Ik haat m'n moeder echt nu! Ik was een kwartier alleen thuis, komt ze terug, staat mijn muziek op, begint ze er gewoon doorheen te praten! Dus ik moest het wel afzetten om naar haar niet boeiende belevenissen te luisteren... Terwijl als ik iets wil zeggen ze dus nooit luistert en me nooit begrijpt, ze maakt er zelfs grapjes over dat ik me zo onbegrepen voel! ik heb soms van die dagen dat ik de hele nacht lig de huilen daardoor , maar dat weet zij niet. Ze zou toch niet luisteren of het begrijpen, dus waarom zou ik dan de moeite nog doen om het te zeggen?
Argh, soms zou ik haar echt willen wurgen!
Dat moest er even uit.
[ bericht aangepast op 20 aug 2009 - 15:56 ]
You are the poetry Shakespeare was missing.
