[RPG • 0] Fabula et Fiat • Schrijftopic - Speeltopics

3 aug 2024 - 10:56 catastrofe is online

fabula et fiat

Tahani • verbeelding

Het jaar is 1689.

Na jaren van genadeloze heksenvervolgingen die zelfs overzees de kolonies aan de Amerikaanse oostkust bereikt hebben en oplopende spanningen in een Verenigd Koninkrijk waarvan de Mugglevorst weigerde om tovenaars bescherming te bieden heeft de International Confederation of Wizards een nieuwe wet getekend: het International Statute of Wizarding Secrecy. Deze nieuwe wet is nog niet definitief, maar de hoop is dat het een einde zal maken aan alle onrust die is ontstaan tussen tovenaars en Muggles. Waar er voorheen een verscheidenheid aan opvattingen bestond over Muggle relations – samenwerking, angst, dominantie, oorlog, afzijdigheid – zullen alle tovenaarsfamilies zich nu moeten aanpassen aan de nieuwe orde.

De nieuwe wet is nog niet geratificeerd en niets is nog in steen gebeiteld, behalve de uitkomst, die onafwendbaar lijkt: tovenaars zullen verplicht worden magie verborgen te houden voor Muggles. Verwacht wordt dat invoering van de Statute zware implicaties zal hebben voor het dagelijks leven en de inrichting daarvan: familiebanden, werk, huisvesting, Fabeldieren, vervoer, handel, cultuur, en ga zo maar door. Toch zullen er ook families zijn die juist baat hadden bij de openheid van zaken die nu wordt opgedoekt. Waar sommigen blij, downright opgelucht zijn, zullen anderen de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aanzien. Het nieuw geïnstalleerde Ministry of Magic is optimistisch begonnen met een nieuwe tak van sport – professionele Obliviators, die een korte maar zeer effectieve tocht langs enkele delen in het land hebben gemaakt en daar de herinneringen van menig Muggle hebben gemanipuleerd. Tovenaars stichten nieuwe dorpen waar Muggles niet langer welkom zijn, en er vallen belangrijke handelspartners weg, wat leidt tot innovatie, maar ook afhankelijkheid.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Maar niet iedereen is het daar mee eens, en daar de wet aan verandering en invloed onderhevig is, is er een hevige machtsstrijd gaande.

In deze RPG volgen we studenten aan Hogwarts. Zij volgen een nieuw, tweejarig programma dat niet vrij van controverse is, aangezien de roots uit het klassieke onderwijs uit de Mugglewereld komen en nog niet zo lang geleden is geïntroduceerd door Pheba Smith, één van de prominentste nazaten van Helga Hufflepuff.

"Upon the signature of the International Statute of Secrecy in 1689, wizards went into hiding for good. It was natural, perhaps, that they formed their own small communities within a community. Many small villages and hamlets attracted several magical families, who banded together for mutual support and protection."

▬ Bathilda Bagshot, A History of Magic

Na afronding van hun zevenjarige studie aan Hogwarts is er voor alumni de mogelijkheid hun opleiding voort te zetten aan Hogwarts door middel van een tweejarig specialisatieprogramma in een richting naar keuze. Met een dergelijk programma kunnen ze voorsorteren op een latere carrière en opleiding. Studenten kiezen twee richtingen en doen onderzoek naar een overkoepelend onderwerp als groot eindwerk. Sommige richtingen zijn theoretischer dan andere; bij een aantal worden studenten al ingewijd in sectoren. Door middel van het eindwerk kunnen studenten hier ook zelf invloed op uitoefenen.

Studenten maken nog steeds deel uit van het sociale leven op Hogwarts, maar maken deel uit van kleinere klassen en hebben geen slaapzalen, maar vertrekken. Twee en soms drie studenten kunnen een vertrek betrekken met eigen slaapkamers, badkamer en een studeerkamer. Dit kunnen studenten van alle vier de afdelingen zijn omdat studenten worden aangemoedigd andere perspectieven tot zich te nemen. Verder worden studenten wel geacht om met hun afdeling op te trekken. Elke afdeling heeft, naast de leerlingenkamer, een aparte gemeenschappelijke ruimte voor de studenten.

Richtingen
Elemental Magic ● De studie van magische theorie, werking en ontstaansgeschiedenis. (Asher). Keuzes: Alchemy en Reflections on Magic (Ilias).
Philosophy of Power ● Ethiek, recht en kennisleer met betrekking tot magie (Ilias, Morpheus).
Discord and Dueling ● Praktische toepassing van offensieve en defensieve magie. (Wren, Emrys, Sammy)
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen. Keuzes: Mental Arts (Niamh, Merry) en Physical Arts (Emrys, Wren).
Ecosystems and Conservation ● Fabeldieren bestuderen vanuit de ecologie en band tussen mens en natuur. Keuzes: Underwater Folk (Xander), Nursing en Mythological Creatures (Rose, Lenore, Marcelene) .
Advancement of Magic ● Geschiedenis van de tovenaarswereld. Keuzes: Ancient Tongues and Runes (Xander), The Other Represented, Old Age Developments and Civilizations (Merry).
Works of Wonder ● Kunst. Keuzes: Illusionism, Hortoculturism, Meaning of Magic, Transformative Art (Niamh), Wandlore (Rose), Arcane Design.
Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde, die met name gestoeld is op wat later Herbology en Potions zullen worden (Marcelene, Morpheus, Sammy, Nizana).

Invullijstje

Personages
Name | Age | Gender | Bloedstatus | FC | Richtingen | Page | User

Alexander Marlowe Nightshade | 20 | M | Onduidelijk| Rudy Pankow | Ravenclaw: Underwater Folk en Ancient Tongues and Runes | 1.4 | 1.7 | Culloden
Wren Cornelius Nightingale | 20 | M| Pureblood | Milo Manheim | Slytherin: Discord and Dueling en Physical Arts | 1.3 | 1.9 | Novalunosis
Emrys Lloyd | 20 | M | Muggleborn | Danny Griffin | Gryffindor: Physical Arts en Discord and Dueling | 1.5 | 1.7 | Tahani
Ilias Cadmus Peverell | 20 | M| Pureblood | Charles de Vilmorin | Gryffindor: Philosophy of Power en Reflections on Magic | 1.5| 1.7 | bitterzoet
Samuel "Sammy" Wynn | 19 | M | Muggleborn | Daniil Kalinin | Gryffindor: Discord and Dueling en Medicinal Magic | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Asher Felix Wolf | 20 | M | Half-blood | Anar Khalilov | Ravenclaw: Elemental Magic en Mental Arts | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Castor Arius Black | 20 | M | Half-blood | Thomas Doherty | Gryffindor: Philosophy of Power en Discord and Dueling | 1.6 | 5.18 | Syaoran
Morpheus Salazar Gaunt | 20 | M | Pureblood | Maverick LaRue | Slytherin: Medicinal Magic en Philosophy of Power| 1.2 | 1.7 | verbeelding

Rose Malfoy | 19 | F | Pureblood | Anya Taylor-Joy | Slytherin: Wandlore en Mythological Creatures | 1.4 | 1.7 | Tahani
Marcelene Rosewood | 20 | F| Half-blood | Hande Ercel | Hufflepuff: Mythological Creatures en Medicinal Magic | 1.5 | 1.9 | Novalunosis
Lenore Vonetta Daneer | 19 | F | Pureblood | FC | Gryffindor: Mythological Creatures en Advancement of Magic | 1.2 | 1.9 | Vermithor
Nizana Alina Thindrell | 19 | F | Half-blood | FC | Ravenclaw: Physical Arts en Medicinal Magic | 1.6 | 4.19 | ThestraI
Meredith "Merry" Marjorie Gaunt | 19 | F | Pureblood | Aga Cioska | Slytherin: Old Age Developments and Civilizations en Mental Arts| 1.4 | 1.7 | bitterzoet
Beatrice Leybourne | 19 | F | Half-blood | Sage Tullis | Ravenclaw: Underwater Folk en Transformative Art | 1.6 | 5.18 | Saureus
Niamh Elowen Bones | 19 | F | Pureblood | Freya Allan| Hufflepuff: Mental Arts en Transformative Art | 1.3 | 1.7 | verbeelding

Kamerindeling

Quidditch
Dit jaar is er een nieuw, afdelingsoverstijgend Quidditch-team opgezet dat in een amateurcompetitie gaat spelen, en, wellicht in de toekomst, zelfs tegen andere scholen. Betrokken bij de opzet hiervan is Ilias Peverell. De meeste plekken zijn inmiddels ingevuld; de eerste training staat op de planning.

Indeling

Speciale functies

Onderwijs
Het geboden onderwijs bestaat met name (onderzoeks)seminars en stages. Onderwijs is vaak facultatief. Er wordt een behoorlijke inspanning verwacht en een beroep gedaan op de zelfstandigheid van studenten. Twee keer per week is er een seminar van een dagdeel dat voor alle studenten verplicht is. Hierin worden uiteenlopende onderwerpen behandeld: doorgaans pittigere vormen van magie of theorie. Verder kunnen studenten zelf of in groepsverband aan docenten of vakspecialisten vragen onderwijs te verzorgen; dit wordt sterk aangemoedigd. Experts kunnen worden ingevlogen vanuit allerlei instituten en afdelingen. Sommige docenten hebben ook een tweede, andere aanstelling in het veld.

Regels
| Geen ruzie of gedoe
| Posts worden in het Nederlands geschreven
| Geef bij langere aanwezigheid dit even aan bij zowel de TS en tegenschrijver
| Laat het even weten als je je wil uitschrijven
| Houd rekening met elkaar bij het afspreken van relaties: claim niet direct alle liefdesrelaties en overleg of iedereen genoeg boeiende dynamieken heeft
| Er geldt een maximum van twee personages; slechts één vrouwelijk personage en één mannelijk
| Personages dienen realistisch vormgegeven te worden, dus met voldoende flaws en keuzes die daadwerkelijk gevolgen hebben
| In deze RPG worden geen Veela, Metamorphmagi, Legilimens of tovenaars met een andere speciale status geschreven
| Schrijf niet voor een ander zonder overleg
| 0 woorden minimum
| Voel je vrij om bijpersonages (NPC’s) in je post te betrekken
| Houd je aan de huisregels van Qreaties
| Later inspringen met een nieuw personage is altijd mogelijk
| Plaats een trigger warning en/of leeftijdscategorie bij dergelijke onderwerpen – daarnaast zien we geen plaats voor eetstoornissen en seksueel geweld in dit verhaal
| Indien je over delicate onderwerpen schrijft: behandel deze met respect en doe je onderzoek: gelieve geen heftige backstories op te stellen voor shock value

[ bericht aangepast op 18 nov 2024 - 11:03 ]

Omnia mutantur, nihil interit

15 nov 2024 - 18:40 ThestraI is offline

ThestraI 3638

Nizana
^{^{𝓉𝒽𝒾𝓃𝒹𝓇𝑒𝓁𝓁}}

🅜🅐🅢🅚|🅞🅤🅣🅕🅘🅣|🅗🅐🅘🅡

„Why were we taught to be afraid of the witches and not the people who burned them alive?‟

Voor een luttele seconde was Nizana huiverig dat haar vriend dit papiertje eveneens tot een propje zou verfrommelen en weggooien. Een nutteloze gedachte natuurlijk, aangezien ze hem beter hoorde te kennen dan dat. Zelfs in zijn explosieve momenten wist ze hem tot bedaren te brengen, een gegeven die (door de jaren heen) voldoende lading had gekregen—en welke ze allebei met zorg behandelden. De roodharige begreep de veranderingen van zijn wezen steeds beter, net zoals hij haar essentie correct wist te exploreren. Dankbaar besefte ze dat de constitutie van deze gepassioneerde Gryffindor niet zou veranderen. Castor tikte er gewoonweg tegenaan en een vreemde sensatie bloeide in haar borstkas eens de woorden zijn lippen verlieten. Een verlichtende stroom die de onrust van het briefje meenam. Het is goed, vertelde haar binnenste in een zacht gehum, het komt goed. Met een simpel gebaar stopte ze het papiertje weg, daarmee heimelijk mededelende dat haar prioriteiten langzaamaan verschoven waren. Een tedere glimlach streek op haar zachtroze lippen neer, waardering glansde in kobaltblauwe poelen terwijl ze hem aankeek. ‘Dank je wel’, onuitgesproken en bijna tastbaar in de lucht.
Vooral eens Castor liet weten wat voor haar te hebben meegebracht. De Ravenclaw kon het niet helpen: haar nieuwsgierigheid werd gewekt, een kenmerk die ze van nature had en waar ze regelmatig gebruik van maakte tijdens het studeren van bepaalde onderwerpen. In het begin begaf Castor zich op dat terrein—hun eerste ontmoeting stond dan ook nog in haar geheugen gegraveerd. Het laatste wat ze zag voor ze haar ogen sloot, was de geamuseerde trek op zijn gelaat. Ze vroeg zich gelijk af wat hij nu weer van plan was en (lichtelijk ongeduldig) maakte ze een korte beweging met haar opgestoken hand. Haar opmerking over traditionele verwachtingen werd weloverwogen in plagerij overgebracht. Een omgangsvorm die voor haar gewoonte was geworden door de losse houding die de jongen meebracht—als een warme gloed van vuur; een vlam die ofwel in een vuurzee veranderde en alles op zijn pad kon verwoesten of het knisperen en knetteren van een open haard, die warmte gaf aan zijn dierbaren. Ongeacht wat er over hem verteld werd, in Nizana's ogen was het niets meer dan flauwekul. Hoewel een zekere gejaagde opschudding door haar lichaam heen banjerde als een stoomlocomotief bij het horen van zijn streek.
“Hm. Misschien hou ik dit anders nog even voor mezelf.” In een haastige observatie nam ze de zachte aanraking waar die op haar huid plaatsvond, al haar zintuigen op scherp gesteld door het aangename effect die het tersluiks teweegbracht. De kus als kers op de taart. Nu had hij dit vaker gedaan in een opwelling, dus niet ongewoon—en desalniettemin schoten haar ogen open, om die door de zijne te laten opdrinken. “Oh alsjeblieft zeg, Black”, trachtte ze te snauwen terwijl ze haar pols los trok, iets dat finaal faalde door de zweem van een glimlach die op verfijnde wijze haar mondhoeken omhoog krulde. En door de kenmerkende zachte blos op haar wangen. “Doe niet zo kinderachtig.” Nizana streelde haar slanke vingers door de rode krullen om hiermee de blos af te weren, echter werd de aandacht hiernaar juist getrokken—ronduit wegens de overeenkomende kleuren. Om zijn grijns (die ongetwijfeld aanwezig was) niet te hoeven zien, wendde ze haar blik van hem af. “Ugh, prima, houd het dan maar. Ik wilde het toch niet.” Op geheel eigen wijze sloeg ze haar armen strak over elkaar heen, haar lichaam een tikkeltje van hem afgedraaid en haar kin ietwat in de lucht gestoken. Uit haar ooghoeken trachtte ze zijn reactie te polsen, afwachtend op een moment dat ze toe kon slaan—welke eerder kwam dan verwacht. Zonder er verder over na te denken, keerde ze naar hem toe en schoot haar hand richting zijn jasje. Het mocht echter niet baten, daar Castor de poging net zo snel tegenhield. Net zoals de opeenvolgende aanvallen die ze vervolgens uitvoerde.
“Cas, geen spelletjes spelen—wees niet zo'n. . . etterbak!” klonk het bij de jonge vrouw vandaan, welke bijna dartel rond hem heen hupste—elke keer proberend om het cadeautje te pakken te krijgen. Wellicht beter dat ze alleen waren buiten anders was het bij een ander vreemd overgekomen; het aanzicht van de twee die op speelse manier met elkaar omgingen. “Kom op, je bent niet grappig!” De stof van haar jurk danste met haar mee, deinzend in de zachte wind en tegen hen beiden aan. Elke keer wanneer ze dacht dichtbij te komen, was Castor haar een stap voor. Maar ondanks haar woorden van beklag, schreeuwde alles van haar —van de brede glimlach tot de fonkelende ogen en kalverachtige houding— dat ze plezier had. Uiteindelijk stond hij met zijn rug naar haar toe, waardoor ze diep zuchtte en haar armen van achter om zijn middel sloeg in een knuffel. Het puntje van haar kin kon ze nog net op zijn schouder leggen maar veel langer had hij niet moeten zijn. Als ze deze jurk niet aanhad, zou ze het vast allang in handen hebben gehad. “Je had me beloofd een heer te zijn”, pruilde ze, mopperend, om daarna plagerig tegen de schelp van zijn oor aan te blazen. “Je weet dat ik enkel Immobulus hoef te gebruiken om te bereiken wat ik wil?”

[ bericht aangepast op 17 nov 2024 - 19:11 ]

[ heaven knows ]

16 nov 2024 - 17:15 LordJohn is offline

LordJohn 10835

EMRYS LLOYD

20 — Gryffindor — Chaser — Physical Arts & Discord and Dueling — his room — Sammy

Ondanks de Bludgers die Emrys van Morpheus op zich af kreeg tijdens de trainingen, genoot Emrys weer met volle teugen van het nieuwe schooljaar. Hij was blij met het nieuwe programma dat hij nog een paar jaar langer kon genieten op Hogwarts. En hij wilde gebruikmaken van alle tijd die hij hier nog kon doorbrengen, met zijn vrienden dichtbij.
Zijn bezem borg hij veilig op in het hok bij het veld. Ook zonder officiële trainingen besteedde hij het liefst zoveel mogelijk van zijn tijd in de lucht, om nog extra te oefenen. Hij was net iets te lang buiten gebleven, want het werd al donker en het bal zou al snel gaan beginnen. Hij had het niet aangedurfd om Marcelene mee te vragen. Sinds deze zomer hadden ze nog amper een woord in het echt gewisseld. En zelfs de berichtjes die ze over en weer stuurden, voelden toch ongemakkelijk aan. Hopelijk kon hij zich vanavond over die gêne heen zetten, maar hij wist nog niet zeker of hij dat wel zou kunnen. Die ene kus, die ene middag, had alles tussen hen veranderd. Hij had het aan Niamh verteld, maar die kon zich het gesprek niet herinneren (hoopte Emrys). Het was dezelfde avond geweest dat Niamh flink wat alcohol op had en hij haar uiteindelijk naar haar slaapzaal moest tillen.
Emrys was in zijn kamer beland, had zich gewassen en was bezig om zich aan te kleden. Het masker, dat hij de afgelopen week ergens in Hogsmeade op de kop had getikt, lag op zijn onopgemaakte bed. Toen hij bijna klaar was, stuiterde Sammy de ruimte binnen. Emrys grijnsde breed toen zijn beste vriend hem meteen vroeg naar een cravat.
'Vast, ergens,' gebaarde hij wat vaag richting de kast waar al zijn kleding lag. 'Als ik die maar wel terugkrijg.' Hij griste het masker van zijn bed en liep naar de kleine spiegel aan de muur.
'Oh, en heb je al bedacht aan wie je bloemen uit wil delen vannacht?' Sammy was heerlijk zijn energieke zelf. Emrys kon er alleen maar van genieten.
'Nee,' antwoordde hij en hij draaide zich naar hem om, nog altijd met het masker in zijn hand. 'Jij wel? Heb je niet eens een date geregeld?' Met een plagende grijns rond zijn lippen bekeek hij zijn beste vriend. 'Niamh krijgt er sowieso één. En de rest moet maar in spanning afwachten.' Hij deed de deur van de kamer open en stapte alvast naar buiten. 'Kom, we zijn veel te laat. Dan krijgen we ruzie met Creaseworthy.'

To: Niamh
Ik til je met liefde je bed in, hoor
En natuurlijk, Niamh!!
We moeten die skills die je (dronken) in het bos liet zien wel uittesten

To: Xander
Ik ben een strong independent man!
Dus nee haha oeps
... waarom? Gewoon negeren

[ bericht aangepast op 17 nov 2024 - 8:16 ]

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

16 nov 2024 - 21:32 LordJohn is offline

LordJohn 10835

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — hallway — Lenore — outfit

Een beetje gefrustreerd las Rose het berichtje van Morpheus. Er was zo duidelijk gezegd dat er verwacht werd dat ze samen zouden komen en ook veel tijd samen zouden besteden op het bal, dat het Rose onwaarschijnlijk leek dat haar lieftallige verloofde dat vergeten was. Ze kon niet bedenken wat er nu zo belangrijk was om haar te laten schieten. En zelfs als het niet om Rose ging, dan zou hij zijn goede naam toch hoog moeten houden door zich aan de regels te houden? Moest ze hier maar doelloos in de gang blijven wachten totdat hij besloot zich in het openbaar te laten zien?
Ze voelde opluchting toen ze Lenore zag en aansprak. Als ze dan toch moest wachten, dan liever niet in haar eentje. Lenore en zij waren geen vriendinnen, maar haatten elkaar ook niet. Toch voelde Rose zich al prettiger in haar gezelschap. Haar moeder vond haar courtship met Morpheus op het moment zó belangrijk dat ze Rose had laten weten dat andere relaties, zoals vriendschappen, niet zo belangrijk waren. Het enige wat telde, was de ring die ze over niet al te lang te lange tijd om haar vinger zou dragen.
Lenore antwoordde dat ze op niemand wachtte, en complimenteerde Rose ook over haar outfit. 'Ben je op zoek naar Morpheus? Ik heb hem niet gezien, overigens.'
Rose knikte kort en kon een zachte zucht niet tegenhouden. 'Ja, ik weet niet waar hij is. Hij is later, zei hij, maar ik weet niet wat hij voor belangrijks moet doen.' Om haar woorden kracht bij te zetten, keek ze een keer om zich heen, maar er was niemand te zien. Behalve Lenore en zij was de gang uitgestorven. Met haar hand streek ze over de donkergroene stof en uiteindelijk richtte ze haar blik weer op de vrouw in de rode jurk. Beiden hadden ze, niet verbazingwekkend, gekozen voor de kleuren van hun huis. Rose moest even twee keer kijken toen het haar van Lenore uit zichzelf leek te bewegen. Verbaasd zag ze hoe er ineens twee pootjes in beeld kwamen. Rose's ogen lichtten op en een brede glimlach ontstond rond haar mond. 'Is dat een Niffler?' vroeg ze enthousiast. Zonder dat ze het doorhad, zette ze een stap in de richting van Lenore. Haar blik bleef gefixeerd op het beestje, dat nu iets beter zichtbaar was, ondanks Lenore's pogingen hem te verbergen. 'Waar heb je die gevonden? Wat een schatje.'

To: Morpheus
We moeten wel samen gaan, Morpheus
Wat ben je aan het doen? Kan dat niet later?

To: Marcelene
De groene die ik je liet zien!
Ben er nog niet. Morpheus is te laat, dus ik wacht nog

To: Castor
Ik sta in de hal met Lenore
Ik kan niet zomaar alleen gaan, toch? We worden samen verwacht

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

17 nov 2024 - 22:13 Mazino is online

Mazino 5450

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Sammy dook zowat in de kast waar Emrys naar gebaard had. Vast, ergens was goed genoeg voor de Gryffindor om iets te kunnen vinden. Het duurde niet eens super lang voordat hij de betreffende lap stof gevonden had. De details maakte voor Sammy niet eens uit, zolang het maar niet de standaard uniform cravat was en dat was gelukt! Eindelijk had hij een volledige outfit bij elkaar. Snel begon hij met het knopen ervan. Emrys stond echter voor de spiegel, dus het moest maar goed zitten als hij klaar was. Hij ging er ook niet teveel tijd in stoppen, ondertussen had hij vaak genoeg geoefend met een cravat knopen terwijl hij de deur uitrende naar het ontbijt om te weten hoe het ongeveer goed zat.
"Nope," zuchtte hij. "Ik weet nooit wie ik moet vragen, Trixie? Of misschien Leo of Niamh." Vroeger was dat allemaal zoveel makkelijker, toen maakte het niet echt uit wie je vroeg. Hoe ouder ze werden, hoe meer van zijn vrienden courtships hadden waar dan weer rekening mee gehouden moest worden.
"Lekker op mij zeiken dat ik geen date gefixt heb, maar met dat jij hier ook nog bent, zegt genoeg!" reageerde hij met eenzelfde plagende grijns. "Had je niemand die je wilde vragen?" Een date was nog ingewikkelder dan bloemen voor een dans, maar zolang hij het onderwerp bij Emrys kon houden, hoefde Sammy daar zelf niet over na te denken. Courtship was stiekem iets waar hij liever niet over nadacht.
"Jaja, dan had Creaseworthy niet moeten bedenken dat ze alles ineens moeilijker wilde maken dan nodig," zei hij terwijl hij z'n masker vast deed en achter Emrys aanrende.
"Maar gezien we allebei lekker singel gaan, kunnen we prima samen gaan," zei hij plagend terwijl hij zijn arm in die van Emrys haakte. "Dus mijnheer, iets te drinken en een versnapering of liever eerst een dans?"

Aestheticsae

Emrys

Emrys' kamer

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

Aesthet

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser

1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

Do it scared, but do it anyway.

18 nov 2024 - 22:35 catastrofe is online

catastrofe 846

niamh elowen bones

19 ● Hufflepuff ● Pureblood ● Seeker ● Mental Arts & Transformative Art ● Het bal ● Xander

Geheel zoals verwacht bromde Xander dat hij niet kon wachten om alle veel te formele kledingstukken weer uit te trekken. Niamh schoot in de lach. Als het had gekund, was hij waarschijnlijk in zijn meest comfortabele gewaad gearriveerd. Of, beter nog: zwemkleding. ‘Nu voel ik me extra vereerd dat je dit voor mij doorstaat,’ zei ze lachend.
Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht toen hij haar complimenteerde. ‘Dank je wel,’ zei ze voor ze vlug – na zich ervan verzekerd te hebben dat er niemand anders op hun gang was – een kus op zijn wang drukte. Ze liet Xander weer los en tilde toen vrolijk de onderkant van haar jurk lichtjes op voor ze een halve pirouette op de bal van haar voet draaide. ‘Kijk!’ gebaarde ze vrolijk. Waar het licht op de stof viel, glinsterde de rok als de zon. Ze had het zelf behekst.
Arm in arm vertrokken ze naar het bal. Niamh probeerde Xander bij te benen op haar hakken, maar gaf al snel op. ‘Met jou, natuurlijk,’ antwoordde ze plagerig toen hij haar vroeg met wie ze hoopte te dansen. Voor een fractie van een seconde betrok haar gezicht. Ilias. Zou hij vanavond met iemand aan zijn zijde verschijnen? Vrijwel onmiddellijk trok Xanders volgende opmerking haar uit haar overpeinzingen. ‘Je hebt gelijk,’ zei ze daarom snel. Ze bedwong de neiging om hem te vragen of hij Ilias nog gesproken had, of hij iets over haar gezegd had. ‘En Emrys natuurlijk, Merry, Lenore...’ Bij de gedachte aan die laatste vriendin kikkerde Niamh weer een beetje op, en stralend voegde ze toe: ‘Lenny zag er beeldschoon uit toen ze wegging.’
‘Voor wie bewaar jij je moonflowers?’ vroeg ze daarna, hopend dat de hint aan kwam.
Het duurde niet lang of ze werden praktisch bedwelmd door een kruidig aroma. Niamh kuchte en keek om zich heen. De scherpe geuren prikkelden haar keel. Het leek wel alsof er een Hoorn des overvloeds in de hal was geëxplodeerd. Langs alle wanden waren fruit en bloemstukken uitgestald op een artistieke wijze die ze anders ongetwijfeld had kunnen waarderen, maar die nu enkel voor een gevoelsmatige stomp in de maag zorgde. Al deze verwijzingen naar de oogst herinnerden haar aan de laatste plek waar ze nu wilde zijn: thuis. Muggles.
Het had haar al genoeg moeite gekost om niet te denken aan Catriona, hoe ze zich samen verheugd zouden hebben op deze onbekende Venetiaanse traditie, hoe ze gepiekerd zouden hebben over courtships en hand-in-hand door de zaal zouden zwieren, als ze de tijd maar hadden gekregen. Niamh had niet in de gaten gehad hoe erg ze het gemist had om over haar nichtje te praten met iemand die haar ook gekend had, die haar ook graag had gemogen, tot Ashers terugkeer.
Opnieuw hield Niamh zich in. Er ging geen brief naar Emrys over hoe naar Muggles waren. Het had geen zin om zijn avond te verpesten. Ook tegen Xander zei ze niets.
In de hal zelf was het dringen – ze waren op het drukste moment gearriveerd –, en ze had spijt dat ze niet naar links waren afgeslagen, richting het bordes. Maar ook daar hielden zich herinneringen schuil die ze liever niet opzocht.
Niamh pakte Xanders hand in een poging zich richting de dansvloer te manoeuvreren. ‘Het is mooi,’ mompelde ze binnensmonds. Onwillekeurig gleden haar ogen over de eindeloze stroom van maskers die ze passeerden. Tevergeefs, wist ze, maar toch. Enkel Marcelene herkende ze in de luttele paar seconden toen ze haar passeerden. Niamh beet hard op haar lip. Het overgrote deel van de bezopen avond in het Forbidden Forest met Emrys had ze vakkundig verdrongen, maar blijkbaar had het woord kus iets in haar losgemaakt. Hij had haar verteld dat hij met haar voormalige afdelingsgenoot had gezoend. En dat hij haar niet mee had gevraagd. Net als Ilias. Wat Niamh met die informatie moest, wist ze niet. Het sierde hem niet, vond ze, maar tegelijk knaagde er een stemmetje in haar achterhoofd: of stel jij je gewoon aan? Weer vond een van haar goede vrienden haar leuk - leuker dan ze haar vonden. Het voelde verkeerd om zich te verkneukelen over het feit dat zelfs iemand als Marcelene – spontaan, mooi, elegant – blijkbaar genegeerd werd, maar het alternatief was niet veel beter: wat als zij zich er niet druk over maakte, misschien genoeg andere opties had? Wat zei het dan eigenlijk over háár dat ze nog steeds aan Ilias dacht? En wie zei dat het niet andersom was, dat Marcelene Emrys afwees?
Hoofdschuddend vervolgde Niamh haar weg tussen de mensenmassa door. Eén paar ogen ontbrak echter. ‘Hij komt niet,’ zei ze zachtjes tegen Xander terwijl ze haar teleurstelling probeerde te verbergen en haar aandacht met een schuldbewuste blik weer naar haar beste vriend verlegde. Ze wist niet wat ze verwacht had: Asher, die als een duveltje-uit-een-doosje in een schitterend, fluwelen gewaad tevoorschijn kwam en haar met een handkus ten dans vroeg?
Niamh negeerde de overdadige versieringen en richtte zich enkel op de dansvloer. Het duurde even voordat ze de subtiele klanken van de harp herkende. Ze forceerde een waterige glimlach, die al snel overging in een oprechte, en zei op overdreven formele toon, terwijl ze haar hand elegant naar haar haar beste vriend uitstak: ‘Alexander Marlowe Nightshade, mag ik deze dans?’
Dit was niet zonder risico. Niamh had ooit met Xander door de leerlingenkamer van Hufflepuff gezwierd – of althans, daar een poging toe gedaan, in de hoop het hem bij te brengen. Na afloop waren haar tenen zo blauw geweest dat ze blij was dat ze niet ver naar haar slaapzaal had hoeven strompelen. 'Dit is mijn opoffering,' zei ze plagend.

[ bericht aangepast op 20 nov 2024 - 7:54 ]

Omnia mutantur, nihil interit

19 nov 2024 - 14:21 catastrofe is online

catastrofe 846

Morpheus Salazar Gaunt

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Philosophy of Power & Medicinal Magic ● Slaapvertrekken ● Asher

Morpheus’ woorden deden weinig om Asher gerust te stellen. ‘Soms voegt de wereld zich nu eenmaal niet naar je wil,’ reageerde hij iets geagiteerder dan hij graag wilde laten blijken. Hij haalde zijn schouders op. Asher had misschien niet gevonden willen worden, maar Morpheus zocht antwoorden. Waar was Isaac? Zijn tweelingbroer was het beste aanknopingspunt dat hij momenteel had, of hij dat nu wilde of niet.
‘Moeilijke les, ik weet het,’ zei hij geveinsd joviaal terwijl hij zijn blik over de jongen liet gaan nadat hij een stap in zijn richting had gezet. Onmiddellijk schoof Asher naar achter. Zijn ogen schoten onrustig door de ruimte. Morpheus grinnikte. ‘Een klein gesprekje is alles wat ik vraag,’ zei hij. ‘Hoeft niet eens ongezellig te zijn.’
Om zijn woorden kracht bij te zetten bracht hij zijn toverstok omhoog zonder daadwerkelijk een spreuk af te willen vuren. Voor hij het wist, werd hij echter op zijn borstkas geraakt door een goedgemikte Depulso. Morpheus vloog naar achteren en werd met fikse kracht tegen de brede, glazen kast die achter hem stond geslingerd. De bontmantel die hij droeg beschermde hem grotendeels tegen het glas dat uiteen spatte alvorens hij met een doffe klap op de grond viel, maar toch wisten enkele scherven hun weg naar zijn masker en zijn handen te vinden.
Zijn toverstok was weggerold; ook Lyra was van zijn nek gegleden. Hij hoorde hoe de adder ritselend tussen perkament verdween, maar zag zelf geen hand voor ogen meer. ‘Lyra!’ zei hij op waarschuwende toon voordat hij zelf een sissend geluid prodcueerde. Als de slang Asher beet – hoe verdiend het misschien ook was -, verdween daar ook zijn bron van informatie mee. Kreunend steunde hij op zijn handen voor hij zichzelf overeind werkte en naar zijn stok tastte. De geur van ijzer hing zwaar in de lucht.
Toch stootte hij onwillekeurig een lachje uit. ‘Bedaar, man,’ zei hij toen terwijl hij zijn ene hand onschuldig in de lucht stak. ‘Het was maar een geintje.’ Hij maakte een spottend geluid. ‘Wat dacht je, dat ik je iets aan wilde doen?’
Ondertussen had hij zijn stok gevonden. Een non-verbaal Lumos verlichtte de omgeving. Fronsend keek Morpheus Asher aan, die hem ondertussen genaderd was. Hun gezichten waren nog geen meter van elkaar verwijderd. De razernij die in zijn ogen te lezen was, bevreemdde hem. De jongen leek te denken dat hij in levensgevaar verkeerde.
‘Je hebt me anders geen antwoord gegeven,’ antwoordde Morpheus scherp terwijl hij zijn bebloede mouw demonstratief omhoog hield. Hij besloot er verder maar niet op door te gaan. Overduidelijk was dit niet de juiste aanpak gebleken. Wat dacht Asher dat Morpheus van plan was? Hem te doden? Te martelen? Nee, hij was zijn ontwijkende gedrag zat geweest en had besloten hem een lesje te leren, hem – gezien hun geschiedenis – een beetje op stang te jagen. Maar dit, vond zelfs Morpheus, was een volstrekt overtrokken reactie. Hij had de jongen nog nooit zo kwaad meegemaakt. Zelfs toen hij dat idiote geloof van hem belachelijk had gemaakt, had hij eerder nors dan fel gereageerd. Iets in hem zei hem dat het waarschijnlijk verstandig was dit voor nu te laten rusten. Hij moest immers nog naar dat verschrikkelijke bal. Bovendien waren er andere manieren. Gefrustreerd blies hij een haarlok die in zijn gezicht was gevallen opzij.
Hij schraapte zijn keel. ‘Hoe graag slaap jij met een giftige adder op je kamer?’ zei hij spottend zonder zich al te druk te maken om de oppervlakkige wonden op zijn handen. Ook op zijn voorhoofd, net onder zijn haargrens, liep een kleine snee die hij negeerde. Vooralsnog was Lyra nergens te bekennen.

[ bericht aangepast op 19 nov 2024 - 14:28 ]

Omnia mutantur, nihil interit

19 nov 2024 - 19:25 Mazino is online

Mazino 5450

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Morpheus hief zijn toverstok-
"DEPULSO!" Zonder verder na te denken vuurde Asher de spreuk af. Zonder moeite vloog de Slytherin achteruit. Glas spatte uit elkaar en het licht verdween nog voordat Morpheus met een doffe dreun op de vloer landde. Asher's hand trilde na van de kracht die hij in de spreuk had gestopt. Hij was altijd van plan geweest Morpheus te raken als Morpheus zou bewegen, maar dit ging sneller dan dat hij het zelf kon bevatten. Asher was vroeger nooit extreem snel of accuraat geweest met duelleren, maar nu had hij Morpheus recht op z'n borst weten te raken nog voordat hij wist wat Morpheus precies van plan was. Woorden kwamen zijn kant op, maar de vraag kwam niet helemaal binnen. Asher had geen idee wat hij dacht. Nee dat was inaccuraat. Asher wist heel goed wat hij gedacht had, namelijk: helemaal niets. Die laatste spreuk ging puur instinctief als reactie op de beweging die hij Morpheus zag maken. Het licht ging weer aan, maar Asher stond verstijfd. Hij besefte dat hij geen enkel idee had waar dat instinct vandaan kwam of waarom hij zo gereageerd had. Asher zat zo erg in zijn eigen hoofd dat hij niet eens Morpheus' eerdere woorden terug in z'n gezicht gooide toen hij aanhaalde dat Asher nooit geantwoord had. Pas toen de Slytherin iets zei over slapen met een adder in z'n kamer kwam Asher weer terug. De razernij die zijn ogen gehouden hadden, had plaats gemaakt voor angst. Niet voor Morpheus of voor de slang die blijkbaar kwijt was, nee, voor zijn eigen reactie en instinct. Beduusd zette hij een paar stappen naar achter en keek rond.
"Niet," zei hij zacht. Onbewust knipperde Asher een paar keer en rolde zijn schouders. Er was een slang kwijt in zijn kamer, dat was een probleem dat hij kon oplossen. Er gingen verschillende magische kandelabers in de kamer aan met magisch licht en binnen een mum van tijd was de hele kamer verlicht. Met een paar grote handbewegingen begon de kast zichzelf weer te herstellen en begonnen alle losse perkamenten zich netjes in stapels te verzamelen op zijn bureau. Het duurde niet lang voordat alles netjes en opgeruimd was, alsof Asher nooit iets in zijn kamer deed.
"Voel je vrij om je slang terug te vinden," zei hij, eindelijk rustig. Vermoeidheid kwam opnieuw over hem heen nu de adrenaline eindelijk uitgewerkt was en Asher ging op z'n bed zitten. Hoewel hij zijn toverstok niet opborg. Asher negeerde het bloed dat rond Morpheus' mouw zat en over z'n voorhoofd liep, hij had de jongen meermaals gezegd dat hij de kamer moest verlaten, dat Morpheus niet wilde luisteren was zijn eigen probleem. Een klop op de deur deed hem van Morpheus wegkijken en er schoof een briefje onder de deur. Onbewust zuchtte Asher, hij had gehoopt dat wie hem ook nog steeds schreef eindelijk door had gehad dat hij geen interesse had om te reageren. Met een kleine beweging met z'n toverstok belandde ook dat perkament op z'n bureau, hij zou die morgen wel verbranden. Voordat hij terug naar Morpheus keek.

Z'n kamer ✧ Morpheus

•─✧✦✧─•

[ bericht aangepast op 19 nov 2024 - 19:26 ]

Do it scared, but do it anyway.

20 nov 2024 - 12:11 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Lenore Vonetta Daneer
^{^{^{In the end, we will all become stories.

19 ✦ Gryffindor ✦ Mythological Creatures & Advancement of Magic ✦ Dress ✦ Hallway w/ Rose}}}

Er klonk een zachte zucht vanuit Rose, slechts een paar tellen nadat Lenore aan de blondine gevraagd had of ze op zoek was naar Morpheus. Aan de simpele klank van het geluid dat de Slytherin produceerde, kon Lenore de milde afkeuring al waarnemen. Morpheus zijn verloofde was allesbehalve blij, hetgeen haar daaropvolgende woorden alleen maar wist te bekrachtigen.
”Ja, ik weet niet waar hij is. Hij is later, zei hij, maar ik weet niet wat hij voor belangrijks moet doen.”
Lenore tikte geheel uit automatisme haar mondhoeken een klein stukje omhoog. Het hielp de situatie niet mee dat ze slechts een paar tellen geleden een berichtje van Morpheus had gekregen waarin hij inderdaad nog wat anders moest doen. Een of ander onderzoek, waar zelfs Lenore het fijne niet van wist, gevolgd door de mededeling of zij dan misschien Rose bezig kon houden. Lenore wilde kreunen, niet enkel en alleen van ongemak, maar ook een hint van ongenoegen. Stilletjes vervloekte ze haar allerbeste vriend. Waar zag hij haar voor aan? Een babysitter, misschien? Had hij dan niet in de gaten hoe fragiel de band tussen de twee dames was, simpelweg doordat ze weinig raakvlakken vonden? Lenore klemde haar kaken op elkaar en dwong iedere vorm van lichte frustratie naar de achtergrond. Het was het minste dat ze terug kon doen voor haar beste vriend, die de afgelopen dagen ook niets anders voor haar gedaan had.
”Is dat een niffer?” klonk het plots een heel stuk enthousiaster. Het geluid van naderende voetstappen volgde en voordat Lenore met haar ogen kon knipperen, stond Rose ineens een heel stuk dichterbij. Het wezen dat verstopt zat onder de lange donkere haren, stak opnieuw al snuffelend zijn neus de lucht in terwijl het een klein stukje uit zijn verstopplek tevoorschijn kwam. “Waar heb je die gevonden? Wat een schatje.”
”Een kleine dondersteen, dat is het,” reageerde Lenore vrijwel meteen. Echter met een liefdevolle klank verweven in haar stem. Voorzichtig haalde ze de niffler onder haar haren vandaan, vlak nadat ze haar masker weer rond haar elleboog gebonden had. Dit was het veiligste terrein dat Lenore met Rose wist te bereiken. Hetgeen waar ze allebei genoeg over konden praten, zonder dat de sfeer geheel ongemakkelijk werd. “Ik heb hem een paar maanden geleden gevonden. Zijn beide achterpootjes waren ernstig gewonden.” Voorzichtig liet Lenore haar vingers over de kleine achterpootjes van het wezentje gaan. Voorheen trok hij dit resoluut terug ten teken dat het nog altijd pijnlijk gevoelig was, maar de laatste tijd was dat een heel stuk minder geworden, waardoor Lenore nu zijn beide pootjes zonder verzet kon nakijken. “Wat er precies is gebeurd weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ik hem niet veel later had moeten vinden.”
De niffler bewoog rustig in haar handen, richtte zijn donkere kraaloogjes van Lenore naar Rose toe, wie hij nieuwsgierig in zich leek in op te nemen. “Sindsdien is hij eigenlijk al die tijd bij me gebleven.” Lenore glimlachte terwijl ze naar de niffler keek, alvorens ze haar donkere ogen verschoof naar de blondine vlak voor haar. “Het was niet bepaald de bedoeling dat hij mee zou gaan naar het bal vanavond, maar ik denk dat hij het toch graag eens wilde proberen.” Met een hint van geamuseerdheid en een komisch plagende ondertoon in haar woorden knikte Lenore een keer naar de niffler. Dat hij er feitelijk gewoon vandoor was gegaan omdat hij een van haar medaillons had gestolen, liet Lenore maar achterwege.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

20 nov 2024 - 13:02 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Castor Arius Black
^{^{^{Look — his hands drip with blood!

20 ⋅ Gryffindor ⋅ Philosophy of Power & Discord and Dueling ⋅ Bij de fontein w/ Nizana}}}

Castor nam de verandering waar die plaatsvond in Nizana’s zachte gelaatstrekken. Hij kon de warmte via haar hals omhoog zien kruipen, vlak voor het haar wangen lichtjes beroerde en haar ogen helder open schoten. Miniem tikte een van zijn mondhoeken een klein stukje omhoog, tevreden met het feit dat haar reacties op hem al die tijd onveranderd zijn gebleven.
”Oh alsjeblieft zeg, Black. Doe niet zo kinderachtig,” klonk het snauwend, doch zonder doeltreffende klanken. Nizana trok haar pols gelijktijdig los, pogend over te laten komen dat ze lichtelijk wat geïrriteerd was door zijn zoete plagerijen. Niets was echter minder waar. De roze blossen op haar wangen, die ze probeerde weg te vegen met een soepel beweging van haar hand, slanke vingers die door haar rode krullen streelde, gaf perfect weer hoe ze werkelijk dacht. Castor grijnsde, zijn donkere blik nog altijd glinsterend aanwezig.
“Ugh, prima, houd het dan maar. Ik wilde het toch niet.”
”Weet je dat zeker, prinses?”
Losjes stak Castor zijn handen in de zakken van zijn broek, zijn jasje nog altijd even nonchalant open, waar hij niet van plan was om deze überhaupt volledig dicht te knopen. Zijn blik gleed over de roodharige schone heen en een zweem van een glimlach bleef vagelijk aanwezig rond zijn lippen. Castor kende Nizana veel langer dan vandaag en als het iets was waar ze dol op was, dan waren het kleine onverwachte cadeautjes zoals dit. Het was een simpel gebaar geweest, maar een waar Castor zonder twijfel de keuze in had gemaakt en hij wist dat Nizana het kon waarderen. Hij had het zorgvuldig voor haar uitgekozen, de kleuren passend bij het complete plaatje van haar jurk en waar hij wellicht een klein beetje magie voor had gebruikt. Dat ze nu dan ook pruilde het cadeautje niet te willen, was slechts een façade die ze op hield omdat hij haar plaagde.
Castor liet zijn handen waar ze waren, zijn blik al die tijd op Nizana gericht en in gedachten telde hij af. Iedere seconde tikte voorbij, tot hij het allerlaatste getal bereikt had. De roodharige stelde hem niet teleur. Toen Castor amper nog maar de ‘0’ bereikt had, kwam ze al in beweging. Snel en doelgericht, haar hand schietend naar zijn jasje ─ hopende zo bij de binnenzak te geraken.
”Na-ah,” klakte Black met zijn tong. Vermaak zichtbaar op zijn gelaat terwijl hij met zijn tong klakte in een afkeurend gebaar. Ondertussen ontweek Castor zorgvuldig de ‘aanval’ die Nizana op hem had afgevuurd en stapte hij met één simpele pas buiten haar bereik. Hij speelde met de zoom van zijn open jasje terwijl hij een stap opzij zette, alsof hij de situatie volledig onder controle had. De grijns op zijn gezicht werd breder met elke mislukte graai van Nizana. Het was een spel dat Castor zonder problemen vol wist te houden terwijl Nizana rondom hem heen dartelde, graaiend naar zijn jasje en het doosje dat hij daar in de binnenzak verborgen hield. Nizana mopperde en jammerde, haar jurk ruisend rond haar lichaam bij ieder sprongetje dat ze, hoe klein ook, maakte terwijl Castor haar steeds een stapje voor was. Het was als een onzichtbare dans, daar bij de fontein en het kon de Black telg niet deren wie of wat hen zo samen zag staan terwijl hij soepel rond bewoog. Wat hun gedachten ook zouden zijn, het was niet aan Castor zijn aandacht besteed. De grote lach op Nizana’s gezicht en de fonkeling in haar ogen maakten het plagen de moeite waard. Het was zijn manier om de schaduw van verdriet weg te vegen.
Toen Castor uiteindelijk met zijn rug voor Nizana kwam te staan, klonk er een diepe (bijna verslagen) zucht van achter hem vandaan. Castor sloeg zijn blik omhoog naar de hemel boven hen, waar de eerste sterren al schitterden in de lucht. Twee armen gleden rond zijn middel terwijl Castor zijn handen nog altijd diep weggestoken had in de zakken van zijn broek. Hij verwelkomde de knuffel dat Nizana hem gaf, genoot zichtbaar van haar warme lichaam tegen het zijne aan. Toen haar kin op zijn schouders rustte, haar warme adem strelend langs zijn nek, draaide Castor zijn hoofd slechts een klein stukje zodat hij vanuit zijn ooghoeken haar gezicht kon zien.
”Je had me beloofd een heer te zijn,” pruilde Nizana, mopperend, waarna ze zachtjes tegen zijn oorschelp blies. Kippenvel rolde over Castor zijn huid heen, welke hij kon voelen tot in het puntje van zijn kruin. Hij glimlachte slechts een klein beetje. Hij had haar gewaarschuwd dat hij geen echte heer was en Nizana wist dit maar al te goed. Castor kende de regels, maar hij brak ze net zo graag. Zelfs nu, met Nizana voor hem, voelde hij de onrust in zijn borstkas drukken. Iedereen die hem had leren kennen wist dat vanaf hun allereerste ontmoeting. En hoezeer hij ook zijn best zou doen voor de jonge heks voor hem, Castor zou zichzelf nooit kunnen bewerken tot iemand wie hij niet was.
“Je weet dat ik enkel Immobulus hoef te gebruiken om te bereiken wat ik wil?”
”Ah, maar ik weet ook dat dat niet de manier is waarop je wilt winnen, is het wel?”
Met een schuine blik keek Castor naar Nizana. Ondertussen haalde hij zijn handen uit zijn zakken en zocht hij met zijn vingers naar haar hand, om deze zachtjes beet te pakken. Voorzichtig maakte hij de omhelzing los, hield daarbij een van haar handen vast en tilde deze een stukje omhoog de lucht in. Gelijktijdig draaide Castor zich om, nam een klein stukje afstand en dwong de roodharige om een klein rondje om haar as te draaien. Haar jurk ruiste, het stof danste rond haar lichaam. De sterren die erop geweven waren leken te vallen, als wensen uit een donkere hemel. Toen Nizana weer recht voor hem stond, liet Castor zijn vrije hand naar de binnenzijde van zijn jasje gaan.
”Zal ik het nu maar geven dan, hm?” Castor hield zijn hoofd een klein stukje gekanteld terwijl vingers het doosje omklemde dat hij verstopt hield. “En dat alleen maar omdat je het zo lief aan me hebt gevraagd.” Een jongensachtige grijns vormde zich rond zijn mondhoeken terwijl hij het cadeautje dan uiteindelijk tevoorschijn haalde. Castor draaide de hand om die hij nog altijd van Nizana vasthield, haar palm terug naar boven gericht en waarop hij het donkere doosje voorzichtig plaatste. “Ik hoop dat je het mooi vind.”

[ bericht aangepast op 20 nov 2024 - 20:23 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek