RPG — 200 I Sommervale - Speeltopic 01 - Speeltopics

24 sep 2023 - 23:49 Smiths is offline

Smiths 5032

̷ᗯEᒪᑕOᗰE
^{^{to Sommervale}}

❝ Somewhere, tucked away in America, there's a quaint town called Sommervale. It's the perfect place for those who want to escape the noise of the big city.
Or those who want to bury their secrets.

Here, we do not judge you for your past actions. Heck, we might even share some skeletons in the closet. Because behind those mowed lawns, white picket fences, and helpful neighbors, terrible things have been happening. If you don't watch your back, you might be the next to vanish without a trace.

And, remember – be a good neighbor, or all the things you tried so desperately to hide, will storm out before you get a grip of yourself. Because, here in Sommervale, nothing is what it seems.

We hope you enjoy your stay, here in Paradise! ❞

̷IᑎᖴOᖇᗰᗩTIOᑎ
De RPG draait om het dorpje Sommervale. Sommervale heeft mooie natuur met grote bossen rond zich, samen met wat meertjes. Langs de centrale weg vind je wat winkeltjes, een bureau voor de hulpdiensten, een kerkje met community center, een arcade met bioscoop, een ouderwetse diner, en toeristeninformatie. Verder zijn er de Sommervale Elementary School, Sommervale Middle School, en Sommervale High School, die elk aan een eigen zijstraat liggen.
Jarenlang heeft het op rij bekend gestaan als de ‘veiligste plek van Amerika’, wat toeristen heeft getrokken ― eveneens door de prachtige plek waar het zich bevindt. De afgelopen twee jaar echter, zijn er steeds meer dubieuze dingen gaande, waaronder verdwijningen. De goede naam van het dorpje is nu aangetast, en enkele weken geleden heeft het nieuws zelfs gewaarschuwd hier vandaan te blijven.
Wat alleen de lokale bevolking verder weet, is dat Sommervale is opgedeeld in twee kampen: North en South. In het noordelijke gedeelte zijn de wijken duidelijk opgeknapt in tegenstelling tot het zuidelijke gedeelte, waar ze strijden met armoe en bendes zich gevestigd hebben.
Ondanks de recente gebeurtenissen, is het er vrij rustig. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft. . . Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van het kleine dorpje?

''HAVE YOU
SEEN HER?''

̷𝚃𝙷𝙴 𝙶𝙸𝚁𝙻

De mysterieuze verdwijningen zijn alweer twee jaar gaande. Het is het "nieuwe normaal" voor de inwoners van Sommervale. De nodige maatregelen zijn genomen om iedereen zich toch enigszins beschermd te laten voelen. De rust leek eindelijk weder te keren in het kleine dorpje, tot twee maanden geleden; toen de beeldschone Laurel Madden spoorloos verdween. Het zeventienjarige meisje was niet op komen dagen bij haar baantje als serveerster bij de Diner.
Ondanks dat haar vader in alle staten was, werd hier in eerste instantie niet zoveel aandacht aan besteed. Het was immers goed te begrijpen als ze plotseling vertrokken zou zijn uit het dorpje. Zeker een ambitieuze dame als zij.
Ondanks dat grotendeels van de bewoners nog altijd vrij sceptisch waren, is er toch een zoektocht opgezet. Nadat het meisje na ruim ander halve maand nog niet was gevonden, zijn de grootschalige zoekacties gestaakt. De politie en haar familie en vrienden zijn echter nooit gestopt met zoeken.
Exact twee maanden nadat Laurel vermist raakte werd ze door een lokale visser gevonden in het bos, aan de oever van het meer. Helaas was het meisje al overleden. Dit liet de alarmbellen opnieuw afgaan. De opgelaten sfeer duidelijk te merken aan de bewoners. Om de veiligheid van Sommervale en haar bewoners voorop te stellen is er een avondklok ingezet en het nadrukkelijke advies om ramen en deuren op slot te doen.
De RPG speelt zich drie weken na de vondst van Laurel af, een nationale feestweek in Sommervale: namelijk het begin van de zomer. Om de mensen hoop te geven is er besloten de festiviteiten door te laten gaan. Echter wel met extra beveiliging afkomstig uit nabij gelegen dorpjes, gezien de avondklok nu ook tijdelijk niet van toepassing is. Maar wees op je hoede, want wie weet ben jij de volgende...

̷ᖇOᒪEᔕ

̷ᗰᗩᕈ

̷ᖇᑌᒪEᔕ
— In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet.
— Minimaal 200 woorden per post.
— Deze RPG is samen met Motion.
— Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's, hou het zo realistisch mogelijk.
— We schrijven in het Nederlands, maar voor degenen die dit willen, mogen dialogen wel in het Engels.
— 16 / 18 + is toegestaan, maar zet er wel een waarschuwing in het rood boven.
— Karakters mogen in de RP ruzie krijgen, maar probeer geen ruzie te maken buiten de RP. Sluit niemand buiten.
— Er is een max van 3 karakters, waaronder één man. Meer personages zijn, met overleg, mogelijk nog toegestaan.

[ bericht aangepast op 8 okt 2023 - 11:37 ]

How far is far

23 mei 2024 - 18:58 ThestraI is offline

ThestraI 3636

♦ ♦ ♦
————
❝FIND ME—

Where the w i l d things are.❞
————

♡ ♡ ♥ ♥ ♥ ♡ ♡

Evangelina

^Sánchez
^{the fun-loving baker}

w. Vincent @ Bakery

❘

❘

The reaction she got from her husband was, well, non-existent. Not to the fact she grabbed his shoulder or wanted to caress his cheek, not to her words, not to anything at all. She nodded, it was all she needed to know. He wouldn't change, even if he so desperately claimed it. She fell back into that sad truth when they lost their child and he built walls high enough to shut everyone out. When she did get an reaction, it was another stab in her heart.
“I- I- I couldn’t. You’ve got enough hurt because of me already I – I couldn’t drop al my worries onto you. I love you, Lina, I only wanted to protect you!” She couldn't hear the pleading in his voice, for anger surged through her veins in an instant. Couldn't? Couldn't?!
“That's a load of bullshit! Truth is that you didn't want to, you only wanted to protect yourself!” She was done with this conversation before it even started, and the only thing to grasp onto was a hot bath. And knowing she'll be in her own bed. Alone. Even if it was a motel away from the civilization of the shithole that is Sommervale. All the better, actually.
As she jumped of the counter, tears welled up in his eyes which she tried to ignore. “How can you be so sure? That I am not a bad person? Lina i- I’m a fucking monster.”
Though, she frowned. “You're not—How can you say that?” she whispered in disbelief, though it seemed he didn't hear her. As he was caught up in his own world again, ranting uncontrollably. Looking at Vincent, she just couldn't let her husband be, and at the same time the woman felt nothing at all. The only thing she wanted at this point was to withdraw and wrap herself in the warm blankets of her bed.
“I am all alone.” Before she realized it, she shook her head almost frantically.
“No. Don't. Don't do that, Vincent. Don't play that card. You did this all on your own—Doing the wrong thing for the “right” reason doesn't make it right.” She sighed, yielding somewhat. Her fingers stroked through the wild locks, lingering in her neck for a moment. Biting her lip, her eyes darted to the ground as she slowly moved closer. Now standing next to him, she put a hand on his wrist, gently squeezing it, hoping to bring him out of his thoughts.
“You are a human being, Vincent. Humans make mistakes. Mistakes give us an opportunity to grow. Now, I have a pretty good understanding of who you are as a person and how your hardship came to be. But that doesn't excuse you going off into the deep end.” Evangelina chew her lip, weighing up his words. “So, the real question is if you're willing to put in the work. To make things better. That's the real challenge. For all of us.” Positioning herself between him and the counter, she searched for his watery orbs. With her other hand Evangelina even caressed his cheek, wiping tears away, adopting a soft tone in her voice. “Please, let's talk about this at the house, Vincent. Please.”

[ bericht aangepast op 3 juni 2024 - 19:24 ]

[ heaven knows ]

23 mei 2024 - 18:59 ThestraI is offline

ThestraI 3636

Leila Brinsley

"Sommervale is my hometown.” The woman said after a moment of pondering. And Leila, too, found herself absorbed in thoughts. “I left years ago, hoping to find a better life beyond its borders. Yet, when my father fell ill and needed my assistance, I couldn't turn my back. So, here I am, back in Sommervale - today, of all days.”
“Well, it's quite a day to return here, what, with all the festivities in town. It isn't really my cup of tea, but if it's yours, you should go. To distract yourself.” She cleared her throat, feeling slightly uncomfortable comforting strangers. “Or, you know, I heard there's a diner here somewhere. You. . . could join me for a cup of coffee. Perhaps for some food, too. I figure I need some distraction as well before buckling down. It would be nice to know someone in town, other than your employer I mean. Sommervale seems to be a rather tight-knit community.” Her eyes darted around the store, wandered the shelves and people that were still present. Going over the grocery list in her head, she suspected of having everything.
“My apologies for cutting this short—time, as expected, is not on my side. I will answer your questions at the diner. Let's say over. . .” Leila checked the time on her phone, and seeing it, a muscle near her mouth twitched slightly. Yet, she smiled anyway, if somewhat constrained. “—half an hour? That is, if you come. Otherwise I will bid you a good evening regardless, and. . . I am sorry about your family. Illness, especially in the family, is always a struggle to deal with. Hopefully he will get better soon.” And with that she bid her farewell.

Stepping outside, it was a typical humid summer night. She loaded the grocery bags in the car and attempted to navigate home without driving into something. Or someone. When Leila finally managed to put everything away, she did not dare to look in the living room—knowing what waited there for her. Piles of boxes still waiting to be unpacked. Sighing, she grabbed her keys once more to drive towards the diner, which she had spotted on the way back. She wondered if she'd even join her, but on the other hand, Leila needed to eat something before she'd faint.
Once there, it seemed quaint. Some might even call it cost, with Leila one of them. Though, to be fair, she enjoyed a high-end restaurant once in a while. But she did not complain at all. As one of the waitresses penned down her order, she pulled out her agenda—stuffed with loose pieces of papers and memo's, scribbled on are addresses, telephone numbers and dates. The waitress filled her coffee mug to the brim and Leila thanked her, mumbling and eyes fixed on all the information.

[ bericht aangepast op 3 juni 2024 - 19:22 ]

[ heaven knows ]

4 juni 2024 - 15:26 glowfaery is offline

glowfaery 1546

× 18 × at the fair w/ ~~Jackie~~ Kit ×

✘✘・━━━━
𝐁𝐀𝐒𝐇 𝐇𝐀𝐋𝐋
━━━・✘✘

Kit looked like shit, sorry not sorry. Bash wasn’t sure if he was more worried about Kit, or angry at the person who did this to him. Okay that was a lie, he was definitely more angry at first. Anger had been his default reaction to basically everything for too many years. But once Kit finally looked up to him, the worry took over. And he hated the feeling of worry cause it made him feel useless.
“I want to get shitfaced drunk.” Bash nearly pulled his arm back, letting go of Kit’s arm, but he managed to hold that grip. Worry was going to turn into panic real quick if his brother started acting like that. He was by far not the qualified person to deal with other peoples’ breakdowns. Heck he couldn’t even deal with his own, how was he suppose to do this.
“No fucking way,” he blurted out. “I can get you a coke or a water, but i’m not old enough to buy beer,” the boy managed to curl his lips in a smile, in the hopes to make Kit relax, even if it’s a little bit.
“Besides I would have to tell our dads and I hate being a snitch.” his grip on Kit’s arm relaxed a little bit, trusting that he wouldn’t suddenly start running away from him. “So, some water and a walk far away from here? Then you can tell me who I have to beat up tomorrow, because they deserve it for ruining your make-up.”

9 okt 2024 - 11:27 Halbrand is offline

Halbrand 27865

┌── •✧❁✧• ──┐

Kit Hall
_{26 | FAIR | BASH}

└── •✧❁✧• ──┘

🅜🅐🅚🅔🅤🅟 🅞🅤🅣🅕🅘🅣 🅝🅐🅘🅛🅢

The nausea wasn't subsiding. If anything, it was getting worse. Kit leaned heavily on his brother's arm, disoriented and dizzy and nauseous. He was 87 percent sure he would vomit up his diet cokes and mozzarella sticks any time now.
"No fucking way," Bash nearly yelled in Kit's ear, which did nothing to help his steadily oncoming headache. "I can get you a coke or a water, but I'm not old enough to buy beer. Besides, I would have to tell our dads and I hate being a snitch. So, some water and a walk far away from here? Then you can tell me who I have to beat up tomorrow, because they deserve it for ruining your make-up."
Kit had wanted to say something catty about Bash doubtlessly having a fake ID and only vodka having the strength to save him right now, but he froze up when Bash mentioned his makeup. Kit touched his tear-streaked face and looked at his fingers in the dim lighting of the fair behind him. His fingertips were shimmery and dark, and Kit wailed loudly, dumping his entire weight on his brother's shoulder.
"I..." he tried, but he wasn't sure what it was that he wanted to say. He looked at Bash pleadingly. "I need booze, Bash. I'm already off the deep-end, my make-up is already ruined, and I can't be seen shitfaced like this without the drunk part." He sniffed, though it was more an ugly sob mixed with a nauseous burp. "You're a partykiller and I want to break Joel's skull with a brick." He looked up at Bash, his face turning white, bile rising. "Sorry."
Kit vomited right on his brother's shoes.

[ bericht aangepast op 9 okt 2024 - 11:30 ]

help

9 okt 2024 - 16:11 Halbrand is offline

Halbrand 27865

JACK SUMMERS
^{𝔼𝕚𝕘𝕙𝕥𝕖𝕖𝕟 | 𝕋𝕙𝕖 𝕗𝕒𝕚𝕣 | ℂ𝕖𝕝𝕖𝕤𝕥𝕖}

■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■

"Als je me in een trouwjurk wilt zien, moet je toch echt maar Harry Styles gaan bellen," zuchtte Celeste. "Of Pedro Pascal. Oh, of Anne Hathaway. Meer dan genoeg opties, toch?"
Jackie keek argwanend over haar schouder terwijl ze de drankjes van de onbekende man in het kraampje aanvaardde. Hij had een te witte glimlach en Jackie kon het niet aan om naar hem te blijven kijken. "Is dit codetaal voor 'help, er zit een pedofiel achter me aan'? Of wíl je gegroomd worden?" Ze nam nog een pluk van de suikerspin terwijl ze zich met de drankjes omdraaide en liet haar blik over het kleine pleintje waar ze nu waren, glijden. De bankjes waren nogal leeg. Het was eigenlijk sowieso minder druk dan andere jaren. Niet dat Jackie dat erg vond; ze haatte drukke plekken, al waren ze wel steeds veelbelovend als ze nieuwtjes wilde ontdekken.
Jackie gaapte langgerekt, overvallen door plotselinge verveling. "Ligt het aan mij of is het hier supersaai?" vroeg ze aan Celeste.

[ bericht aangepast op 9 okt 2024 - 16:11 ]

help

24 okt 2024 - 23:45 Jojootjes is offline

Jojootjes 10

Kimiko

Kimiko had net de helft van de reis achter de rug. Ze was op weg gegaan naar Sommervale gegaan in de hoop te kunnen ontkomen aan die vieze lui die haar steeds weer terug trokken in dat verelend wereldje van ze. Haar greep op het stuur verstrakte. Het was om boos van te worden. Hoe konden ze haar dit aandoen? Het voelde alsof het net gebeurd was. De eerste dag dat ze Kai had ontmoet had ze al een slecht gevoel gekregen bij hem. Haar intuitie was nooit verkeerd. Kai scheen de leider te zijn van een grote criminele groep die zich vestigde in een groot aantal steden. Ze had op dat moment geen keuze. Ze was al een lange tijd op haar zelf aangewezen en haar voedselvoorraad begon erg op te raken. Het jagen in de buurt mislukte vaker dan dat het lukte omdat de populatie van dieren steeds meer begon te slinken. De grondkwaliteit verslechterde waardoor de kleine hoeveelheid planten die ze groeide steeds minder en minder opbrachten. Na een week te rantsoeneren was ze de staad ingegaan. Het was overduidelijk aan haar te zien geweest hoe moeilijk ze het had. Ze had in tijden geen douche meer gezien, laat staan nieuwe kleding aan kunnen doen. Toen ze Kai dus had ontmoet was het moeilijk om nee te zeggen tegen wat hij haar allemaal aanbood. Hij bood aan haar in huis te nemen, voor haar te zorgen. Het begon allemaal oké en Kai gedroeg zich als een vriendelijk persoon, totdat hij haar steeds vaker vroeg klusjes voor hem te doen. De 'klusjes' begonnen simpel met een boodschap halen bij de supermarkt, maar werden langzamerhand steeds erger. Een gemiddelde dag voor Kimiko kon zijn dat ze een onbekend pakketje moest afleveren bij iemand. Ze had geleerd dat ze niet moest vragen wat erin zat, of kijken. Dit zou haar alleen maar vertragen in het werk. Het kon zijn dat het drugs was, geld maar zelfs soms ook lichaamsdelen. Het ergste wat ze heeft moeten doen is het vermoorden van een jonge man. Om het zichzelf gemakkelijk te maken heeft ze dit in zijn slaap gedaan. Insulinevergiftiging was niet terug te vinden in het bloed had ze geleerd.
Nu had ze genoeg van deze praktijken. Ze had kleine hoeveelheden geld gespaard van de klussen, maar wel zo weinig dat het niet gemist zou worden.
HIervan heeft ze benzine gespaard en wat extra geld om een aantal weken vooruit te komen.

Na wat leek als een eeuwigheid te hebben gereden zag ze een bordje voorbij komen met Somervale. Daar was ze dan eindelijk. Ze reed de stad binnen en parkeerde de (gestolen) auto aan de buitenrand van de stad. Ze zou zeggen dat ze de bus had genomen of een taxi die haar had afgezet als mnsen vragen zouden stellen. Ze pakte haar koffertje uit de auto, veegde zveel mogelijk van haar vingerafdrukken weg en deed de auto vervolgens op slot. Ze ging op weg naar het gemeente huis in de hoop dat iemand haar aan een kamer, huis of appartement kon helpen.
Ze stapte het gemeentehuis in en liep naar de balie toe met de vraag of iemand haar opweg kon helpen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2024 - 23:46 ]

25 okt 2024 - 19:44 Jojootjes is offline

Jojootjes 10

Keith

Een kleine zucht verliet zijn mond. Zijn haar wou maar niet zitten hoe hij het voor ogen had. Normaal was hij niet zo gefocust op zijn uiterlijk als nu, maar hij wou er vandaag toch wel op en top uitzien. Hij zou vandaag starten onder de sherrif. Hij had ook nog de drukste dag uitgekozen om te starten vandaag, de dag van het festival. Normaal wemelde deze al van de jongeren die streken uithaalde, maar nu al helemaal. Ook vanwege de dood van het vermiste meisje was iedereen tijdens dit festival extra op zijn hoede. Dit betekende dat hij het lekker druk zou hebben met kleine kindjes disciplineren en al dat soort ongein. Stiekem hoopte hij dat hij nog wel eens een echte boef kon vangen.

Voor de honderste keer duwde hij zijn handen in de pot met gel en probeerde het in model te brengen. Meer tijd dan dit had hij niet dus nam hij er uiteindelijk maar genoegen mee. hij ruimde alles zodanig op en rende naar beneden. Met een klap trok hij de deur achter zich dicht em vertrok hij richting het bureau. Hij had kort contact gehad met Jack over zijn eerste dag.Ze hadden afgesproken dat hij om stipt 8 uur smorgens op het bureau zou zijn. Hij had dus nog 5 min. De tijd begon te dringen en hij begon steeds meer haast te maken. Gelukkig was het niet zo ver weg.

Buiten adem kwam hij op het bureau aan. Met een klein vaartje snelde hij naar Jack zijn kantoor en klopte aan.

27 okt 2024 - 0:26 Smiths is offline

Smiths 5032

𝐽 𝑂 𝐸 𝐿 𝐸 𝐿 𝐼 𝐽 𝐴 𝐻 𝐸 𝐿 𝐿 𝐼 𝑆

Like a hawk I was watching him move around somewhat awkwardly. It was quite clear he had already downed a few drinks. Something that usually only worked in my advantage...
I was determent to get him where I wanted him. To relive that unforgettable summer night, and just forget about everything else for a bit. I wanted to be engulfed in his body heat and I wanted my clothes to smell like him for at least a week.
I raised my eyebrows when he reacted rather hesitant, mumbling into his own hand palm.
"Ohh, come onnnn. Don't be a bad sport, you certainly don't look like one..." I grinned, egging him on by bumping my fist against his upper arm. Which almost broke my fingers, I swear to god... I bit my lip, already wandering off in my mind what I wanted those strong arms to do to me.
I was surprised when he told me he was actually waiting on someone, paired with a nasty sting of jealousy. Call me selfish, but I wanted his eyes on me. No one else.
"Hmm, whaddaya say about me keeping you company until they show up?" I asked with a voice silky sweet like honey, fluttering my eyelashes like I was innocence itself. Lmfao. If people only knew half of the shit I did...
I mirrored his position, leaning onto my arms, which I rested on the bar in front of me, staring at him.
When he asked me what I was getting, I couldn't help but grin. "Oh, me? I was thinking, hmm... you?"
I couldn't tell if I was getting somewhere with this behavior or if I was making a complete fool out of myself. I guess by now I didn't have any dignity left anyway, so I might as well.
I slowly closed the distance between us by scooting over the two stools that were between us, and rested my hand on his bicep again. Damn he got buff since I last saw him... I couldn't stop myself from feeling up his arm a little.
"I gotta say, I almost didn't recognize you there..." I said, letting my eyes feast by letting them slide all over his body. Maybe he wasn't in the most attractive clothing or position ever, but he was doing it for me.
I hesitated for a second, before letting my fingers slide through his thick beard. "I mean, the muscles, the beard..." I mumbled, whilst letting my fingers fidget along his jawline.
It made me grin triumphantly when he seemed to remember my name. "Mhm, but you know, you can call me whatever you want."
And the rest was nothing but history.

In the end, I had gotten what I wanted in a way. But not exactly.
As soon as the clothes were off, het got into tears. Apparently his daughter went missing and was found murdered.
I didn't even know he had a daughter, but he was so distraught it made me feel for him on a whole other level.
It made my heart sink and it made me want to hold him. And so I did. I listened to him and comforted him.
I initially followed him home for something else, but it wasn't like I didn't have a heart.
After a good few hours. he fell asleep. Leaving me emotionally drained, but uncomfortably aware of my own sadness.
The void that was left in my heart more noticeable than ever. It made me feel like throwing up. It made me feel homesick, even though I was "home".
But I wasn't, not really. My home wasn't a house or a place. It was a person.
A person who was painfully close, but yet so far away. Untouchable, even.

I had drifted off for a few hours, enjoying the warmth of his body. Yet I felt a certain distance. It felt wrong, taking advantage of a broken man.
And so I left, at the ass crack of dawn.
Celeste was probably asleep by now, and so I had no one to turn to.
I was cold and felt the loneliest I had felt in years. And that was saying something.
I didn't know what to do. The only thing I knew was I wanted to make amends. I wanted the hurting to be over. Wanted to put an end to it.
I despised my life, well, at least the way I was living it.
Moving from bed to bed, just to feel something. To feel some kind of affection.
But it was the bed I had made, and now I had to lay down in it.

I was confused and drowsy, tears silently streaming down my face. I couldn't believe this is what my life had become.
I was just a sad sack of shit, who ruined everything good in his life. Maybe my dad was right after all.
Suddenly, it all dawned on me, driving me insane. I just wanted it to stop. So I screamed my lungs out, in the middle of a suburban street.

There were several lights that switched on. No wonder, with someone in the middle of their street screaming bloody murder.
But I only had eyes for one window in particular; the one with the prettiest blonde boy behind it.
I looked at him, beaten. It almost felt like my soul had left my body. I didn't know what to do. It felt as if I was in limbo. It was too late for running away.
So I reluctantly made my way over, watching him open up his window.
"Look, I know I've been a total asshole - and that's putting it lightly, I know -" I started rambling, whilst trembling and shivering like a wet dog at the same time. "I deserve to be left out in the cold, but - I could really use a hug right now." I said on the brim of tears again. Seeing him made my heart ache so much, it almost felt like it was going to stop.
"I don't know what else to say, but, I really am sorry. You never deserved any of this."

How far is far

27 okt 2024 - 13:06 Smiths is offline

Smiths 5032

𝐑 𝕀 ℂ ℍ 𝔸 ℝ 𝔻 𝐄 𝕃 𝕃 𝕀 𝕊

𝐓𝐇𝐄 𝐌𝐀𝐘𝐎𝐑

Richard had een gebroken nacht doorstaan. Was het niet doordat hij opnieuw geconfronteerd werd met het feit dat hij ergens in de opvoeding van Joel en Celeste had gefaald, was het wel door het akkefietje met Vincent.
Zijn perfect gefabriceerde gemeenschap stond op instorten, en hij hield met moeite het hoofd boven water.
Het geen wat hem altijd op wist te beuren was een kijkje nemen door de financiën, weliswaar onder het genot van de beste bourbon in omstreken. Hij had zich teruggetrokken in zijn vertrek, maar de rust was hem niet gegund.
Met de nodige tegenzin pakte hij de telefoon op, bang voor wat er komen ging. Kon er hier nou niemand eens iets oplossen zonder hem? Alsof hij het kon ruiken was het inderdaad zijn secretaresse aan de andere kant van de lijn.
"Goedemorgen meneer Ellis, sorry dat ik u stoor maar ik heb hier iemand wie zich graag in wilt laten schrijven."
En dat was reden genoeg om zijn biezen te pakken en op weg te gaan naar het gemeentehuis.

Eenmaal aangekomen in het groteske marmeren gebouw, zag hij al snel om welke dame het in kwestie ging.
Het was een kleine, tengere vrouw wie duidelijk niet afkomstig was uit de buurt.
Ze zag er uit als een stoere jongedame, door de wol geverfd. Iets wat zijn mondhoeken omhoog lieten krullen. Hier zo hij wel potentie in. Niet alleen was hij op zoek naar nieuwe aanvoer voor zijn geliefde dorpje, maar ook voor zijn ondergrondse praktijken. Het geen wat het grootste deel van zijn inkomsten fungeerde.
Hij stapte met zelfverzekerde passen op de dame af, en stak zijn hand naar haar uit. "Richard Ellis, burgemeester. Aangenaam."
"Oh, meneer, ik was nog niet klaar met het doorlopen va-" onderbrak zijn secretaresse de introductie. Hij hield zijn hand omhoog naar haar om aan te geven dat hij het zelf wel zou regelen, en nam de potentiële nieuwe bewoonster van Sommervale mee naar zijn kantoor.

"Dus, je wilt hier komen wonen? Zoals je zelf misschien al wel hebt gezien staat er momenteel genoeg leeg, tot mijn spijt.
Wij zijn als hechte gemeenschap altijd op zoek naar nieuwe, gemotiveerde bewoners." Legde Richard uit, terwijl hij zijn geliefde scotch erbij pakte, gepaard met twee glazen. "Kan ik je iets te drinken aanbieden?" vroeg hij zij gesprekspartner, doelend op de kristallen karaf vloeibaar goud. "Geen zorgen, ik heb ook koffie of thee." grijnsde hij, terwijl hij zijn eigen glas inschonk.
Nadat hij zijn gast had voorzien van iets te drinken, nam hij plaats op zijn troon.
"Iedereen draagt hier zijn of haar steentje bij. Nu last enkel de vraag nog: wat denk jij te kunnen doen voor Sommervale?".

How far is far

27 okt 2024 - 13:59 Smiths is offline

Smiths 5032

𝙹 𝙰 𝙲 𝙺 𝚂 𝚄 𝙼 𝙼 𝙴 𝚁 𝚂

Volkomen in de war en gedesoriënteerd werd ik op brute wijze ontwaakt door mijn wekker. Ik had geen idee welke dag het was, hoe laat het was en wat de reden was van het alarm. Voor een goed moment zat ik rechtop in bed, mijn achterhoofd krabbend in de hoop weer een beetje bij zinnen te komen.
Toen begon het me zo langzamerhand te dagen dat wat ik zojuist had doorstaan niets meer dan een droom was geweest.
De laatste weken werd ik geplaagd door dezelfde nachtmerrie: steeds weer opnieuw was ik de geen die een levenloze Laurel aantrof. Steeds opnieuw op een nog gruwelijkere wijze dan de vorige keer. En het ergste nog van alles: steeds opnieuw moest ik het slechte nieuws aan mijn beste vriend vertellen. Het feit dat zijn kleine meid nooit meer thuis zou komen.
Het idee alleen al liet de rillingen over mijn rug trekken.
Met die gedachten sprong ik uit bed, op weg naar de slaapkamer van mijn eigen dochter.
Zodra ik haar als een burrito gerold in een deken zag liggen, kon ik weer met een gerust hart ademhalen. Ze was thuis.
Het klonk misschien ontiegelijk egoïstisch, maar tot op de dag van vandaag was ik nog altijd blij dat het niet Jackie was geweest.
Ik mompelde snel een "I love you, baby girl." alvorens ik me klaar ging maken voor misschien wel de meest hectische werkdag van het jaar.

Eenmaal aangekomen op het politiebureau trof ik een dossier aan op mijn bureau. Shit. Vandaag was de dag dat de nieuwe hulp sheriff in opleiding voor het eerst mee zou komen draaien. Een klein detail wat ik dus glad vergeten was. Veel tijd om me in te lezen had ik echter niet, gezien er al snel op de deur van mijn kantoor werd geklopt.
Ik zag er presentabel uit, maar niet op mijn zondags best. Als ik het nou maar had onthouden, had ik me op zijn minst nog even netjes geschoren.
Ik deed een schampere poging tot het fatsoeneren van mijn overhemd, alvorens ik de deur opende voor mijn nieuwe collega.
Ik had hem nooit eerder gezien, maar mijn eerste indruk was meteen goed. Hij zag er uit als een vriendelijke jongeman. Het klonk alleen alsof hij zojuist een marathon had afgelegd. "Gaat alles wel goed, jongen?" vroeg ik, alvorens ik hem binnen liet. "Ik ben sheriff Summers, maar jij mag me Jack noemen." stelde ik me met een glimlach aan hem voor.
"Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen; je had geen betere dag om te beginnen uit kunnen kiezen." lachte ik sarcastisch. "Vandaag is het de eerste officiële dag van het festival. Wat gelijk staat aan veel mensen en waarschijnlijk veel alcohol. Kortom, we gaan onze handen vol krijgen." verteld ik de jongen, terwijl ik zo nonchalant mogelijk wat lege verpakkingen van mijn bureau wegfrommelde. "Goed, laten we beginnen bij het begin: stel jezelf eens voor. Ik ben zeer benieuwd naar..." zo onopvallend mogelijk wierp ik een blik op het dossier op het bureau. "Keith."

How far is far

27 okt 2024 - 18:02 Jojootjes is offline

Jojootjes 10

Kimiko

"Heb jij voor mij dan jouw paspoort?" zei de receptioniste terwijl ze een nummer intikte om de burgemeester te bellen. Kimiko pakte haar paspoort. Die had ze zorgvuldig in het voorvak van haar tas gedaan zodat ze er makkelijk bij kon als het nodig was. Ze was graag voorbereid. Ze schoof het paspoort naar haar toe. "Hij komt er zo aan". Kimiko knikte kort. "Welkom Nilah, " De naam klonk raar in haar oren maar het was wel de naam die zich op het paspoort bevond. Kimiko had namelijk net voordat ze wegging iemand gevraagd een vals paspoort voor haar te maken. Ze heeft al vele malen zaken met de gozer gedaan en wist dat hij goed was in zijn werk. "Ik heb nog een paar korte vragen voor je" zei ze nadat ze alle gegevens van het paspoort in de computer had gezet. "Ik heb nog een rekening nummer van je nodig en ook...." Ze kon haar zin niet meer afmaken omdat de burgermeester binnenkwam. Een man van middelmatige leeftijd en een goed uitziend figuur kwam zelfverzekerd het gemeentehuis binnenlopen. Na haar kort te hebben opgenomen kwam hij op haar aflopen en stelde zich voor. "Richard Ellis, burgemeester. Aangenaam." Kimiko pakte beleefd zijn hand aan. Haar greep was stevig, maar wel gebalanceerd. Ze heeft geleerd dan een handruk een grote invloed heeft op de indruk die je bij iemand achterlaat, zeker een eerste keer. "Nilah, aangenaam" zei ze met een vriendelijke lach. Het was belangrijk dat ze zich zo onschuldig mogelijk voordeed zodat ze haar leugen van een identiteit zo lang mogelijk kon volhouden. Ze bleef hier liever zo lang mogelijk.

Hij leidde hen voort naar zijn kantoor, de receptioniste probeerde hun nog te stoppen maar hij wuifde het weg. Ze had haar paspoort daar nog liggen. Een lichte paniek schoot door haar heen, maar ze stopte het snel weg. Ze haalde hem straks wel op, heel normaal, kan iedereen gebeuren.

"Dus je wil hier komen wonen?"begon hij. Ze knikte kort ter bevestiging. "Ik wou wat rustigers vinden. Er waren net iets te veel mensen waar ik vandaan kon" ze glimlachte lief. "Sommervale leek daar perfect voor"
"Kan ik je iets aanbieden?" Ze knikte. Ze had wel erg zin in whiskey, maar ze moest wat meer de schijn ophouden van het 'gewoon' zijn. "Ik kan wel wat koffie gebruiken eigenlijk" lachte ze. "ik heb een lange busreis achter de rug"
HIj legde uit dat er op dit moment veel leegstand was in Sommervale. De reden was haar al bekend, dat was precies de reden dat ze hierheen was gekomen. Echter reageerde ze alsof het nieuws was voor haar "Oh?" haar stem liet verbazing horen "Hoe kan zo'n leuk stadje als dit dan zoveel leegstand hebben?"

Ze blies zacht tegen haar koffie zodat ze haar mond niet zou verbranden en nam een kleine sip. "Ik ben goed in het organiseren van evenementen. Daar zou ik wel bij kunnen helpen." Ze kon verder niet veel bedenken waar ze daadwerkelijk goed in was en niet een verkeerde indruk zou geven.

[ bericht aangepast op 27 okt 2024 - 18:02 ]

27 okt 2024 - 18:45 Jojootjes is offline

Jojootjes 10

Keith

De man die opendeed kende hij wel. Hij had hem nooit gesproken maar hij heeft hem vaak genoeg gezien. Dit was Jack de sherrif in de stad. Hij heeft er altijd al goed uitgezien. Hij wist dat hij een dochter had, Jackie. Zij had een paar jaar onder hem gezeten maar ze waren wel naar dezelfde school gegaan. "Gaat alles wel goed jongen?" hoorde hij Jack vragen. "Ja zo ongeveer" grapte hij "ik wou er zeker van zijn dat ik optijd was"
"ik ben Sherrif Summers, maar jij mag me Jack noemen" zei Jack "Ja meneer "zei hij snel voordat hij besefte wat hij deed. "Uh.." hij liet een kort lachje horen " Jack bedoel ik" Hij was opgevoed om altijd beleefd te zijn naar mensen, dus het ging zowaar automatisch.
"Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen; je had geen betere dag om te beginnen uit kunnen kiezen." lachte ik sarcastisch. "Vandaag is het de eerste officiële dag van het festival. Wat gelijk staat aan veel mensen en waarschijnlijk veel alcohol. Kortom, we gaan onze handen vol krijgen." Hij knikte kort "Ik heb er zin in!"
Jack veegde onopgemerkt zijn bureau wat leeg en vervolgde toen "Goed, laten we beginnen bij het begin: stel jezelf eens voor. Ik ben zeer benieuwd naar..." zijn ogen keken de andere kant op "Keith." Het was duidelijk dat hij zijn naam vantevoren niet wist. Hij moest een klein lachje inhouden. Het was erg grappig dat hij het probeerde te verbergen. Dit soort kleine dingen boeide Keith vrij weinig. Hij was erg tolerant naar mensen toe en dit soort 'foutjes' zou hij liever om lachen dan dat hij er een punt van zou maken.
"Nou mijn naam heb je al" begon hij "Ik heb je dochter Jackie wel eens op school gezien en tijdens feestjes"ging hij verder."Verder ben ik best sportief" Hij was ook best lang. Met zijn 1,90 kon hij over de meeste mensen heen kijken. Hij leek daarbij wel een beetje mager, maar hij was zeker niet slap. In zijn vrije tijd trainde hij vaak zijn lichaam en uithoudingsvermogen. "Mijn hobby is muziek maken. Ik heb thuis een drumstel waar ik soms wel eens mijn tijd mee verdrijf" Hij lachte kort. Het was niet gelogen dat hij het leuk vond om muziek te maken. Eens in de zoveel tijd nodigde hij zijn vrienden uit en dan hadden ze een hele toffe jamsessie. Zijn buren waren daar niet al te blij mee. "Wat wil je verder nog weten? "
Hij keek hem even onderzoekend aan, hij wist vrij weinig van hem eigenlijk dus kaatste hij de vraag een beetje terug. "Nu is het jouw beurt, Jack"

[ bericht aangepast op 27 okt 2024 - 18:45 ]

8 nov 2024 - 12:24 Halbrand is offline

Halbrand 27865

┌── •✧❁✧• ──┐

Kit Hall
_{26 | HOME | JOEL}

└── •✧❁✧• ──┘

🅜🅐🅚🅔🅤🅟 🅞🅤🅣🅕🅘🅣 🅝🅐🅘🅛🅢

Kit woke up because of a scream. For a second, he thought he'd screamed himself awake, because he'd been dreaming about being chased by an army of buttplugs in terrible colours, led by a buttplug-shaped Joel with very angry eyebrows, and his heart was still pounding when he woke up, clutching his sheet.
The taste of vomit clung to the back of his teeth. They felt rough. They made him feel like a teenager again.
Kit had no idea how he'd gotten home the night before, or who'd undressed him, and he really hoped it hadn't been Bash, because he had not been wearing the same underwear when he'd gone out yesterday.
Kit stretched and yawned, nearly gagging when the smell of his own breath penetrated his nostrils. Someone outside was yelling obscenities, so with a frown on his face, Kit got up and put on the lights and stalked to his window. It was dawn outside. Probably some drunkards only now getting home, but Kit couldn't help but be curious.
He really wished he hadn't been. When he opened his window, he could just hear someone yell "Go fuck a Christmas tree, it's six A.M., you wanker!". Kit frowned, and looked down.
His heart skipped several beats.
"Look, I know I've been a total asshole - and that's putting it lightly, I know -" I started rambling, whilst trembling and shivering like a wet dog at the same time. "I deserve to be left out in the cold, but - I could really use a hug right now."
Joel. Human-shaped Joel. Not the buttplug version he'd awoken to just now. He still looked like absolute shit, though. But then again, so did Kit, probably.
Kit wasn't really hearing the words. He was too stunned and still too tired, and maybe he would've found it romantic, Joel standing down there, professing his love, maybe, to his Juliet - Kit - standing in an open window on the first floor. He vaguely remembered he was only wearing boxers.
"I don't know what else to say, but, I really am sorry. You never deserved any of this."
Then, it dawned on Kit. Joel, the man who'd broken his heart, who'd felt the need to rub it in yesterday and basically assault Kit. The man he'd loved - the man he hated. Anger surged back into Kit as if it had never left; as if he hadn't had a breakdown in his little brother's arms yesterday and been on the brink of breaking his sobriety. He slammed his window shut, grabbed the neares stiletto heel (it was a platform, pink latex one) he laid eyes on, and stormed down the stairs, nearly barged down the front door and stomped up to Joel.
"A FUCKING HUG?" he shrieked. "YOU CHEAT ON ME, LEAVE FOR FOUR YEARS, AND YOU WANT A FUCKING HUG?" He felt pressure building in his throat, behind his eyes, but Kit refused to cry, even though he looked like a raccoon with his smeared mascara from yesterday.

help

Index RPG Actieve Topics Zoek