Dahlia Avenue Cul de sac 40 minutes away from Washinton
ROLES THE RULES |
[ bericht aangepast op 27 jan 2023 - 20:50 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
[RPG • 250] Dad Club• Speeltopic - Speeltopics
-
27 jan 2023 - 20:36
2 april 2023 - 22:19
Grayson Jacob LeBlanc- Moran
The Speed - With Sal having a bad dream
Onrust overviel me weer en een donkere wolk begon mijn gedachten te verduisteren mijn vingers wiebelden onrustig over Sals ring heen, tot een sterke warme arm zich rond mijn schouder sloeg. Terwijl Sal me dichter tegen zich aantrok sloot ik kort mijn ogen waarna ik mijn gezicht in tegen zijn borstkas verstopte. De stoppels van mijn baardje zacht prikkend tegen zjin gebronsde huid terwijl ik mijn ademhaling met het zijne probeerde te regelen. 'Nooit' had hij gefluisterd.
Ik beloofde je "tot de dood ons scheidt", niet?" Gevolgd door een kus op mijn kruin liet me na een diepe teug adem me laten opkijken naar mijn veel te knappe husband. "Mocht ik slechts één belofte moeten kiezen, die ik absoluut wil nakomen - dan is het die, Sugar," zijn woorden zacht gesus die me enkel maar wensen dat ik nooit meer dit bed uit hoefde. " En zelfs daarna - in de afterlife blijf ik vlak bij je." ongeacht de situatie wist ik door Sal toch een kleine geamuseerde grinnik over mijn lippen te laten rollen. Voor heel even was ik ook vergeten, waarom te paniek me overviel tot de volgende woorden terug vielen.
"Wat we deden was legaal absoluut verkeerd. Maar moreel gezien... Ik geloof dat we het goede gedaan hebben." even was ik weer stil, mijn vingers wikkelend om die van hem. "Voor Diego." vervolgde hij zacht en ik slikte even waarna ik instemmend humde waarbij een klein lachje van ongeloof mijn lippen verliet. "We- we hebben het toch echt geflikt." zei ik verwonderd. "Diego's krankzinnige plan- het is toch..." ik beet kort op mijn lip terwijl ik terugdacht aan die avonden bij Santi's mancave. Hoe we lachend idiote theorieën kwamen opsommen die Diego steeds probeerde om te toveren naar misschien wel het ideale plan. Hij was een gekke geniale vriend- onze beste maat... Dit was voor hem en zijn gezin, voor ons als laatst avontuur met ons maatje.
Een gestoord en gevaarlijk avontuur, maar shit we did it.
"Dussssss," ik keek terug op uit mijn gedachten naar een glimlachende Sal. "Je zit aan me vast, meneer Moran-LeBlanc. In goede en kwade dagen. Zal ik er een goede dag van maken? Met pannenkoeken?" dat klonk wel heel aanlokkelijk. "Hmmm" spinde ik zacht. Genietend van zijn zachte streling. "Als ik mee mag helpen deze te 'Flippen'. " vroeg ik hem speels- de kans veel te groot dat er enkele pannekoeken aan het plafond zouden plakken. "En we ehm, het nieuws even vermeiden..." Na nog enkele minuten plakken aan mijn liefste Salvador besloot ik zelf maar om te vervelende beslissing te nemen door het laken van ons af te gooien. "Fuck" mopperde ik terwijl de koude me tegemoed kwam. Als een slaapdronken kat rekte ik me nog even kort uit waarna ik weer aan Sal ging hangen voor ons laatste beetje warmte te preserveren. "Ooof we gooien de lakens weer over ons heen?"
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
4 april 2023 - 22:51
' Trouble'
BEEEDHH || Akward situation in the bedroom || With Gabi & Cass
Ik kon je gewoon niet verklaren hoe ik mezelf in deze benarde situatie geklemd had. Aan de ene kant een slaperige Cassie aan mijn zijde een vertrouw doch pijnlijk zicht en aan de andere kant een nieuw verlangen die ik bewonderde, maar ook niet wilde kwijtspelen iets wat hier en nu wel kon gebeuren.
Eén van de meiden liet voorzichtig haar armenvan me afgleiden, waardoor mijn verdwaasde blik richting Gabs gleed die stilaan wakker werd. Fuck fuck fuck… Beetje ongemakkelijk poogde ik nog Cassies arm van me af te halen, maar voordat ik nogmaar haar hand opheffen kon kwam Gabi overeind. Half spastisch zwierde ik mijn armen terug in de lucht alsof ik me aan het uitrekken was en fakete een gaap terwijl ze zichzelf ook overeind duwde. "Dát is nog eens wakker worden," mumrelde ze, haar donkere krullen warrig op haar hoofd wat een zeer aandoenlijk aanzicht was. Een klein verward lachje verliet mijn lippen, waarna ik kort met mijn handen naar Cassie wees terwijl mijn lippen ‘geen idee?’ terug miemden naar Gabi , waarna ik door mijn haren krabbelde als ze weer wat in het bed friemelde. Ik kon zelf niet meer zeggen of mijn herinneringen van gisteren waarheid of gewoon gedroomd was.
Een duwtje tegen mijn schouder deed me weer opkijken en ik grinnikte in ongeloof. ‘help?’ zei ik geruisloos waarna mijn ogen grote schoteltjes werden toen Cassie zich dichter tegen me aandrukte. Mijn buik kriebelde toch licht- wetende dat ik haar vroeger met zoveel liefde lekker knus tegen me aantrok… Na even leek Cassie dan toch haar oogjes te openen, waarbij ik meteen en frons op haar voorhoofd zag verschijnen wat me hard op mijn onderlip deed bijten.
Even was het stil, waarna haar schorre stem dan toch de kamer vulde. ''Oké dan, ik had veel verwacht maar dit is something else.'' Mijn bruine poelen blikten kort van de ene naar de andere ''Hebben we..?'' Cass liet mijn arm los en gooide zonder pardon de warme dekens van ons af. Ik was misschien shirtless, maar mijn short had ik duidelijk nog aan en ook de twee dames hadden hun outfits ook nog aan.
''Oh thank god.'' Sprak ze met een klein lachje waardoor ik even mijn wenkbrauwen optrok…. Nou. Bedankt.
''Dat spul is duivels, ik weet niet waarom we dat blijven drinken.'' Mompelde vervolgens wuifend naar de fles Absint waarhij ik instemmend humde.De barstende koppijn bovenop mijn schaamde was nog een nabonk van die groene smurrie . “ Ze zeggen dat je feetjes hoort te zien, maar ik herinner me noppes meer.” Mopperde ik waarna ik toch een charmante grijs opzette. “Maar ik had het wel gezellig warm tussen eh, jullie.” Begon ik waarna ik mijn handen kort op mijn knieën sloeg. “Maar eh, ik ga voor wat ontbijt zorgen, wat kan ik aanbieden? Koffie? Paracetamol?” ik legde kort mijn hand op Gabs schouder, waarna ik een klein veronschuldigend glimlachje stond, vooraleer ongemakkelijk het bed wilde oprkuipen…. Wat echter niet lukte zonder dat ik half over Cassie moest heen klausteren, gezien de dame nog lekker gezellig in het bed bleef liggen. Mijn benen net niet lang genoeg, waardoor ik even bovenop haar belande en een onhandige glimlach schonk naar mijn ex, waarna ik besefte waar ik mee bezig was en zonder pardon het bed uitviel. Gevolgd door een kleine “Aww” en een “Ik ben oké!” vooraleer ik overeind krabbelde. “Dus ehh, breng ik het hierheen?”
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
10 april 2023 - 16:26
Jasper Allen
38 • The Wildcard • Home • Hi honey *heart eyes* • Hazel
Hazel was heel schattig, zo half slapend. Haar gekreun en geeuw en dichtgeknepen ogen. Wat was ik toch een geluksvogel om elke dag naast haar wakker te mogen worden. Ik lachte zachtjes op haar eerste opmerking. “Iemand moest ontbijt maken.” zei ik simpel.
Intussen rekte ze zich uit en ging rechtop zitten, waarbij ik mijn best deed om te voorkomen dat ze het ontbijt over het bed zou morsen. Ik zette het dienblad daarna weer terug.
“Mag ik mijn vrouw niet verwennen?” vroeg ik als antwoord op haar vraag. De kus op mijn wang deed me stralen. Het waren kleine dingen, maar het zorgde er nog altijd voor dat mijn hart net iets sneller ging slaan. Ze was nog altijd mijn meisje en ik hield nog evenveel van haar als die eerste dag. Nog wel meer eigenlijk. Ik snapte echt niet hoe iemand een huwelijk als ketens kon zien of hoe iemand overspel kon plegen. Waarom zou je trouwen als je er zo over denkt of niet genoeg van elkaar houdt om trouw te blijven?
Ik vroeg haar naar haar plannen, in de hoop dat we wat tijd samen hadden vandaag. Ik wilde niet nadenken over gisteren. Daarnaast spendeerde ik graag tijd met mijn vrouw. Ik maakte me comfortabel op het bed en nam een slok van mijn eigen koffie, die ik ook had meegenomen. Ze begon over werk. Ja, nee. Ze werkte al meer dan hard genoeg. Ze hoefde niet te werken in het weekend. Ze zei ook iets over de kinderen die wel plannen hadden. Ik hoorde ze nog niet, maar nu moest ik toegeven dat onze deuren gelukkig vrij geluidsdicht waren.
Het moment dat ze over gisteravond begon, schoot mijn hart in een hogere versnelling, en niet voor een goede reden. Ik wist dat ik een slechte leugenaar was tegenover Hazel, in tegenstelling tot de autoriteiten. Het kostte me een momentje om mezelf van binnen bij elkaar te rapen en een antwoord te verzinnen. Dan maar zo vaag mogelijk blijven. Dan hoefde ik niet te liegen, toch?
“Vandaag eigenlijk niet. Gisteravond liep niet helemaal zoals gepland. Daarom was ik ook zo laat thuis. Sorry daarvoor.” Ik gaf haar een kusje als excuses. “Het was wel een goede avond. Ik hoop dat ik je niet te lang heb laten wachten.” Ik nam nog een slok koffie, vooral om mijn gewicht even te verstoppen en mezelf weer tot rust te brengen.
"Het is weekend, dus werk kan wachten." zei ik met een glimlachje. Ik wist dat mijn vrouw veel werkte en er veel tijd in stak, maar soms was het goed om een dagje vrij te nemen. Ik stopte een plukje haar achter haar oor. “Heb je zin om samen iets te gaan doen? Museum? Wandelen en een restaurantje? Netflix in bed? Of iets anders?” Nu moest ik eerlijk toegeven dat Netflix in bed waarschijnlijk zou betekenen dat we weinig zouden meekrijgen van de serie of film, maar goed. Misschien dit keer wel, maar ze zag er onweerstaanbaar uit en het was al wel eventjes geleden voor we hier echt de tijd voor hadden en beide kinderen het huis uit waren. Als ze iets anders wilde doen, was het ook goed, maar ik hoopte wel dat we iets samen konden doen.
Ik zette mijn koffie even weg en begon een stukje uit een van de pannenkoeken te snijden. Ik had best trek, maar toch hield ik het eerste stukje voor Hazel’s mond. Ik had ze vooral voor haar gebakken. Dat de kinderen en ik ook een stapel hadden, was een gelukkige samenloop van omstandigheden.
Bowties were never Cooler
15 april 2023 - 13:19
In a field of roses, she is a wildflower
Gabrielle Leblanc
21 ✦ The day after ✦ [url=]Outfit[/url] ✦ With Beck & Cassie ✦ Beck's bed(room)
Stilletjes, in een poging om Cassie niet wakker te maken, gebaard Beck met zijn handen dat ook hij geen idee heeft in hoe ze met z’n drieën in zijn bed zijn beland. De alcohol moet dusdanig sterk zijn geweest, de lege fles Absint een overduidelijk hint als Gabrielle deze op de grond spot. De brunette kreunt, gelijktijdig met dat Beck zijn puppy ogen opzet en ‘help?’ mimed. En ze zou hem willen helpen, echt waar, maar niet op het moment dat zijn lieftallig ex als een magneet naar hem toegetrokken wordt. Terwijl een subtiel steekje door Gabrielle heen gaat, opent de andere brunette slaperig haar ogen.
“Oke dan, ik had veel verwacht, maar dit is something else,” mompelt Cassie. “Hebben we. . .?”
”Absoluut niet,” reageert Gabrielle, wellicht iets sneller dan anders. Ze was niet preuts, allesbehave zelfs, maar ze had wel degelijk haar grenzen. Vozen met de ex van je crush, of in combinatie met hem, was wel het allerlaatste dat ze zou doen. Alles om haarzelf van nog meer ongemak te behoeden. “Oh, thank god,” lacht Cassie, eens ze de bevestiging ook gevonden heeft onder dekens en bij het spotten van bepaalde kledingstukken die nog aan hun lichamen hangen. “Dat spul is duivels, ik weet niet waarom we dat blijven drinken.”
Gabrielle humt kort, instemmend. Zelf heeft ze geen enkel idee meer in welke volgorde de drank naar binnen is gestroomd, noch waar ze mee begonnen zijn. Hetgeen waar ze mee geëindigd zijn is in ieder geval overduidelijk en Gabrielle geeft de fles dan ook een klein zetje met haar blote voet als ze haar been over de rand van het bed laat bungelen. “Ze zeggen dat je feetjes hoort te zien, maar ik herinner me noppes meer,” brengt Beck ondertussen uit, waarop Gabrielle hem een scheve blik schenkt en de neiging weerstaat hem een por te geven. “Maar ik had het wel gezellig warm tussen eh, jullie.”
Bij het gebrek aan dekens dat ze over zich heen kan trekken in een nieuwe poging haarzelf te verschuilen laat Gabrielle haar hoofd naar voren hangen, waardoor lange bruine lokken als een perfect gordijn dienen zodat ze haar gezicht alsnog kan beschermen. Ze mocht niet klagen, of toch niet helemaal. Het feest was gezellig geweest en ondanks de hoeveelheid alcohol had ze van haar avond genoten. “Maar eh, ik ga voor wat ontbijt zorgen, wat kan ik aanbieden? Koffie? Paracetamol?”
”Food, please. En koffie, een kop of drie misschien,”murmelt Gabrielle achter haar lange haren, alvorens ze haar hoofd weer optilt en haar donkere lokken met het schudden van haar hoofd naar achteren dwingt. Op dat zelfde moment ziet ze hoe Beck een poging doet om uit zijn bed te komen, welke grandioos faalt waardoor hij met een bons op de grond terecht komt. Gabrielle krimpt een keer in, haar gezicht vertrekkend op bijpassende wijze als een stille ‘oof’ haar mond verlaat.
”Beck, ben je —”
”Ik ben oke!” Zo snel als hij kan krabbelt Beck terug overeind. De haren op zijn hoofd zijn warrig, pieken alle kanten op en de uitdrukking op zijn gelaat is een tikkeltje schaapachtig te noemen. Gabrielle bijt op haar onderlip om niet te gaan zitten lachen. Het uitzicht aandoenlijk te noemen, waardoor ze haar eigen ongemakkelijke gevoelens voor heel even weet te vergeten. Dan veert de brunette op van het bed, een stuk gemakkelijker en soepeler als Beck haar voordeed en schudt ze opnieuw met haar hoofd.
”Nee nee, laten we beneden gaan zitten.” Dan realiseert Gabrielle zich dat ze helemaal niet zeker is of dat zijn ouders inmiddels thuis zijn. Wat moeten die wel niet denken als ze met z’n drieën naar beneden komen? “Bij nader inzien, ik - eh, we wachten hier wel. Heb je een tandenborstel die ik mag gebruiken?”'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
15 april 2023 - 14:16
You know my name, not my story.
Hazel Allen-Williams
39 ✦ The day after ✦ Outfit ✦ With Jasper ✦ The bedroom
Hazel moet toegeven dat er ergens iets in haar geweten kortstondig een keer aan haar knaagt. Het uitgebreide ontbijt op bed, de liefde waarmee Jasper het overduidelijk voor haar had gemaakt, was iets dat ze eigenlijk helemaal niet verdiende. Althans, niet nu op dit moment, wetende wat er speelt en zo maanden geleden in gang had gezet.
”Natuurlijk mag je je vrouw wel verwennen,” glimlacht Hazel voorzichtig, kort nadat ze een kus op Jasper’s wang heeft geplaatst. “Dankjewel,” fluistert ze hem vervolgens zachtjes toe, want ondanks alles dat er voor haar gevoel speelde, was ze hem voor alles dankbaar dat hij haar bood. De liefde, hun leven samen, het huis en hun gezin. En toch lag er ergens een knik in de kabel, maar waar? Genietend neemt Hazel ondertussen een slok van haar koffie, welke vers gemaakt is. Tussendoor vraagt ze Jasper naar de vorige avond, alvorens hij over eventuele plannen voor vandaag begint.
”Vandaag eigenlijk niet. Gisteravond liep niet helemaal zoals gepland. Daarom was ik ook zo laat thuis. Sorry daarvoor,” reageert Jasper, gevolgd door een kusje dat hij zijn vrouw geeft. “Het was wel een goede avond. Ik hoop dat ik je niet te lang heb laten wachten.”
”Geen zorgen,”reageert Hazel op haar beurt, terwijl ze wat naar achteren gaat hangen en het zichzelf gemakkelijk maakt in een paar kussens achter haar rug. Ze moest misschien nog wel wat kleine dingetjes voor haar werk doen. Een paar afspraken in de gezamenlijke agenda van haar baas zetten en deze nalopen op wat er nog op de planning staat. Jasper dacht daar echter anders over. “Het is weekend, dus werk kan wachten. Heb je zin om samen iets te gaan doen? Museum? Wandelen en een restaurantje? Netflix in bed? Of iets anders?”
Miniem kantelt Hazel haar hoofd iets en kijkt ze toe hoe haar echtgenoot de vers gemaakte pannenkoek in stukjes snijdt. Loom glijdt haar blik over zijn gelaat en vraagt ze zichzelf voor luttele seconden af of er meer aan de hand was dan nu zo leek. Had ze iets gemist, was er iets gebeurd waardoor hij zich ergens wat anders gedroeg dan anders? Of is ze werkelijk blind geworden de afgelopen weken omdat ze is gaan staren naar iets geheel anders? Wanneer de vork met een stukje pannenkoek voor haar mond gehouden wordt, opent Hazel haar lippen als vanzelf. Moeiteloos kauwt ze de hap weg, de zoetigheid smeltend op haar tong. Onderwijl blijft haar blik hangen op het gelaat van haar man.
”Geen werk voor mij vandaag dus,” reageert ze zacht, zodra haar mond leeg is en de hap met pannenkoek goed is doorgeslikt. De mok met koffie nog altijd tussen haar beide handen in geklemd. “Is er iets dat jij graag wil doen?” vraagt ze Jasper vervolgens. Het is lang geleden dat ze iets samen gedaan hebben, waar vooral Hazel veel druk is geweest met van alles en nog wat. “Jij hebt dit ontbijt voor mij gemaakt, ik wordt zo al genoeg verwend. Wil je iets met z’n tweeën gaan doen?” Het klinkt aanlokkelijk om gewoon in bed te blijven, om hunzelf af te sluiten voor de rest van de buitenwereld, maar ergens gaf dat Hazel een dubbel gevoel. Er was niets mis met het samenzijn bij haar man, iemand van wie ze al hield vanaf haar schooltijd en ze kon zichzelf nog altijd volledig in hem verliezen, maar nu had ze wellicht meer nodig.
”Het is lang geleden dat we samen erop uit zijn gegaan. . .” zegt Hazel op bedenkelijke wijze. De waarheid echter daar, want wanneer zijn ze zo bijvoorbeeld voor het laatst uit eten geweest?'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
