De reacties van het publiek dat The Exorcist ging zien, bleven niet beperkt tot gillen en hijgen van schrik, zoals bij doorsnee-gruwelfilm niet het geval zou zijn geweest. Veel bioscoopgangers kregen last van nachtmerries en zeiden dat zij de angstaanjagende nabijheid van duivels en andere irrationele gewaarwordingen hadden bespeurd. In de bioscopen zelf gebeurde het vaak dat mensen die de zaal wilden verlaten niet in staat waren uit hun stoel te komen. 'Ik hou niet van horrorfilms, maar werd erdoor gefascineerd.' Zei een man, geschokt van wat hij op het witte doek had gezien. 'Het was nuchter beschouwd een meisje dat alle kleuren van de regenboog vertoont en afschuwelijke, walgelijke dingen zegt. Toch kon ik mijn ogen niet afwenden van het witte doek, laat staan de zaal verlaten.' Een jonge vrouw die de film ook net had gezien zei: 'Ik kan me niet heugen dat ik ooit zo van streek ben geweest als nu. En nu ik hier buiten sta, in het zonlicht, en de ogen van de mensen zie, jagen ze me de stuipen op het lijf.' Tal van bioscoopbezoekers vielen flauw of moesten braken. Vele mensen die de film hadden gezien stelden zich onder behandeling van een therapeut om zichzelf te bevrijden van angsten die ze zelf niet konden verklaren. Oftewel Bioscoopneurose.
Dit typte ik net over uit het boek van The Exorcist. Best raar dat mensen het zo'n schokkende film vond. Ik moet toegeven dat ik wel stil van de film werd, maar dit had ik niet verwacht.
Heeft iemand ooit gehoord/last gehad of iemand kent, van bioscoopneurose?
All this dampness is damp.
![:\](/images/smilies/irritated.gif ":\")
