-Oke, ik wist dus even niet waar ik dit bij moest zetten, dus dan maar hier.-
Het is niet grappig, meer. Ik kan mijn dromen en mijn 'echte leven' nog maar moeilijk uit elkaar houden.
Overdag doe ik natuurlijk van alles, maar 's nachts als ik droom dan ga ik daar gewoon mee verder. Dan droom ik bijvoorbeeld dat ik verder schrijf aan mijn verhaal en dan ben ik helemaal in de paniek de volgende dag omdat ik dat deel dat ik geschreven heb in mijn droom niet meer kan vinden. Omdat het nooit echt gebeurd is natuurlijk.
Maar het gebeurd niet alleen met dat, ook met complete gesprekken tussen mijn ouders en vriendinnen of dat ik bijvoorbeeld een toets leer in mijn droom, maar in het echt dus niet. Dat ik bijvoorbeeld mijn huiswerk gemaakt heb. Als ik een afspraak heb of iets moet doen voor een bepaalde dag dan doe ik dat in mijn dromen, waardoor ik vaak zoiets krijg:
'Waar was je?'
'Ik was er toch?'
'Nee, je was er niet.'
'Jawel, we hebben dit en dit en dit gedaan.'
'.......'
Het is echt niet grappig meer. Iemand hetzelfde en heeft iemand enig idee wat ik er aan kan doen? Het wordt eng.
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
