Terugtrekken
Zebediah
De groep leerlingen Experium-leerlingen werd steeds verder ingesloten, al vielen er veel slachtoffers aan zijn zijde – met name omdat zijn tegenstanders allemaal met een machinegeweer waren uitgerost, Dezi’s rotdraak al heel wat ijsbeelden had veroorzaakt en Vienna met haar gave al heel wat wapens had weggeslingerd.
Toch had Zebediah goede hoop – tot er opeens een oorverdovend gebrul opklonk. Iets reusachtigs stormde op hen af. Een dinosaurus. Een fucking T-rex. Zebediah staarde er als verstard naar.
Fox.
Maar nu als het meest verschrikkelijke schepsel dat de wereld ooit gekend had. Vol woede, vol wrok. Zebediah slikte. Zelfs een pistool zou daar weinig tegen uitrichten. Hij keek rond, op zoek naar Ryan. Als die platgestampt werd, zaten ze hier vast, maar hij stond zoals afgesproken vlak voor het portaal.
Zebediah voelde dat Fox hem recht aankeek. Iemand verdween onder een vermorzelende poot, daarna rukte het monster iemand van de grond en smeet die opzij. Mensen keken om. Begonnen te schreeuwen.
’Terugtrekken!’ schreeuwde Zebediah. Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe iemand werd platgestampt alsof hij een slak was.
Er trok wat aan zijn binnenste. Angst. Hij wierp nog één blik rond – snoof minachtend toen hij Romeo bewusteloos op de grond zag liggen – en rende daarna naar het portaal toe.
Fersephone
Met een zucht begon Fersephone al terug naar het portaal te lopen, tot ze iets besefte. De opdracht was ‘terugtrekken’, dat kon ze ook zien als zichzelf terugtrekken, alleen. Ergens waar niemand kwam. En aangezien Experium bijna uitgestorven was.
Zonder verder te aarzelen begon ze in de richting van het Panthers house te rennen. Ze wist niet in hoeverre ‘terugtrekken’ voor haar zou gelden, maar ze was liever haar hele leven alleen, dan dat ze allerlei afschuwelijke dingen voor Zebediah moest doen. Al was er ook voor een moment heel even de wens om zichzelf onder Fox poten te gooien en het voor goed te eindigen. Maar sowieso de opdracht stond dat niet toe…
Uiteindelijk zat ze in haar eigen slaapkamer, terug in het Panthers house. Terug in voor haar gewaande veilige bubbel. En dat was voor nu goed zo.
Vienna
Vienna voelde hoe Darian haar wegtrok uit de cirkel. De grond trilde onder hun voeten, terwijl een ieder zich verschool tegen de muur van de gymzaal. Voor een paar minuten bleef het luide gekrijs en gestamp doorgaan.
En toen opeens…
Doodse stilte.
Vienna keek op, niet beseffen dat ze haar ogen dicht had gedaan. Er was niemand meer. Zebediah en zijn leger waren vertrokken.
Voor nu dan.
Her en der lagen lijken of gewonden, waarvan Zebediah niet eens de moeite nam om naar ze om te kijken.
Hij kwam terug. Dat was zeker.
”Hebben we iedereen nog?” Vroeg Vienna onzeker. Ze liet haar ogen over het groepje gaan, dat veel te klein was naar haar zin. Er misten duidelijk wat Panthers, maar de rest leek nog aardig overeind te staan.
Darian
Darian voelde de adrenaline nog door zijn lijf gieren. Ze waren weg… ze waren echt weg. Maar voor hoelang? ‘We moeten hier weg. Een plek zoeken waar we beter beschut zijn – in het bos ofzo.’
Zijn blik ging het kleine groepje rond. Wonder boven wonder waren ze allemaal nog intact. In tegenstelling tot Romeo.
’Wat is er met hem gebeurd?’ vroeg hij zich argwanend af, aangezien hij door een pantser werd omhuld.
Fayr
‘Fersephone heeft zijn armen en benen verbrijzeld,’ antwoordde Fayr. Ze zat er nog steeds naast. Hoe lang zou het duren voor hij weer bij bewustzijn kwam? O, daar zou ze van genieten—en ze zou ervoor zorgen dat hij haar gezicht zou zien terwijl hij gilde van pijn, boven hem. Terwijl ze geen vinger uitstak.
Luister goed, Romeo. Ik ben nog niet klaar met jou.
Darian
Darian liep erheen en keek met een voldaan gevoel op die klootzak neer. ‘Ik had meer van Zebediah verwacht. Dat hij haar op zijn minst zou opdragen zijn schoothondje niets te doen.’
Vienna
Vienna kwam erbij staan, maar voelde vrij weinig voor de jongen die aan haar voeten lag. “Wat doen we met hem? Laten.. laten we hem gewoon liggen?” vroeg ze aarzelend. Hij mocht dan de bad guy zijn, maar ergens voelde het ook weer niet goed om iemand gewoon hier te laten liggen en zo dood te laten gaan.
Fayr
‘Ik blijf wel bij hem,’ zegt ze.
Darian
‘Zolang niemand hem maar de strot komt doorsnijden,’ antwoordde Darian met een grimas. ‘Die eikel verdient een lange lijdensweg.’
Fayr
Daar was Fayr het roerend mee eens, maar ze knikte alleen.
Vienna
Vienna keek even naar Darian en vlocht toen haar hand door de zijne heen. Ze vroeg zich af of ze nog iets moest zeggen tegen haar vriendin, maar de Fayr die hier stond herkende ze nog nauwelijks. Waarschijnlijk bleef ze, zodat hij in ieder geval zou overleven. Hij was nog atlijd met Onyx verbonden en Fayr zou vast ervoor kiezen om Romeo net zolang te laten leven tot de binding was verbroken.
”Oke,” zei ze alleen. Ze trok Darian aan zijn hand mee naar de anderen die nog wakker waren en nog bij hen. Ze gaf de anderen een knikje, maar voor ze ging, liet ze haar ogen over het veld gaan. Daar waar nog net een enorme T-rex had gestaan, was die nu verdwenen. Terwijl de rest naar het bos liep, liet Vienna haar ogen over het veld gaan en vond uiteindelijk een klein konijntje ergens in het gras.
Het beestje deed niets toen Vienna hem oppakte. “Je hebt ons echt gered, Fox,” zei ze zachtjes tegen het konijntje. “We redden de rest ook wel,” zei ze zacht. Ook al wist ze niet meer goed wie de rest nu voor haar was. Hoewel ze Onyx en Jester echt niet achter wilde laten, was ze niet echt goed met hen bevriend. En haar enige vriend, die ze nu nog over had gehad, was zojuist overgelopen naar de vijand. Die was al niet meer te redden. Vienna verbeet een paar tranen. Yrla was het niet waard. Ze had Fox nog, en Darian, en Merrin. En zij waren allemaal veilig. Dat was het belangrijkste.
Merrin
“Kijk!” zei hij uiteindelijk. “Daar komt de rest!” Merrin kwam overeind en liet zijn ogen over het kleine clubje gaan wat er nog was. Vienna, Darian, Melissa, Emil, Nenya, Safira, Azrael en twee jongens waarvan hij niet wist wie het waren. Hij keek een beetje geschokt naar de anderen. “Is dit iedereen? Waar is Cherry?” vroeg hij bezorgd aan Azrael. Hij keek naar Vienna. “En Jester en Onyx? Yrla?”
Azrael
Azrael was enorm opgelucht om Blue te zien. Het liefst trok hij hem in een omhelzing, maar dat voelde in deze situatie nogal raar. Zeker omdat zijn… vriend nu terug was. Hij zocht even naar Robins blik voor hij antwoord gaf. ‘De meeste leerlingen slapen nog. Onyx heeft ze in slaap gebracht en had daarna niet genoeg tijd om iedereen wakker te maken. Zebediah heeft… hij heeft Jester en Onyx laten meenemen. En Yrla, uhm, nou die bleek aan Zebediahs kant te staan.’ Hij keek de Panther spijtig aan, niet-wetend hoe goed ze met elkaar bevriend waren.
Fox
Fox was kapot. Zowel lichamelijk als fysiek. Toch ontging het hem niet dat Vienna verstijfde bij het nieuws over Yrla. Hij voelde haar verdriet en ongeloof letterlijk door zijn konijnenvacht heen sijpelen. Hoewel hij zich eigenlijk wilde verstoppen in deze gedaante, wilde hij haar troosten en dus sprong hij van haar schoot af en veranderde terug naar zijn gewone gedaante. Hij legde een hand op Vienna’s knie en keek haar aan. ‘Yrla is al heel lang dubbelspion. Ik weet zeker dat hij met Zebediah is meegegaan in de hoop dat hij Jester en Onyx kan bevrijden.’
Er ging een steek door zijn maag bij de gedachte aan Jester. Zijn beste vriend.
Zou Zebediah behalve Kris ook echt hém gaan doden? Hij was een monster – dat wist hij allang – maar een deel van hem geloofde nog steeds dat er een uitweg was.
‘Misschien dat hij ze voor mij wil ruilen.’
Vienna
“Echt?” Vroeg Vienna met de tranen langs de rand van haar ogen. Voor even flikkerde de hoop op, dat Yrla toch niet slecht was. Dat als hij echt dubbelspion was, ze opeens begreep waarom hij zo afwezig had geleken de laatste tijd. Ergens was ze bang Fox woorden te geloven, bang opnieuw teleurgesteld te worden door een vriend. Maar ze kon zich niet bedenken waarom Fox zou liegen.
”Dat gaan we niet doen,” zei Vienna vastberaden ineens, toch vol van het feit dat niet weer een vriend haar de rug toekeerde. “We moeten vertrouwen op Nish en Yrla dat zij hen vinden en op tijd zijn om hun te redden.” Het woorden proefden vreemd aan in haar mond. Nish vertrouwen… Wel, misschien was dit dan maar zijn kans te bewijzen dat hij inderdaad zo slecht nog niet was.
Haar ogen gingen even naar Merrin en Adam. Ze glimlachte naar haar broertje. Het kwam vast goed. Daar moesten ze in geloven.
Fox
‘Het is een plan B,’ vond Fox. ‘Of een C… afhankelijk van hoelang het zal duren tot je gaat springen?’ Hij keek naar Adam, maar die staarde afgeleid in de verte.
Merrin
De laatste woorden van Azrael waren gek genoeg schokkend, en toch ook niet verrassend. Merrin keek even naar Adam, maar wist niet goed wat te zeggen. Misschien moest hij er ook maar niet te lang bij stilstaan. “Wel, Kassander, ik en Adam hebben het erover gehad dat we een plan moeten maken… Voor uhm..” Merrin voelde zich toch een beetje ongemakkelijk nu de ogen op hem waren gericht. Hij was niet gewend mensen toe te spreken. “Voor als hij terug springt in de tijd,” vervolgde hij. Hij keek Fox even aan. Ze hadden voor Fox besloten dat terugspringen sowieso al ging gebeuren, dus ze konden nu niet terug krabbelen. Maar ze moesten even bedenken hoe. “We.. willen zo min mogelijk dingen aan de tijdlijn veranderen, want er gebeuren ook goede dingen, maar misschien.. we hopen dat we zo mensen kunnen redden die we nu missen. En..” Hij keek even naar Adam voor bevestiging. “en een plek te hebben voor als we de school ontsnappen.”
Darian
Darian keek naar het drietal. Hoe oud waren ze? Zestien? Hij begreep dat ze de tijdlijn wilden veranderen als ze die macht hadden, maar Darian wist ook dat híj niet eens op hun prioriteitenlijst zou staan.
‘Het aantal slachtoffers valt mee,’ bracht hij ertegenin. ‘En ik denk dat er bij zo’n strijd altijd slachtoffers vallen.’
Ja, hij vond het ook vreselijk dat Fire was omgekomen. Het was nota bene zijn enige vriend. Maar wat wilden ze dan doen? Géén opstand ontketenen? Het was een zaak waar Fire voor had willen sterven.
Adam
‘Er moet gewoon helemaal geen strijd komen. Nu het Merrin gelukt is om vanaf Zebediahs basis hierheen te teleporteren, kan hij mij erheen brengen en dan weet ik de locatie ook. Dan kan Kris hem uitschakelen voordat zijn plannen voltooid zijn.’
‘Bovendien zijn er mensen buiten Experium die ons kunnen helpen. Rory – Adams vriend. De broer van Yrla. Zij hebben Fersephone bevrijd, ze zouden ook Ryan kunnen bevrijden. Als hij voor ons een portaal maakt, kunnen we er allemaal door ontsnappen.’
‘Ryan?’ herhaalde Melissa droogjes. ‘Ryan die hier net een heel leger naartoe bracht? Die met een grote grijns Jester over zijn schouder slingerde? Die had Zebediahs bevelen niet eens nodig.’
‘Jester kan hem daar vast van overtuigen,’ zei Adam. Hij vond het een goed begin van een plan en keek vragend rond om te horen of andere nog bedenkingen hadden.
Vienna
Vienna keek even naar Darian. Ze merkte dat haar vriend er wat op tegen had, het terug veranderen. En ergens was ze het met hem eens, hun verliezen vielen tot noch toe mee. Ze kende Fire en Kris dan wel niet goed, maar ergens.. wat als het erger werd? Ze durfde het alleen niet hardop toe te geven vanwege Fox.
”Jester is niet daar op het moment dat ze Ryan bevrijden. Wie weet vlucht hij er vandoor en komt nog bij Zebediah terecht. Plus,” begon Vienna aarzelend. “Ergens moet deze strijd wel komen, toch? Als we gewoon weglopen van de school, komt de school ons achterna. Maar misschien kunnen we Zebediah te snel af zijn?”
Adam
‘We kunnen Jester er gewoon heen brengen,’ antwoordde Adam. ‘Merrin en ik kunnen straks allebei het terrein af en mensen teleporteren. Dat geeft een hoop extra mogelijkheden.’ Al had Vienna wel gelijk wat de school betrof: die wist precies waarheen hij zijn sprongen maakte. Die zou hem inderdaad makkelijk kunnen opsporen. Hém wel, maar Merrin niet.
Vienna
Vienna keek even naar Adam. “Adam, Ryan kent Jester. Zij hebben een nogal een hekel aan elkaar. Het kan zo zijn dat Jester niet eens de kans krijgt.” Ze keek even aarzelend naar Adam. “Plus ben je ben je niet bang dat je de tijdlijn weer verslechterd? Darian heeft gelijk. Dat de school is gevallen is zo slecht nog niet. Als we gewoon weglopen uit de school dan komen ze ons achterna en dat kan nu niet. En dankzij jullie kunnen we nu zelfs de school uit.” Vienna keek even naar de jongen die naast Adam stond en twee druppels water op hem leek. “En ook de andere school is bevrijd, ook al zit het grootste gedeelte nu bij Zebediah. Daar kunnen we vast nog wat aan doen. We moeten… Ook niet de goede dingen uitwissen.”
Misschien moesten ze helemaal niet springen, hoe erg ze het voor Fox ook vond. Of misschien moesten ze alleen Kris van die plek halen en de rest laten gaan zoals het was. “Je kunt ook alleen Kris weghalen hier,” Opperde ze. “Want dat is de reden vooral dat je wilt springen niet?”
Adam
‘Ja. Kris redden. En Fire. De Lion-meiden. En zorgen dat Zebediah uitgeschakeld is — dat is toch wat we allemaal willen?’ Er waren meer dan tien doden gevallen vandaag. Welke goede dingen wogen daar dan tegenop? Dat hij zijn broer terughad? Dat Merrin weer vrij was? Ja, daar was hij enorm blij om. Maar zijn broer zou hij anders ook wel weer terugvinden. En Merrin… Die wilde hij gewoon meenemen bij het tijdreizen. Voor de zekerheid.
En wie weet wat Jester, Onyx en Nish nu allemaal voor ellende ondergingen. Zebediah was ongetwijfeld woest dat zijn plan mislukt was en zíj zouden het moeten ontgelden. En Darian en Vienna… die vonden het allemaal wel meevallen. Hij klemde zijn kiezen op elkaar.
Vienna
“Vergeet niet dat Nish en Yrla nog steeds aan het strijden zijn. Misschien schakelen ze Zebediah nog wel uit en zijn ze op tijd om de anderen te redden. Plus, Romeo is al uitgeschakeld, dus we zijn er bijna.” Vienna keek naar Adam en glimlachte. “Natuurlijk willen we ook dat Fire en Kris en de rest hier is. Maar je kan niet iedereen redden, ben ik bang.”
Vienna beet op haar onderlip, want ze wist dat wat ze nu ging zeggen Adam niet zou bevallen. “Wat als je dat nu wel probeert en de school niet valt en ons allemaal komt vermoorden, omdat we geprobeerd hebben te ontsnappen. Wat als je Merrin kwijt raakt door het veranderen van de tijdlijn, omdat Romeo en Zebediah dat gemerkt hebben. Je hebt al een keer gemerkt wat het doet als je iedereen probeert te redden, Adam. En die tijdlijn was een absolute horror.” Vienna wist dat die opmerking over Merrin eigenlijk onder de gordel was en waarschijnlijk die opmerking daarna ook, maar hopelijk Adam wel tot nadenken zette. “Ik vraag je denk ik gewoon hier goed over na te denken en geen rigoureuze dingen te veranderen. De school moet vallen voor we hier kunnen ontsnappen. En als ik eerlijk ben, voelde het best goed om een keer van me af te bijten.”
Adam
‘Ik dénk hier toch goed over na?’ snauwde Adam. ‘Daarom vraag ik toch ook om input?’ De woede raasde door hem heen. Doordat ze zo belerend klonk, alsof hij niet wist waar hij mee bezig was. Alsof hij zelf niet over die dingen had nagedacht. En vooral het “Maar je kan niet iedereen redden, ben ik bang” liet zijn bloed koken. Alsof ze het dan maar moesten laten gaan, want het kon erger. Nou het kon ook béter. ‘Waarom zou de school eerst moeten vallen?’ vroeg hij. ‘Waarom willen we per se een opstand ontketenen in een zaal vol bewakers? Ik kan iedereen hier ver weg brengen, waar ze heus niet zomaar kunnen komen. Ik kan teleporteren, zíj niet. Dit hele kutproject is hartstikke illegaal, ze kunnen heus niet in een handomdraai naar een ander continent marcheren. En als ze dat wel doen, dan wachten we hen daarop. Met al onze gaven, voorbereid. Want mocht je het nog niet doorhebben: we zitten hier nu ook nog opgesloten en met een paar dode leraren hebben we nog evengoed niet heel Experium verslagen. We bevinden ons nog steeds op hun terrein en als ze ons zat zijn en ze ons de investering niet waard vinden, blazen ze zo een of ander gif naar binnen en is het evengoed klaar. Het is niets dan een schijnoverwinning.’ Hij snoof. ‘Maar fijn dat jij het fijn vond om eens van je af te bijten.’
Vienna
Vienna had de woede verwacht. Ze keek even aarzelend naar Darian. Moest ze hier verder nog iets over zeggen of moest ze anderen maar het woord laten. “Wel, je vroeg om input. Ik denk dat we moeten wachten en maar hele kleine dingen moeten veranderen als je dat echt wilt.” Ze ging maar niet in op zijn woede, ook al had ze genoeg argumenten liggen dat ook daar veel mensen dood konden gaan. Hoe voorbereid ze daar ook waren. En misschien wilde mensen wel helemaal niet meer strijden als ze eenmaal vrij waren. Nu hadden ze ten minste mensen. Dat ze niet naar een ander continent wilde, dat ze wel ten minste al een deel hadden verslagen en nu toch weg konden?
Melissa
Ze hadden allebei goede punten. En ze waren allebei niet zo goed in hun mening op een doortastende manier verwoorden, zonder emotioneel beladen te zijn. Ach ja, het was dan ook een eneverende dag geweest.
‘Ik ben geen fan van Ryan, maar je hebt gelijk: als Jester zijn gave op hem gebruikt, is het wel een hele fijne schoothond. Als je mij en Jester allebei meeneemt, zorg ik dat hij niet snel weg kan teleporteren.’
Ze wist niet of dat nodig was. Ze wist wél dat ze graag zoveel mogelijk controle bij zichzelf hield. Dat betekende dat ze ook liever geen herhaling van deze ochtend had, want het was één chaotische klotezooi geweest.
‘Onyx kan er ondertussen voor zorgen dat Zebediahs aanhangers die ochtend niet uit hun bed komen. We zoeken een mooie plek uit waar Ryan een portaal naar kan openzetten en de rest van de leerlingen gaat erdoorheen. Ver genoeg dat Experium niet in één vingerknip achter ons aankomt. Met wie er op wraak zint, kunnen we terugkeren naar Experium en de boel met de grond gelijkmaken. Daarmee bevrijden we meteen de andere school. Aan de andere kant: dan lopen we wel het risico dat we als een stel moordzuchtige klootzakken worden neergezet. We hoeven ook weer niet de hele wereld achter ons aan te krijgen.’
‘We zouden ook een boodschap kunnen uitzenden,’ zei het evenbeeld van de tijdreiziger. Melissa had geen flauw idee waar die vandaan kwam. ‘Zebediah werkt al een tijdje samen met een hacker, die broer van Yrla. Die staat eigenlijk aan onze kant. We kunnen Experium ontmaskeren, want zoals mijn broer al zei: het kan nooit een legaal project zijn.’
Melissa overdacht dat en knikte langzaam. ‘Cackle kan een boekje opendoen. Een mooie speech schrijven.’ Er krulde een glimlach om haar lippen. ‘Samen met zijn zoon. Werkt Jesters gave ook via beeld?’
Helaas kon niemand daar antwoord op geven. Maar zelfs zonder Jesters gave zou dat genoeg bij mensen moeten losmaken. Honderden gezinnen waren iemand kwijtgeraakt in de afgelopen tien jaar. Allemaal minderjarigen. Reken maar dat dat voor een gigantische heisa zou zorgen en dat Experium en iedereen die daarbij betrokken was zijn gezicht nergens meer zou kunnen vertonen.
Merrin
Merrin keek met een zucht toe hoe zijn zus en zijn vriendje weer aan het discussiëren met elkaar waren. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Hij wist even niet waar ze goed aan deden. Hij had alleen het idee dat ze inderdaad niet alleen Zebediah als gevaar moesten zien, maar ook de school.
Merrin glimlachte. “Wel, dat is een plan waar ik achter kan staan,” zei Merrin met een glimlach. “En we zouden het even uit kunnen testen of Jesters gave ook werkt via beeld.”
Vienna
Vienna voelde zich ontzettend de boeman in dit verhaal. En misschien was het een domme vraag, maar ze moest het vragen. “Ik vind het een goed idee. Maar… Uhm… Brengen.. We dan ook niet onszelf in gevaar? Ik.. weet niet hoe.. mensen zonder krachten reageren op ons. Of.. Laten we dat detail er gewoon uit?”
Melissa
‘Dat is inderdaad een dilemma,’ gaf Melissa toe. ‘Als we het laten weten, worden we misschien als gevaarlijk weggezet. Al vermoed ik dat Cackle wel een betrouwbaar hoofd heeft en een eerlijke schets kan geven. Als we het verbergen en ze er dán achter komen, of Experium dat aan de grote klok gaat hangen om zichzelf te rechtvaardigen…’ Ze klakte met haar tong. ‘Bovendien denk ik dat Experium ons niet de waarheid heeft verteld over hoe het er buiten aan toe gaat. Natuurijk schilderden ze het af alsof het voor ons onleefbaar was: dat maakte ons gedweër.’
Kassander
‘Rory en Nathaniël hebben geen gaves. Zij kunnen ons vertellen hoe er écht naar ons gekeken wordt. Of er überhaupt mensen als wij in vrijheid leven.’
Merrin
“Is er een manier om met hen in contact te komen?” Vroeg Merrin nieuwsgierig.
Kassander
‘Ik kan telepathisch met ze praten. Als iemand een telefoon heeft, kunnen we ze ook bellen.’
‘Ik heb een telefoon,’ mompelde een jongen met bruine krullen. Hij keek hem niet aan, maar staarde naar het gras alsof hij geen deel had genomen aan het gesprek.
Kassander glimlachte niettemin naar hem. ‘Dat is fijn. Dan kan iedereen meeluisteren.’
Het duurde even voor de jongen hem vluchtig aankeek. ‘Oké. Ik zal hem halen.’
Hij veranderde in een vogel en ging ervandoor.
It's never gonna happen, Guys.
Slughorn