Zeph bukte zich om zijn gsm weer op te rapen en botste zo bijna opnieuw tegen het donkerharige meisje aan die zonet
tegen hem gelopen was. Hij zette een stapje achteruit, een frons tussen zijn wenkbrauwen. Hij wisselde de jas die hij over zijn rechterarm geslagen had naar zijn linker.
"Ik was niet aan het opletten," zei Zara terwijl ze overeind kwam.
"Da's dui..." begon Zeph mompelend, maar voordat hij zijn zin kon afwerken, werd hij overmeesterd door een vreemd gevoel. Onder de stof van zijn blazer en zijn wollen trui, gingen de haartjes op zijn armen overeind staan. Nog steeds fronsend wreef hij over zijn vrije arm, alsof hij zichzelf probeerde op te warmen ondanks dat het in Cloud Tower helemaal niet koud was.
"Doet die het nog wel?" vroeg ze terwijl ze hem zijn gsm teruggaf. Ondanks dat hij in feite al twee maanden een huis met Zariya deelde en samen les met haar had, waren de keren dat hij haar daadwerkelijk (meestal niet letterlijk; nu toevallig wel) tegen het lijf was gelopen op één hand te tellen. Hij meende zich te herinneren dat hij de laatste keer ook zo'n vreemd gevoel gekregen had, maar nu hij daaraan dacht, was hij het eigenlijk niet zeker. Hij wist niet eens meer waar hij haar toen tegengekomen was. Zijn frons verdiepte en hij keek haar achterdochtig aan, besefte heel even dat dat waarschijnlijk onbeleefd was, en richtte zijn blik toen op zijn gsm. Het schermpje ging aan toen hij op het knopje aan de zijkant duwde, maar toen hij zijn wachtwoord wilde intypen, reageerde het scherm niet. Hij zuchtte geïrriteerd, maar voordat hij een nijdige opmerking kon geven, verscheen er plotseling een ander meisje naast Zara.
"Zaaaaaraaaaa!" zei ze opgewekt, haar donker... paarse? haren in de war. "Ik was te laat, sorry, heb je misschien notities van de eerste drie kwartier? Ofja, ik lees de cursus wel." Zeph knipperde met zijn ogen en maakte aanstalten om weg te lopen, maar er was iets dat hem tegenhield. Alsof iemand aan zijn hand trok. Hij staarde naar zijn vingers. Die waren nog steeds even zwart.
"Doe je vanavond die sexy gouden glitterjurk met de split aan? Ik moet nog naar de winkel, dan kan ik matchen," ratelde het meisje. Zeph kon het niet laten op te kijken en haar aan te staren. Haar ogen waren gigantisch - en ze keek hem recht aan. Hij voelde zich onwennig, maar Zeph haatte het om als eerste weg te kijken, dus keek hij recht terug. Ze wendde haar blik af, keek naar Zara, weer naar hem, toen weer naar Zara, en liep toen langs hem heen, de gang uit.
"Oh, en als iemand er naar vraagt heb ik Jasons vulpen zeker niet gestolen, blijkbaar is dat een erfstuk ofzo."
Zeph draaide zich net op tijd om om haar een vreemd gebaar in zijn richting te zien maken, snel haar ogen af te wenden, en de hoek om te verdwijnen. En het vreemdste was dat hij het niet kon laten om te glimlachen.
Hij stopte de kapotte gsm weer in zijn jaszak - ergens opgelucht dat Keahi hem niet meer kon stalken met berichtjes over het stomme winterfeest van vanavond waar hij helemaal geen zin in had. Maar hij had het haar beloofd - en hij zag er best goed uit in zijn maatpak.
Hij draaide zich opnieuw naar Zara, een wenkbrauw plagerig opgetrokken. Sexy gouden glitterjurk? En toen fronste hij weer en staarde hij onwennig naar de grond terwijl hij nadacht over iets anders om te zeggen.
|
┌─────┐└─────┘
┌─────┐└─────┘
┌─────┐
└─────┘
|