• 𝒲𝑒𝓁𝒸𝑜𝓂𝑒 𝓉𝑜
    -ˋˏ 𝕄𝔸𝔾𝕀𝕏 ˎˊ-

    rollentopic | praattopic 1 - 2 | speeltopic


      ҉    ҉    ҉    ҉  


          In een pocket realm, enkel bereikbaar via magie, ligt de gelijknamige hoofdstad van de Magische Dimensie Magix. Magix is het hart van alles en iedereen die ook maar iets met magie te maken heeft en is thuis voor mensen, goblins, feeën, heksen, trollen, elfen en zoveel andere wezens van over de hele Magische Dimensie.

          Ze komen er niet alleen om een thuis te vinden, maar ook, en vaker zelfs, om hun magische carrière van start te laten gaan. De Universiteit van Magix vormt de thuishaven voor haar drie faculteiten: Alfea in het zuiden, Red Fountain in het centrum en Cloud Tower in het noorden. Studenten van over heel Magix komen er al eeuwenlang studeren; om een goede leider te worden, om een bekwame strijder te worden, om leerkracht te worden of simpelweg om hun dromen waar te maken. De drie faculteiten werken harmonieus samen om de beste feeën, heksen en specialisten af te leveren - en slagen daar meestal ook in. Niet alles is echter wat het lijkt en na het fiasco van vorig jaar... wie weet wat er de studenten staat te wachten?

          Sluit je aan bij de veilige familie van Magix University! Waar hoor jij thuis?
      ҉    ҉    ҉    ҉  


    VRIJDAG 15 DECEMBER 2023

          Het academiejaar is al even geleden begonnen, maar de vreemde sfeer van het einde van vorig jaar lijkt met de start van de winter te verergeren. Mensen beginnen vragen te stellen - en de faculteiten geven geen informatie. Wat is er precies gebeurd op die missie vorig jaar? Waar komt die plotselinge avondklok vandaan? Waarom zijn er maar vier van de acht studenten teruggekomen? En waarom weten ook zij niet wat er precies gebeurd is?

          Hoe dan ook; de kerstvakantie komt er binnen een weekje aan, en daarna de halftijdse examens. De stress die daarbij komt kijken, doet niets om de grimmige sfeer op school te dempen. Enkele studenten hopen die toch wat op te warmen door het jaarlijkse winterfeest op punt te zetten; deze avond in de prachtige balzaal van Red Fountain. Misschien kunnen de gemoederen toch opgefleurd worden door een avondje stappen in het stadscentrum? Of gooit de avondklok roet in het eten en zorgt het alleen maar voor een grotere hetze?



      ҉    ҉    ҉    ҉  



    INFORMATIE & LORE

          In de informatiestory vind je een uitgebreide beschrijving terug van de werking van Magix University, alsook welke realms er in de RPG bestaan en hoe de krachten precies werken. Je bent vrij om uit deze opties te kiezen. Als je toch nog iets anders wil, bespreek het dan even hier en dan kijken we wat er mogelijk is binnen de lore die we afgebakend hebben.

      ҉    ҉    ҉    ҉  



    ROLLEN


    ALFEA
    𝒻𝒶𝒾𝓇𝒾𝑒𝓈

    - [1] Tilda Sunfallow (21) | 4de jaar | Linphea Earth/Solaria - Saladin Hall| Nature | The Changeling | Coryo/Marthe
    - [2] Keahi Casteran (19) | 2de jaar | Magix City - Griffin Residence | Fire | The Rebel | Saureus/Lisa
    - [2] Zariya Photiou (22) | 5de jaar | Eraklyon - Faragonda Plaza | Light | The Sun | glowfaery/Anne
    - [3] Alana Thindrell (21) | 4de jaar | Linphea - Faragonda Plaza| Nature | The Free Spirit | Mabon/Maia
    - [6] Jenna Natalie Laundria (23) | 4de jaar | Koria - Griffin Residence | Mind | Status | filosofie/Sofie
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    CLOUD TOWER
    𝓌𝒾𝓉𝒸𝒽𝑒𝓈

    - [1] Zephyr Casteran (21) | 5de jaar | Magix City - Faragonda Plaza | Weather/Blood | The Prodigy | Coryo/Marthe
    - [3] Elijah "Eli" Rhys (25) | 5de jaar | Magix City - Saladin Hall | Darkness | The Wildcard | Eltham/Mexx
    - [5] Alexis Reyes (21) | 4de jaar | Andros - Saladin Hall | Water/Blood | The Mischief | Pluviam/Selena
    - [6] Cinder Harmony (21) | 4de jaar | Melody - Faragonda Plaza | Air | The Teacher's Pet | amberkishatu/Amber
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    |
    RED FOUNTAIN
    𝓈𝓅𝑒𝒸𝒾𝒶𝓁𝒾𝓈𝓉𝓈

    - [2] Aspen 'Ace' Zyon (22) | 5de jaar | Ohm - Griffin Residence | Bo staff | The Merrymaker | Paulie/Xanthe
    - [3] Leith Verx (21) | 3de jaar | Andros | Chakram | Status | Ken_/Saar
    - [5] Malia Coco Zulema (21) | 4de jaar | Espero - Saladin Hall | Weapon | The Mediator | Saureus/Lisa
    - [4] Aedar Jay Holten (20) | 3de jaar | Zenith - Griffin Residence | Light glaive | The Technerd | Eltham/Mexx
    - [4] Aiyana Rabhartach (21) | 4de jaar | Linphea - Griffin Residence | Bow and Arrow | The Princess | glowfaery/Anne
    Naam:
    Leeftijd:
    Status: (hoe staat je personage bekend aan de universiteit? Zijn ze populair? Onbekend? Special snowflake? Doodnormaal? Probeer een 'titel' te verzinnen voor je personage zodat we die erbij kunnen zetten in de lijst (: )
    Opleiding: (aan welke faculteit studeer je, welk jaar, welke vakken neem je op)
    Afkomst & magie: (check even de lijst hieronder om te zien welke magie waar meestal voorkomt)
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Geheim(en): (weet je personage meer van bepaalde mysteries, zijn er persoonlijke geheimen, of misschien geheimen over je personage waar je personage zelf helemaal niets van weet?)
    Relaties:
    Extra:



      ҉    ҉    ҉    ҉  


    REGELS

    • Het woordenminimum is 100 woorden.
    • De huisregels van Quizlet en daarbij in het bijzonder het RPG-forum gelden uiteraard ook hier.
    • 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
    • Bespreek gevoelige onderwerpen op voorhand met je schrijfpartner.
    • Als glowfaery of Tolkien niet online zijn, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
    • Als ik 21 dagen niets van je hoor, kom ik je stalken xoxo.
    • Als je 45 dagen niets post, word je automatisch van de lijst verwijderd.
    • Reservaties blijven 10 dagen staan.

    [ bericht aangepast op 7 feb 2024 - 22:02 ]


    help


    VRIJDAG 15 DECEMBER 2023
    voormiddag | regenachtig & koud

          De sfeer is de laatste tijd grimmig in Magix. Studenten en staf beginnen steeds meer vragen te stellen bij het fiasco op het einde van vorig jaar en beginnen ook wenkbrauwen te fronsen naar de betrokkenen. Hoe kan het dat zij zich niets meer herinneren? Houden ze iets achter? Een aantal weken geleden ontstond er oproer omtrent het verhaal van een stadsbewoner die claimde een monster binnen de stadsgrenzen te hebben gezien, en sindsdien heeft de universiteit in samenspraak met de stad een avondklok ingesteld. Elke residentie kreeg extra bewaking. De poorten van universiteitsgebouwen en residenties werden vanaf dan steeds om 21u ‘s avonds gesloten.

          Maar er hangt hoop in de (toch wel regenachtige) lucht! Sinds dat ene verhaal, zijn geen andere monsters meer gespot of ongevallen voorgevallen. Tot de opluchting van vele studenten is het feestcomité van Red Fountain er daarnaast in geslaagd het schoolbestuur ervan te overtuigen de avondklok voor één avond naar 2u ‘s ochtends te verplaatsen ter gelegenheid van het jaarlijkse winterdiner en - feest deze avond om 19u30. De sfeer lijkt deze vrijdagochtend een aantal graden warmer. Studenten haasten zich door de stad om hun ochtendlessen te halen, met in het vooruitzicht een magische avond in hun favoriete outfit en de date van hun leven...

    [ bericht aangepast op 29 nov 2023 - 16:13 ]


    help

    [MT]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    MT^^

    mt 🫶🏻


    --

    🦋 MT 🦋


    [ heaven knows ]

    MT


    Do it scared, but do it anyway.



                AEDAR JAY HOLTEN
                      AEDAR JAY HOLTEN
    ╪═════════════



    The Technerd ╪ 20 ╪ Light Glaive ╪ Red Fountain balzaal


    Het was vrijdag! En niet zomaar een vrijdag, het was de vrijdag van het grote winterfeest! Jay keek al weken uit naar deze vrijdag, het was samen met zijn verjaardag over een paar dagen een van de leukste dingen die er gebeurde in de winter. Hij had geluk dat hij geen lessen had op vrijdag waardoor hij de hele dag bezig kon met het voorbereiden van het feest. Zijn hoverboard en zijn tas waren bij de ingang blijven slingeren terwijl hij bezig ging. Het was buiten zelfs koud genoeg dat er een jas op de stapel met Jay's spullen lag gezien alleen een shirt en een korte broek toch net wat fris waren. Het was niet dat hij de hele dag nodig ging hebben, maar hoe eerder alles klaar was, hoe eerder hij zich kon voorbereiden voor vanavond. Net als de vorige twee jaar zou hij namelijk ook dit jaar op het feest spelen. Daarnaast moest alles voor het diner klaar zijn, wat de deadline een aantal uren eerder stelde dan dat het feest zou beginnen. Alle enthousiasme voor het feest had er in ieder geval voor gezorgd dat hij de grimmige sfeer compleet gemist had, maar dat was niks nieuws. Hij miste wel vaker hele obvious dingen die iedereen dan al lang door had en nog wel eens vergaten om hem expliciet te vertellen.

    De specialist hing boven in de spanten en was bezig met het ophangen van de grote discolichten die tijdens het feest aan zouden gaan. Met zijn koptelefoon op was hij mee aan het zingen met de muziek die zijn oren binnen kwam. Heel mooi was het niet, zeker gezien drie kwart van de nummers die hij luisterde voornamelijk bestonden uit instrumental track zonder zang. Zijn vingers drumde mee op de momenten dat hij niet actief iets aan het doen was. In zijn hoofd was hij bezig met het voorbereiden van een setlist voor vanavond en welke lichten er bij welke nummers aan zouden gaan. Hij had zijn eigen muziekinstallatie zo gebouwd dat hij ook de lichten kon besturen vanaf zijn dj-tafel. Handig bewoog hij zich richting de laatste set lampen die nog aangesloten moesten worden. Daarna kon hij bezig met de muziekinstallatie aansluiten en testen. Had hij met de rest van de commissie afgesproken dat ze pas 's middags aan het werk zouden gaan? Misschien, gezien de rest voornamelijk 's middags vrij had. Zou Jay alles klaar hebben voor de lunch? Als hij op dit tempo verder ging wel. De rest van de commissie kon wel andere dingen regelen zoals het klaarzetten van de tafels en stoelen voor het diner en zij hadden dingen geregeld met de avondklok ofzo, Jay had eigenlijk geen idee, hij was te druk bezig met de technologie en de muziek. Had hij een date of een outfit moeten regelen? Eh who cared, hij in ieder geval niet voor zulke dingen.


    [ bericht aangepast op 2 dec 2023 - 10:42 ]


    Do it scared, but do it anyway.


    ┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

    ₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
    Elijah      ≪ E L I ≫      Rhys

    ┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

    Eindelijk was hij bevrijd van alle overbearing staff die hem perse een week in de gaten moesten houden nu hij terug gekeerd was naar Cloud Tower. De hele week werd hij al vastgehouden met verschillende gesprekken en evaluaties waar hij verplicht aan mee moest doen omdat hij ze blijkbaar gemist had na de Pyros-expeditie eind vorig jaar. Het was niet zo moeilijk om te doorzien wat ze aan het proberen waren, maar gelukkig voor de darkness witch was hij van jongs af aan getraind in liegen politiek spreken waardoor hij zich makkelijk door alle gesprekken heen had geluld met wat de docenten precies wilde weten. Zo wilde ze weten wat hij te maken had met het monster dat blijkbaar een paar weken terug te zien was in Magix City, maar surprise, Eli was toen nog helemaal niet in Magix City of zelfs de wijde omgeving van die stad. In tegendeel, hij was zo'n beetje het verst weg van deze dimensie als hij in het afgelopen half jaar geweest was. Daarnaast wilde ze alles weten wat hij zich kon herinneren van de Pyros-expeditie, de meest obscure details werden er gevraagd over zijn tijd in die dimensie en over zijn medestudenten. Verder waren ze natuurlijk extreem geïnteresseerd in wat hij nou precies gedaan had in dat halve jaar dat hij verdwenen was. Maar ze kregen niks nuttigs uit de jongen en het leek er na een week niet op dat hij een bedreiging zou vormen voor de school of de stad dus ze lieten hem gaan.

    Volledig op van alle intense gesprekken die hij moest voeren en dezelfde vragen die hij zeker wel tien keer moest beantwoorden voor verschillende personen, mocht hij aan het eind van vrijdagochtend eindelijk weer vrij door de gebouwen lopen. Hij had die week wel een paar keer over de campussen gelopen, maar dat was altijd onder begeleiding van een docent, of die nu meteen zichtbaar was of niet, waarbij hij meestal van de medische zaal naar de bibliotheek van Cloud Tower ging of terug. Het moest natuurlijk niet gebeuren dat hij andere studenten zou beïnvloeden of een gevaar zou zijn voor zijn klasgenoten. Een week lang had hij zich rustig en netjes gehouden, gedaan wat de docenten van hem verwachtte en netjes bezig geweest met zijn afstudeeronderzoek, tenminste voor zover zijn docenten dat hebben gezien, waar hij nu een heel nieuw stuk aan moest maken toen de resultaten van Pyros niet bruikbaar bleken, zeer verdacht als je het Eli vraagt, maar dat ter zijde. De hele week had hij ook netjes zijn medestudenten genegeerd, vooral de drie waarmee hij op expeditie was geweest, het was duidelijk dat de docenten niet wilden dat hij contact had met iemand.

    Na een week was Eli ook helemaal klaar met al dat gespeel zodat de docenten hem zouden geloven. Hij had nog niet eens de mogelijkheid gehad om naar zijn kamer te gaan, hij wist niet eens of zijn spullen er nog zouden staan, of dat die in het half jaar een keer leeggehaald was. Maar zijn kamer was een zorg voor later. Nu iedereen zo druk bezig was met het feest van die avond, had Eli genoeg tijd om eens wat vragen te gaan stellen. Vooral Zeph en Ace stonden op zijn lijstje van interessante personen, maar liever Ace dan Zeph als het aan hem lag ondanks dat Zeph tijdens de voorbereiding intensiever betrokken was bij alles dan dat Ace dat was. Maar waar Zeph makkelijk te vinden was gezien Eli hem al wel een keer of wat gezien had toen hij door Cloud Tower liep of in de bibliotheek zat, had hij echt geen idee waar Ace zich normaal bevond. Hij had de specialist wel eens gesproken, maar het was niet alsof dat veel verder ging dan respectvolle interacties over zaken die op dat moment belangrijk waren. Er zat weinig anders op dan simpelweg zoeken. Gefrustreerd door alle vragen die hij die ochtend voor de vijftiende keer had beantwoord en de docenten duidelijk had gemaakt dat zijn verhaal inderdaad in zichzelf klopte en niet spontaan toch veranderde, liep hij door de gangen. De blik op zijn gezicht spelde donder en onkarakteristiek voor hem was Eli eigenlijk helemaal niet aan het opletten naar waar hij precies naartoe liep. Elke voorbijganger werd gescand of het Ace was en zo niet werd de persoon volledig genegeerd. Het was zelfs zo erg dat hij vol tegen iemand aanliep toen hij de hoek om ging.
    24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Some hallway


    ┈┈┈▲▽▲┈┈┈
    ┈┈┈▼△▼┈┈┈

    [ bericht aangepast op 2 dec 2023 - 10:43 ]


    Do it scared, but do it anyway.


    🅉🄴🄿🄷🅈🅁 🄲🄰🅂🅃🄴🅁🄰🄽
    ˗ˏˋ 𝓉𝒽𝑒 𝓅𝓇𝑜𝒹𝒾𝑔𝓎´ˎ˗
    Weather/Blood witch | 21 | Cloud Tower Auditorium
    └───────────┘



    Zeph was de tel kwijt geraakt. Hoe vaak was hij de laatste weken bezweet wakker geworden, zijn ledematen in zijn lakens vastgesnoerd? Een paar maanden geleden zou hij niet eens geloofd hebben dat een mens in een dergelijke positie kon wakker worden, maar een paar maanden geleden was hij niet zo verschrikkelijk moe geweest dat hij elke avond vroeg in zijn bed kroop. Eigenlijk was het al een wonder dat hij in zijn bed wakker werd en niet aan zijn bureau met zijn wang op een stapel papieren.
          Hij wreef in zijn ogen, een poging om de beelden van net weg te vagen, maar het was het gevoel van een levenloos lichaam in zijn armen dat even erg aan hem bleef plakken als het zweet dat momenteel door de koude winterbries door zijn raam droogde tegen zijn huid. Donkerbruin haar was steeds het enige dat hij zich herinnerde. Hij kon nooit haar gezicht zien.
          Zeph ging op de rand van zijn bed zitten en gaapte terwijl hij zijn handen door zijn haar haalde. Hij begreep de nachtmerrie niet - kon er niet bij waarom hij zijn magie zo zwaar zou uitputten om iemand die toch al dood was te redden. Maar de paniek in zijn borstkas voelde echt. Het feit dat hij er dit jaar nog niet eens in geslaagd was één enkele bliksemschicht op te roepen, voelde nog veel echter.
          Hij had zichzelf altijd geprezen op het feit dat hij goed was in compartimenteren wat betrof zijn emoties. Hoewel die negatieve lading er altijd wel ergens zat - het was nota bene wat zijn magie voedde - was het altijd een kleine, gecontroleerde vlam geweest. Hij liet de boel enkel in de fik schieten als het nodig was. Niet als hij zich onder mensen moest begeven; niet als hij trainde; niet tijdens de les. Nu leek die vlam continu op het randje te branden. Eén verkeerde beweging, en alles brandde in één keer op. Hij keek naar zijn handen, zijn blote armen. De zwarte lijnen zagen er nog steeds hetzelfde uit, al was het witte litteken dat van zijn linkervingertoppen over zijn borstkas splitste naar zijn rechterhand en zijn linkerbeen nu toch aan het vervagen. Zeph greep het potje zalf dat naast zijn bed lag en kwam overeind. Een blik op zijn wekker vertelde hem dat het zes uur was - nog twee uur voordat hij zich op controle moest melden. Hij nam van de gelegenheid gebruik om de badkamer te claimen voordat iemand anders wakker werd, bleef te lang onder de douche staan en besliste naar Cloud Tower te wandelen in plaats van de metro te nemen toen hij ontdekte dat hij vergeten boodschappen te doen was en geen eten meer had dat dienst kon doen als ontbijt. Hij snapte alleen niet zo goed waarom het hem vijf minuten had gekost om in de frigo te staren vooraleer hij dat uiteindelijk door had. Het trieste pakje crackers dat hij ergens achterin zijn kastje vond, moest dan maar voldoende zijn.
          Het was nog steeds donker buiten toen Zeph een blazer over zijn bordeaux coltrui gooide en heel even in de spiegel staarde om te ontdekken dat Keahi kleine zonnetjes in de hoekjes van de kraag geborduurd had. Geen zin om iets anders uit te kiezen - en ergens kon hij best een zonnetje gebruiken, zeker toen hij zijn pas inhield op het moment dat hij de deur van het huis achter zich sloot. Hij snapte ook niet waarom het donker hem zo onwennig deed voelen, de laatste maanden. Daar had hij voordien nooit problemen mee gehad.
          Toen hij met een lauwe koffie Cloud Tower binnenging en zich naar de wachtkamer van de medische vleugel begaf, was het kwart voor acht. Hij had er geen zin in - geen zin om weer eens hetzelfde te horen. "Het enige wat je nu kan doen, is rusten" of "Je magiebron is net een spier; je hebt 'm verrekt en nu heeft je lichaam tijd nodig om volledig te herstellen" of, en dat was de leukste, "als je nu te hard je magie gebruikt, kan het je binnen de kortste keren fataal worden". Zeph had niet door dat zijn koffie koud was toen ze hem een halfuur te laat binnen riepen en had ook niet door dat zijn wenkbrauwen tijdens het hele gesprek en de fysieke controle gefronst waren, omdat dat makkelijker was dan zijn eigen wanhoop onder ogen te zien.
          "Je bent sarcastischer dan ik van je gewoon ben, Zephyr," had professor Saveryn, die hem al kende sinds hij tien jaar was, gezegd - en Zeph had humorloos geglimlacht, want wat kon hij daarop zeggen?
          Zijn afspraak liep uit en hij kwam ongebruikelijk te laat in zijn les transformatiemagie, dook even half in elkaar toen professor Huts een opmerking gaf over het feit dat laatkomers in het vervolg beter buiten konden blijven, en verstopte zich ergens op de achterste rijen. Daar wisselde hij vier uur aan een stuk tussen afgeleid omdat Keahi berichtjes bleef sturen waar hij niet op antwoordde, en verveeld omdat hij de helft van de leerstof al kende. Desondanks wist hij niet echt wat hij verder met zijn dag moest, en hij wilde net een poging doen om op Kiki's berichtjes te antwoorden toen ze hem belde. Hij bleef bruusk stilstaan, maar voordat hij kon opnemen, duwde iemand tegen hem aan en kletterde zijn gsm heel erg dramatisch op de grond. Recht op het hoekje. Hij knipperde met zijn ogen terwijl hij naar het gebarsten schermpje op de grond staarde.
    ┌─────┐

    └─────┘
    ┌─────┐

    └─────┘
    ┌─────┐

    └─────┘
    ┌─────┐

    └─────┘

    [ bericht aangepast op 30 nov 2023 - 17:25 ]


    help


    Keahi Casteran
    The Rebel • Fire Fairy • 19 years old
    Outfit| Hallway at Cloud Tower| With Eli




    Die verdomde avondklok. De universiteit lijkt steeds weer manieren te vinden om roet in het eten te gooien en Keahi weet ze iedere keer weer te omzeilen. Vanavond hoeft ze dat niet te doen, want gelukkig is het de studenten gelukt om het bestuur over te halen. Nou is 2 uur ook niet optimaal, maar het is in ieder geval een flinke verbetering. Normaal zou ze een feest ook rond die tijd verlaten, maar dit is een van de weinige momenten waarop ze een uitzondering wil maken. Wie weet vindt ze een manier om het feest toch nog wat langer te laten duren, al is dat op een andere locatie. Ze ziet wel hoe het loopt vanavond.
          Keahi praat al weken over het winterfeest, iets waar de mensen in haar omgeving gek van worden. In het bijzonder haar broer Zephyr. Nu de dag eindelijk is aangebroken, is het tijd om hem weer op de hoogte te stellen. Dit is een feest dat hij niet mag missen.

    Zzzzap
    Goeiemorgen!!! Niet vergeten Z!

    Vanavond!!
    WINTERFEEST!!!

    Vrijdag is haar vrije dag, wat betekent dat ze genoeg tijd heeft om een outfit uit te kiezen voor vanavond. Of ja, genoeg tijd, waarschijnlijk gaat ze toch twijfelen tot de laatste minuut. Ze wil er gewoon perfect uitzien, in een jurk die écht bij haar past. Marcel, haar vader, vindt het heel belangrijk dat Keahi er fantastisch uitziet, voor het geval er foto’s worden gemaakt. Hij heeft haar ook een jurk toegestuurd, maar ze weigert die te dragen. Hij gaat deze avond niet verpesten voor haar. Als ze gaat, dan gaat ze in een jurk die ze zélf wil dragen.
          Keahi staart een goed uur naar de twee rode jurken die ze heeft uitgekozen, maar ze wordt er niet veel wijzer van.

    Zzzzap
    Ik kan niet kiezen😭

    Kun je helpen?
    *foto 1*
    *foto 2*
    Z, welke is leuker?
    Z?

    Kea zucht gefrustreerd, waarom kan hij niet gewoon even reageren. Kijk ze weet dat hij les heeft, maar dat is een slap excuus. Het is niet alsof hij daar iets doet, die jongen is te slim voor wat hij daar voorgeschoteld krijgt. Ze geeft hem nog tien minuten en als hij dan nog steeds niet heeft gereageerd, besluit ze om hem te gaan bellen. Al acht ze de kans dat hij opneemt klein. Ze zet haar telefoon op speaker en begint zich alvast om te kleden, ze kan niet eeuwig in haar pyjama blijven rondlopen. ‘Zeph neem is op,’ klaagt ze tegen haar telefoon, maar helaas. Het helpt niet.
          Ze stuurt nog een paar boze appjes voor ze een appel uit de schaal pakt en de deur uitloopt. Als haar broer niet op zijn telefoon kan kijken, dan zal ze wel naar hem toe gaan. Eigenlijk heeft ze wel wat beters te doen, maar ze heeft absoluut geen zin om nu te gaan studeren. Ze heeft te veel zin in het feest en bovendien wil ze er zeker van zijn dat Zephyr ook aanwezig zal zijn. Alleen wil ze namelijk niet gaan.
          Keahi eet onderweg naar het gebouw haar appel op. Ze weet dat hij momenteel les heeft in Cloud Tower, dus dat wordt haar eerste bestemming. Eenmaal binnen pakt ze haar telefoon er weer bij, om te kijken of hij ondertussen al gereageerd heeft. Helaas.

    Zzzzap
    Ey nerd

    Waar ben je?

    Met haar blik op het scherm gericht, heeft ze niet door waar ze loopt. Ze slaat de hoek om en botst vol tegen iemand op. ‘Hey!’ begint ze geïrriteerd als ze nog nét haar telefoon heeft kunnen redden. Ze voelt hoe het vuurtje in haar begint te branden. ‘Kijk is uit waar-.’ Ze stopt haar zin zodra ze ziet wie er voor haar staat. Lichtjes knijpt ze haar ogen samen, alsof ze niet kan geloven dat hij het echt is. ‘Eli? Ik wist niet dat je terug was.’ Haar stem is een stuk kalmer geworden. ‘Sorry, ik was niet helemaal aan het opletten,’ geeft ze toe met een minuscuul glimlachje.

    [ bericht aangepast op 30 nov 2023 - 19:03 ]


    ASPEN 'ACE' ZYON
    The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
    The Fit ☀︎ Work > Red Fountain Balzaal ☀︎ With Jay




    Aspen was al aan het werk sinds zeven uur die ochtend. Dat is vroeger dan zijn gewoonlijke acht uur, maar de dag zag er voor een keer net iets anders uit. Die ochtend had hij geholpen om het kapsalon klaar te maken voor de dag en de voorraad na te kijken, iets wat hij wel vaker deed.
    “Aspen, lieverd, je dag zit er op,” hoorde de jongeman vanuit het kapsalon. De eigenares, genaamd Sage, was een beetje als een moeder geworden voor Ace. Sinds zijn terugkeer van de expeditie was ze zelfs nog zorgzamer geworden en ditmaal moest ze hem, alweer, wijzen op het feit dat hij soms blind was als het op tijd aankwam. Soms stelden zijn collega’s zich de vraag of Ace wel een goed zicht had op zijn work/life balans. Ze probeerden hem naar huis te sturen van zodra zijn shift voorbij was.
    Aspen liet een zucht ontsnappen, hij moest vandaag maar tot tien uur in plaats van elf zoals normaal en dat was hij al bijna vergeten.
    “Bedankt, Sage, je bent een engel,” vertrouwde hij de vrouw toe. Haar peper en zoutkleurige haar zwiepte over haar schouder toen ze zich omdraaide om naar hem te kijken.
    “Kleine moeite,” lachte ze hem toe. “Vergeet zeker je bestelling niet voor straks, ik zou niet willen dat je outfit niet tot zijn recht komt omdat je haar niet goed ligt,” zei ze met een plagende toon. Ace schudde zijn hoofd, maar moest lachen.
    “Komt goed! Ik zie jullie volgende week weer, succes en dikke knuffels,” zei hij terwijl hij zwaaiend richting de deur liep. Zijn collega’s gaven hem allemaal een zwaai terug en hij hield de deur open voor een klant die net kwam aanlopen. Hij gaf hem een oogverblindende glimlach onderweg naar buiten waar zijn windrider geparkeerd stond. Nadat hij zijn beschermende jas en helm had aangedaan, bracht hij zijn vervoermiddel tot leven en reed zichzelf terug naar Red Fountain.

    Eenmaal aangekomen parkeerde hij de windrider op de toegewezen plaats. Hij slingerde zijn tas over zijn schouder en diepte zijn telefoon uit zijn zak om te kijken hoe laat het was. Vroeg genoeg voor een bezoekje aan de balzaal. Hij had namelijk de dag ervoor een zeer enthousiast berichtje van Jay gekregen. Het kostte Aspen wat tijd om te ontcijferen wat de jonge specialist had gestuurd, omdat hij het duidelijk in zijn enthousiasme niet had nagelezen. Hij wist wel dat hij zou uithangen in de Red Fountain balzaal, want hij had er wekenlang over gesproken. Zijn enthousiasme was aanstekelijk en hij had zowaar Ace ook enthousiast gekregen voor het feest vanavond.
    Hij had namelijk al een hele tijd last van gekke gemoedstoestanden, alles leek een beetje gedempt en dat was vreemd voor hem. Hij begaf zichzelf in de gangen van de campus, afgeschermd van de kou die het gebouw probeerde binnen te kruipen. Een glimlach vond zijn weg naar zijn gezicht terwijl hij een groepje leerlingen uit zijn gemengde zelfverdedigingsles kruiste.
    “Ik heb echt te veel geld uitgegeven aan een outfit, maar ik ben de accessoires helemaal vergeten en…” ze stopte in het midden van haar zin toen hun blikken kruisten. “Oh, goedemorgen Ace,” zei het meisje respectvol. Hij gaf een knikje terug en wilde doorlopen, maar hij bedacht zich.
    “Hey! Wacht! Kleine tip, leen elkaars juwelen, zo ben je zeker dat je niet twee keer dezelfde combinatie aandoet,” zei hij met een knipoog, terwijl hij achteruit doorliep. Het meisje begon te lachen en gaf hem twee duimen omhoog.

    Nog voor hij de balzaal inging, viel hij al bijna over Jay’s spullen. Instinctief of half vallend, het is maar hoe je het bekijkt, deed hij een paar sprongetjes om zichzelf overeind te houden.
    “De rommelkont,” mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij Jay’s spullen op een plaats legde waar niemand over zijn rommel zou vallen. Ondertussen scande hij de grote gemeenschappelijke ruimte, maar zag niet meteen een Jay. Tot zijn oren plots een geluid oppikten. Speurend probeerde hij te bepalen waar het vandaan kwam, tot hij concludeerde dat het van boven kwam. Jay hing ergens bovenin te bungelen en tegelijk te sleutelen aan een lamp die duidelijk niet helemaal juist hing volgens de jonge specialist. Hij spotte ook de koptelefoon op zijn hoofd, wat verklaarde waarom hij aan het zingen was. Daarmee wist Aspen ook dat hij gedoemd was en dat Jay hem niet zou opmerken tot hij uiteindelijk naar beneden kwam, dus hij besloot dan maar om in te breken in zijn rugzak en viste er een van zijn koekjes uit. Hij moest zijn aandacht op een andere manier zien te trekken. Hij ging onder Jay staan en richtte en deed een gooi naar boven… en miste met een schampschot op het licht achter hem, maar wachtte eventjes af of het wel zijn gewenste effect had gehad.


    Sidera nostra contrahent solem lunamque



                AEDAR JAY HOLTEN
                      AEDAR JAY HOLTEN
    ╪═════════════



    The Technerd ╪ 20 ╪ Light Glaive ╪ Red Fountain balzaal w/ Ace


    “Yo! Careful!” riep Jay verschrikt naar niemand in het bijzonder toen er een object door zijn blikveld vloog en de lamp raakte. Instinctief ving hij object nadat deze van de lamp afketste. Beledigd staarde hij intens naar het kleine pakketje in zijn hand.
    “Oeh! Koekjes!” De half vastgedraaide bout van de lamp was ondertussen even volledig van zijn gedachten gewist. Hij was namelijk helemaal vergeten dat hij dat pak koekjes van de bar had gegrist en in z’n tas had gegooid terwijl hij naar Red Fountain racete die ochtend. Compleet in de veronderstelling dat hij ze als ontbijt zou eten terwijl hij stock nam van de inventaris aan materialen die beschikbaar was gesteld door de school. Zelfs Jay wist dat zijn ontbijt niet kon vliegen en keer daarom verwilderd de balzaal rond.

    “ACE!” Jay deed de koekjes makkelijk in een van zijn broekzakken voordat hij zijn koptelefoon rond zijn nek hing. “Je bent terug van werk!” De blijdschap straalde haast fysiek van de jongere specialist bij het zijn van een van zijn favoriete personen. Wacht, hij was iets aan het doen. Voor een moment staarde hij naar het luchtledige in het plafond terwijl hij zijn voorgaande gedachten probeerde terug te halen. Hmm, ja Jumpstart was inderdaad een cool nummer om te draaien en Maxx Larsen had ook goede nummers voor zijn setlist, en ja oranje lichten zouden daar inderdaad het beste bij passen. Lichten!
    “Wacht, ik kom zo naar beneden! Ben bijna klaar!” riep Jay naar beneden voordat hij de moersleutel weer pakte en de laatste lamp vast draaide. Het duurde niet lang voordat hij alles in het plafond had hangen en hij via de spanten weer naar beneden klom. Hij bedacht zich zelfs dat hij de zekering los moest maken van het harnassysteem voordat hij naar de andere kant van de balzaal rende. Nee, hij ging niet toegeven dat hij die stap misschien wel eens vergeten was in zijn enthousiasme. En hij ging ook niet toegeven dat hij bijna het dak niet meer in mocht omdat hij iets te vaak was vergeten zich vast te klikken aan de kabels.

    “Aspen!” riep Jay enthousiast toen hij zich bij de oudere specialist had gevoegd. De koekjes werden weer uit zijn zak gevist en onbewust brak Jay er steeds kleine stukjes vanaf om op te eten. Aspen werd even intens van top tot teen bekeken.
    “Waarom ben je in geharnast? De lampen zijn al klaar, nouja laat ook maar. Ik heb veel beter nieuws! Weet je nog dat ik m’n lerarenstage in de stad toch minder leuk vond? Nouja, de kinders zijn echt fantastisch hoor en de docenten daar zijn ook super aardig en hun techniek vak is ook wel interessant dus dat is het probleem allemaal niet. Maar ik zat vannacht dus te denken dat ik het misschien nog wel leuker zou vinden om na dit jaar bezig te gaan als simutech, je weet wel, die mensen die al die simulaties bouwen en de techniek daarvoor regelen. Jij kent toch die TA die daarmee werkt. Zephyr was het? Die gloomy gast die mee was naar Pyros vorig jaar, je weet wel!”

    Gedachtenloos was Jay richting zijn tas gelopen, er pas halverwege de zaal achterkomend dat zijn tas verplaatst was waardoor hij zijn route moest aanpassen.
    “Maar niet belangrijk nu. Ik heb eindelijk een fatsoenlijk werkend prototype voor je bo staff. Ofja, eigenlijk twee. Maar je kunt ze eindelijk testen! Het moeilijkste is dat ik eigenlijk geen idee heb waar je normaal je handen houdt. Zouden we wat door wat oefeningen heen kunnen werken zodat ik de lengtes en plaatsing van grips aan kan passen?” Jay had ondertussen zijn veiligheidsharnas uitgedaan en zijn tas gepakt voordat hij verwachtingsvol naar Aspen keek om te zien of de jongen zijn wapen eigenlijk wel mee had.


    [ bericht aangepast op 2 dec 2023 - 10:44 ]


    Do it scared, but do it anyway.


    ┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

    ₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
    Elijah      ≪ E L I ≫      Rhys

    ┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

    Abrupt werd Eli uit z'n gedachten gehaald door een geïrriteerde stem die snel daarna veranderde in iets kalmers, haast nieuwsgierig. Voor een moment werden alle schaduwen in de al donkere Cloud Tower nog donkerder. De grip die Eli normaal over zijn krachten had, viel steeds vaker even weg als zijn emoties te sterk aanwezig waren. Alsof het duister dat standaard in hem zat ten allen tijde vrij wilde breken en uit hem wilde vloeien. Een gevoel dat Eli tegelijkertijd zo hard mogelijk wilde onderdrukken als compleet z'n vrije gang wilde laten gaan. Instinctief propte hij zo snel mogelijk alle emoties die hij voelde in een praktisch uitpuilend doosje ergens ver weggestopt achter in zijn gedachten en een kalme, gecollecteerde Eli hield stand in de gang. Maar niet alles kon helemaal weggevaagd worden zodat er weer een perfecte Eli voor ieders neus zou staan. Er begonnen langzaam kleine scheurtjes te ontstaan in zijn uitstraling. De flinke wallen onder zijn ogen van de slapeloze nachten die hij had doorgebracht en de permanente kleine frons die op zijn voorhoofd stond waren daar een voorbeeld van. Hij keek even langs de fire fairy de gang door. Hij was nog steeds in Cloud Tower en nu hij erover nadacht kon hij zich inderdaad niet herinneren dat hij al buiten was geweest die ochtend. Het scheelde dat de gangen tijdens lesuren redelijk leeg waren waardoor er niet heel veel mensen waren die meegekregen hadden wat er net was gebeurd en hij gelukkig niet heel veel rampenbestrijding hoefde te doen.

    "Hey Keahi, niet gezien dat je de hoek om kwam," zei hij rustig, haast automatisch. Get your head in the game Eli! Deze vertoning sloeg namelijk echt nergens op. Hij knakte zijn schouders om alle spanning die hij had opgebouwd vrij te laten en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. 
    "Ja, inderdaad lang niet gezien. Ik ben nog niet zo lang terug, net een weekje of wat. Heb ik nog iets leuks gemist?" Naarmate de zin vorderde werd de toon van Eli snel lichter.
    "Is het vandaag niet winterfeest? Ben je er al helemaal klaar voor of ben je andere dingen van plan met de aangepaste avondklokregeling?" vroeg hij met een knipoog, prima wetende wat voor dingen Keahi wel eens uitspookte. Hij moest vooral Keahi aan het woord zien te krijgen. Zolang zij aan het woord was, had hij zelf tijd om zijn gedachten op orde te krijgen.
    “Je komt sowieso wel naar het diner toch? Had je al een jurk uitgekozen? Waarom ben je eigenlijk in Cloud Tower? Je zit ondertussen in je tweede jaar? Of al in je derde? Volg je hier tegenwoordig lessen of moet je ergens naartoe?”
    24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Cloud Tower  hallway w/ Keahi


    [ bericht aangepast op 2 dec 2023 - 18:18 ]


    Do it scared, but do it anyway.


    𝔸𝕀𝕐𝔸

    ☾ 𝐹𝒜𝐼𝑅𝒴 𝒪𝐹 𝒯𝐻𝐸 𝒮𝒰𝒩, 𝑀𝒪𝒪𝒩 𝒜𝒩𝒟 𝒯𝐻𝐸 𝒮𝒯𝒜𝑅𝒮 ☽
    ☆ 22 ☆ Outfit ☆ Cloud Tower Auditorium w/ Zephyr ☆
    .・。.・゜✭・.・✫・゜・。.

          Het verbaasde Zariya dat ze het nog voor elkaar wist te krijgen om wakker te blijven tijdens de lessen. Wie verzon het om de dag te beginnen met een les van vier uur lang. Nog erger, wie had bedacht dat ze dat vier keer in de week moest doen. Het meisje had haar ogen gericht op haar aantekening voor haar, drukker met kleine tekeningen in de kantlijn te maken dan echt te horen wat er werd uitgelegd.
          Ze kon zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst een goede nacht had doorgeslapen. De laatste keer dat ze niet uren wakker lag tot de zon alweer opkwam, of elke twee uur wakker schrok. De schaduwen die ‘s nachts over de muren danste, alsof ze haar uitlachte. Was het zoveel gevraagd om gewoon één nacht goed te kunnen slapen?
          Het was beschamend dat ze op het punt was gekomen dat ze de lamp naast haar bed de hele nacht aanhield. De enige manier die ze had gevonden om te weten wanneer de duisternis van haar nachtmerries had plaatsgemaakt voor het donker van haar kamer.
          Ze probeerde haar blik alleen op de professor of haar aantekening te houden. Toch kon ze het niet laten om een blik naar een paar rijen verder vooraan te werpen. Het groepje meiden dat drukker was met elkaar te praten dan op te letten op de uitleg. Ze kon precies raden waar het over zou gaan, vaak genoeg zelf onderdeel geweest van de gesprekken. Nu wist het haar te irriteren, alsof dat de reden was dat ze niet kon opletten op de lesstof.
          De vier uur voelde aan als minstens twee dagen. Tegen de tijd dat de les afgerond was voelde het alsof ze niet meer wist welk jaartal het was.
          Zariya had geen haast om haar spullen bij elkaar te pakken, haar aantekeningen en boek weer in haar tas schuivend voor ze overeind kwam om de ruimte te verlaten. Ze schoof het hengsel van haar tas over haar schouder, terwijl ze probeerde te bedenken hoe ze de rest van haar middag en dag zou indelen. Ze was er nog steeds niet over uit of ze naar het feest wilde gaan. Misschien kon ze wat slaap krijgen als het appartement leeg was. Maar, ze had Tilda beloofd het een kans te geven, dus misschien moest ze het maar gewoon proberen.
          "Auw-," Zariya werd ruw uit haar gedachten getrokken toen ze tegen iemand aanliep, het meisje totaal niet meer bewust van haar omgeving. De paniek die haar keel dichtkneep, die de lucht uit haar longen sloeg kwam eerst voor ze überhaupt de statische schok die door haar lichaam trok kon registeren. Voor heel even wist ze niet te reageren, voor ze besefte wat er gebeurd was. Een geschrokken blik in haar ogen toen ze eindelijk opkeek naar de jongen.
          “Oh, sorry,” rolde er over haar lippen. Haar blik schoot naar de telefoon op de grond voor het meisje zakte door haar knieën om het toestel op te pakken. Ze wilde door de grond zakken zodra ze de barsten in het scherm zag.
          “Ik was niet aan het opletten,” probeerde Zariya zich te verklaren terwijl ze overeind kwam. Ze overhandigde de telefoon aan Zephyr. “Doet die het nog wel?” vroeg ze, haar toon nu wat voorzichtiger.

    ✩⢄⢁✧ ───── ⋆♡⋆ ───── ✧⡈⡠✩


    --


    🅉🄴🄿🄷🅈🅁 🄲🄰🅂🅃🄴🅁🄰🄽
    ˗ˏˋ 𝓉𝒽𝑒 𝓅𝓇𝑜𝒹𝒾𝑔𝓎´ˎ˗
    Weather/Blood witch | 21 | Cloud Tower Auditorium
    └───────────┘




    Zeph bukte zich om zijn gsm weer op te rapen en botste zo bijna opnieuw tegen het donkerharige meisje aan die zonet
    tegen hem gelopen was. Hij zette een stapje achteruit, een frons tussen zijn wenkbrauwen. Hij wisselde de jas die hij over zijn rechterarm geslagen had naar zijn linker.
          "Ik was niet aan het opletten," zei Zara terwijl ze overeind kwam.
          "Da's dui..." begon Zeph mompelend, maar voordat hij zijn zin kon afwerken, werd hij overmeesterd door een vreemd gevoel. Onder de stof van zijn blazer en zijn wollen trui, gingen de haartjes op zijn armen overeind staan. Nog steeds fronsend wreef hij over zijn vrije arm, alsof hij zichzelf probeerde op te warmen ondanks dat het in Cloud Tower helemaal niet koud was.
          "Doet die het nog wel?" vroeg ze terwijl ze hem zijn gsm teruggaf. Ondanks dat hij in feite al twee maanden een huis met Zariya deelde en samen les met haar had, waren de keren dat hij haar daadwerkelijk (meestal niet letterlijk; nu toevallig wel) tegen het lijf was gelopen op één hand te tellen. Hij meende zich te herinneren dat hij de laatste keer ook zo'n vreemd gevoel gekregen had, maar nu hij daaraan dacht, was hij het eigenlijk niet zeker. Hij wist niet eens meer waar hij haar toen tegengekomen was. Zijn frons verdiepte en hij keek haar achterdochtig aan, besefte heel even dat dat waarschijnlijk onbeleefd was, en richtte zijn blik toen op zijn gsm. Het schermpje ging aan toen hij op het knopje aan de zijkant duwde, maar toen hij zijn wachtwoord wilde intypen, reageerde het scherm niet. Hij zuchtte geïrriteerd, maar voordat hij een nijdige opmerking kon geven, verscheen er plotseling een ander meisje naast Zara.
          "Zaaaaaraaaaa!" zei ze opgewekt, haar donker... paarse? haren in de war. "Ik was te laat, sorry, heb je misschien notities van de eerste drie kwartier? Ofja, ik lees de cursus wel." Zeph knipperde met zijn ogen en maakte aanstalten om weg te lopen, maar er was iets dat hem tegenhield. Alsof iemand aan zijn hand trok. Hij staarde naar zijn vingers. Die waren nog steeds even zwart.
          "Doe je vanavond die sexy gouden glitterjurk met de split aan? Ik moet nog naar de winkel, dan kan ik matchen," ratelde het meisje. Zeph kon het niet laten op te kijken en haar aan te staren. Haar ogen waren gigantisch - en ze keek hem recht aan. Hij voelde zich onwennig, maar Zeph haatte het om als eerste weg te kijken, dus keek hij recht terug. Ze wendde haar blik af, keek naar Zara, weer naar hem, toen weer naar Zara, en liep toen langs hem heen, de gang uit.
    "Oh, en als iemand er naar vraagt heb ik Jasons vulpen zeker niet gestolen, blijkbaar is dat een erfstuk ofzo."
          Zeph draaide zich net op tijd om om haar een vreemd gebaar in zijn richting te zien maken, snel haar ogen af te wenden, en de hoek om te verdwijnen. En het vreemdste was dat hij het niet kon laten om te glimlachen.
          Hij stopte de kapotte gsm weer in zijn jaszak - ergens opgelucht dat Keahi hem niet meer kon stalken met berichtjes over het stomme winterfeest van vanavond waar hij helemaal geen zin in had. Maar hij had het haar beloofd - en hij zag er best goed uit in zijn maatpak.
          Hij draaide zich opnieuw naar Zara, een wenkbrauw plagerig opgetrokken. Sexy gouden glitterjurk? En toen fronste hij weer en staarde hij onwennig naar de grond terwijl hij nadacht over iets anders om te zeggen.
    ┌─────┐

    └─────┘
    ┌─────┐

    └─────┘
    ┌─────┐

    └─────┘

    [ bericht aangepast op 1 dec 2023 - 18:58 ]


    help