ik heb geen idee, maar dit is mijn nieuwe story 
comments & kudo's zijn welkom en één keer kijken is helemaal geweldig.
‘three can keep a secret, if two of them are dead’
You can count on me like 1 2 3
I'll be there
And I know when I need it I can count on you like 4 3 2
And you'll be there
Cause that's what friends supose to do, oh yeah.
prologue.
Schuld gevoelens bekroop me weer als ik de begraafplaats weer op loop, het miezerde en de gootjes tikte met de wint mee. Rijen met versierde grafstenen vulde steeds mijn zicht, Het was midwinter en nog steeds warm voor de tijd van het jaar. Elke keer brak ik mijn beloftes om terug te komen, elke keer verliet ik deze plaats met een schuld gevoel. Maar deze keer zou de laatste keer zijn dat ik deze plaats weer verlaat. De stenen waren ingeruilt met een simpel stuk geschilderd houd. "Judit & Marco, rust in vrede."-stond er. De scherpe wind blies me de werkelijkheid toe, ik ontkende het feit dat ze dood waren. Ik ontkende het feit dat ze er niet waren, ze waren er diep in mijn hart. ‘Mama, ik ga je missen.’ prevelde ik zachtjes de leegte in, tranen baande een weg langs me wangen en druppelde met de regen mee. ‘Ik zal je gezicht niet meer zien.’ gracieus plaatste ik de verse bloemen in de vaas, de fleurige geur maakte alles nog erger. 4 jaar na de dood van mijn ouders werd ik gedumpt bij mijn tante, toen ze haar tijd naderde werd het moeilijker voor haar, ik moest weg. Zonder nog iets een blik waardig te geven, draai ik me om en loop terug richting de eeuw oude ingang. ‘Mam, weldra zal ik terug keren.’ beaamde ik zachtjes.
Aloaa
[ bericht aangepast op 5 dec 2010 - 17:40 ]
They fell in love, didn't they?
Weet je hoe lang ik al op een Bruno Mars verhaal zit te wachten? 
en ik was te lui om het zelf te schrijven.