keek 'm aan met grijns en knikte.
''Ik zou niet anders willen.'' Ik was lang genoeg op mijn wenken bediend, ik was geen klein kind maar een volwassen vrouw. Voor mezelf zorgen kon ik prima, alhoewel.
''Alleen.. Dat ik niet op mijn wenken word bediend, betekend dat ook dat ik mijn eigen kamer moet afstaan? Want als dat het geval is wil ik best meer betalen.'' Het idee om tussen de mannen slapen beviel me helemaal niet, alleen de gedachte al.. Ik huiverde kort en stond toen op, ik had de mannen nog wat uit te leggen. Oewh, wat zouden sommigen gefrustreerd raken.. Ik stak mijn hand uit naar de Kapitein om hem overeind te helpen.
''Laten we gaan.'' Ik glimlachte kort naar hem en toen hij stond keek ik hem aan.
''Nog bedankt voor de redding trouwens.'' Bedankte ik hem. Ik wist dat het ongepast was, althans dat dacht ik, maar ik kon het niet laten hem een korte knuffel te geven. Hij was zo aardig dat hij me niet achterliet vanwege die leugen en hij had zojuist mijn leven gered.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Ik leg mijn arm in de zijne en glimlach. "De zonsondergang is echt mooi.. Adembenemend zelfs." Het valt me nu pas op dat hij eigenlijk best wel lekker ruikt. Niet naar zeep, maar naar.. naar zichzelf. Als we bij het strand aankomen zakken mijn hoge hakken weg in het zand. Ik negeer het en loop door, ook al gaat dat onhandig. Want mijn schoenen kan ik toch zeker niet zomaar uit doen? Het is even stil en ik denk terug aan de keer dat ik me omkleedde, en Ace de kamer binnenkwam. Het verbaasde me toen dat hij er geen misbruik van maakte, maar nu snap ik het. Ace is te vertrouwen. Ik kijk naar hem om, en zie dat hij naar de zonsondergang kijkt. Ik volg zijn blik, en zie hoe een waaier van roze en oranje zich uitspreidt achter de zon. "Prachtig.." zeg ik zachtjes.

Olivier
Ik haal mijn schouders op. "Ik zou niet weten waarom je nu ineens je kamer af moet staan. Ik houd het het liefst zo eerlijk mogelijk, voor zover dat kan op een piratenschip. Dus als jij de huur blijft betalen mag je wat mij betreft je kamer houden." Ik sta op en glimlach. "Geen dank." Ik verstijf even als Abby me knuffelt, gewoon omdat het zo onverwacht kwam, en kijk haar aan. "Echt, het is al goed. Ik moet nog wat zeep en dat soort spullen halen. Misschien kun je het best meegaan, voor het geval iemand je herkent van die posters."

Ace - Piraat.

Ik draai me van de zon naar Josephine, die moeite heeft overeind te blijven. Ik kan me niet herinneren dat ik haar alcohol heb gevoerd, denk ik met een grijnsje. Als mijn blik via haar jurk naar beneden glijdt stuit ik al snel op het probleem: die dodende schoenen. Waarom doet ze ze niet uit? Zo kan geen mens lopen. Dan schiet me een baldadig idee te binnen.
'Ik zal het je wat makkelijker maken,' zeg ik, leg mijn ene hand op haar schouderblad en een ander onder haar knieën. In een simpele beweging til ik haar op en wandel met haar over het strand terwijl het zeewater aanspoelt. Ze is ongelofelijk licht. 'Niet dat ik je niet kan dragen - ik doe het graag, maar er is geen beter gevoel dan het natte zand en het zeewater onder je voeten. Je moet het eens proberen,' zeg ik met een enorme grijns.

No growth of the heart is ever a waste

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik merkte dat hij verstijfde toen ik hem knuffeld en grijnsde kort, weinig gewend hmm? Ookal moest ik toegeven dat ik ook nooit zomaar iedereen knuffelde.
''Ik ga wel mee en ik denk dat we moeten opschieten, de zon begint al onder te gaan.'' zei ik, geen idee van hoelaat de winkels en kraampjes sloten hier. Ondanks dat de zon odnerging was het warm en broeiërig, balen dat ik mijn shirt aan moest houden. Alhoewel, dat hoefde nu niet meer. Met een grijns trok ik het wijde shirt uit, daaronder droeg ik toch een hempje, en knoopte het om mijn middel.
''Trouwens, ik denk niet dat er nog veel posters hangen.. Dan zouden ze het al een maand overleefd moeten hebben. En nog wat, ik lijk er vrij weinig op, de foto (tekening. Kende ze dat? ;p) is behoorlijk oud.'' ik pakte de poster op en bekeek hem. Ik zag een jonge vrouw in een chique jurk, haar haren stonden mooi in de krul en ze droeg dure sieraden. Ze glimlachte, maar aan haar ogen was te zien dat ze niet gelukkig was. Ik haalde minachtend mijn neus op en scheurde de poster tot er enkel kleine snippers van over bleven. Dat was vroeger, nu kon ik mezelf zijn en doe wat ik wou. Ik keek toe hoe de wind de snippers meenam en raapte toen ook mijn doek van de grond, het was gewoon ik geworden.. Ik had hem altijd op en het hoorde bij me. Ik bond hem weer om mijn hoofd, maar deze keer stopte ik mijn haren er niet onder (check haar foto).
''Laten we gaan.'' Zei ik met een tevreden glimlach, nu ik niet bang heofde te zijn dat ik iets zei of deed wat mijn geheime indentiteit kon verraden, voelde ik me helemaal op mijn gemak. Laten we zeggen dat ik helemaal in mijn element was. Stiekem had ik ook zin om het de bemanningsleden een beetje in te wrijven dat ze er nooit achter gekomen waren, alhoewel ik wel nog steeds bang was voor hun reactie. Zouden ze me accepteren als bemanningslid? Zo niet, dan zorgde ik ervoor dat ze niet anders konen. Samen liep ik met de kapitein het steegje uit, ondanks dat de zon al onder ging was het nog druk op straat, allemaal mensen die naar huis gingen. Ik had veel bekijks, maar niet alleen van mannen die zo nu en dan floten, ook vrouwen. Alleen de vrouwen bekeken me afkeurend. Tsja, niet alle vrouwen hadden zin om zich in een dodelijk korset en chique jurk waar je je amper in kon bewegen te wurmen. Mensen waren complexe wezens, nooit eens tevreden. Plots viel mijn oog op twee figuren op het strand en toen ik beter keek leek het wel alsof het Ace was.. Ik bleef staan en tot mijn verbazing was het inderdaad Ace en hij droeg een dame in zijn armen, als ik het goed zag was het Josephine.
''Is dat Ace..?'' mompelde ik voor de zekerheid en keek de Kapitein aan.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Terwijl ik nog sta te genieten van het zonlicht op mijn huid, voel ik ineens hoe ik wordt opgetild. Ik slaak een kort gilletje, en kijk dan recht in Ace's ogen. Hij grijnst naar me en ik glimlach terug. Mijn ene kant wil hem veronwaardigd aankijken en vragen waar hij het lef vandaan haalt me zo aan te raken. Mijn andere kant wil het liefst tegen hem aankruipen en zo voor altijd blijven zitten. Dus doe ik niets. Ik leun zachtjes met mijn hoofd tegen zijn bovenarm en kijk naar de zon. "Niet dat ik je niet kan dragen - ik doe het graag, maar er is geen beter gevoel dan het natte zand en het zeewater onder je voeten. Je moet het eens proberen." Ik kijk hem aan, en zie dat hij grijnst. "Vooruit dan maar.." Ik leg mijn handen even op zijn schouders en laat me voorzichtig van zijn armen afzakken. Meteen zakken mijn schoenen weg ik de modder, en snel doe ik ze uit. Ik voel de blubber tussen mijn tenen sijpelen, en eigenlijk heeft hij wel gelijk.. Dit voelt best lekker. Ik kijk hem aan en glimlach weer. "Bedankt dat je me de stad hebt laten zien."

Olivier
Ik kijk naar de poster die ze in haar handen houdt. Een mooie, schone versie van de Abby die ik hier voor me zie staat er op getekend. Ze zit met haar handen ineen gevouwen en heeft een deftige jurk aan. Ik schrik op uit mijn gedachten als ze ineens de poster verscheurd en weggooit. Terwijl Abby haar haar goed doet, en tot mijn verbazing haar shirt uittrekt, kijk ik hoe de snippers van het affiche wegwaaien in de wind. Langzaam wandelen we door de straten naar het schip terug. "Is dat Ace...?" hoor ik haar ineens verbaasd zeggen en met een ruk draai ik mijn hoofd om. Op het strand loopt een man met een vrouw in zijn armen, en nu ze het zegt... Het is Ace. Ik vernauw mijn ogen en zie dat de vrouw in zijn armen een van de dames is. Maar ze lijkt het niet vervelend te vinden. Ik haal mijn schouders op. Zolang zij er geen problemen mee heeft kan ik hem moeilijk dingen verbieden. Maar ik zal opletten dat hij het niet al te bont maakt. "Vertel je het grote nieuws straks liever zelf, of moet ik het doen?" vraag ik terwijl ik me weer naar Abby toe draai.

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik was blij dat hij niet ging zeuren over waarom ik niet thuis gebleven was, aan de poster was te zien geweest dat ik vrij rijk was en ook omdat ik de huur kon betalen voor een eigen hut. Toch vreesde ik dat hij er later op terug zou komen.
''Ace is echt verandert hmm? Ik vraag me af hoelang hij het volhoudt..'' mompelde ik zachtjes, hij was geen gentleman. Voor zover ik wist dan, in ieder geval, ik had het vermoeden dat hij zich niet 24 uur per dag als een echte heer kon gedragen. Ik draaide een lok haar rond mijn vinger en bleef nog even staan toen de Kapitein me plots iets vroeg.
"Vertel je het grote nieuws straks liever zelf, of moet ik het doen?" Ik keek hem aan en haalde opnieuw mijn schouders op.
''Zulk groot nieuws is het niet toch? En ach, vertellen is niet nodig, ze zien het vanzelf wel. Althans, ik neem aan dat ze het zien.'' Ik dacht na, Ace had me al eens gezegt dat ik zeer vrouwelijk was en Felix had lopen vissen. Hij had zelfs gevraagd of ik een castraat was, of met dat dure woord, hoe noemde hij het ookal weer? Euchaat ofzo? Ik grinnikte zachtjes bij die herinnering, het zou een hoop voor ze ophelderen had ik het idee.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Het is best een hopeloos gezicht als ze opnieuw in het natte zand zakt, maar gelukkig trekt ze de schoenen uit, waardoor het al veel gemakkelijker is om overeind te blijven. Nu zakt de zon toch echt weg aan de horizon en hoewel het moment zo mooi is, begin ik toch al te peinzen over een slaapplaats. Ik had Jamie beloofd om naar de Zeeschuit (veelal omgedoopt tot de Zuipschuit) te komen, maar dat kan ik voor iedereens welzijn het beste niet doen.
'Iets buiten het centrum is een plek waar we een kamer kunnen huren.' Ik begin te graven in mijn geldbuidel. De laatste keer dat ik daar was geweest om een rijke handelaar te brengen kostte een kamer al veel en ik weet dat ik niet voldoende geld heb om er twee te huren. 'Ik eh.. ik heb alleen voldoende geld mee voor één kamer. Ik weet niet of je het erg vindt een kamer te delen. Anders zou je zelf een tweede af kunnen huren, maar dat kan ik helaas niet betalen.' Niet te geloven hoe ik zo makkelijk door mijn geld kan raken. Voor die maaltijd had ik wel twee hoeren kunnen betalen. Ik trek een grijns om mezelf. Ach, wat maakt het ook uit, denk ik en staar vanuit een ooghoek naar Josephine. Daar kan geen hoer tegenop.

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Langzaam verdwijnt de zon helemaal, en de eerste sterren komen al tevoorschijn. Ik draai me om naar Ace, en zie de twijfel op zijn gezicht. "Nouja.. Ik heb op het moment geen geld bij me. Dus het zal wel moeten." Normaal gesproken zou ik voor geen goud een kamer delen met een man, maar gek genoeg zie ik er nu totaal niet tegenop. Eigenlijk.. Lijkt het me wel leuk. Er ontsnapt een giechel aan mijn lippen, en snel sla ik mijn hand voor mijn mond. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Waar ben ik ins hemels naam mee bezig?

Olivier
Ik grinnik. "Ik denk dat ik het ze toch maar even vertel. Het is belangrijk dat ze weten dat je nog steeds bij de crew hoort." De haven en de mast van het schip komen al in zicht. Ik moet er nog aan wennen dat Jack eigenlijk Abby is, en ik heb toch de neiging om zachter tegen haar te zijn. Maar dat wil ik vermijden. Ze is en blijft ten slotte part of the crew, en ik wil iedereen gelijk behandelen.

Ace - Piraat.

'Volg mij maar,' zeg ik dan en ga voor haar uit. Dan besef ik dat ze nog op haar blote voeten in het natte zand staat en de schoenen in de handen heeft. 'Ik zal je wel een handje helpen. Dit gaat me makkelijk af, zeker als ik nuchter ben.' Ik til haar zonder enige moeite op en loop over het losse zand van het strand. Als we weer op de straat aankomen zet ik haar weer neer en geef haar tijd om de schoenen aan te doen. Als ze dit voor elkaar heeft wijs ik haar het gebouw. 'Dat daar, daar moeten we heen.' We lopen erheen en ik voel me met de seconde zenuwachtiger worden. Dit is geen plek voor piraten. Die worden er linea recta uitgeknikkerd zodra ze dat door krijgen. Ik hoop maar dat mijn luchtige voor mijn doen sjieke blouse voldoende is. Zo ontspannen mogelijk wandel ik naar binnen en ga bij de receptie staan.
'Ik zou graag een kamer willen,' zeg ik simpel. De man achter het bureau kijkt op en kijkt ons verbaasd aan. 'Ik ken jou. Jij komt bij de Zeeschuit vandaan, of niet soms?' vraagt hij achterdochtig. 'Ik? Ik zou niet weten waar u het over heeft. Dit is de tweede keer dat ik hier op Tortuga ben. En ik ben doodmoe, dus ik zou graag een kamer willen. Het liefst vandaag nog.' Hij kijkt me een paar seconden twijfelend aan, waarna hij een papier pakt.
'Schrijft u hier uw naam neer, graag.' Een test. Er is geen piraat die kan schrijven en lezen. Op deze na dan. Ik pak de pen aan en schrijf in een krullend, verfijnd handschrift een valse naam op. Cedric McKinny. Dat klonk wel goed. 'Zullen we gaan?' vraag ik aan Josephine.

[ bericht aangepast op 30 maart 2011 - 23:30 ]

No growth of the heart is ever a waste

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik knikte als goedkeuring.
''Ik vind het prima, het is tenslotte úw crew.'' Hij moest zelf weten wat hij deed, als hij het wilde vertellen, dan deed hij dat. Ik keek naar het schip en vroeg me af wat we vannacht gingen doen.. Waarschijnlijk gingen de meeste zuipen of hoeren opzoeken, wat moest ik dan doen? Ik kon moeilijk alleen rondlopen, dat was gevaarlijk voor een vrouw, dat bleek maar van daarnet, maar echt zin om mezelf klem te zuipen had ik ook niet. Ik zuchtte wat gepikeerd en dacht peinzend na. Zouden er trouwens wel mannen op het schip blijven? Of sliepen ze allemaal ergens anders? Ik moest er niet aan denken als enige op het schip te zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dudes,v oortaan schrijf ik nogal enkel Abby boven mijn posts 8D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Ik kijk over Ace's schouder mee. Cedric McKinny. Een valse naam? Ik zeg er niets van. Het zal wel nodig zijn. Het maakt me eigenlijk ook niet veel meer uit. "Zullen we gaan?" Ik glimlach en knik. "Natuurlijk." Samen lopen we door de gang, de trap op. Het hoteletje is simpel, maar smaakvol ingericht. Als we bij onze kamer aankomen opent Ace de deur voor me. Ik stap naar binnen en kijk de kamer rond. Een bed, een stoel en een bureau, een fauteuil en een lamp. Ik draai me om naar Ace en glimlach. "Ik ben uitgeput. Als je het niet erg vind ga ik het liefst meteen slapen."

Olivier
Samen lopen we het dek op. Ik kijk naar Abby. "Wil je je eerst nog omkleden ofzo?" Ik zie er niet naar uit om de crew over Abby te vertellen, maar ben aan de andere kant ook wel nieuwsgierig naar hun gezichten. Zullen ze geschokt zijn? Boos? Ik heb geen idee.